O ΠΕΡΑΜΑΤΑΡΗΣ

Όταν ο Σιντάρτα έφτασε στις όχθες του ποταμού, είχε πιά νυχτώσει. Ο περαματάρης προσφέρθηκε να τον φιλοξενήσει για τη νύχτα. Του πρόσφερε ένα πιάτο φαγητό, που απόλαυσαν μαζί καθισμένοι δίπλα στη φωτιά.

Πέρασαν αρκετή ώρα συζητώντας, όταν ο περαματάρης ρώτησε το Σιντάρτα:
«Του λόγου σου φαίνεσαι άνθρωπος με μόρφωση και ευγενική καταγωγή. Από τι τρέχεις να ξεφύγεις?»
«Από το στοιχειό του έρωτα», αποκρίθηκε ο Σιντάρτα.

Ο περαματάρης συννέφιασε. Εστρεψε το βλέμμα μακριά, πέρα από το ποτάμι και μίλησε αργά, σα να απευθυνόταν στον εαυτό του:
«Όποιος φοβάται τον έρωτα χτίζει λιμάνι χωρίς αποβάθρα. Δε θα γνωρίσει φουρτούνες, μήτε καράβια τρικάταρτα. Για το μεγάλο ταξίδι ποτέ δε θα κινήσει. Θα συναντά στην αποβάθρα εμπόρους υποσχέσεων. Θα παζαρεύει συσκευασμένες ηδονές και συγκινήσεις. Μα όταν μετρά τα νομίσματά του θα τα βρίσκει πάντα λειψά...»

Ο Σιντάρτα έσκυψε το κεφάλι. Ταξίδεψε μίλια ολόκληρα για να αφήσει πίσω κάτι που, όλο αυτό το διάστημα, κουβάλαγε μέσα του.
«Ώρες ώρες ζηλεύω εκείνους που δε γνώρισαν το σκίρτημα, Δε νομίζω ότι το κενό τους, τ' αντιλαμβάνονται... Και ίσως γι'αυτό να είναι αλήθεια ευτυχισμένοι...»

Ο σοφός γέροντας χαμογέλασε.
«Δε θα μπορούσες να είσαι σαν εκείνους, γιατί έχεις γευτεί τα δώρα της απέναντι όχθης. Ναι, τούτα τα δώρα πάνε παρέα με τον πόνο, μα προσφέρουν απολαύσεις που ο ρηχός και ο εγωιστής δε θα μπορέσει ποτέ να γευτεί. Γιατί μέσα στην αναισθησία του αντιλαμβάνεται, έστω για μιά στιγμή, πόσο πραγματικά μόνος είναι. Και αυτή η γνώση, όσο και αν την αποδιώχνει, του δηλητηριάζει όλες του τις "νίκες". Νιώθει ένα κενό, που προσπαθεί να γεμίσει με περισσότερες κλεμμένες ηδονές. Επιμένει όμως να αγνοεί κάτι πολύ σημαντικό: Η αληθινή ηδονή είναι αυτή που μοιράζεσαι...»

Ο νεαρός πρίγκιπας απόμεινε κάμποση ώρα σκεφτικός.
«Οι άνθρωποι αποζητούν τον έρωτα της σάρκας, γέροντα. Αγνοούν όμως τον άλλο, τον πραγματικό: Τον έρωτα για την ύπαρξη»

Ο περαματάρης αίφνης πετάχτηκε σαν ελατήριο. Σήκωσε τα χέρια στον αέρα και φώναξε:
«Ανυποψίαστοι, τακτοποιημένοι άνθρωποι, προσοχή: Ερως! Δεν έρχεται για να φωτίσει τη μουντή ζωή σας, να πασπαλίσει με ζάχαρη τις άνοστες μέρες σας. Ερχεται να ανατρέψει. Δεν είναι αστροβροχή. Είναι καταιγίδα.
Πολύ καλά κάνετε εσείς, με τις άψογα τοποθετημένες ταμπελίτσες σας, τα οριοθετημένα αφήματά σας, τις επιμελώς ατημέλητες πληγές σας και τον ξορκίζετε. Σιγά μην αφήσετε το περίτεχνα υψωμένο οικοδόμημα της ελεεινής ζωούλας σας στον αιρετικό τυφλοπόντικα της ύπαρξης.
Σιγά μην εμπιστευτείτε τον έλεγχο στον Μεγάλο Ανεξέλεγκτο.»

Ο Σιντάρτα έμεινε άφωνος με τη μεταμόρφωση. Μόλις πριν από λίγο γνώρισε ένα γέρο θυμόσοφο περαματάρη και τώρα αντίκρισε έναν επαναστάτη του Έρωτα, με κοφτερό λόγο και φλογερή ματιά.
Ολη τη νύχτα άκουγε ξανά και ξανά τα τελευταία λόγια του παράξενου οικοδεσπότη του.

Η μέρα δεν είχε ακόμη χαράξει όταν ο περαματάρης τον ξύπνησε. Διέσχισαν το ποτάμι καθισμένοι αντικριστά στη βάρκα, χωρίς να μιλούν. Όταν έφτασαν στην απέναντι όχθη, ο γέρος αποχαιρέτησε το Σιντάρτα με αυτά τα λόγια:
«Πήγαινε, μάθε τους ανθρώπους να αγαπούν όχι αυτό που είναι, μα αυτό που μπορούν να γίνουν. Μάθε τους να ερωτεύονται τη ζωή»

Ο Σιντάρτα κίνησε να φύγει. Εκανε δυό βήματα και στράφηκε στο γέρο. «Ποιο είναι το όνομά σου?» ρώτησε.



«Πάλι αφηρημένος είσαι?» Η φωνή του διευθυντή μου ακούστηκε βροντερή –λόγω αντήχησης- στην αχανή αίθουσα, αποσπώντας με βίαια από το παράλληλο σύμπαν διαφυγής μου.

«Ο κύριος περιμένει να εξυπηρετηθεί», συνέχισε και, στρεφόμενος προς τη μεριά του πελάτη, είπε με ένα γλοιώδες χαμόγελο: «Είναι πολύ καλός υπάλληλος, μα λίγο ονειροπόλος. Σκαρφίζεται κάτι απίθανες ιστορίες…»

Παρατήρησα τον άνθρωπο που περίμενε υπομονετικά στο ταμείο μου. Αδύνατος, μεσόκοπος, καλοντυμένος. Έσκυψε και με κοίταξε με δύο μεγάλα εκφραστικά μάτια πίσω από ένα ζευγάρι γυαλιά. «Θα με ενδιέφερε να ακούσω τις ιστορίες σας», μου είπε.
«Ναι, βεβαίως, γιατί όχι…» ψέλλισα απρόθυμα. «Μου λέτε σας παρακαλώ το όνομά σας?»

«Ευχαρίστως. Έσσε. Έρμαν Έσσε»…

 

Από τα καλύτερά σου! Εύγε! 

 

'"Χέσσε. Χέρμαν Χέσσε. Δεν ξέρω γιατί οι Έλληνες μου τρώτε το πρώτο γράμμα."

 

Σ' ευχαριστώ, φίλε μου.

 

Εχεις απόλυτο δίκιο. Στα γερμανικά το "Η" προφέρεται  
Λες γι αυτό να μας έχει άχτι ο Σόιμπλε?

 

Έχουμε ανάγκη από ονειροπόλους αγαπητέ @peleas, γιατί έτσι κι αλλιώς έχουμε πήξει στους ονειροπώλες... 

''Ο ποταμός με δίδαξε ν’ ακούω, απ’ αυτόν θα το μάθεις κι εσύ. Τα ξέρει όλα, ο ποταμός, όλα μπορεί κανείς να τα μάθει από κείνον. Δες, ακόμα κι εσύ έμαθες κιόλας από το νερό πως είναι καλό να κατευθύνεις τις προσπάθειές σου προς τα κάτω, να βυθίζεσαι, ν’ αναζητάς το βάθος. Ο πλούσιος κι αρχοντικός Σιντάρτα θα γίνει βοηθός βαρκάρη, ο σοφός βραχμάνος Σιντάρτα θα γίνει περαματάρης: κι αυτό ο ποταμός σου το ‘πε. Θα μάθεις από κείνον και το άλλο.''

Περαματάρηδες ονείρων λοιπόν...Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο...Κι ο ποταμός στην πραγματική και την σημειολογική του διάσταση έχει να μας μάθει πολλά...το ένιωσα και προχθές που διέσχισα έναν μικρό, προσβάσιμο, αμέτρητες φορές, μέχρι να φτάσω στον μαγικό καταρράκτη που ο ποταμός ο ίδιος προστάτευε, κρυμμένο και απροσπέλαστο...Για να μην τον μαγαρίζουν οι άνθρωποι... 

''Ας πάμε να πλαγιάσουμε. Δεν μπορώ να σου πω το άλλο, φίλε. Θα το μάθεις, μπορεί να το ξέρεις κιόλας. Δες, δεν είμαι μορφωμένος, δεν ξέρω να μιλάω, δεν ξέρω ούτε να σκέφτομαι. Ξέρω μόνο ν’ ακούω και να είμαι ευσεβής· δεν έχω μάθει τίποτ’ άλλο. Αν μπορούσα να το πω και να το διδάξω μπορεί να ‘μουνα σοφός, αλλά δεν είμαι παρά περαματάρης κι η δουλειά μου είναι να περνάω τους ανθρώπους από το ποτάμι. Πολλούς πέρασα, χιλιάδες, και για όλους αυτούς ο ποταμός μου δεν ήταν παρά μόνο ένα εμπόδιο στο ταξίδι τους. Ταξίδευαν για λεφτά, για υποθέσεις, για γάμους και προσκυνήματα, και ο ποταμός ήταν στο δρόμο τους, κι ο περαματάρης υπήρχε για να τους περάσει γρήγορα πάνω από το εμπόδιο. Μερικοί όμως από τις χιλιάδες, πολλοί λίγοι, πέντε ή έξι, που γι΄ αυτούς ο ποταμός έπαψε να είναι εμπόδιο, άκουσαν τη φωνή του, τον άκουσαν με προσοχή, κι ο ποταμός έγινε γι’ αυτούς ιερός, όπως είναι για μένα.''

Θα αποτολμήσω την υπερβολή του να πω ότι σε αγαπώ που μου το θύμισες και το πήγες και πιο πέρα.. 

 

Αγαπητή @brenda , τι θέση έχει άραγε ένας ονειροπόλος μέσα σε ένα bdsm forum...
Ισως ο πραγματικός ονειροπόλος είναι ένας γεφυροποιός...