Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Κάθισα από περιέργεια μετά -δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια- να δω Eurovision.

Έμεινα ΜΑΛΑΚΑΣ.

Τι αριστούργημα ήταν αυτό που στείλαμε; Τι φωνάρα ήταν αυτή; Τι τραγουδάρα ήταν αυτή;

ΚΑΜΙΑ σχέση με το pop πανηγυράκι της Eurovision...

Δε νομίζω ότι έχουμε ελπίδα. Εδώ δεν συγκίνησαν τα καταπληκτικά "Μάθημα Σολφέζ" και "Άνοιξη" που ήταν και pop, τι ελπίδα μπορεί να έχει ένα τραγούδι θρήνος για τις χαμένες πατρίδες και μάλιστα στα Ελληνικά;

 

Σημασία δεν έχει η θέση αλλά ότι επιτέλους στείλαμε ένα καταπληκτικό κομμάτι κι όχι τα συνήθη σκουπίδια.

 

Μετά από αρκετά χρόνια είδαμε τραγούδι της προκοπής...η Κλαυδια είναι φωνάρα.

 

Υπέροχο!!!!!!

"I'm an ocean of love
And you're scared of water
You don't want to go under
So you let me go under
I reach out my hand
But you watch me grow distant
Drift out to the sea
And far away in an instant

You left me in the deep end
I'm drowning in my feelings
How do you not see that?

Now that you're gone
All I have is wasted love
This wasted love
Now that you're gone
Can't fill my heart with wasted love
This wasted love

When you let me go
I barely stayed afloat
I'm floating all alone
Still I'm holding on to hope

Now that you're gone
All I have is wasted love
This wasted love
Now that you're gone
Can't fill my heart with wasted love
This wasted love

Wasted love
This wasted love"

 

Συμφωνώ . Φέτος στην Γιουροβίζιον υπήρχαν τραγούδια με ποιότητα. Ένα από αυτά το δικό μας. Με ελληνικό στίχο (επιτέλους) κι φωνή που ανασταίνει.

 

19 Μαϊου. Τι να σκεφτεί κανείς παρά τους 350 χιλιάδες Έλληνες στον πόντο, που ο Κεμάλ τους ειχε εξοντώσει . Γενοκτονία των Ποντίων

 

Σκέφτομαι πόσο χαζή αντίδραση είχα σήμερα που γνώρισα μια φαινομενικά όμορφη κοπέλα αλλά τελικά αποδείχτηκε τρανς.
Ήταν γυναικάρα με τα όλα της και όταν μου είπε ότι είναι τρανς της είπα ότι μου κάνει πλάκα και εκείνη πήρε το χέρι μου και το έβαλε αρχικά στο στήθος της και ύστερα στη φούστα της και εκεί διαπίστωσα ότι κάτω από τη φούστα κρυβόταν ένα ταιραστιο "φίδι".
Πρώτη φορά γνώριζα τρανς και πρέπει να είχα πολύ ηλίθια φάτσα.

 

Σκεφτομαι πως και ποτε θα κανω τις φαντασιωσεις μ πραξη, το θεμα ειναι οτι ειναι πολλες.

 

Ξεκίνα με τις απλές

 

Το να δημοσιεύει κανείς γυμνές φωτογραφίες στο διαδίκτυο – καλλιτεχνικές ή μη – είναι, κατά κανόνα, προσωπική υπόθεση πολλώ δε μάλλον στο παρόν συζητητηριο.
Ο καθένας εκφράζεται όπως θέλει, κι αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του.

Όμως υπάρχει ένα κρίσιμο όριο που, όταν ξεπεραστεί, δεν μιλάμε πια για έκφραση, αλλά για προσβολή της κοινής ιστορικής μνήμης, της πολιτισμικής και πολιτικής αξιοπρέπειας.

Όταν κάποιος συνοδεύει μια φωτογραφία οπισθίων, κοινός του κωλου, με το ποίημα "Πρώτη Μαΐου" του Μανου Λοΐζου – ένα έργο βαθιάς πολιτικής φόρτισης, αφιερωμένο σε εργάτες, αγώνες, θυσίες και αίμα – τότε δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με κακόγουστη αντιπαραβολή. Έχουμε να κάνουμε με πλήρη ασέβεια και εκμετάλλευση ενός εμβληματικού τραγουδιού, χιλιοτραγουδισμένου σε διαδηλώσεις, πορείες και επετείους, από γενιές ανθρώπων που πάλεψαν για τα αυτονόητα.

Δεν είναι θέμα ηθικολογίας, ούτε λογοκρισίας. Είναι θέμα στοιχειώδους ευαισθησίας και πολιτικής/πολιτισμικής ευθύνης. Το έργο του Λοΐζου δεν είναι φίλτρο Instagram. Δεν είναι ντεκόρ για αυτοπροβολή.

Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ένα κομμάτι αιματοβαμμενης ιστορίας σαν χαλί πάνω στο οποίο ποζάρει ο καθένας για να μαζέψει εντυπώσεις ή likes.

Κι αν υπάρχει μία λέξη που περιγράφει το πάντρεμα του Μάνου Λοΐζου με γυμνές selfie αυτή είναι η "ιεροσυλία".

Έλεος, κάπου φτάνει!


https://www.greekbdsmcommunity.com/gallery/Το-κρυμμένο-βλέμμα.102625/

 

@mpaxari Η τέχνη δεν ανήκει στο δημιουργό της, ανήκει στην ανθρωπότητα.

Το «κακό γούστο» είναι το τίμημα που πληρώνουμε για να μπορούμε να μιλάμε για «καλό γούστο». Η ελευθερία στην αισθητική έκφραση – όσο κι αν μας ξενίζει κάποιες φορές – δεν μπορεί να είναι επιλεκτική.

(edit)

Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, δεν επικρίνω τη θέση σου. Σωστά έπραξες και εκδήλωσες τη δυσφορία σου· ο,τι ανέβηκε δημόσια, δημόσια κρίνεται.

 

Είναι ένας τρόπος ν αναβαθμίσουμε λίγο την κουλτρούρα μας, Ντικ πικ με Βιβάλντι