Αφέντης Αγγλικών

Ήμουν φοιτητής τότε, εκείνος παρέδιδε μαθήματα αγγλικών στο σπίτι. Έρχονταν κάθε Τετάρτη και κάθε Παρασκευή. Πολύ καλός δάσκαλος, πολύ αυστηρός, όλα τα είχε με πρόγραμμα. Τότε ήταν τριανταπέντε εκείνος, εγώ μόλις είχα κλείσει τα είκοσι.

Μιλούσαμε πάντα για λίγο πριν το μάθημα. Πάντα του μιλούσα πληθυντικό.

«Σε ζηλεύω που είσαι φοιτητής» χαμογέλασα. Ήξερα ότι όταν μίλαγε δεν του πολύ άρεσε να τον διακόπτεις.
«Έχεις τον χρόνο σου να κάνεις ότι θες»
«Εσείς πως είστε, εργάζεστε συνέχεια;»
«Ναι αρκετά. Αλλά ευτυχώς δεν έχω υποχρεώσεις και μένω μόνος»
«Είστε πολύ ωραίος τύπος θα κάνουν ουρά» του απάντησα και ίσως να ξεπερνούσα τα όρια. Χαμογέλασε.
Κάναμε μάθημα. Όταν τελειώσαμε, ενώ συνήθως έφευγε γρήγορα.
«Τι θα κάνεις σήμερα;»
«Θα πάω για καφέ μάλλον μετά και θα διαβάσω για τη σχολή»
«Μάριε έχεις σχέση;» δεν μου είχε ξαναδώσει τόση σημασία.
«Μπα όχι»
«Δηλαδή δεν υπάρχει κάποιος που να σου αρέσει;» τον κοίταξα για λίγο που δεν είπε κάποια.
«Δεν..»
«Δεν υπάρχει κάποιος ή δεν σου αρέσουν οι άνδρες;» κοκκίνισαν τα μούτρα μου.
«Δεν υπάρχει κάποιος. Μα πώς το ξέρατε;» Γέλασε.
«Έχω δει πως με κοιτάζεις» ντράπηκα ακόμα περισσότερο. Δεν τον είχα δει κάπως, ίσως δεν το είχα καταλάβει κιόλας.
«Μάριε μου αρέσει πολύ» μου είπε κι έκατσε ακόμα πιο αναπαυτικά.
«Μου κάνετε πλάκα έτσι, ένας άνδρας σαν εσάς με ένα αγόρι σαν εμένα;»
Γέλασε.
«Πότε έκανες εξετάσεις τελευταία φορά;»
«Δεν έχω κάνει, δεν χρειάζεται»
«Είσαι παρθένος;»
«Από παντού» του απάντησα. Με πλησίασε. Μου έδειξε στο κινητό του τις εξετάσεις του. Με άγγιξε με φίλησε στο στόμα.
«Θέλω να γδυθείς» μου ψιθύρισε. Το έκανα χωρίς καμία υπεκφυγή. Άφησα τα ρούχα μου να πέσουν στο πάτωμα. Έβγαλε κάτι από τη τσάντα του.
«Με αυτά θα σου δέσω τα χέρια, είσαι εντάξει με αυτό;» του έδωσα τα χέρια μου. ενώ με ξανά φίλησε.
«Το ξέρεις ότι είσαι υποτακτικός;» μου είπε ενώ τα χέρια του έκαναν το σώμα μου ν' ανατριχιάζει. Δε το ήξερα, αλλά ήμουν. Έδεσε τα χέρια μου. Σηκώθηκε και πήγαμε στη κρεβατοκάμαρα. Με έριξε μπρούμυτα στο κρεβάτι. τα χέρια δεμένα πάνω από το κεφάλι μου.
Ένιωθα που γδύνονταν. Ήρθε μπροστά μου. Είχε τατουάζ ένα μαστίγιο και την λέξη Α. Αργότερα έμαθα ότι σημαίνει Αφέντης. Το είχε ακριβώς πάνω από τον καβάλο του, όμως τα μάτια μου έπεφταν στο καυλί μου. «Τι είναι όλο αυτό;» του είπα. Γέλασε. Ήξερε ότι είναι τεράστιος. Εγώ πίστευα ότι μόνο σε τσόντες υπήρχαν αυτά κι εκεί όση εμπειρία κι αν υπήρχε, πόναγαν.

Κρατούσε έναν κρίκο. Μου το έδειξε. «Θα βάλω μέσα σε αυτό, τα αρχίδια σου» μου είπε. Δεν με ρώτησε, με στρίμωξε εκεί μέσα. Πόνεσαν. Έβγαλα κραυγή.

«Πόνεσες μικρό μου;» έγνεψα και τότε μου έριξε με τη τεράστια παλάμη του σφαλιάρες στον κώλο. Πολλές και δυνατές.
«Θα μιλάς με σεβασμό ρε» μου είπε τρόμαξα λίγο. «Μάλιστα Κύριε» απάντησα. «Μαθαίνεις γρήγορα» Πέρασε μια λουρίδα που είχε στη τσάντα του στον κρίκο. Το τράβηξε, βόγγηξα από τον πόνο.
«Γύρνα ανάσκελα» διέταξε. Γύρισα, άνοιξα το στόμα μου όσο μπορούσα. Δεν το έβαλε αργά, το έβαλε γρήγορα και δυνατά. Ο λαιμός πόνεσε, κόντεψα να ξεράσω. Με το χέρι του έκλεισε τα χείλη μου.

«Θα περάσουμε όλο το απόγευμα εδώ, σήμερα θα μάθουμε το στόμα σου να γαμιέται»