Ευρώπη ώρα μηδέν

Για να καταρρίψεις αυτό που πιστεύω η έστω για να το χαρακτηρίσεις "προκατάληψη" θα πρέπει να πεις εσύ τι θεωρείς. Για παράδειγμα τι είναι Δύση για σένα; Εσύ τι εικόνα έχεις για την δεξιά και την αριστερά;
Σε διαφορετική περίπτωση δεν λες τίποτα επι της ουσίας παρά εξυπναδούλες του στύλ "Ζακέτα να πάρετε αύριο..." και κατά τα άλλα αντιπαραβάλλει τον Αλιάγα με τον Καστοριάδη.
Θα πρέπει να μου πεις ποια φράση έγραψα και δεν ισχύει αλλά και τι κατά την γνώμη σου ισχύει. Δεν πιστεύω να θες να δεχτώ εγώ η ο κάθε καλόπιστος πως έχω προκατάληψεις μόνο και μόνο επειδή το λες;

 

Άστο @cornilios

ό,τι πεις...

Αλλά μου άρεσε εκείνο που έγραψε ο @Iagos
για το ψάρεμα,

LOOOOL!

(Σημ.: Τόνος βέβαια είναι στη photo, όχι χάνος, αλλά κάνει για το concept)  

 

Όσο "χάνο" και να με πείτε, αν δεν έχετε τα εφόδια μην αντιπαρατίθεστε διότι όσες μαλακίες και να γράψετε (και καλά γελάσαμε) απο κανέναν αντικειμενικό, που παρακολουθεί την ροή της κουβέντας, δεν διαφεύγει πως δεν είστε σε θέση να απαντήσετε σε τίποτα.
Απλά αναμασάτε άστοχα ότι έχετε ακούσει απο εδω κι απο κεί αλλα δεν μπορείτε να το στηρίξετε όταν χρειαστεί. Γι αυτό είστε τόσο "εύκολοι"

 

Μα δεν σου είναι εύκολοι @cornilios, αντίθετα είχες μαγαζί γωνία και στο έχουν κλείσει  

 

Εχασα γλεντι γαμωτο. Δεν πειραζει. Γλυτωσα δευτερο warning χεχε

 

κι εγω τωρα μπηκα στο τοπικ. δε μας κανετε μια σουμε μη διαβαζουμε 23 σελιδες?  

 

Κατα πρώτον αγαπητή gaby η hate Mos, μη μπερδεύεσαι. Ούτε είχα μαγαζί γωνία εδώ και ως εκ τούτου δεν μου έκλεισαν τίποτα. Μην κρίνεις εξ ιδίων, δεν έχουν όλα την ίδια σημασία για όλους.
Κατά δεύτερον ο μεν πρώτος κατόπιν μπερδέματος της πούτσας με την βούρτσα επικαλέστηκε ακαδημαϊκό κύρος και με αποκάλεσε "χάνο" και ο δεύτερος με αποκάλεσε "προκατειλημμένο" χωρίς
να το στηρίξει, μάλλον επειδή με θεωρεί κακό παιδί. Έβαλε δε και μια φωτογραφία ψαρά και γελάσαμε. Το "αχαχαούχα καλό ε" λείπει ακόμα για να μου κάνουν αμφότεροι τη μούρη κρέας.
Αυτοί είναι οι "δύσκολοι"
Ότι αφορά εμένα και εσένα τώρα. Σκεφτόμουν λοιπόν ότι η διαφορά μας είναι πως εγώ καταθέτω άποψη, σωστή η λανθασμένη ανεξαρτήτως με ποιόν διαφωνώ η συμφωνώ απλώς
και μόνο επειδή την πιστεύω, δεν καταθέτω την χολή μου σε όποιον έχω προϋγούμενα διότι σε αυτή την περίπτωση αφενός δεν γνωρίζω τι λέω η παίρνω εξώφθαλμα λάθος θέση
και αφετέρου θα μου βγεί το όνομα ως μνησίκακου καλή ώρα.

 

Τρομοκρατία και όψεις του ελληνικού αντιδυτικισμού

Από τις 31 Οκτωβρίου μέχρι τις 13 Νοεμβρίου το Ισλαμικό Κράτος έκανε τρεις τρομοκρατικές επιθέσεις έξω από τα de jure σύνορα της Συρίας: ανατίναξε το αεροπλάνο της Metrojet σκοτώνοντας 224 άτομα, δύο ισλαμιστές καμικάζιανατινάχθηκαν στη Βηρυττό στις 12 Νοεμβρίου σκοτώνοντας 43 άτομα και στις 13 Νοεμβρίου ο συνδυασμός επιθέσεων από καμικάζι και εκτελεστές σε διάφορα σημεία του Παρισιού κόστισε τη ζωή σε 129 άτομα. Από όλες τις επιθέσεις αυτή που μονοπώλησε το ενδιαφέρον —τόσο στα MME όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης— ήταν η επίθεση στο Παρίσι: το Facebook επέτρεψε στους χρήστες που βρίσκονται στο Παρίσι να επιβεβαιώσουν ότι είναι ασφαλείς, ενώ έπειτα, τιμώντας τα θύματα της επίθεσης, προσέφερε τη δυνατότητα στους χρήστες να προσθέσουν στην εικόνα προφίλ τους τα χρώματα της γαλλικής σημαίας.

«Δε λέτε τίποτα για…»

Στην Ελλάδα επαναλήφθηκε το κλίμα που είχε επικρατήσει μετά την επίθεση στο Charlie Hebdo: οι αντιδράσεις κυμαίνονταν ανάμεσα στη συμπαράσταση στο γαλλικό λαό και στις επικρίσεις κατά εκείνων που εκδήλωναν συμπαράσταση. Τότε, τον Ιανουάριο του 2015, είχε γίνει η σφαγή στην Baga της Νιγηρίας από την ισλαμιστική Boko Haram και οι επικρίσεις επικεντρώνονταν στο επιχείρημα: «είστε υποκριτές, επειδή δε λέτε τίποτα για την επίθεση στη Νιγηρία και ασχολείστε μόνο με το Charlie Hebdo». Τώρα, το επιχείρημα ήταν το ίδιο, μόνο που είχαν αλλάξει τα ονόματα: «είστε υποκριτές, επειδή δε λέτε τίποτα για την επίθεση στη Βηρυττό και ασχολείστε μόνο με την επίθεση στο Παρίσι».

Το αντίθετο δεν έγινε: δηλαδή δεν υπήρξαν κάποιοι που εγκάλεσαν για υποκρισία όσους θρηνούσαν για την επίθεση στο Λίβανο ή τη σφαγή στη Νιγηρία. Στην πραγματικότητα στο ελληνόφωνο διαδίκτυο δεν υπήρξε πραγματικό ενδιαφέρον για τις παραπάνω επιθέσεις. Όσοι τις επικαλέστηκαν το έκαναν για να επικρίνουν τους υπόλοιπους που στάθηκαν στο πλευρό της Γαλλίας. Με αυτό τον τρόπο οι νεκροί της Νιγηρίας και της Βηρυττού δε βρήκαν την πραγματική συμπαράσταση που θα έπρεπε, αλλά μόνο έγιναν εργαλείο της αντιδυτικής ρητορικής που προσπαθεί να απαξιώσει το θρήνο για τους Δυτικούς που έπεσαν θύματα της τρομοκρατίας.


Μία πολιτικοποιημένη δήλωση

Όταν συμπαρίσταται κάποιος στα θύματα ενός τραγικού γεγονότος, δεν καλείται να απολογηθεί για τις δηλώσεις που δεν έκανε για τα θύματα ενός παρόμοιου γεγονότος που έγινε αλλού. Για παράδειγμα, ο σεισμός της 17ης Νοεμβρίου στη Λευκάδα, ο οποίος στοίχισε τη ζωή σε δύο ανθρώπους, προκάλεσε το ενδιαφέρον και τη θλίψη σε πολλούς Έλληνες. Κανείς δεν σκέφτηκε να τους χαρακτηρίσει υποκριτές επειδή δεν έδειξαν αντίστοιχο ενδιαφέρον για το σεισμό της 26ης Οκτωβρίου στο Πακιστάν που κόστισε τη ζωή σε πάνω από τριακόσιους ανθρώπους.

Ένας σεισμός, ένα πολύνεκρο δυστύχημα, η πτώση ενός αεροπλάνου προκαλούν συγκίνηση σε πολλούς ανθρώπους, αλλά δεν προκαλούν εκείνο το κύμα των αντιδράσεων από τρίτους που θα σε κατηγορήσουν για υποκρισία γιατί δεν έδειξες να συγκινείσαι για τα θύματα κάποιου άλλου σεισμού ή κάποιου άλλου αυτοκινητιστικού δυστυχήματος.

Δεν υπάρχουν περιθώρια αμφιβολίας. Οι επικρίσεις αυτές μαρτυρούν το βαθύ αντιδυτικισμό όσων τις κάνουν: οι επιθέσεις κατά της Δύσης δεν πρέπει να προκαλούν τη θλίψη μας. Η Δύση φταίει για όλα: τον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό, την άνοδο του ισλαμισμού, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Όσα παθαίνει η Δύση, καλώς τα παθαίνει. Η Δύση οπλίζει τα χέρια όσων δολοφονούν Δυτικούς.

Το περιοδικό Dabiq, το επίσημο περιοδικό του Ισλαμικού Κράτους,στον πρόλογο του τεύχους 12, ανάμεσα σε χωρία που δικαίωναν θεολογικά τις επιθέσεις, δήλωνε πως πήρε εκδίκηση για τις επιθέσεις των «Σταυροφόρων» εναντίον της θρησκείας και του λαού της. Αν και το twitter έχει κατεβάσει τους λογαριασμούς ισλαμιστών, οι απόψεις που διατύπωναν τη 14η Νοεμβρίου δεν ήταν θριαμβολογίες για την επιτυχή επίθεση στο Λίβανο. Οι ισλαμιστές ασχολούνταν και αυτοί με το Παρίσι και πανηγύριζαν για την επίθεση (χωρίς κανείς να τους απαντά: «ναι, αλλά δεν πανηγυρίζετε για την επίθεση στο Λίβανο»).

Οι απόψεις τους όλες νομιμοποιούσαν την επίθεση με διάφορα επιχειρήματα. Για όλους έφταιγε η Γαλλία, διέφεραν μόνο οι λόγοι που επικαλούνταν: η πολιτική του κοσμικού κράτους της Γαλλίας κατά του Ισλάμ, οι εκτελέσεις μουσουλμάνων κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Αλγερίας 55-60 χρόνια πριν, οι σκοτωμοί αμάχων μουσουλμάνων από βομβαρδισμούς Δυτικών, δικαίωναν -κατά τη γνώμη των φανατικών- τις επιθέσεις στη Γαλλία.

Ο Κανάρης, το Αρκάδι και το επικίνδυνο αγώνισμα…

Την επομένη της επίθεσης ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Κώστας Ζουράρης μιλώντας σε ραδιοφωνική εκπομπή δήλωσε αποφθεγματικά για την επίθεση πως «η Γαλλία όπως έστρωσε θα κοιμηθεί», υιοθετώντας την άποψη ότι η Γαλλία φταίει για την επίθεση που δέχτηκε. Έφταιγε το αποικιοκρατικό της παρελθόν, σύμφωνα με τον βουλευτή. Έφτασε στο σημείο να παραλληλίσει τους ισλαμιστές τρομοκράτες με τους Έλληνες αγωνιστές της Επανάστασης που ανατινάχτηκαν στο Αρκάδι. Όταν ο δημοσιογράφος επιχείρησε να διαχωρίσει την ισλαμική τρομοκρατική επίθεση από την ανατίναξη του Αρκαδίου που είχε ως θύματα Τούρκους στρατιώτες και όχι αμάχους, ο Ζουράρης επέμεινε να δικαιώσει τους ισλαμιστές τρομοκράτες ταυτίζοντάς τους με τους Έλληνες επαναστάτες: «Δεν έχει διαφορά. Είναι η άμυνα του αδυνάτου απέναντι στον ισχυρό.»

Την Επανάσταση του 1821 είχε επικαλεστεί και ο Γιανναράς 14 χρόνια πριν,όταν αρθρογραφούσε σχετικά με την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους:

Αλήθεια, μέσα στη ναυαρχίδα υπήρχαν αθώα τουρκόπουλα, ναύτες, μούτσοι – ήταν «τρομοκράτης» ο Κανάρης; Τρομοκράτης ο Σαμουήλ στο Κούγκι, ο Χρήστος Καψάλης στο Μεσολόγγι, ο ηγούμενος Γαβριήλ και ο Γιαμπουδάκης στο Αρκάδι; Δεν ήταν «καμικάζι» όλοι αυτοί, δεν αποφάσισαν να σκοτωθούν για να σκοτώσουν; Πώς θα συνεχίσουμε να εξυμνούμε ρητορεύοντας τη θυσία τους, που μας χάρισε την ελευθερία και την ιστορική επιβίωση, όταν οι κυβερνήτες μας σήμερα πειθαρχούν στους ορισμούς της «τρομοκρατίας» που επιβάλλει η Ιερή Συμμαχία; Μήπως ήταν άλλα τότε τα «ιδανικά»; Μα για ελευθερία και ιστορική επιβίωση, για στοιχειώδη δικαιώματα αυτοχειριάζονται σήμερα οι απελπισμένοι Κούρδοι, Παλαιστίνιοι, Ιρακινοί.

Ο μπλόγκερ Πιτσιρίκος είχε προχωρήσει στο σημείο να ειρωνευτεί τους νεκρούς της επίθεσης στο μαραθώνιο της Βοστώνης: «ο μαραθώνιος είναι επικίνδυνο αγώνισμα» είχε γράψει στο λογαριασμό του στο twitter. Για την πρόσφατη επίθεση στο Παρίσι έδειξε συμπαράσταση στα θύματα, αλλά και εκεί έπρεπε να υπάρξει μία υποσημείωση: πρέπει να κατανοήσουμε το πώς δημιουργείται η τρομοκρατία: οπλίζονται τα χέρια των απελπισμένων ανθρώπων τους οποίους ο καπιταλισμός οδηγεί στην απελπισία. (Και ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό; Η Δύση.)

Πολύ εύκολα στρατολογείς απελπισμένους. Πολύ εύκολα στρατολογείς ανθρώπους χωρίς παιδεία, χωρίς μέλλον. Αρκεί να τους δώσεις μια «μεγάλη ιδέα». Χρειάζονται κι αυτοί κάτι, για να υπάρξουν. Κι αν δεν τους το δώσει η πολιτεία και η κοινωνία θα τους δώσουν οι «έξυπνοι». Άρα, μας συμφέρει να μην υπάρχουν αμόρφωτοι απελπισμένοι. Μας συμφέρει να έχουν όλοι ευκαιρία να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Δεν μας συμφέρει να δημιουργούμε απελπισμένους δίπλα μας. Αλλά το σύστημα ονομάζεται καπιταλισμός, και ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος και δημιουργεί στρατιές απελπισμένων. Οπότε, το σύστημα είναι λάθος. Αν θέλουμε να ζήσουμε, πρέπει να το αλλάξουμε.

(Βέβαια θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε τα ίδια επιχειρήματα για την άνοδο του νεοναζισμού στην Ελλάδα, αλλά αυτόν επιλέγουν να τον παρουσιάζουν ως «συστημικό» και όχι ως «προϊόν» της «απελπισίας» που δημιουργεί ο καπιταλισμός. Μόνο για τον ισλαμισμό και τους τζιχαντιστές υπάρχουν ελαφρυντικά.)

Σε ένα άρθρο σχετικά με το μακελειό στο Charlie Hebdo άλλος αρθρογράφοςαναφέρεται πάλι στην ευθύνη της Δύσης: δεν άκουσα όμως παράλληλα κάποιους επώνυμους στην εκδήλωση να διερωτώνται πώς τα πράγματα έφθασαν ως εδώ. Να διαπιστώνουν δημόσια ότι οι φανατισμοί και οι τρομοκρατίες δεν εκτρέφονται σε κοινωνίες δικαίου, ότι η Δύση εκμεταλλεύεται τη Μ. Ανατολή.

Τελικά πόση ευθύνη αναλογεί στη Δύση; Μήπως αποδίδοντας όλες τις ευθύνες στη Δύση δεν αφήνει περιθώριο για κριτική προς τους τρομοκράτες; Μήπως έχει καταντήσει να είναι κλισέ η ευθύνη της Δύσης;

Ακόμα πιο φανερή ήταν η θέση που πήρε μία αριστερή νεολαία στο θέμα του βομβαρδισμού του Χαλιφάτου: ο πόλεμος των ΗΠΑ ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος είναι ιμπεριαλιστικός, οι Κούρδοι που πολεμούν το Ι.Κ. υπηρετούν τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Ποιους επιτρέπεται να θρηνούμε;

Είναι δύσκολο να ισχυριστούμε πως εκμεταλλεύεσαι πολιτικά τον θάνατο, όταν εκδηλώνεις τη θλίψη σου για ένα τρομοκρατικό χτύπημα. Όταν όμως σε ενοχλεί η εκδήλωση συμπαράστασης προς τη Γαλλία, τότε προσβάλλεις τη μνήμη των νεκρών τόσο της Γαλλίας όσο και του Λιβάνου και της Νιγηρίας. Τη μνήμη των πρώτων επειδή θεωρείς πως -όσο φρικτό κι αν είναι- σκοτώθηκαν για τις αμαρτίες της Δύσης. Τη μνήμη των δεύτερων, επειδή τους χρησιμοποιείς για να εκφράσεις μίσος για τη Δύση.

Ο αντιδυτικισμός καλύπτει όλο το φάσμα από τη Δεξιά μέχρι την Αριστερά στην Ελλάδα και έχει βαθιές ρίζες. Ποια είναι τα αίτια; Προσωπικά το βρίσκω δύσκολο να απαντήσω. Περιορίζομαι στην παρατήρηση ότι όταν κάποιος αξιώνει να μη συμπαραστεκόμαστε στη Γαλλία διεκδικεί με αυτό τον τρόπο για την Ελλάδα μία θέση έξω από το χώρο της Δὐσης.

Ο Jean-Paul Sartre στον πρόλογό του στο βιβλίο τού Φραντς Φάνον «Της γης οι κολασμένοι» (Les Damnés de la Terre) έγραφε: «τις πρώτες μέρες της εξέγερσης πρέπει να σκοτώσεις. Το να σκοτώσεις έναν Ευρωπαίο είναι σα να χτυπάς με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: σκοτώνεις έναν καταπιεστή και έναν καταπιεζόμενο». (Car, en le premier temps de la révolte, il faut tuer: abattre un Européen c’est faire d’une pierre deux coups, supprimer en même temps un oppresseur et un opprimé: restent un homme mort et un homme libre; le survivant.) Αυτό που υποστήριξε ο Σαρτρ είναι αυτό που -ισχυρίζονται ότι- κάνουν οι τζιχαντιστές. Με τη δική τους ορολογία, αποκαλώντας «σταυροφόρους» ακόμα και τους αμάχους που σκοτώνουν, λένε πως υπερασπίζονται τις χώρες όπου κατοικούν μουσουλμάνοι από τις σταυροφορικές, ιμπεριαλιστικές επιθέσεις των Δυτικών. Μένει σε εμάς να αποφασίσουμε αν χρησιμοποιώντας ιδεολογικά προσχήματα θα δικαιολογούμε τη βία (και θα ταυτιζόμαστε με όσους την ασκούν) ή αν θα την αποκηρύσσουμε σε κάθε περίπτωση, χωρίς ελαφρυντικά, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς αστερίσκους.

http://dimartblog.com/2015/11/22/anti-westernism/

 

Είμαστε σε ένα BDSM forum αλλά φυσικά το σωστό είναι σωστό παντού. Αυτή η συγκεκριμένη παράγραφος περικλύει ΟΛΗ την αλήθεια στον διαχρονικό πυρήνα της, πέρα από αυταπάτες-ταμπέλες (αριστερά-δεξιά, ισλάμ-χριστιανισμός κλπ.). Και ΜΟΝΟ αν γίνει κατανοητή αυτή η αλήθεια θα αποφευχθούν στο μέλλον Παρίσια, Βηρυττοί, Νιγηρίες κλπ.

Αυτό είναι η λύση και δεν έχει γκρίζα. Είναι άσπρο-μαύρο και τέλος.

Ο χορτάτος και ασφαλής με στοιχειώδη τουλάχιστον Παιδεία δεν σηκώνει χέρι εναντίον συνανθρώπου του. Ό,τι θρησκεία και αν πιστεύει, όποια ιδεολογία και αν ασπάζεται, απ΄ όπου και αν κατάγεται.

Από την άλλη, ο πεινασμένος και εγκλωβισμένος στη φτώχια αγράμματος δεν έχει καθόλου ανάγκη το Κοράνι ή τον Μαρξ για να εξωθηθεί να μετατραπεί σε απάνθρωπο κτήνος από την ανυπόφορη ανάγκη διεξόδου και επιβίωσης.
Μια χαρά θα εφεύρει πρόσχημα και ηθικοφανή δικαιολογία και αλλού, αφού πάντα υπάρχουν τέτοια "αλλού". Πχ. σε διαφορές...ποδοσφαιρικών ομάδων (!), διαφορετικών γειτονιών (Κολωνός-Περιστέρι), στο αν πρέπει να προσκυνάμε αγάλματα ή εικόνες (!!), σε φυλετικές διαφορές (χρώματος ή φύλου) κλπ.

Η Δύση έγινε ο θελκτικός Παράδεισος για δισεκατομύρια ανθρώπους στη Γη, και δικαίως, λόγω των Ανθρωπιστικών και Πολιτισμικών Αξιών της που την έκαναν Πανίσχυρη και συνάμα και Ανθρώπινη άρα και Ελπιδοφόρα. Επειδή έταξε και πέτυχε μια χαρά και για πολλές δεκαετίες να έχει σύστημα που εξασφάλιζε προστασία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας σε όλους ανεξαιρέτως και ισότητα στα δικαιώματα αυτά. Και αυτό συνάμα είναι που την έκανε πρωτοπόρα σε Ισχύ αλλά και Πνεύμα, Επιστήμη και Τεχνολογία.

Η συστημική ασφάλεια και η ελπίδα απελευθερώνει τις εσωτερικές δυνάμεις του ατόμου να μεγαλουργήσουν προς απεριόριστους ανοιχτούς ορίζοντες ανεμπόδιστες.
Η φτώχεια και ο εγκλωβισμός δεν αφήνουν χώρο και χρόνο στο μυαλό να μεγαλουργήσει. Το κρατούν δέσμιο και απασχολημένο να...ασχολείται απλά και μόνο να βγάλει απλά ακόμα μία ημέρα ζωντανό και όρθιο...

Μόλις λοιπόν η Δύση άλλαξε σιγά-σιγά τροπάρι και φλερτάρει πλέον όχι στον Πολιτισμό και στις Αξίες πάνω στις οποίες ιδρύθηκε και από τις οποίες έχει πάρει την ιδιαίτερη ταυτότητά της στα μάτια όλων, αλλά φλερτάρει σε κούρσα Δύναμης και μόνο με όρους Δύναμης και όποιον πάρει ο Χάρος (η Ελλάδα είναι σαφώς θύμα αυτής της στροφής με Δούρειο Ίππο της εσωτερικές ανεπάρκειές της, ηθικές κυρίως),

έπαψε πια να είναι αυτή η "υπέροχη Δύση" που όλοι αγαπάμε και θέλουμε να ανήκουμε. Μετατρέπεται δηλαδή σε κάτι άλλο. Ξένο, αγνώριστο και αποκρουστικό. Που προκαλεί ανησυχία πια και δυσπιστία.
Γίνεται δηλαδή σαν εκείνους που υποτίθεται ότι την πολεμάμε και που κανείς από εμάς δεν θέλει να ανήκει σε αυτούς ούτε κατά διάνοια και να νοιώθει πολύ τυχερός που δεν κατοικεί στα μέρη τους και πολύ ορθά βεβαίως (κάτοικοι Μέσης Ανατολής, χωρών της Άπω Ανατολής, της Αφρικής, χωρών της Λατινικής Αμερικής κλπ.).


Δεν είναι λοιπόν θέμα Δύσης-Ανατολής ή Θρησκείας ή κάτι άλλο. Είναι θέμα Αξιών που όσο τις υπηρετείς προκόβεις και εξελίσσεσαι και όσο τις προδίδεις αποδυναμώνεσαι και οπισθοδρομείς.
Και σε όποιον φαίνεται αόριστο αυτό, δεν είναι καθόλου. Αν πάρει και τηρήσει κατά γράμμα τη Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ή της Ιδρυτικής Διακήρυξης της Ρώμης το '50 για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη για την Ευρώπη (ούτε δέκα σελιδούλες εκεί δα σε (.word) και τα δυο τους),
θα έχει το απόλυτο ολιγοσέλιδο manual (προσπέκτους για τους παλαιότερους) του "Φτιάξτε την Ιδανική Κοινωνία απλά και εύκολα με υλικά σπιτιού".

Τόσο απλό, άσχετα αν το απλό δεν είναι πάντα εύκολο. Γίνεται πάντως και πανεύκολα αν πειστείς για την αξία του και δεν ασχολείσαι με άλλα άσχετα.

Εκεί είναι η βάση της λύσης σε όλα. Στα πάντα.

 

Εγω πάλι θα επιμείνω να αναδημοσιεύω απόψεις αυτού του παλιοκουμούνα , του νοσταλγού του Στάλιν ,του Μπογιόπουλου...

"Το φρικιαστικό έγκλημα, η ανείπωτη τρέλα των νέων δολοφονιών στις οποίες προχώρησε το δημιούργημα του ιμπεριαλιστικού «Φρανκενστάιν», οι ισλαμοφασίστες, αυτή τη φορά στο Παρίσι (αλλά και στον Λίβανο όπου πάνω από 44 νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες είναι ο απολογισμός του μακελειού που συνέβη στη Βηρυτό την Παρασκευή – για το οποίο, όμως, κανείς δεν μιλάει) έχει ήδη χαρακτηριστεί ως η επιστροφή της «11ης Σεπτέμβρη», αυτή τη φορά σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Η εκτίμηση δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Που σημαίνει ότι το ρολόι πάει ακόμα πιο πίσω. Το ρολόι θα επιχειρηθεί από τους «προστάτες» μας να γυρίσει σε τέτοιες εποχές και σε τέτοιες συνθήκες ανασφάλειας και φαλκίδευσης των κοινωνικών ελευθεριών, που θα μας αναγκάσουν να θυμηθούμε τα λόγια του Φραγκλίνου: Όσοι δέχονται να θυσιάσουν στοιχειώδεις ελευθερίες στο όνομα τηςασφάλειας, δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια...

Από τα Ηλύσια Πεδία μέχρι τον Λευκό Οίκο, οι αρχιστράτηγοι του ολέθρου δηλώνουν: «Έχουμε πόλεμο». Πράγματι. Έχουμε πόλεμο. Αλλά καθώς το έγκλημα είναι πολύ μεγάλο για να αντέξει κανείς την υποκρισία των δακρυσμένων κροκόδειλων, ας είμαστε σαφείς: Οι πόλεμοι είναι δικοί τους. Δικά μας είναι μόνο τα θύματα.

Ο πόλεμός τους για τα πετρέλαια, για την ενέργεια, για τον έλεγχο των αγορών, για την επέκταση και την ανακατανομή της οικονομικής και γεωστρατηγικής ισχύος τους, είναι οι νεκροί μας.

Ο πόλεμός τους είναι οι νεκροί μας! Έφεραν την τρέλα του πολέμου τους στα σπίτια μας! Το κόκκινο του αίματος των αθώων που χρόνια τώρα χύνεται στη Δαμασκό και στη Βαγδάτη, το ίδιο κόκκινο και το ίδιο αθώο χύνεται τώρα στο Μπατακλάν.

Στη μνήμη των νεκρών μας στο Παρίσι, στους Δίδυμους Πύργους, στο Λονδίνο, στη Μαδρίτη, στη Φαλούτζα, στη Βαγδάτη, στη Βηρυτό, στη Λωρίδα της Γάζας, κόντρα στα «Αμπού Γκράιμπ» και στα «Γκουαντανάμο» της «αντικειμενικής πληροφόρησης», επαναλαμβάνουμε:

Ο Φρανκεστάιν,

• που διέλυσε το Ιράκ και τη Λιβύη,
• που επενέβη σε Συρία και Ουκρανία,
• που ληστεύει και θανατώνει τη Μέση Ανατολή για αιώνες,
• που γεμίζει πνιγμένους το Αιγαίο,
• που το αίμα που χύνει, είτε των παιδιών της Γιουγκοσλαβίας, είτε του Κόμπανι, είτε του Παρισιού το εγγράφει στους ισολογισμούς των πολυεθνικών του πετρελαίου και των μονοπωλίων των όπλων,
• που τροφοδοτεί μουτζαχεντίν με φόντο το Αφγανιστάν εδώ και 35 χρόνια προκαλώντας το σημερινό χάος,
• που κατασκευάζει θεωρίες περί του «πολέμου των πολιτισμών» για να δικαιολογεί τους πολέμους των πολυεθνικών,
• που άλλοτε συμμαχεί και στηρίζει και άλλοτε «αντιμάχεται» αντιδραστικά καθεστώτα,
• που κατασκευάζει τέρατα όπως οι Μπιν Λάντες, χτες, οι φονιάδες του «Ισλαμικού Κράτους», σήμερα, τέρατα τα οποία του είναι εξαιρετικά χρήσιμα είτε σαν σύμμαχοι είτε σαν αντίπαλοι,
• έχει όνομα: Ιμπεριαλισμός."

 

Μερικοι θελουν να οργανωσουν μια χωρα και δεν μπορουν να οργανωσουν τις εκλογες μιας παραταξης. Ντιγκι ντιγκι γκλον.

 

Ναι, όντως @_DaRkNiGhT_

Δυστυχώς το απλό δεν είναι πάντα εύκολο ούτε είναι πάντα η ώρα του.