ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ (2)

Η παρακάτω ιστορία αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα, καταστάσεις, γεγονότα κλπ είναι εντελώς συμπτωματική.


…Τον άκουσαν ν’ απομακρύνεται.

Η ξύλινη σκάλα έτριζε καθώς την ανέβαινε. Η κα Ντάρμπυ του φώναξε να ανεβάσει ένα μπουκάλι κρασί και κρύο νερό.

Ακούστηκε το ψυγείο να ανοιγοκλείνει και ο κρότος των μπουκαλιών.

Κοιτάχτηκαν και μετά από λίγο η Μπουμπού είπε πως δεν ένοιωθε καλά και πως θ' αποχωρήσει για να ξαπλώσει. Τον φίλησε απαλά, άνοιξε με προσοχή την πόρτα και την έκλεισε απαλά. Τους ζήλεψε για μια στιγμή. Πάει καιρός από τότε για εκείνον. Του πέρασε φευγαλέα από το μυαλό εκείνη…

Οι δυο φίλοι βγήκαν από την κρυψώνα τους και ακολούθησαν την κατεύθυνση από την οποία ακουγόταν οι ομιλίες και τα χαχανητά.

Ο Μπίρλα μπροστά και ο φίλος του τον ακολούθησε.

Ανέβηκαν σιγά σιγά την ξύλινη σκάλα.

Στο πλατύσκαλο ήταν ένας μεγάλος φύκος μέσα σε ένα ξύλινο κασπώ. Πολύ όμορφο φυτό! Πάντα του άρεσαν τα φυτά εσωτερικού χώρου. Προσθέτουν μια ζεστή ομορφιά στο χώρο. Συνέχισαν και μετά από 3 σκαλάκια βρέθηκαν σε ένα πολύ μεγάλο χωλ. Σε αντίθεση με τον κάτω χώρο ήταν πεντακάθαρο, με γούστο διακοσμημένο και μια μυρωδιά από το παρελθόν. Στη μία γωνία υπήρχε μια πολυθρόνα με μωβ στόφα και ένα μικρό κόκκινο μαξιλάρι με δύο φουντίτσες στις άκρες του. Στον τοίχο μια πολύ όμορφη τοιχογραφία, η οποία απεικόνιζε ένα γυναικείο πρόσωπο. Πρόσεξε το ζωηρό μάτι της γυναίκας, τα σαρκώδη χείλη, την έντονη μύτη και τα σγουρά μαύρα μαλλιά της. Έδειχνε σα να κινείται αριστερά. Ένας πολύ όμορφος πολυέλαιος κρεμόταν από το ξύλινο κεντημένο ταβάνι. Απέναντι δύο πορτραίτα ανδρών και από κάτω ένας μικρός σκουρόχρωμος, ξύλινος μπουφές με κρυστάλλινες πόρτες. Σε κάποιο νησί του αιγαίου είχε ξανά δει παρόμοιο.

Στο εσωτερικό διέκρινε μικρά ποτηράκια σε διάφορα χρώματα. Άλλο ένα φυτό εσωτερικού χώρου στόλιζε το δωμάτιο με μεγάλα πορτοκαλί άνθη, έμοιαζε με πουλί του παραδείσου και δίπλα μια παλιά πόρτα η οποία εκτελούσε, μετά από ανακατασκευή, χρέη κρεμάστρας.

Κάτω στο ξύλινο πάτωμα δύο μικρά χαλάκια σε μπορντώ και μπλε αποχρώσεις ζέσταιναν το χώρο και απορροφούσαν τους θορύβους από τα πατήματά τους.

Ήταν πολύ όμορφος χώρος. Ζεστός με γούστο και φινέτσα. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενε κάτι τέτοιο από τη συγκεκριμένη «κυρία».

Πλησίασαν με προσοχή τη μισάνοιχτη πόρτα.

Η κα Ντάρμπυ καθισμένη σε έναν καναπέ, έπινε το κρασί της σε ένα από τα ποτηράκια που είδε στο χωλ, φορώντας ένα ζευγάρι μπλε φόρμες. Του άρεσε. Ήταν πολύ όμορφη καθώς τα ξανθά της μαλλιά αγκάλιαζαν τους ώμους της. Το χαμόγελό της ήταν τόσο φωτεινό! Του άρεσε ναι. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι μαζί της. Για μια στιγμή σκέφτηκε να πάρει το φίλο του και να φύγουν. Για μια στιγμή όμως! Την αμέσως επόμενη ήθελε να την κάνει να κλάψει να τον ικετεύσει να τη λυπηθεί. Στα πόδια της καθόταν ο Λεμονής. Αυτός ο τρισάθλιος λιγούρης. Ήταν δεν ήταν 1,60. Φαλακρός, αδύνατος καχεκτικός σχεδόν και κακομοίρης σε όλα του. Τα λιγοστά του δόντια ήταν μαύρα, έτοιμα να εγκαταλείψουν και αυτά το σιχαμένο στόμα του. Χαμογέλασε στη σκέψη πως υπάρχει και κάποιος χειρότερος από αυτόν. Όρθια η Τέμπερα. Αυτή ήταν σε μια μεσαία κατάσταση. Κοιτάχτηκαν οι δύο φίλοι και σκέφτηκαν το ίδιο πράγμα. Πως έκανε παρέα με αυτούς τους δύο η κα Ντάρμπυ? Αλλά όπως λέει και ο λαός μας, δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι.

Σπρώχνουν ελαφρώς την πόρτα για να δουν τι παρακολουθούσαν με τόση προσοχή.

Δεν πίστευαν στα μάτια τους!!

Οι άθλιοι είχαν κάμερες σε κάποια διαμερίσματα και έβλεπαν τι γινόταν μέσα σε αυτά!! Είδε και το δικό του. Είδαν τη Μπουμπού που ετοιμαζόταν να ξαπλώσει. Γελούσαν και χλεύαζαν ένα άλλο ζευγάρι.

Ο φίλος του, ο Μπαμπού του έκανε νόημα πως ήταν η ώρα να μπουν μέσα και να βάλουν τα πράγματα και τα γελοία αυτά υποκείμενα στη θέση τους. Πράγματι σπρώχνουν την πόρτα με δύναμη και το «τρίο Στούντζες» τινάχτηκε από την τρομάρα του.

Ο Μπουμπού με μία σβέλτη κίνηση ακινητοποίησε την Τέμπερα η οποία προσπάθησε να πιάσει ένα βάζο που μάλλον προοριζόταν για τα κεφάλια τους. Ο Μπίρλα τον ζήλεψε γι αυτό. Απ’ ότι του είχε πει ασχολιόταν χρόνια με τις πολεμικές τέχνες.

Η πρώτη αντίδραση του συνονθυλεύματος προήλθε από την Τέμπερα η οποία κατέδειξε υπεύθυνους του «κυκλώματος παρακολούθησης» τον Λεμονή και την Ντάρμπυ. Για να αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισμών της, τους άστραψε κι από ένα δυνατό χαστούκι. Απείλησε μάλιστα πως θα τους σύρει και στα δικαστήρια βγάζοντας παράλληλα έναν πύρινο λόγο για το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή.

Ο Λεμονής προκειμένου να βγει από την άσχημη θέση, κατέβασε το παντελόνι του και άρχισε να παίζει το πουλάκι του μπροστά από τις κάμερες. Υποστήριξε στα έκπληκτα μάτια όλων πως είναι ηδονοβλεψίας και προκειμένου να ικανοποιεί το φετιχ του κάνει θελήματα στο καφέ της κυρίας Ντάρμπυ με αντάλλαγμα να τον αφήνει να παρακολουθεί τις κάμερες. Δε μπορεί, σκέφθηκε. Φετιχιστές είναι κι αυτοί, θα με καταλάβουν.

Η κυρία Ντάρμπυ τα είχε χάσει. Την είχαν προδώσει και οι δύο αλλά δεν έπρεπε να το βάλει κάτω. Εξάλλου ήταν έμπειρη και χρόνια διαχειρίστρια της πολυκατοικίας, παλιά πουτάνα στο κουρμπέτι που λέει κ ο λαός, και δεν μπορούσε τώρα να παραδεχθεί πως υπεύθυνη για όλα αυτά ήταν μόνο η ίδια. Θα την έδιωχναν, θα έχανε την πολυκατοικία, το καφέ και μετά τι θα έκανε με τη ζωή της; Άντρα, παιδιά σκυλιά δεν είχε, οπότε?? Δεν ήθελε να το σκεφτεί γιατί την έπιανε τρέλα.

Κρύος ιδρώτας την έπιασε. Επιστρατεύοντας όση ψυχραιμία της είχε απομείνει, ξεροκαταπίνοντας έβγαλε έναν ψίθυρο από το στόμα της λέγοντας πως το κύκλωμα παρακολούθησης είχε στηθεί από τον εργολάβο ο οποίος είχε την εντύπωση πως η πολυκατοικία προοριζόταν για σούπερ μάρκετ.

Παίρνοντας θάρρος από τις ανοησίες μάλιστα απείλησε πως όποιος ένοικος έχει πρόβλημα με τη διαχείριση και την οικοδομή του εργολάβου να σηκωθεί να φύγει από την πολυκατοικία της. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση κ αυτό έκανε.

Η επόμενη ώρα βρίσκει το «τρίο Στούντζες» γυμνό στο ίδιο κρεβάτι να ασκεί όσα ο Μπαμπού και η Μπαμπού ονόμαζαν εναλλακτικό ερωτισμό. Παρέμειναν εκεί για ώρες. Υποχρεωτικά.

Κατά το βράδυ οι ένοικοι κατευθύνθηκαν προς το πλησιέστερο καφέ προκειμένου να σχολιάσουν τις επιδόσεις του «τρίο Στούντζες» το οποίο παρακολούθησαν από το ίδιο κύκλωμα παρακολούθησης.

Η κυρία Ντάρμπυ παρέμεινε διαχειρίστρια της πολυκατοικίας, μέχρι τα βαθιά της γεράματα..


{Ευχαριστώ τους φίλους μου Ηλιάνα και Ηλιάνο για τις νομικές κ άλλες συμβουλές τους  }

 

Δεν έχω διαβάσει τίποτα καλύτερο σε αλληγορία τον τελευταίο καιρό...τα θερμότατά μου συγχαρητήρια....δηλώνω θαυμάστριά σας....απερίφραστα...