«Αιδοίων μονόλογοι»

Ο ΚΟΛΠΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ

Ο κόλπος μου ήταν ολοπράσινη, δροσερή απαλή ροζ πεδιάδα,
αγελάδα που μούγκριζε ανέμελα στον ήλιο,
που δίπλα ξάπλωνε ολόγλυκο αγόρι και άγγιζε
ελαφρά μ'ενα ξανθό κι απαλό στάχυ.

Υπάρχει κάτι μεταξύ των ποδιών μου. Δεν ξέρω τι είναι. Δεν ξέρω πού είναι. Δεν αγγίζω. Όχι τώρα. Όχι πλέον. Όχι ξανά.

Ο κόλπος μου ήταν ομιλητικός, ανυπόμονος, τόσο πολύ, τόσα πολλά για να μιλήσει, λέξεις να πει, προσπαθούσε χωρίς παραίτηση να μιλά χαρούμενα ω ναι, ω ναι!

Όχι από τότε που ονειρεύομαι ότι ένα νεκρό ζώο είναι ραμμένο κάτω εκεί, με μαύρη τραχιά πετονιά. Και η κακιά βρώμα του νεκρού ζώου δεν φεύγει. Και ο λαιμός του είναι κομμένος και αιματώνει τα καλοκαιρινά μου φουστάνια.

Ο κόλπος μου τραγουδούσε κοριτσίστικα τραγούδια, τραγούδια που ηχούσαν προβατένια καμπανάκια, τραγούδια ανέμελων φθινοπωρινών κοιλάδων, τραγούδια γυναικείων κόλπων, τραγούδια γεμάτα οικειότητα.

Όχι από τότε που οι στρατιώτες έβαλαν ένα μακρύ παχύ πυροβόλο μέσα μου. Τόσο παγωμένο, που ο χάλυβας κατέστρεψε την ψυχή μου. Που δεν ήξερα αν θα πυροβολούσαν ή αν θα το έμπηγαν ως τον εγκέφαλό μου. Έξι απ'αυτούς, τερατώδεις γιατροί με μαύρες κουκούλες έμπηγαν μέσα μου μπουκάλια. Και κομμάτια ξύλα και την άκρη μιας σκούπας.

Ο κόλπος μου κολυμπούσε σε νερά του ποταμού, καθαρό τρεχούμενο νερό πάνω από ηλιόλουστα πετραδάκια, μικρά πετραδάκια- μικρές κλειτορίδες.

Όχι από τότε που άκουσα το δέρμα να σκίζεται σαν φλούδα λεμονιού, όχι από τότε που ένα μέρος του κόλπου μου ξέμεινε στο χέρι μου, ένα μέρος των χειλιών, και τώρα τα μισά μου χείλη λείπουν.

Ο κόλπος μου. Ένα ολοζώντανο υγρό υδάτινο χωριό. Ο κόλπος μου το σπίτι μου.

Όχι από τότε που ανταλλάζονταν με τη σειρά κάθε εφτά μέρες και μύριζαν κόπρανα και καπνιστό κρέας, καθώς άφηναν το βρωμισμένο σπέρμα τους μέσα μου. Που έγινα ένας ποταμός από δηλητήριο και πύο και όλοι οι καρποί μου και όλα τα ψάρια μου πέθαναν.

Ο κόλπος μου ένα ολοζώντανο υγρό υδάτινο χωριό.
Το παραβίασαν. Το κατακρεούργησαν και το έκαψαν.

Δεν αγγίζω πλέον.
Δεν πηγαίνω πλέον.

Μένω αλλού τώρα.
Δεν ξέρω που ....

 

Ενώναμε τα αιδοία μας καταργώντας την εσοχή της και την εξοχή μου
κατακτώντας την παλινόρθωση του ανδρόγυνου
όπου ο άνδρας αποκτά αιδοίο χωρίς εξοχή και η γυναίκα εσοχή με
πλήρωση

Έτσι που ο άνδρας γράφεται πλέον με Άλφα κεφαλαίο και η γυναίκα με
Θήτα κεφαλαίο

Τάσος Κουράκης, Ανδρόγυνο

 

Τα άγνωστα αιδοία

Τα αιδοία αυτά είναι πάντοτε τα καλύτερα γιατί ποτέ δεν τ' αντίκρισαν τα μάτια μας, καθώς σκοντάφτουν πάνω στο τείχος κάποιας φούστας ή του τζιν παντελονιού, που τόσο καταστροφικά προτιμάει η νεολαία. Τα άγνωστα αιδοία διασταυρώνονται μαζί μας στο δρόμο και μας υπνωτίζουν με την ανεπαίσθητη παρουσία τους και μας φωνάζουν και μας κάνουν ν' ακολουθήσουμε τα ίχνη τους, αλλάζοντας την κατεύθυνση του περιπάτου μας και κάνοντας μας να φτάνουμε αργοπορημένοι στον προορισμό μας. Τα άγνωστα αιδοία αφήνουν στο πέρασμα τους μια πνοή άγνωστης σάρκας, ηπείρου που πρέπει ν' εποικιστεί, άγνωστο όμως πώς. Μερικές φορές σπεύδουμε σε γνωριμία και πλεύρισμα εκείνων των γυναικών που διασταυρώνονται μαζί μας στο δρόμο, εκείνων των γυναικών με την κακοδιάθετη ομορφιά, που δεν μπαίνουν καν στον κόπο ν' ανταποδώσουν το χαιρετισμό μας, βιαστικές να φτάσουν στο ραντεβού με το ταίρι τους ή στη λειτουργία των έντεκα την οποία παρακολουθούν φιλότιμα.

Έχω κυνηγήσει τέτοια αιδοία, αψηφώντας και την πιο ανυπέρβλητη δυσκολία, συνοδεύοντας τα μέχρι εκείνο το πάρκο όπου τα περιμένει ο άντρας στον οποίο ανήκουν, που είναι συνήθως ένας άντρας απογοητευτικός και άχαρος, ανίκανος να γευτεί τις απολαύσεις που το αιδοίο εκείνο υπόσχεται, και τα 'χω επίσης ακολουθήσει μέχρι το μισοσκόταδο των εκκλησιών κι έχω καθίσει πλάι τους σε κάποιο στασίδι, κι έχω κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων συντροφιά μαζί τους, κι έχω προσποιηθεί ότι σκοντάφτω βγαίνοντας απ' την εκκλησία για ν' αγγίξω την παλλόμενη σάρκα τους, εξαγνισμένη από τις ευλογίες των ιερέων. Έπειτα όμως απ' αυτές τις λαθραίες καταδιώξεις έρχεται η επιστροφή στο σπίτι, μια επιστροφή ταπεινωμένη από την αποτυχία, καταρρακωμένη από την αναπόφευκτη άρνηση. Και στο σπίτι με περιμένει η γυναίκα μου, την οποία αγαπώ μέσ' από τα βάθη της καρδιάς μου, το αιδοίο της οποίας όμως, που το ξέρω απέξω κι ανακατωτά, βγαίνει χαμένο από τη σύγκριση που συνεπάγεται η θύμηση. Γιατί αυτές τις άγνωστες και απρόσιτες γυναίκες δεν παύουμε ποτέ -αχ!- να τις θυμόμαστε, γεγονός που μας ασκεί τη μνήμη με τρόπο μαζοχιστικό.

JUAN MANUEL DE PRADA BLACO
Αιδοία!

 

Κάθε αιδοίο έχει κρυφά δόντια, καθώς το αρσενικό μόριο μπαίνει μεγάλο και βγαίνει μικρό.
Για τον άντρα η συνουσία αποτελεί μια επιστροφή στη μητέρα και μια παράδοση σε αυτήν.
Για τον άντρα το σεξ είναι ένας αγώνας αναζήτησης της ταυτότητάς του.
Στο σεξ η οδοντωτή δύναμη που τον έφερε στον κόσμο, αυτή η δράκαινα της φύσης, τον καταβροχθίζει και τον ξαναγεννά.

Καμήλ Παλια, Sexual Paranae

 

~ Ιβ Ενσλερ ... «Αιδοίων μονόλογοι» ~

Το αιδοίο μου τα 'χει πάρει στο κρανίο. Το εννοώ. Είναι έξαλλο.
Το αιδοίο μου είναι έτοιμο να εκραγεί και πρέπει να τα πει για να ξεθυμάνει.
Πρέπει να μιλήσει για όλες αυτές τις παπαριές. Έχει ανάγκη να σας μιλήσει.
Δηλαδή, πως την έχουν δει όλοι αυτοί εκεί έξω - όλοι αυτοί που έχουν βάλει στόχο στη ζωή του να κατεβάζουν όλο και πιο καινούριες ιδέες για το πως θα βασανίσουν το ταλαίπωρο το αιδοίο μου που θέλει μόνο στοργή... Όλοι αυτοί που στύβουν το κεφάλι τους και εφευρίσκουν παρανοϊκά προϊόντα και κατεβάζουν αρρωστημένες ιδέες για το πως θα υποσκάψουν το μουνάκι μου.

Το μουνί που σας πέταγε, ρε !

Τι είναι όλες αυτές οι μαλακίες που προσπαθούν να μας χώσουν εκεί μέσα, για να μας καθαρίσουν - για να μας παραγεμίσουν, για να μας το κλείσουν το μαγαζί;
Ε, λοιπόν, το αιδοίο μου δεν τα κατεβάζει τα ρολά.
Είναι έξαλλο και δεν έχει σκοπό να πάει πουθενά.
Πάρτε για παράδειγμα τα ταμπόν - τι στο διάολο είναι αυτό το πράγμα; Ένα γαμημένο, στεγνό στουπί απο βαμβάκι που το χώνουμε εκεί πέρα. Γιατί δεν βρίσκουνε κάποιο τρόπο να το γρασάρουν κάπως; Μόλις το βλέπει το αιδοίο μου, παθαίνει αμόκ.
Ξέχνα το, μου λέει. Και κλείνει.
Πρέπει να συνεργαστείς με το αιδοίο, να το φέρεις σιγά σιγά σε επαφή με κάτι, να προετοιμάσεις το έδαφος. Κάποιος πρέπει να σας μιλήσει για τα προκαταρκτικά. Πρέπει να το πείσεις το αιδοίο μου, να το αποπλανήσεις, να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του. Και πως να το κάνουμε, αυτό δε γίνεται μ' ένα γαμημένο, στεγνό στουπί από βαμβάκι. Σταματήστε να μου χώνετε διάφορα. Σταματήστε να μου χώνετε πράγματα και σταματήστε να προσπαθείτε να μου το καθαρίσετε. Το αιδοίο μου δεν έχει ανάγκη απο καθάρισμα. Μια χαρά μυρίζει κι από μόνο του. Τουλάχιστον έτσι του 'χουν πει.

«Μμμμ, μυρίζει υπέροχα», λέει αυτός. «Μυρίζει υπέροχα». Δε μυρίζει ροδοπέταλα. Μην προσπαθείτε να το διακοσμήσετε. Μην τους πιστεύετε όταν σας λένε οτι μυρίζει ροδοπέταλα όταν κανονικά πρέπει να μυρίζει σαν μουνί. Κοίτα να δεις τι προσπαθούνε να κάνουνε, προσπαθούνε να το καθαρίσουνε, να το κάνουνε να μυρίζει σαν αποσμητικό τουαλέτας ή κήπο. Όλα αυτά τα κολπικά ντους με άρωμα λουλουδιών, βατόμουρου, βροχής. Δε θέλω, ρε, να μυρίζει το μουνί μου σαν βατόμουρα ή σαν τη βροχή. Τι νόημα έχει να το πλύνεις το ψάρι αφού το ψήσεις; Εγώ θέλω να το απολαύσω το ψάρι. Γι' αυτό και το παράγγειλα.
Αυτό είναι η γυναίκα, αυτό είμαι εγώ.


Οι χυμοί μου, παχύρρευστοι και γλιστεροί. Άσε πια αυτές οι εξετάσεις. Ποιος πήγε και τις σκαρφίστηκε; Δεν μπορεί, κάποιος καλύτερος τρόπος θα υπάρχει για να γίνουν αυτές οι εξετάσεις. Γιατί θα πρέπει δηλαδή να φοράμε εκείνο το χάρτινο φόρεμα που σε κάνει ν' ανατριχιάζεις, που σου γρατσουνάει και τα βυζιά και τρίζει όταν πας να καθίσεις, έτσι που νιώθεις σαν ένα τσαλακωμένο χαρτί που κάποιος πέταξε στα σκουπίδια; Και προς τι παρακαλώ τα λαστιχένια γάντια; Και προς τι οι προβολείς που σε κάνουν να νιώθεις σαν να πρόκειται να σε ανακρίνει η Γκεστάπο, και προς τι ο σιδερένιος αναβολέας, ο κρύος και απάνθρωπος κολποδιαστολέας που σου χώνουνε εκεί μέσα; Τι είναι όλα αυτά, πείτε μου; Και πως και οι γυναίκες γυναικολόγοι δε διαμαρτύρονται για όλα αυτά;

Το αιδοίο μου εξοργίζεται μ' αυτές τις επισκέψεις.
Αρχίζει και κρατάει αμυντική στάση, βδομάδες πριν.
Κλείνει ερμητικά και δε χαλαρώνει με τίποτα.
Δε σας τη δίνει όταν λένε «Χαλαρώστε το αιδοίο σας, χαλαρώστε το αιδοίο σας».
Πριτς! Το αιδοίο μου είναι τετραπέρατο - το αιδοίο μου ξέρει τι πρόκειται να γίνει. Να χαλαρώσει για να μπορέσετε να του χώσετε τον παγωμένο κολποδια-στολέα; Ευχαριστώ, δε θα πάρω. Εξέταση, κολπική εξέταση; Πείτε καλύτερα κολπική εκτέλεση για να συνεννοούμαστε. Γιατί δεν μπορούνε να βρούνε ενα όμορφο λαχταριστό μωβ βελούδο για να με τυλίξουνε, μετά να με ξαπλώσουνε πάνω σ' ένα ανάλαφρο βαμβακερό κάλυμμα, να φορέσουνε όμορφα φιλικά ροζ η μπλε γάντια και να ξεκουράσουνε τα πόδια μου σ' έναν αναβολέα που θα είναι καλυμμένος με γούνα; Και ζεσταίνετε και τον κολποδιαστολέα. Συνεργαστείτε με το αιδοίο μου. Αλλά εσείς εκεί, κι άλλα βασανιστήρια - γαμημένα στεγνά στουπιά απο βαμβάκι, παγωμένοι κολποδιαστολείς και βρακιά τάνγκα.
Αυτό κι αν είναι πια το χειρότερο. Βρακιά τάνγκα. Ποιος εγκέφαλος το σκαρφίστηκε πάλι αυτό; Όλο πάνε πάνω κάτω και σε κόβουν στον κώλο και σου χώνονται και στο πίσω μέρος του αιδοίου.

Το αιδοίο πρέπει κανονικά να είναι χαλαρό και να έχει απλά κι όχι να είναι περιορισμένο. Γι αυτό και οι κορσέδες δε λένε. Έχουμε ανάγκη να κινούμαστε άνετα και να απλωνόμαστε και να μιλάμε αδιάκοπα. Τα αιδοία θέλουν άνεση. Να τι να φτιάξετε. Κάτι που να τους προσφέρει ευχαρίστηση. Αλλά σιγά να μην κάνουνε τίποτα τέτοιο. Μη δούνε καμιά γυναίκα να περνάει καλά, ειδικά να τη βρίσκει στο σεξ. Γιατί δε φτιάχνετε ένα όμορφο απαλό βαμβακερό κυλοτάκι με ενσωματωμένο μίνι δονητή; Θα το φοράνε οι γυναίκες και θα τελειώνουν όλη μέρα, θα τελειώνουν στο σούπερ μάρκετ, θα τελειώνουν στο μετρό, θα έχουν ευτυχισμένα αιδοία που θα τελειώνουν όλη την ώρα. Δε θα το άντεχαν με τίποτα να βλέπουν όλα αυτά τα δραστηριοποιημένα, ξαναμμένα, ικανοποιημένα αιδοία που δεν ανέχονται τις μαλακίες του ενός και του άλλου.Κι αντί γι' αυτό, έχουμε και το μαλακισμένο το κωλόχαρτο. Έξαλλη γινόμουνα μέχρι που ανακάλυψα το Κλινέξ Καπιτονέ. Το Κλινέξ Καπιτονέ είναι για το αιδοίο ότι και η μους σοκολάτα στο στόμα. Το Κλινέξ Καπιτονέ είναι απαλό αλλά όχι εύθραυστο, ανθεκτικό, αλλά όχι άγριο. Το Κλινέξ Καπιτονέ σε χαϊδεύει χωρίς να σου κάνει εισβολή. Όχι σαν αυτά που είχαμε παλιότερα - σαν ξυριστικές λεπίδες ήταν αυτές οι μαλακίες. Αλλά ίσως, πάλι, γι αυτό και να έχουμε τους μπιντέδες - σαν αντιστάθμισμα για το χαρτί τουαλέτας, - πρώτα του αλλάζεις τα πετρέλαια και μετά το πας στο νοσοκομείο για περίθαλψη.

Το αιδοίο που έχει μπιντέ είναι ένα ευτυχισμένο αιδοίο.
Ένα υπέροχο ρυάκι νερού μπαίνει μέσα, χοροπηδάει σαν μικρός πήδακας, είναι σα να 'χουν στήσει χορό εκεί πάνω τρυφερές νεράιδες - αυτό μάλιστα,
αυτό είναι ένα ευτυχισμένο αιδοίο.
Αν το αιδοίο μου μπορούσε να μιλήσει, θα έλεγε όσα λέω κι εγώ γι αυτό,
θα μιλούσε και για τα άλλα αιδοία, θα έκανε μιμήσεις άλλων αιδοίων.
Θα φορούσε διαμάντια από το Τίφανις, καθόλου ρούχα, θα ήταν τυλιγμένο στα διαμάντια.
Το αιδοίο μου βοήθησε να λευτερωθεί ένα τεράστιο μωρό. Νόμιζε ότι θα ξανάκανε αρκετές φορές το ίδιο πράγμα. Αλλά δεν πρόκειται να το ξανακάνει.
Τώρα αυτό που θέλει είναι να ταξιδέψει, δε θέλει και πολλές παρέες.
Θέλει να διαβάσει και να μάθει πράγματα και να βγαίνει έξω πιο πολύ.
Θέλει και σεξ. Τρελαίνεται για σεξ.
Θέλει να φτάσει πιο βαθιά. Τρελαίνεται για βάθος.
Θέλει να πάει σε μια αρχαιολογική ανασκαφή και να ξεθάψει την αρχή.
Θέλει καλοσύνη. Θέλει αλλαγή.
Θέλει σιωπή και ελευθερία και τρυφερά φιλιά και ζεστά υγρά και Βαθύ άγγιγμα.
Θέλει σοκολάτα και εμπιστοσύνη και ομορφιά.
Θέλει να ουρλιάξει, θέλει να πάψει να είναι θυμωμένο.
Θέλει να τελειώσει.
Θέλει να θέλει. Θέλει.
Το αιδοίο μου, το αιδοίο μου...
Τι να πω...
Τα θέλει όλα...