Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Oρίστε, ένα δείγμα του πώς η συνεργασία συμβάλλει στην πιό ολοκληρωμένη διατύπωση μιάς άποψης  
Να 'σαι καλά...

 

Το βασικό είναι ότι τις περισσότερες φορές ακολουθούμε το ρητό που λέμε πειραχτικά οι άντρες για τις γυναίκες : δεν ξέρουμε τι θέλουμε και δεν θα ησυχάσουμε αν δεν το πετύχουμε...

 

Ακούγεται αστειο, αλλα ετσι είναι....

 

@peleas, έτσι είναι οι ολοκληρωμένες απαντήσεις. Αλλά πρέπει να βάζω πάντα το χεράκι μου  

 

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ορθή αν και θρησκευτική ρήσις, η επιστήμη επίσης λέει ότι όσο πιο ευφυής είσαι, τόσο πιο δύσκολο είναι να είσαι ευτυχισμένος, όσο πιο υποψιασμένος είσαι, τόσο πιο ανέφικτο είναι να κάνεις σα να μην συμβαίνει τίποτα και να κοιμάσαι γαλήνιος τα βράδια, εν δυνάμει ευτυχισμένος...

 

Σωστό μεν, νομοτελειακό δε. Μήπως παραβλέπεις τον παράγοντα "ελεύθερη βούληση" σε όλο αυτό? Μαζί με τη επίγνωση της δυστυχίας έρχεται και η λυτρωτική γνώση της φαινομενικότητας, που λέει οτι ο καθένας φτιάχνει τη δική του πραγματικότητα. Αρα, η ευτυχία είναι απόφση.

 

Η ευτυχία θα ήταν απόφαση αν ζούσαμε μόνοι μας, ή στο περιβάλλον που εμείς θα είχαμε επιλέξει, όσο δε για την ελεύθερη βούληση και την φαινομενικότητα θα μου επιτρέψεις να πω ότι είναι ευσεβείς πόθοι σε ότι αφορά το σήμερα, που είναι πολυπαραγοντική η πραγματικότητα που βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε, χωρίς χώρο για τέτοιες ''πολυτέλειες'', κοίτα γύρω σου, όπου κι αν βρίσκεσαι και μέτρα ανθρώπους. Αν το (εγκεφαλικό σου) ισοζύγιο σου βγάλει πιο πολλούς συνειδητά και κατ΄επιλογή ευτυχισμένους ανθρώπους εγώ θα πάω πάσο οριστικά... 

 

Μπορεί να μην επιλέγουμε το περιβάλλον που ζούμε, επιλέγουμε όμως ποιά στάση θα κρατήσουμε απέναντι σε αυτό. Και αν με τη στάση μας επηρεάσουμε έστω και έναν ακόμα, επηρεάζουμε και το περιβάλλον επι τω βελτίω. Διαφορετικά, καθόμαστε με τα χέρια σταυρωμένα και μεμψιμοιρούμε. Αυτό όμως δεν κάνουν όλοι? Περιμένουν από τους "άλλους" να αλλάξουν την σκατοκατάσταση, αντί να ξεκινήσουν από τον εαυτό τους. Και στο φινάλε, αδιαφορώ για το τι κάνουν οι άλλοι, γιατί δεν περνάει από το χέρι μου. Ελέγχω μόνο τη δική μου αντίδραση.

Θέλεις να είσαι μέρος του σκοταδιού, ή ένα φως στο σκοτάδι. Εσύ αποφασίζεις.

 

Ex tenebris lux, φυσικά, μην με ρωτάς τα αυτονόητα...Μακάρι το φως να σήμαινε και ευτυχία όμως... 

 

To τι σημαίνει ευτυχία για σένα, το γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα. Βγες και κυνήγα τη, λοιπόν. Δεν υπάρχουν εμπόδια, μόνον ευκαιρίες (πω πω, σα διαφημιστικό σλόγκαν ακούγεται   ). Τι περιμένεις...

 

Εκτιμώ τις παραινέσεις και την αισιοδοξία σου, το θέμα δεν είναι προσωπικό όμως, το έθεσα λίγο πιο φιλοσοφικά, εσύ το προσωποποίησες... 
Ευχαριστώ anyway, όλοι αυτό επιδιώκουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, η δική μου ένσταση αναφερόταν στον βαθμό δυσκολίας του εγχειρήματος... 

 

Αγαπητή μου, δε σε έχω για τα εύκολα