The Science Behind Spanking

(Με αφορμή τα παραπάνω, και με κέφι για σφόλια ορατών τε και αοράτων)...

Τςςς, τώρα...
Η παλάμη δεν πονάει όταν χτυπιέται ή χτυπάει, το ίδιο κάνει, σε αμβλεία επιφάνεια, πολλώ δε μάλλον σε πωπά, ακόμα και σφιχτοδεμένα, μάρμαρο που λένε...
Ευαισθητοποιείται εν τινι βαθμώ, δεν λέω, παίρνει κι ένα χρωματάκι, αλλά δεν τρέχει κάστανο... Στα δάκτυλα εντοπίζεται το θέμα κυρίως, είναι και θέμα ανατομίας της παλάμης σε κάποιο βαθμό.
Έτσι καταλαβαίνουμε όταν παίρνουμε μάτι κάποιονα που βαράει με την παλάμη "κουταλάτη", σαν να μαζεύει δόση από ζυμάρι για μελομακάρονα αλά Βέφα, πως αφενός δεν νογάει αφετέρου είναι ...λαλάκης (της εν γένει κατηγορίας ανεμόμυλος/ανεμογεννήτρια/ανεμιστήρας κλπ)...
Γι' αυτό οι δασκάλοι παλιά τσακίζαν παλάμες με χάρακα ή βίτσα...

Βέβαια το χέρι παίρνει παραπάνω απ' ό,τι κάνει σε σχέση με άλλα εργαλεία για δυο κυρίως λόγους.
Ο ένας είναι η "φυσικότητα του μέσου" (διάβαζε δεν έχω κάτι άλλο, δεν ξέρω τι και πώς να κάνω κάτι με το "άλλο", γεγονότα και τα δυο που τις πιο πολλές φορές σχετίζονται άμεσα με ασχετοσύνη και φόβο, στον όποι βαθμό.
Οπότε και προτάσσεται η "φυσικότητα" ως φυσικό επακόλουθο και για τους δυο, συνήθως με δικαιολογίες "το χέρι" του, "η άμεση επαφή", "η ζέστη της", συνήθη προτάγματα αρχαρίων στο θέμα.
Απέ την άλλη, πάλι μεταξύ αρχαρίων, δεν είναι λίγα τα περιστατικά που βγήκε μια ζώνη, προέκυψε μια κουτάλα, ένα καλώδιο, ένα καλάμι, έτσι στο πιο κάζουαλ, με κωμικοτραγικά αποτελέσματα, να τα λέμε αυτά...
Όπως ακριβώς σε πιο "ψαγμένα" εξ ίσου αρχάρια, προέκυψαν κάτι κρόπια, κάτι φραγγέλια αλά καρτ, κάτι καμτσίκια και κανά σινγκλάκι -από ζόρικο έως προβατίσο- με τα ίδια αποτελέσματα, καθότι χρειάζεται και ολίγον αντίληψις/προπόνησις/αίσθησις "πανταξάπαντος", που έλεγε και η Βασιλειάδου...

Υπάρχει βέβαια και η άλλη μπάντα, αυτή που πιάνουμε τα φλογγέρια, ένα σε κάθε χέρι, και κάνουμε χορογραφία -τύφλα νάχουν τα μπαλέτα του 20ού αιώνα- πλην όμως ο επίμαχος στόχος "χαϊδεύεται" απλώς, τζαστ φορ δι σέικ οφ ιτ, διάβαζε την αυταρέσκεια, τρόπον τινά, του χειριστή, με σκοπό την μάγευση της δερομένης, ως εργαλείο εγκατάστασης -μέσω θαυμασμού- της εμπιστοσύνης της. Τις περισσότερες φορές αγνοείται πως τα δίδυμα έχουν να κάνουν με την κλιμάκωση του κρεσέντο (δευτερευόντως το "πλέξιμο" του πάτερν, κυριώς σε πλάτες), αλλά τεσπά δεν είναι κι εύκολο ένας ψιλοαρχάριος νάχει χτίσει μέσα του την ερμηνεία της ανατροφοδότησης της υφισταμένης την βάσανον.
Εξαιρούνται ένιαι φυσικαί ταλεντάραι, που "τόχουν" μπάι ντεφό και τους βγαίνει αβίαστα, όμορφα κι απλά... (Αυτοί με τον καιρό είναι και οι πιο "προπονημένοι παντού")...

Κάθε χειριστής έχει και το αργαλείο που τού πα'αίνει, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, ακόμα και το "κόκκαλο" για παπούτσια του ΙΚΕΑ -ευρώ 2 -σε μπόλικα χρώματα, όπως έχει το Νο2 του και το Νο3 του...
Φτάνουν και περισσεύουν, μη βιαζούστι, με τον καιρό...
Θα το καταλάβετε διγιότι η κίνησή του όταν χειρίζεται τα "καλά" του είναι παρασάγγας πιο αβίαστη και ρευστή...
Όπως θα καταλάβετε πως δεν.., όταν με οποιοδήποτε εργαλείο πλήν χεριού, παίρνει την ίδια "ιεραποστολική" στάση σαν να χρησιμοποιεί το χέρι του, κάτι σε "μι Τάρζαν, γιου Τζέην" ευθυγράμμιση...

Αυτά τα ελάχιστα και ελάχιστα πιο ζουμερά από το "με ένα τάληρο τρεις σφαλιάρες σενιάν και τα ρέστα αφτερκέαρ"...
Είπαμε άλλωστε κι αλλού, πως μερικά πράματα δεν είναι για χόρταση...

ΥΓ: Ακούς εκεί επιστήμη...
Έλα μουτζό στο τόπο σου και ρετουρνέ μη ψάχνεις...

 

Αυτό που επιχείρησες, δεν ειναι αρχή μανιφέστου αλλά αρχή Θουρίου  
Ο Θούριος του AuroraBorealis BDSMλή  

 

That's what I call science..

... Καλλιῶναι μίας ὥρας ρᾶπισμα μηχανικόν
Παρὰ σαράντα χρόνοι να σηκώνης τοῦ σαδιστή τον σταυρόν..

Απόστρατου BDSMλή νυν βανίλα. Απεστρατεύθην τιμητικώς με τον βαθμό του Dom, εν ενεργεία είχα φτάσει στον βαθμό του Top.

 

No ιτ ιζ νοτ...
Και 100 φορές τόσα να γράψω, μπορώ εύκολα -και ναι αυτό είναι απειλή- πάλι δεν θάναι...

Πθεύδεθθαι αθυθτόλωθ..! Είθαι παλιοτευθύθ..!

 

Βαρούσανε τα χέρια σε κώλους τρυφερούς
και πέφταν τα φραγγέλια σε θάμνους φουντωτούς
μεριά κλωθογυρίζονταν με φίδια από δέρμα
λευκοί μηροί χαράζονταν ορθάνοιχτοι στο τέρμα,

που μπάρα κράταε ανοιχτούς, με κόκκινη σχισμάδα
να χύνει ακατάπαυστα ολόκαυτη πομάδα
να πνίξει λες το τσούξιμο, τον ήχο τον θρασύ
που ξεπηδούσε πρόστυχα σε κάθε επαφή...

Στη ρώγα τη ξελεύτερη απ΄τη σφιχτή την πιάση
λυσσάρα βίτσα πέφτει, άτιμος είναι ο πόνος
στα μάτια σου εφάνηκε πως έρχεται η χάση
και το μυαλό σου σκέφτονταν πού είν' αυτός δρόμος...

(Δημώδες, αγνώστου πανωχερά)

 

To hi def έχει την χάρη του...

https://xhamster.com/movies/6660846/caprices_ass_whipped.html

 

Μετα συγχωρήσεως, τρίχες κατατσαρές.
Μονάχα Ο Τσέχος από την diseno media (spankingserver.com) έχει κάνει κάτι το κάπως αξιόλογο αλλά δεν το πουλάει και από όσο κατάλαβα από κάτι emails που ανταλλάξαμε πριν καιρό δεν σκοπεύει ούτε να το βελτιώσει.
Από την άλλη είναι το robospanker που και αυτό τεχνολογικά έχει μείνει στο 2012 με την version 2 η οποία ήδη από εκείνη την εποχή αφορούσε παρωχημένη τεχνολογία και κάποια άλλα εντελώς ερασιτεχνικά που έκαναν ωστόσο την εμφάνιση τους σε sex shops σαν αυτό στο βίντεο.

Ονειρεύομαι την νέα γενιά των gadgetακιδων σαδιστών εδώ και χρόνια αλλά ουδεμία προσπάθεια, τουλάχιστον σοβαρή, δεν έχει πέσει στην υπόληψη μου.
Και είναι και κάπως παράξενο κατα μία έννοια μιας και στο bdsm το ποσοστό των εξ αποστάσεων σχέσεων είναι μεγάλο και η ανάγκη για ποιοτικά remote spankings επιτακτική πολλές φορές.

Ο καιρός γαρ εγγύς, είναι το μόνο που έχω να πω. Προς το παρόν.

 

That's what I call poetry...

 

Μου είναι γνωστό, αλλά λειτουργεί πνευματικά (δηλαδή με την χρήση παροχής πεπεισμένου αέρα οπότε θέλει κονφλέρ) και είναι μη παραμετροποιήσιμο ούτε καν ως προς την δύναμη που θα εφαρμόσει.

 

Χρήσιμο για μια μαζοχίστρια, το θέλω.