Φως στο dungeon

Έτσι, για να δώσω στο νήμα βουδουσουμιάρικη χροιά. Σε αντίθεση με την εκπομπή της γνωστής παρουσιάστριας από την οποία "έκλεψα" την ιδέα του τίτλου. Ο σκοπός δεν είναι να βρούμε τα χαμένα μέλη, στα οποία πιθανώς θα αναφερθούμε. Αλλά να κάνουμε μνεία σε nick που πια δεν βλέπουμε εδώ και που ο καθένας για τους λόγους μας, νιώθουμε την έλλειψη της παρουσίας τους.

Υ.Γ. Δεν είναι άλλο ένα νήμα ad memoriam. Αν βέβαια, κάποιο nick από κείνα που θα αναφερθούν, δεν "συχνάζει" πια εδώ λόγω ταξιδιού προς τον δημιουργό του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον/την σκεπάζει.

 

Ξεκινώ εγώ με δύο από τα πλέον αγαπητά για μένα nick, τα οποία ανήκουν και σε δύο από τα μετρημένα στα δάχτυλα του ενάμιση χεριού άτομα, που συνάντησα και στον "έξω κόσμο". Αναφέρομαι στον Peleas και στην Black Butterfly. Του λόγου τους ήταν οι κυριότεροι μου συνομιλητές τα πρώτα δύο -τρία χρόνια της παρουσίας μου εδώ ( από το 2014 έως το 2017 ). Ήταν άπειρες οι φορές, που κράτησα τα συκώτια μου από τα γέλια, που μου προξενούσαν οι διάλογοι μας. Εκτός όμως αυτού, ήταν δύο άτομα που όσο και να διαφωνούσες μαζί τους ( κυρίως με τον Peleas ), είχαν κάτι να πουν. Τον Peleas τον γνώρισα λίγο καλύτερα. Απίθανος τύπος, ευγενής, με κοφτερό μυαλό και ακόμη πιο κοφτερή γλώσσα. Του έδινα πάσες και καθόμουν να τον χαζεύω, ενώ ξεδίπλωνε τις σκέψεις του. Η "βουτυρόμυγα" έτσι την αποκαλούσα για πλάκα. Τρελοκομείο από τα λίγα. Ντόμπρο παιδί, ψυχή από τις λίγες. Και οι δύο τους άτομα με αρχές, κύριοι. Ειλικρινά λυπάμαι, που έχασα επαφή μαζί τους. Είναι κουφάλα η ζωή και δυστυχώς, κάποιες φορές σε παρασύρει σ' έναν ωκεανό υποχρεώσεων και προβλημάτων, που πνίγει κάθε ανθρώπινη επαφή.

Μάγκες, σε σας τους δύο το λέω, δεν σας ξεχνώ. Σας ευχαριστώ για το χρόνο που μου είχατε χαρίσει. Να είστε καλά, όπου κι αν βρίσκεστε, ότι κι αν κάνετε. Ο παλιός σας καλός γνωστός, ΜπαρμπαΣκοτάδιας.

Υ.Γ. εύφημος μνεία σε κείνον τον μάστορα τον underherfeet.

 

Συγκινητικό .

 

Να είσαι καλά. Ελάχιστους έχω συναντήσει από δω στον έξω κόσμο. Κάποιοι μου έμειναν. Άλλους τους "γνώρισα " απλά από ανταλλαγές σκέψεων σε διάφορα νήματα και "μείναμε" εδώ. Όμως δεν ξεχνώ ότι για μεγάλη περίοδο ήταν μέρος της καθημερινότητας μου. Κάποιοι, ακόμη λιγότεροι μπήκαν για τα καλά στη ζωή μου. Με τη μια έκανα και παιδί. Στο τέλος ένα άτομο μου έμεινε από δω μέσα. Μια κόκκινη κλωστή - εκείνη ξέρει τι εννοώ -. Και αν μη τι άλλο αυτό το μέρος θα το θυμάμαι πάντα με γλυκύτητα. Γιατί μου χάρισε την "κόκκινη κλωστή " που δεν σπάει.

 

Μπράβο !!

 

Έχω ακόμη λίγα nick ( ή καλύτερα, ανθρώπους ) στα οποία θέλω να αναφερθώ. Όχι σήμερα όμως. Γιατί είναι όμορφο, να σε θυμούνται. Πόσο μάλλον, όταν γίνεται από καρδιάς. Εύχομαι στο μέλλον, να γράψει και κάποιος άλλος εδώ και όχι μόνο εγώ.

Υ.Γ. Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη.