Αλληλεγγύη για τους βιασμούς γυναικών

Διότι το ανεξάρτητο από το φύλο δεν υπήρξε ποτέ. Διότι οι λέξεις "άντρας" και "γυναίκα" είναι από τις 20 - 30 λέξεις που υπήρχαν πάντα, σε όλους τους πολιτισμούς και είχαν πολύ συγκεκριμένο νόημα από μόνες τους.

Και διότι υπάρχει ένα αντικειμενικό θέμα ως προς τη βία προς τη γυναίκα και εδώ ο ενικός σημαίνει ένα συλλογικό υποκείμενο. Αν η γυναίκα χρήζει προστασίας από τη βία και αν ναι, τότε πώς θα προστατευτεί είναι επίσης ένα ερώτημα για κάθε κοινωνία. Το οποίο παίρνει πολλές απαντήσεις. Η βία δεν είναι "πατριαρχική", όπως συνηθίζεται να λέγεται. Η βία από μόνη της δεν έχει ηθική και μπορεί να ασκηθεί από τον οποιονδήποτε εναντίον του οποιουδήποτε και αν το επιτρέψουν οι συνθήκες με εξαιρετική επιτυχία και από φερόμενους ως αδύναμους εν γένει.

Είδα χθες, όχι για πρώτη φορά, το "8 Γυναίκες συζητούν" του Ιδρύματος Ωνάση και πραγματικά δεν βλέπω γιατί να αφορά μόνον γυναίκες η - πολύ σωστή και άξιο να εμπεδωθεί - αντίληψη ότι ο καθένας έχει την ευθύνη να μη βιαιοπραγεί και δεν θα αναλάβει ο άλλος μέρος αυτής της ευθύνης ή να προσπαθεί με τη στάση του και τις συμπεριφορές του να μην προσελκύσει οποιασδήποτε μορφής βία. Δε βλέπω γιατί να μη συμπεριλαμβάνει άντρες, ως αποδέκτες της βίας του άλλου.

Και γενικότερα, έχω μια επιφύλαξη στο αν μια στάση ζωής που συνοψίζεται στο "δεν βλάπτω γυναίκες" ή "προστατεύω τις γυναίκες" χρειάζεται αυτόματα να επιβαρυνθεί με το σύνολο των αρνητικών συνειρμών που επιφέρει σε ορισμένους.

Σε όλα τα άλλα συμφωνώ με τα λόγια σας. Διότι όλοι οι άλλοι διαχωρισμοί που αναφέρετε μπορούν να γίνουν αντιληπτοί ως πολιτισμικές κατασκευές που φέρουν διαφορετικό νόημα ανάλογα με το ποιος τις ερμηνεύει αλλά και με τις συνθήκες και τα ζητούμενα κάθε ... εποχής (ας το πω τόσο ουδέτερα).

 

δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν.

Αυτή ήταν ανέκαθεν η αλήθεια, όποιος και αν είναι ο "δυνατός", όποιος και αν είναι ο "αδύναμος"

Αυτό υποτίθεται ότι οι πρέπει να κάνουν οι συντεταγμένες κοινωνίες, να μην επιτρέπουν στον όποιο "ισχυρό" να βλάψει τον όποιο "ανίσχυρο", όπου υπάρχει διαφορά ισχύος, όποιας φύσης και αν είναι αυτή.

Είτε αυτός είναι αυτός που βασανίζει ζώα, είτε είναι αυτός που κακομεταχειρίζεται πρόσφυγες, είτε είναι αυτός που βαράει τη γυναίκα του και το παιδί του, είτε αυτός που βιάζει, είτε αυτός που κακοποιεί, είτε αυτός που εκβιάζει και ένα σκασμό "είτε".

Αυτό που ενδιαφέρει στο τέλος της ημέρας είναι ο γιος του @ChrisZab11 και του κάθε @ChrisZab11 να έχει μάθει να μην εκμεταλλεύεται την όποια ισχύ του έναντι της όποιας αδυναμίας. Το αν το κάνει για να νιώθει καλά ο ίδιος ή για να μη νιώθει λιγότερο "άνδρας" (ό,τι και αν σημαίνει αυτό) ή γιατί σέβεται όλες τις υπάρξεις γύρω του μου είναι αδιάφορο.

Το αποτέλεσμα μετράει, από καλές προθέσεις να φάνε και οι κότες.

 

Δεν πρόκειται για καλές προθέσεις και λοιπές μπούρδες.
Φυσικά και έχει σημασία το αν συντηρείται η πατριαρχική αντίληψη. Διότι τότε, η ισχυροποίηση των γυναικών γεννά φθόνο στους φαλλοκράτες, αισθάνονται λίγοι που δεν εξαρτώνται πλέον από δαύτους, κι έτσι, με βάση την επιστήμη της Εγκληματολογίας, προξενούνται γυναικοκτονίες, έμφυλη βία και αναπαράγεται η κουλτούρα του βιασμού.
Όταν χάνει την εξουσία του και την ιδιοκτησιακή αντίληψη ο προστάτης, τότε ξεκινάει λοιπόν, ο γνωστός κακοποιητικός κύκλος.

 

@Arioch η διαπαιδαγώγηση των παιδιών δεν είναι θέμα ατομικής ή οικογενειακής ευθύνης. Είναι θέμα που αφορά την κοινότητα. Για αυτό και στο πιο απομακρυσμένο χωριό της χώρας υπάρχουν κάποια κτήρια που ονομάζονται σχολεία.
Άσχετα αν η πλειονότητα εξ αυτών ρημάζουν λόγω έλλειψης παιδιών η αποστολή τους δεν μπορεί να αντικατασταθεί από καμιά οικογένεια.

Ένα σύστημα παιδείας που θα αγκαλιάζει το διαφορετικό, που μιλά για την σεξουαλικότητα, για τις έμφυλες διακρίσεις είναι απαραίτητο και όχι ο τρόπος που μεγαλώνει ο καθένας τα παιδιά του.

Πολλές φορές αυτό το σύστημα μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις του @ChrisZab11 και του κάθε @ChrisZab11 όμως οφείλει να υπερασπιστεί τον ρόλο του και την αποστολή του...

Για αυτό σας είπα σε προηγούμενο μήνυμα να μην πιάσουμε τα οικογενειακά του καθένα. Γιατί εύκολα η συζήτηση μπορεί να πάει επί προσωπικού κάτι που δεν θα το ήθελα.
Το θέμα είναι πολιτικό και ως τέτοιο νομίζω ότι οφείλουμε να το προσεγγίζουμε.

Ευτυχώς που τέτοιες πρωτοβουλίες υπάρχουν στα σχολεία όπως αυτή:


Όμως αυτές δεν φτάνουν γιατί είναι μεμονωμένες και δεν συνιστούν κεντρική πολιτική βούληση.

Ελεύθερα και δημοκρατικά σχολεία θέλουμε.

Iagos

 

Το να λέμε αφορισμούς τυπου "Το αποτέλεσμα μετράει" που στηρίζονται στην αρχή του ωφελιμισμού καταλειουμε την αξιολόγηση των μέσων ή των προθέσεων. Είναι από αυτους τους αφορισμούς που λέγονται με ύφος ‘τελειώσαμε εδώ’, για να αποφύγουμε τη σκέψη και τη συζήτηση. Το αποτέλεσμα μετράει, λέτε — σαν να μην έχει σημασία ο τρόπος, η πρόθεση ή η επίπτωση. Αν έτσι κρίνετε τις ανθρώπινες πράξεις, τότε λυπάμαι, επειδή η Ιστορία άλλα έχει διδάξει. Αρκετά από τα μεγαλύτερα εγκλήματα και αδικίες είχαν ‘καλό αποτέλεσμα’ για κάποιους.

Το αποτέλεσμα μετριέται και με το ήθος.
Η ιστορία είναι γεμάτη από «επιτυχημένα αποτελέσματα» που βασίστηκαν σε βίαιες, ανήθικες ή καταχρηστικές μεθόδους όπως
η πρόοδος της ιατρικής μέσα από τα πειράματα των ναζί και ένα σωρό άλλες "κλινικές έρευνες" που ήταν «αποτελεσματικες», αλλά κανείς δε θα τολμούσε να πει ότι μόνο το αποτέλεσμα μετράει. Ή οι ανθρώπινες ασπίδες στους πολέμους ή ακόμη και η αύξηση της παραγωγικοτητας στις επιχειρήσεις. Το αποτέλεσμα υπάρχει είναι απτό σε όλα τα παραδείγματα χωρίς όμως τις καλές προθέσεις, μάλλον τις έφαγαν οι κότες!

Καλός ο κυνισμός, αλλά στις ανθρώπινες πράξεις υπάρχει έχει σημασία και το κίνητρο και το ήθος και οι προθέσεις και οι παναθρωπινες αξίες και οι επιπτώσεις.

 

@mpaxari
Το αποτελέσματα μετρώνται με ένα τρόπο και μόνο, με πράξεις.
Να τις βράσω τις καλές προθέσεις αν το αποτέλεσμα είναι μηδενικό.
Εγώ τουλάχιστον έτσι το βλέπω από το δικό μου συννεφάκι. Από εκεί και πέρα ο καθένας είναι ελεύθερος να τα βλέπει όπως θέλει από το δικό του.

@Iagos Συμφωνώ πλήρως ότι είναι θέμα παιδείας αλλά παιδεία το κάθε παιδί δεν παίρνει μόνο μέσα από το σχολείο, παίρνει και μέσα από την οικογένειά του.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι αν το αποτέλεσμα είναι ο ενήλικος να μην κάνει κατάχρηση της όποιας "ισχύος" του έναντι του όποιου "ανίσχυρου", δε με ενδιαφέρει αν το κίνητρο είναι "το έκανε γιατί σέβεται τους ανθρώπους" ή το έκανε "για να μην τον κάψει ο Θεός" ή το έκανε "για να μη νιώσει λιγότερο άντρας (sic)"

Βγήκε ένας άνθρωπος που ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ του σέβεται τον άλλον; Εμένα μου αρκεί.

 

Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι ατομική και οικογενειακή ευθύνη πρωτίστως και μετά του σχολείου.
Οι γονείς και η οικογένεια γενικά έχουν την ευθύνη μέχρι την ενηλικίωση του και όχι η κοινωνία , κοινότητα , ομάδα , σύλλογος κλπ .
Όσοι είμαστε γονείς το ξέρουμε και το βιώνουμε.
Εάν τα παιδιά από την Ρόδο , που ανέφερα ως παράδειγμα , είχαν γονείς που θα τους δίδασκαν ήθος , δεν θα γινόταν το έγκλημα με την Ελένη. Γι'αυτό και η μητέρα της τα έβαλε και με τους γονείς τους.

 

Και κάπου εδώ ξεκινά ο πολιτικός διάλογος για το τι σχολείο έχουμε και τι σχολείο θέλουμε. Και το δεύτερο πώς οικογένεια και σχολική κοινότητα θα συνεργαστούν για να φτιάξουν το σχολείο που θέλουμε.

Στην χώρα των χριστιανοταλιμπάν όπου οι ρασοφόροι μουλάδες κάνουν κουμάντο νομίζω ότι πρωτίστως οφείλουμε να διατηρήσουμε το κοσμικό κράτος και να προχωρήσουμε σε πλήρη διαχωρισμό του κράτους από τον μεσαίωνα.

Σε λίγα χρόνια παιδιά που μεγαλώνουν σε ΛΟΑΤΚΙ οικογένειες θα πάνε στο σχολείο.

Με το σημερινό σχολείο και με τους διάφορους κυρ-Παντελήδες οικογενειάρχες ταλιμπάν, αυτά τα παιδιά προστατεύονται νομίζετε @Arioch ;

Iagos

 

Συμφωνώ πλήρως σε αυτό που λέτε για τα σχολεία. Αυτό δεν αναιρεί ωστόσο ότι η παιδεία δεν είναι θέμα μόνο σχολείου αλλά και οικογένειας.

Είναι ευθύνη ΚΑΙ της οικογένειας ΚΑΙ του σχολείου.

Θα πρέπει το τελευταίο να είναι σε θέση να διορθώσει τις όποιες αστοχίες από μεριάς οικογένειας.

Η αποστολή του σχολείου δεν είναι να κρατάει το παιδί την ώρα που δουλεύουν οι γονείς του.

Το σχολείο ΩΦΕΙΛΕΙ να είναι φορέας παιδείας, ακόμα και αν η οικογένεια είναι για τα πανηγύρια.

 

Δηλαδή όσοι μεγαλώνουμε τα παιδιά Μ/μας διδάσκοντας τα μέσα από το παράδειγμα την σημασία της συλλογικότητας και της συλλογικής ζωής δεν Ε/είμαστε γονείς και είστε εσείς;

Δεν είναι όλος ο κόσμος ο εαυτούλης σας, πέρα από τον μικρόκοσμο σας υπάρχουν άνθρωποι που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με διαφορετικές αρχές και αξίες από τα δικές σας.

 

Σε καμία περίπτωση.

Ίσα, ίσα που το σχολείο και η οικογένεια οφείλουν να λειτουργούν ως κοινότητα και όχι ως δύο διακριτοί ρόλοι.

Αυτό προσπαθώ να πω με το ερώτημα Μου παραπάνω.

Αν το Σεπτέμβριο για παράδειγμα στο σχολείο έχουμε εγγραφή για πρώτη φορά παιδιού ή παιδιών που μεγαλώνουν σε μια ΛΟΑΤΚΙ οικογένεια δεν θα πρέπει το σχολείο και ο σύλλογος γονέων να συζητήσουν και να λάβουν τις αποφάσεις εκείνες που θα διασφαλίσουν την ομαλή ένταξη αυτών των παιδιών στο σχολικό περιβάλλον;

Δεν οφείλουν να σταθούν απέναντι σε όποιον σεξιστή, ομοφοβικό γονιό αντιδράσει;

Αυτό δεν είναι ένα παράδειγμα συλλογικότητας για τα παιδιά;

Είναι.

Το πρόβλημα είναι οι ταλιμπάν του Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια.

Οι υπόλοιποι τα βρίσκουμε.

Γνώμη Μου...

Iagos

 

Το είπατε και μόνη σας , όσοι μεγαλώνουμε διδάσκοντας !!!! Άρα τα γαλουχειτε. Έχετε την πλήρη ευθύνη μέχρι την ενηλικίωση του. Το γνωρίζετε αυτό;;;