Φωτεινή

Να την Γ/γράψετε την ιστορία της Φωτεινής!

Κανείς δεν πεθαίνει "ολοκληρωτικά"· όχι, τουλάχιστον, όσο υπάρχει έστω και ένας που τον θυμάται.

 

Καλημέρα κοριτσαρα μου, τι κάνεις; πώς είσαι;

Πάει καιρός δύο χρόνια και κάτι, θα έχουν μεγαλώσει τώρα πια και τα όμορφα ξανθά μαλλιά σου.

Συγχωραμε που άργησα, πονουσα. Ήταν τόσος ο πόνος που μέχρι και το δέρμα μου ξεκόλλησε στο δεξί μου χέρι. Αυτό που πάντα κρατούσες. Ξεκόλλησε ανώδυνα, σε αντίθεση με σένα που έφυγες με πόνο....Χρειάστηκαν 2 χρόνια και μία κλωτσιά στο κωλο για να ξεκινήσω να γράφω!

Βλεπεις κάθε φορά που προσπαθούσα να γράψω για σένα, να πω ποία ήσουν, να μην χαθείς στη λήθη με κυριευε ο πόνος και όχι η ζωή. Και εσύ ήσουν η ζωή. Ότι πιο ζωντανό γνώρισα στη ζωή μου. Α, και πεισματάρα! Αυτό με κέρδισε σε σένα! Το πείσμα και ο τσαμπουκάς σου!

Εδώ αγαπούλα μου, θα Γ/γράψουμε σιγά-σιγά ποία ήσουν. Πώς σε Ζ/ζήσαμε τα δύο αυτά χρόνια. Εδώ μέσα θέλω πιστεύω κανείς ηθικός κυρ - Παντελής δεν θα βρεθεί για να σε κρίνει, να σε καταδικάσει, να σε πονέσει. Αλλά κι αν βρεθεί, το ξέρω πολύ καλά....δεν μασάς.

Η Φωτεινή, λοιπόν, γεννήθηκε κάπου στο εξωτερικό, δεν έχει σημασία που. Όταν γεννήθηκε στην κλινική είπαν "συγχαρητήρια είναι αγόρι". Αυτό είδαν, αυτό είπαν. Όταν τόλμησες να πεις "είμαι κορίτσι". Όταν τόλμησες πρώτη φορά να διεκδικήσεις αυτό που ήσουν, κορίτσι, βρέθηκες να σε σέρνει καταματωμενη από τις σκάλες ο πατέρας σου. Πατέρας, λέμε τώρα....

Πονεσες, έκλαψες, μαζεψες το πείσμα και τη δύναμη σου και ήρθες να ζήσεις τη ζωή σου. Τη δική σου ζωή όπως ήθελες εσύ! Δεν χρωστουσες τίποτα και σε κανένα, και το ήξερες πολύ καλά αυτό!

Έτσι σε Γ/γνωρίσαμε ένα βράδυ....μια πανέμορφη κοπέλα με καταξανθο μαλλί και πεισμααααα. Αχ, αυτό το πείσμα σου....

Ήσουν έξω, γλεντουσες τη ζωή, μικρό κορίτσι ήσουν. Ξαφνικά όλα κόκκινα, αίμα....παντού αίμα και εσύ να μην μπορείς να αναπνευσεις. Ασθενοφορο, νοσοκομείο, ανακοπή. Επανήλθες πάρα τις προβλέψεις τους δείκτες τα στατιστικά και ζήσαμε άλλα δύο χρόνια Μ/μαζί.

Δεν θα ξεχαστείς ψυχή μου, θα σε Θ/θυμόμαστε, όπως ήθελες.

"Δηλαδη τώρα θα πεθάνω; Έτσι απλά;"
"Δεν θα υπάρχω;"
"Θα με σκέφτεσαι;"
"Θα θυμάται κάποιος ότι έζησα, ότι υπήρξα;"

- Μια φωτογραφία. Να βγάλουμε μια φωτογραφία μαζί.
- Κοιμήσε σε παρακαλώ. Δεν μπορώ. Πονάει το κεφάλι μου. Δεν αντέχω τις σκέψεις.

Τελευταίο χάδι, τελευταία αγκαλιά....

 

 

Αυτό από πού είναι απόσπασμα;

 

@mpaxari Υπέροχο!

BTW, η εικόνα/φωτογραφία που έχεις ανεβάσει δεν φαίνεται. Ανέβασέ την στο gallery και βάλτην από εκεί ή ανέβασέ το σε κάποιο site που επιτρέπει δωρεάν φωτογραφίες/εικόνες.

 

 ..