Φωνές

Ξέρω, ξέρω. Πασίγνωστο και χιλιοτραγουδισμένο.
Κάτι μου λέει, όμως, ότι λίγοι είναι αυτοί που κοντοστάθηκαν μπροστά σε αυτό το διαμαντάκι.
Τις κλαψιάρικες ντιμινουίτες του, τη ράθυμη ροή και τη λιτή γύμνια των στίχων του που επαναλαμβάνουν μονότονα αυτή την πνιγμένη κραυγή φόβου.

Σε ελεύθερη απόδοση (με την βοήθεια ισπανόφωνου φίλου)

Φίλα με, φίλα με περισσότερο
Σαν να 'ναι αυτή η νύχτα
η τελευταία μας φορά
Φίλα με, φίλα με περισσότερο
Εμένα, που φοβάμαι ότι μετά θα σε χάσω

Θέλω να σε νιώσω κοντά μου
να δω εμένα στα μάτια σου
Να σε βλέπω δίπλα σε μένα
Σκέψου ότι αύριο μπορεί να είμαι μακριά,
πολύ μακριά από σένα

Α, ναι. Και αυτή η πουτάνα η εκτέλεση της Σεζάρια...