«59:57»

00:00
Έτσι διαλέγω μουσική σήμερα. Βλέπω τον χρόνο και ακούω την ποιότητα. Ο χρόνος μου πήρε τα ηνία και εγώ τώρα τρέχω από πίσω να τον προλάβω.

07:14
Περισσότερο σκέφτομαι παρά γράφω. Δεν είναι καλό αυτό. Πρέπει να το διορθώσω…

Ο ήχος μ’ αρέσει. Ταιριάζει με τους ήχους που ακούω μέσα στο κεφάλι μου. Απλά πρέπει να γράψω. Το γιατί δεν ξέρω...

09:47
Όταν βρίσκεσαι στη βάση της κοινωνίας, μπορείς να νιώθεις πιο αγνός και αθώος…

…αλλά και πιο αδικημένος.

Όταν βρίσκεσαι στο ρετιρέ της κοινωνίας, είσαι το δίκιο και ο νόμος…
…αλλά δεν έχεις την ηθική για να το καταλάβεις.

14:36

Κάθε μέρα βλέπω την πόλη. Σπάνια βλέπω πια σκυλιά. Που πήγαν;

Βλέπω όμως τους ανθρώπους σκυλιά. Θα εξαφανισθούν και αυτοί;

17:15

Δεν προλαβαίνω να δω φίλους. Να μιλήσω με ανθρώπους.
Είναι φάση;
Είναι κρίση;
Είναι ερώτηση;

19:55

Έχω ανακαλύψει ένα απίστευτα απλοϊκό παιχνίδι στον υπολογιστή, που συνεχεία χάνω και δεν αλλάζω τρόπο παιξίματος. Και με πείσμα περιμένω να του αλλάξω τα «μυαλά»…

22:42

Κάποιος ανασαίνει στο τραγούδι. Εδώ το μωρό μου, λέει φτάνει η μουσική και το βάζω στα ακουστικά. Τέρμα το volume…

Αναρωτιέμαι…

Αν παίρνουμε αυτό που αξίζουμε, γιατί να θέλουμε κι άλλο;

Η αλήθεια κοστίζει τίποτα;
Αν ναι, που μπορώ να την πουλήσω ή να την αγοράσω;

28:11

Πέντε λεπτά και για πέντε γραμμές. Ο χρόνος τρέχει, υπάρχει ανάλογος υδραυλικός; Να το ψάξω στο goggle…

Τρεις ώρες της ημέρας την περνάω βλέποντας την πόλη. Με κάνει και χαμογελάω και αρχίζω να απολογούμαι. Αλλά μετά κοιτάω το ρολόι.

Άργησα πάλι…

31:29

Καλύτερα. Τώρα. Με ενδιάμεσο κενό…
Το πρόβλημα του χρόνου είναι απλό. Η λύση είναι κόρη της αντίληψης.
Και μόλις το αντιληφθείς, σε κουβαλάνε τέσσερις…

Κάποια στιγμή κοιτάω έξω από το παράθυρο και βλέπω ανθρώπους να λιώνουν σα νερό μπροστά μου.

Τελικά είναι μόνο νερό.

Κρίμα…

36:39

Οι αμερικάνοι είναι άνθρωποι; Εμείς είμαστε;

Τι χωρίζει τα ζώα, από τους ανθρώπους;

Τα ζώα, από τα ζώα;

Μικρός ήμουν γεμάτος ερωτήσεις. Ακόμα δεν έμαθα να ψάχνω για απαντήσεις.

«Τι;»

Απλό και λιτό. Άντε να το απαντήσεις…

40:11

Ο χρόνος είναι βρώμικος.

Από πίσω του βρωμάει…

Μια ζωή μέσα στη βρωμιά. Σαν γουρούνια.

Ελεύθερα και γουρούνια …

Το μωρό μου φοβάται τον καθρέπτη.
Εγώ τον κοιτάω και με φτύνω. Με κουκούτσι…

Μετά από λίγο δεν βλέπω τίποτα. Η νίκη είναι δική μου.

Δεν φοβάμαι τον καθρέπτη.

Όχι όσο τρώω ελιές.

45:55

Οι ελιές είναι ακριβές;

Πριν από καιρό όταν φώναζαν για κρίση στην τηλεόραση εγώ χάρηκα.
Η κρίση πάντα χάος φέρνει.

Τώρα με κουράζει. Έκλεισα την τηλεόραση…

48:30

Απειλεί η εκκλησία.
Τέρμα τα κεριά.

Μέσα στην κρίση το εμπόριο κεριού έχει τα πάνω του. Γιατί; Οι άνθρωποι ψάχνουν το φως;

51:49

Η μουσική έχει σκαμπανεβάσματα.
Καλή.
Κακή.
Και η βαρετή διαδρομή ανάμεσα τους.

53:34

Στο δίκτυο ακούω τον ήχο κάποιου που μπαίνει. Γύρω γύρω όλοι…

Τέλος και συμπέρασμα. Μία βόλτα για την ανακύκλωση.

Ιδεών, λέξεων, γραμμάτων και σημείων στίξεως.

Κοιτάω το ρολόι τοίχου. Ο χρόνος δεν αφήνει περιθώρια. Τελειώνει και το τραγούδι…

Μεγάλο και κουραστικό…

59:57