Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Άνδρες θύματα βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Resources and Tutorials' που ξεκίνησε από το μέλος SM_Art_Lady, στις 4 Απριλίου 2007.

  1. SM_Art_Lady

    SM_Art_Lady Contributor

    Άνδρες θύματα βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης

    Σαρέλη Αγγελική
    Λέκτορας Τομέα Ποινικών και εγκληματολογικών επιστημών Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

    Εισαγωγή

    Όλοι γνωρίζουμε ότι το φαινόμενο του βιασμού παρουσιάζει ιδιαίτερο θεωρητικό και πρακτικό ενδιαφέρον δεδομένου του βάθους και της έκτασης του ευαίσθητου κοινωνικού πεδίου που αφορά.

    Ορισμός

    Έτσι λοιπόν ο βιασμός, ως επόμενο και έσχατο βήμα στην πορεία προς την προσβολή του εννόμου αγαθού της γενετήσιας ελευθερίας εμφανίζεται, ως αφόρητο παράδειγμα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, δεδομένου ότι ο εξαναγκασμός που ασκείται στην σεξουαλική ζωή του ατόμου από άλλον αξιολογείται από τον νομοθέτη, ως βαρύτατη προσβολή, με αποτέλεσμα τον χαρακτηρισμό της πράξης, ως κακουργήματος.

    Η παθολογία του φαινομένου του βιασμού έγκειται στην τέλεση γενετήσιων πράξεων από τον δράστη χωρίς την συγκατάθεση του θύματος. Προϋπόθεση αποτελεί η άσκηση βίας υλικής ή ψυχολογικής, η οποία οδηγεί στον εξαναγκασμό του θύματος και στην άρση της ελευθερίας διαμόρφωσης βούλησης από μέρους του.

    Ποινική πρόβλεψη – Ελλάδα

    Σύμφωνα με την ελληνική ποινική νομοθεσία και ειδικότερα, έτσι όπως ρητά ορίζεται στο άρθρο 336 του Ποινικού Κώδικα, θύμα βιασμού μπορεί να είναι οποιοσδήποτε ανεξαρτήτως φύλου. Αυτή η ουδετερόφιλη ρύθμιση προέκυψε κατά την νομοθετική μεταρρύθμιση που έγινε στα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας με τον ν. 1419 του 1984 δεδομένου ότι μέχρι τότε τιμωρείτο μόνο ο βιασμός γυναίκας. Υπήρχε βέβαια ποινική ρύθμιση, το παλαιό άρθρο 337 του ποινικού κώδικα, που τιμωρούσε και τον εξαναγκασμό άνδρα σε γενετήσιες πράξεις αλλά με πολύ μικρότερη ποινή, εφόσον ο μεν βιασμός γυναίκας απειλούσε κάθειρξη δηλ. 5-20 χρόνια, το δε 337 απειλούσε κάθειρξη 5-10 χρόνια. Ο νομοθέτης του 1984 ενοποίησε τις δύο διατάξεις και έτσι η ρύθμιση που προέκυψε είναι εναρμονισμένη με την ανάγκη προστασίας από το δίκαιο και των δύο φύλων, επιταγή που προκύπτει από το άρθρο 4 παρ. 2 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

    Το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν στην πράξη μπορεί να βιασθεί ένας άνδρας. Βεβαίως, εφόσον ασκηθεί βία σωματική ή ψυχολογική, όπου στην έννοια της σωματικής βίας περιλαμβάνεται και η περιαγωγή άλλου σε κατάσταση αναισθησίας ή ανικανότητας για αντίσταση με υπνωτικά ή ναρκωτικά ή άλλα ανάλογα μέσα. Η επισήμανση αυτή γίνεται, διότι υπάρχει διάχυτη η εικόνα ότι ένας άνδρας δεν μπορεί να βιασθεί, ιδίως από μια γυναίκα, αλλά συγχρόνως υπάρχει και η αντίληψη ότι θα πρέπει να υπάρξει σεξουαλική διέγερση από μέρους του άνδρα.

    Προκειμένου να διαλυθούν οι συγχύσεις που επικρατούν στο χώρο αυτό πρέπει καταρχήν να ορισθεί η έννοια της γενετήσιας πράξης, εφόσον είναι στοιχείο του εγκλήματος του βιασμού, έτσι όπως προκύπτει από την ερμηνεία του νόμου. Ως γενετήσια πράξη, (ασελγής σύμφωνα με την γραμματική διατύπωση), θα νοηθεί οποιαδήποτε πράξη, η οποία κατά τα εξωτερικά της γνωρίσματα παραπέμπει σε εκδήλωση της γενετήσιας ζωής, δηλ. η συνουσία και οι ισοδύναμες με αυτήν πράξεις, όπως η πεολειχία, αιδειολειχία, ο ετεροαυνανισμός, η παρά φύση διείσδυση, αλλά και η μέσω ξένων αντικειμένων διείσδυση, χωρίς να απαιτείται και σεξουαλική διέγερση, είτε από το θύμα, είτε από το δράστη.

    Εξάλλου για να στοιχειοθετηθεί το έγκλημα του βιασμού δεν είναι απαραίτητο να υπήρξε εκσπερμάτωση, όπως επίσης αντίστροφα, το αν υπήρξε οργασμός στο θύμα δεν αναιρεί την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος του βιασμού, εφόσον υπήρξε άσκηση μη αρεστής βίας από τον δράστη.

    Δράστης αντίστοιχα του εγκλήματος του βιασμού με θύμα άνδρα μπορεί να είναι γυναίκα ή άνδρας. Παρόμοια σε γενικές γραμμές είναι η ποινική πρόβλεψη του εγκλήματος του βιασμού δηλ. καλύπτει και τον βιασμό άνδρα και στον χώρο των λεγόμενων ευρωπαϊκών δικαίων δηλ. στην Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία κλπ.

    Ποινική πρόβλεψη – Βρετανία – ΗΠΑ

    Στον χώρο του αγγλοσαξωνικού δικαίου, το οποίο κατά βάση ισχύει στην Βρετανία και ΗΠΑ τα πράγματα δεν είναι τόσο σαφή δεδομένου του κυρίως νομολογιακού χαρακτήρα των εν λόγω δικαίων. Φυσικά υπάρχει ένας βασικός κορμός διατάξεων αλλά η ερμηνεία και η εφαρμογή αυτών διαμορφώνονται μέσα από τις αποφάσεις των δικαστηρίων.

    Έτσι λοιπόν στην Βρετανία με τον όρο “rape” τιμωρείτο μόνο ο βιασμός γυναίκας, εφόσον προϋπέθετε διείσδυση στον κόλπο μιας γυναίκας, η δε εξαναγκασμένη διείσδυση στο στόμα ή στον πρωκτό ενός άνδρα αποδιδόταν ως “sodomy”, αλλά δε θεωρείτο βιασμός.

    Η πρώτη αλλαγή στη Sexual Offences Act του 1956 έγινε το 1994, όπου ο βιασμός άνδρα εξισώθηκε κατ’ ουσία με το βιασμό γυναίκας. Με την τελευταία δε αλλαγή που έγινε στη Sexual Offences Act to 2004 και με τον σαφή προσανατολισμό του νόμου να επικεντρωθεί στην προστασία των θυμάτων ανεξάρτητα από φύλο ή οποιαδήποτε άλλη διακρίνουσα παράμετρο διαμορφώθηκαν διατάξεις σχετικά με την έννοια του βιασμού, τη σεξουαλική επίθεση με διείσδυση ή γενικά τη σεξουαλική επίθεση. Επειδή δε η έλλειψη συγκατάθεσης του θύματος αποτελεί κομβικό στοιχείο για την στοιχειοθέτηση αυτών των εγκλημάτων ορίστηκε ρητά στο section 74 της Sexual Offences Act 2004, ότι ένα άτομο θεωρείται ότι συγκατατίθεται, όταν συμφωνεί από επιλογή και έχει την ελευθερία και την δυνατότητα να κάνει αυτή την επιλογή.

    Σύμφωνα λοιπόν με τους ορισμούς του ανωτέρω νόμου, ως βιασμός, θεωρείται πλέον η διείσδυση ενός πέους στον κόλπο, πρωκτό ή στόμα άλλου χωρίς συγκατάθεση. Μπορεί να τελεστεί εναντίον ανδρών ή γυναικών, αλλά όταν προϋποθέτει διείσδυση πέους μπορεί να τελεστεί μόνο από άνδρα.

    Ως σεξουαλική επίθεση θεωρείται η διείσδυση στον κόλπο ή στον πρωκτό άλλου με οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος ή με κάποιο αντικείμενο.

    Τέλος, ως σεξουαλική επίθεση, θεωρείται, επίσης, οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή με το σώμα άλλου ατόμου ντυμένου ή γυμνού, είτε με το σώμα του δράστη, είτε με κάποιο αντικείμενο.

    Στη Σκωτία δεν υπάρχει ακόμα πρόβλεψη για το βιασμό ανδρών και η ρύθμιση είναι ίδια με αυτήν που ίσχυε στη Βρετανία, δηλ. η σεξουαλική κακοποίηση ενός άνδρα αντιμετωπίζεται ως σεξουαλική επίθεση ή sodomy και η οποία προϋποθέτει διείσδυση από το στόμα ή πρωκτική, αλλά εν όψει της αλλαγής που έγινε στην Βρετανία γίνονται πιέσεις προς την πλευρά νομοθετικής μεταρρύθμισης, έτσι ώστε να αναγνωριστεί και να τυποποιηθεί και ο βιασμός άνδρα.
    Στις ΗΠΑ ισχύουν κατά βάση τα ίδια, δηλ., ως βιασμός, θεωρείται οποιαδήποτε εξαναγκασμένη σεξουαλική πράξη που προϋποθέτει διείσδυση κατά φύση ή παρά φύση ή από το στόμα. Απλά υπάρχουν διαφοροποιήσεις από πολιτεία σε πολιτεία, όπου σε κάποιες από αυτές εξακολουθεί να υφίσταται η πράξη της sodomy, αν πρόκειται για εξαναγκασμένη γενετήσια πράξη σε βάρος άνδρα π.χ. στην Τζόρτζια, στην πράξη της sodomy περιλαμβάνεται και οποιαδήποτε πράξη διείσδυσης στο στόμα, σε άλλες πολιτείες έχουν εξαλειφθεί οι όροι βιασμός και sodomy για να αντικατασταθούν με γενικούς όρους, όπως σεξουαλική επίθεση ή εγκληματική σεξουαλική συμπεριφορά ανάλογα με το βαθμό και την ένταση της βίας ή του εξαναγκασμού από μέρους του δράστη π.χ. στο Νιου Τζέρσεϊ ή στο Οχάιο και σε άλλες πολιτείες τα αντίστοιχα εγκλήματα περιγράφονται με ουδετερόφιλους όρους χωρίς να εξειδικεύεται κάποια συγκεκριμένη σεξουαλική συμπεριφορά.

    Κάτι που αξίζει να σημειωθεί ιδιαίτερα είναι ότι το Σεπτέμβριο του 2003 τέθηκε σε ισχύ η Prison Rape Elimination Act 2003 για την αντιμετώπιση του βιασμού στη φυλακή, ως αποτέλεσμα πίεσης για την προστασία των δικαιωμάτων των κρατουμένων.

    Σκοπός του νομοθετήματος αυτού είναι η μελέτη, πρόληψη, διερεύνηση και τιμώρηση του φαινομένου βιασμός στη φυλακή μέσω ειδικών οργάνων, ειδικά επιφορτισμένων προς την κατεύθυνση αυτή. Η θέσπιση αυτού του νόμου στις Η.Π.Α σηματοδοτεί μία σημαντική στροφή, καταρχήν όσον αφορά την αναγνώριση του προβλήματος και κατά δεύτερον στη σύνδεση με τα δικαιώματα των κρατουμένων, εφόσον διακηρύχθηκε ρητά, ότι ο βιασμός στην φυλακή είναι μία μη αποδεκτή κακοποίηση, η οποία δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να αποτελεί μέρος της ποινής.

    Συνεπώς και ο άνδρας προστατεύεται εξίσου με την γυναίκα στο πεδίο της σεξουαλικής του αυτοδιάθεσης, όπως προέκυψε από την σύντομη επισκόπηση της ποινικής νομοθεσίας στην Ελλάδα και στην αλλοδαπή.

    Όμως το φαινόμενο ή μάλλον η σκληρή πραγματικότητα του βιασμού δεν είναι μόνο η ποινική του διάσταση. Την πραγματική του διάσταση την αποκτά μέσα από τους αριθμούς των στατιστικών, τις τραυματικές εμπειρίες των θυμάτων, τις συνέπειες ψυχολογικές και άλλες στη ζωή τους, την αντιμετώπιση των θυμάτων από τις διαδικασίες εμπλοκής στο σύστημα απονομής της δικαιοσύνης, τον σκοτεινό αριθμό της εγκληματικότητας, τις λεπτομέρειες διάπραξης της πράξης και γενικά από την όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα που περιβάλλει ένα έγκλημα, το οποίο εισβάλλει βάναυσα στη σφαίρα των προσωπικών επιλογών του ατόμου και το διαφοροποιεί σαφώς από άλλα εγκλήματα, όπως π.χ. μια σωματική βλάβη ή μια ληστεία.

    Η εμπειρική ενασχόληση από τις επιστήμες της εγκληματολογίας, ψυχολογίας, θυματολογίας κ.ά, με το φαινόμενο του βιασμού, η οποία, ιδίως από το 1960 και μετά, γνώρισε μεγάλη άνθηση και έβγαλε τον βιασμό από τη σφαίρα της ντροπής και του απόκρυφου, γεγονός το οποίο οφείλεται και στην επίδραση των φεμινιστικών κινημάτων της εποχής, ήταν κατά κύριο λόγο επικεντρωμένη στις γυναίκες θύματα βιασμού, κυρίως στην αλλοδαπή, αλλά και στην Ελλάδα, όπου το ενδιαφέρον αναζωπυρώθηκε μετά την νομοθετική μεταβολή στο έγκλημα του βιασμού.

    Αντίθετα η ενασχόληση με την ανδρική θυματοποίηση ήταν περιορισμένη, εκτός από τις περιπτώσεις που είχε, ως αντικείμενο, ανήλικα άτομα. Τούτο οφειλόταν: α) καταρχήν στον νομικό ορισμό του βιασμού που όπως είδαμε σε αρκετές περιπτώσεις προϋπέθετε γυναίκα-θύμα, β) στη μικρή έως ανύπαρκτη συχνότητα καταγγελιών από μέρους των ανδρών θυμάτων το οποίο συνεπάγεται ανεπαρκή στοιχεία και γ) στα υπάρχοντα στερεότυπα σχετικά με την κατανομή των ρόλων των δύο φύλων στην κοινωνική δομή.

    Από τα μέσα όμως της δεκαετίας του 1980 και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν ραγδαία με αποτέλεσμα μία στροφή και ένα μεγάλο ενδιαφέρον και ιδιαίτερη ενασχόληση με το φαινόμενο male rape, ιδίως στην Βρετανία και στις Η.Π.Α, Αυτό οφείλεται καταρχήν στην αλλαγή του νομικού ορισμού του βιασμού στις εν λόγω χώρες, αλλά και στην προσπάθεια αλλαγής των αντιλήψεων και πεποιθήσεων γύρω από το θέμα του βιασμού ανδρών.

    Καταρχήν ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ερευνητική ενασχόληση ανάλογα με το ποιος είναι ο δράστης βιασμού, όταν το θύμα είναι άνδρας.

    Θεωρητικά, όπως ειπώθηκε παραπάνω, είτε γυναίκα, είτε άνδρας μπορεί να είναι δράστης βιασμού. Τι γίνεται όμως στην πράξη;

    Άνδρες θύματα βιασμού με δράστες γυναίκες αναφέρονται σποραδικά σε έρευνες, είτε ως μοναδικές περιπτώσεις, είτε σε μεμονωμένες έρευνες.

    Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι περιπτώσεις είναι πολύ σπάνιες. Συνήθως το ενήλικο θύμα θα είναι μόνο του και οι δράστες- γυναίκες δύο ή περισσότερες. Συχνότερο είναι το φαινόμενο όταν το θύμα είναι ανήλικο άτομο, ως πιο ευάλωτο, αλλά και πάλι δεν είναι τόσο σύνηθες, όσο η θυματοποίηση ανηλίκων από άνδρες δράστες. Ο μικρός αριθμός καταγγελιών δεν σημαίνει βέβαια και μικρό αριθμό διάπραξης τέτοιων εγκλημάτων από γυναίκες δράστες, αλλά μην ξεχνάμε ότι το ανήλικο αγόρι είναι λιγότερο πιθανό να καταγγείλει μία τέτοια πράξη σε βάρος του, ιδίως, αν προέρχεται από γονέα ή οικείο του περιβάλλοντός του.
    Την ίδια απροθυμία καταγγελίας σεξουαλικής κακοποίησής τους από γυναίκα εμφανίζουν και οι ενήλικες άνδρες, αλλά για άλλους λόγους. Όχι μόνο θα αντιμετωπισθούν με σκεπτικισμό, αλλά από τη στιγμή που ο βιασμός συγχέεται με το σεξ, μπορεί και να θεωρηθούν ανόητοι να παραπονιούνται για ένα τέτοιο δώρο. Εφόσον υπάρχει η κοινή πεποίθηση ότι οι άνδρες είναι πάντα και χωρίς διακρίσεις σε κατάσταση σεξουαλικής ετοιμότητας, ίσως είναι δύσκολο να πειστεί ένας δικαστής, ότι ένας άνδρας εξαναγκάστηκε σε γενετήσια πράξη από μια γυναίκα. Έστω όμως και σπάνιο το φαινόμενο του βιασμού άνδρα από γυναίκα και μπορεί να συμβεί και συμβαίνει. Γιατί όμως είναι σπάνιο το φαινόμενο διάπραξης βιασμών από γυναίκες;

    Διάφοροι είναι οι λόγοι για τους οποίους οι γυναίκες δεν διαπράττουν τέτοιου είδους εγκλήματα. Για έναν άνδρα ο βιασμός είναι η σεξουαλική έκφραση θυμού και περιφρόνησης απέναντι στο θύμα, είτε αυτό είναι γυναίκα, είτε είναι άνδρας. Κάνει στον άλλον αυτό το οποίο θεωρεί μειωτικό και εξευτελιστικό. Από την άλλη μεριά μια γυναίκα ως ένδειξη απαρέσκειας ή θυμού και για τιμωρία θα αρνηθεί τη γενετήσια πράξη.

    Για τον άνδρα ο βιασμός είναι η σεξουαλική έκφραση της δύναμης. Για την γυναίκα το σεξ είναι το αντάλλαγμα στον άνδρα για την εκπλήρωση επιθυμιών ή προσδοκιών.

    Πέρα από αυτό οι βαθύτεροι λόγοι έγκεινται στη διαφορετική ψυχολογική και κοινωνική ανάπτυξη που έχει ένα αγόρι και ένα κορίτσι μέσα στο συγκεκριμένο κοινωνικό ιστό. Η επιθετικότητα και η σεξουαλικότητα ενθαρρύνονται σε ένα αγόρι, ενώ συμπεριφορές που δεικνύουν αδυναμία εμποδίζονται. Ψυχολογικά υπάρχει ένα μεγαλύτερο χάσμα ανάμεσα στο να είσαι άνδρας και ανθρώπινη ύπαρξη από το να είσαι γυναίκα και ανθρώπινη ύπαρξη. Γι’ αυτό και οι άνδρες εμφανίζουν πιο απροσάρμοστη συμπεριφορά από ότι οι γυναίκες, αν δει κανείς τα ποσοστά που είναι στις φυλακές και στα ψυχιατρεία. Εφόσον οι γυναίκες θεωρούνται ψυχολογικά μεν ανώτερες, αλλά σωματικά πιο ευάλωτες και εφόσον ο βιασμός προϋποθέτει μια σωματική επαφή, γυναίκες και άνδρες δεν μπορούν να ειδωθούν το ίδιο. Οι γυναίκες δεν είναι σωματικά επιθετικές κατά των ανδρών, όπως οι άνδρες κατά των γυναικών. Από τη στιγμή που ο βιασμός είναι πράξη επίθεσης οι γυναίκες είναι πολύ λιγότερο πιθανό να διαπράξουν βιασμό από ότι οι άνδρες.

    Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με βιασμούς ανδρών από γυναίκες, ούτε έχει υπάρξει ποτέ από κάποιο δικαστήριο καταδίκη για τέτοια περίπτωση. Στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στο Ντάλλας του Τέξας αναφέρεται το έτος 1977 μία περίπτωση βιασμού άνδρα από δύο γυναίκες, όπως και στο Λος Άντζελες, επίσης το 1977, 3 γυναίκες παρέσυραν έναν άνδρα στο διαμέρισμά τους και τον κακοποίησαν σεξουαλικά.
    Εκεί όμως που εστιάζεται πραγματικά το πρόβλημα δεν είναι βέβαια ο βιασμός ανδρών από γυναίκες, εφόσον πρόκειται για αμελητέους αριθμούς στις στατιστικές για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω, αλλά ο βιασμός των ανδρών από άνδρες, όπου το ποσοστό διάπραξής τους από άνδρες δράστες φτάνει το 98%.

    Στην κοινωνία μας η σεξουαλική κακοποίηση των ανδρών αποτελεί ένα θέμα-ταμπού, άγνοιας και ελλιπούς πληροφόρησης. Δεν είναι ένα θέμα για το οποίο μιλάει κανείς συχνά.

    Καταρχήν ο πρώτος μύθος που περιβάλλει αυτό το φαινόμενο είναι ότι η σεξουαλική κακοποίηση των ανδρών είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά, αλλά σπάνια και αυτό σχετίζεται με την προσδοκώμενη εικόνα της κοινωνίας για τους άνδρες, δηλ. ότι πρέπει να είναι δυνατοί και ικανοί να προσέχουν τον εαυτό τους, εφόσον είναι σωματικά δυνατότεροι, άρα κατ’ επέκταση δεν είναι δυνατόν να κακοποιηθούν σεξουαλικά και αν αυτό γίνει είναι δικό τους σφάλμα. Αντίθετα με τις γυναίκες οι άνδρες δεν έχουν διδαχθεί να ζουν με το φόβο της σεξουαλικής επίθεσης, αυτοί δε οι οποίοι βιάζονται, θεωρούνται ότι είναι γκέι ή αδύναμοι ή ότι τα ‘θελαν ή ότι το ζήτησαν. Η πολιτισμική αξία περί ανδρισμού θεωρεί ότι το να είσαι άνδρας αρκεί, προκειμένου να σε προστατεύσει από ένα βιασμό. Οι περισσότεροι άνδρες δε, πιστεύουν ότι είναι αδύνατο να συμβεί σε αυτούς.

    Πολλοί πιστεύουν ότι η πληθώρα αυτών των εγκλημάτων συμβαίνει στη φυλακή, αλλά τα στατιστικά δεδομένα ανατρέπουν αυτή την αντίληψη. Σε μια έρευνα που έγινε στο Τεννεσσί σε θύματα βιασμών στη φυλακή και σε θύματα έξω από τη φυλακή οι ομοιότητες που προέκυψαν οδήγησαν στο συμπέρασμα, ότι ανεξάρτητα από τις συνθήκες, όλοι οι άνδρες μπορούν να είναι δυνητικά θύματα βιασμού. Πράγματι, όπως ισχύει άλλωστε και με τις γυναίκες θύματα βιασμού, ένας άνδρας μπορεί να γίνει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης ανεξάρτητα από τον σωματότυπό του, τη δύναμή του, την ηλικία του, την εμφάνιση, τη φυλή, την κοινωνική τάξη, τη θρησκεία ή το σεξουαλικό προσανατολισμό του.

    Το τελευταίο συνδέεται και με τον μύθο ότι μόνο οι ομοφυλόφιλοι μπορούν να βιασθούν ή αντίστοιχα ότι δράστες μπορεί να είναι μόνο ομοφυλόφιλοι. Το τελευταίο ανατρέπεται από το γεγονός του ότι η πληθώρα και των θυμάτων αλλά και των δραστών είναι ετεροφυλόφιλοι. Σύμφωνα δε με έρευνα στο σωφρονιστικό σύστημα της Νεμπράσκα 70% από τα θύματα ήταν ετεροφυλόφιλοι, 26% αμφιφυλόφιλοι και 2% ομοφυλόφιλοι, οι περισσότεροι δε δράστες δηλώνουν ετεροφυλόφιλοι. Επίσης παρόμοιος μύθος με αυτόν που ισχύει και για τις γυναίκες είναι το ότι οι βιαστές είναι άγνωστοι στο θύμα. Και στην περίπτωση του βιασμού ανδρών ο δράστης είναι κατά κάποιο τρόπο γνωστός στο θύμα, π.χ. ένας φίλος, γείτονας, εργοδότης ή συγγενής.

    Επίσης στους βιασμούς ανδρών παρατηρείται αυξημένη χρήση όπλων και πρόκληση σοβαρών τραυματισμών, όπως επίσης αυξημένα είναι και τα ποσοστά του ομαδικού βιασμού.
    Η πράξη του βιασμού περιλαμβάνει συνήθως διείσδυση, είτε πρωκτική, είτε από το στόμα, παρά διέγερση του πέους, παρόλο που μερικοί δράστες επιδιώκουν την εκσπερμάτωση του θύματος μόνο και μόνο για να εισπράξουν την ενίσχυση της κυριαρχίας στο θύμα, ότι πραγματικά το απόλαυσε, όπως επίσης και απαίτηση περισσοτέρων σεξουαλικών πράξεων.

    Τα πιο συνηθισμένα δε μέρη διάπραξης είναι σε απομακρυσμένη περιοχή ή σε αυτοκίνητα, ιδίως σε αυτούς που κάνουν ωτο-στοπ. Σε σχέση με την ηλικία των θυμάτων, τα αγόρια στην πρώιμη αλλά και όψιμη εφηβική ηλικία έχουν περισσότερες πιθανότητες να βιασθούν από ότι οι ενήλικες, όπως δείχνουν οι έρευνες με μέσο όρο ηλικίας των θυμάτων τα 17.
    Σχετικά με τα ποσοστά διάπραξης βιασμών κατά ανδρών από άνδρες δράστες στην Ελλάδα δεν έχουμε στοιχεία. Από τη νομολογία συνέλεξα από το έτος 1950 έως τώρα μόνο 13 καταδικαστικές αποφάσεις, εκ των οποίων, οι 6 αφορούσαν βιασμό ανηλίκου, μία ομαδικό βιασμό και οι υπόλοιπες αφορούσαν ενήλικες άνδρες.

    Στη Βρετανία, μετά την νομοθετική αλλαγή που επισημάναμε ανωτέρω, οι στατιστικές του Υπουργείου Εσωτερικών δείχνουν μια αύξηση 490% στις καταγγελίες τέτοιων περιστατικών (Από 150 το 1995 σε 735 το 2002). Αυτό βέβαια δεν είναι αντιπροσωπευτικό του τι πράγματι συμβαίνει, δεδομένης της απροθυμίας των ανδρών για εύλογους λόγους, να καταγγείλουν μία τέτοια πράξη σε βάρος τους.

    Πρόσφατες έρευνες (1999) σε 2.474 άνδρες που επισκέπτονται τον οικογενειακό τους γιατρό έχουν δείξει ότι πάνω από 5% (123) υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση, ως παιδιά, και σχεδόν 3% (71) κατήγγειλαν μη συναινετικές σεξουαλικές εμπειρίες ως ενήλικες.
    Στις ΗΠΑ χιλιάδες ανήλικοι και ενήλικοι βιάζονται κάθε χρόνο. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης το 1992 υπήρξαν 60.000 βιασμοί αρρένων από 12 ετών και πάνω ενώ το 1994 διαπράχθησαν 4.890 βιασμοί αρρένων από 12 ετών και πάνω.
    To 1985 το γραφείο Στατιστικών της Δικαιοσύνης του Υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ ανέφερε ότι σε μια περίοδο 10 χρόνων κατεγράφησαν 123.000 βιασμοί ανδρών.

    Σύμφωνα με την αστυνομία το 1995 διαπράχθησαν 227 βιασμοί ανδρών, δηλ. υπήρξε αύξηση κατά 51% σε σχέση με το 1994, όπως αντιλαμβάνεσθε μιλάμε πάντα για αριθμό καταγγελιών. 13.000 από τους 168.000 βιασμούς που αναφέρθηκαν το 1991 αφορούσαν βιασμούς ανδρών. 9% των καταγγελιών για βιασμούς αφορούν άνδρες. Περίπου 12.300 βιασμοί κατά μέσο όρο το χρόνο. Το 2002 το 1 στα 8 θύματα βιασμού ήταν άνδρας.

    Όσον αφορά τους βιασμούς που διαπράττονται στις φυλακές, τα στοιχεία είναι ανατριχιαστικά. Σύμφωνα με τον Donaldson (πρόεδρο του κινήματος Stop rape in prison), στις φυλακές των ΗΠΑ το 1994 192.000 άνδρες υπέστησαν βίαιη σεξουαλική διείσδυση και 290.000 κακοποιήθηκαν σεξουαλικά με άλλο τρόπο. Μία συντηρητική εκτίμηση του ίδιου ερευνητή ανεβάζει τον ετήσιο αριθμό των ανδρών που βιάζονται ετησίως στα σωφρονιστικά καταστήματα στις 530.000 μεταξύ των οποίων 242.000 με διείσδυση. Μια άλλη εκτίμηση του φαινομένου θεωρεί ότι μέσα στις φυλακές μπορεί να γίνονται περισσότεροι βιασμοί ανδρών από ότι γυναικών έξω από τη φυλακή. Πάντως δεδομένου του σκοτεινού αριθμού εκτιμάται ότι πάνω από 1.000.000 βιασμοί κάθε χρόνο συμβαίνουν στις φυλακές.

    Χαρακτηριστικές είναι οι ομοιότητες που παρουσιάζει η ανδρική με τη γυναικεία θυματοποίηση και, όσον αφορά τη σκοτεινή πλευρά της εγκληματικότητας, και τις τραυματικές συνέπειες, αλλά και σε σχέση με τις οδηγίες ή υποδείξεις για την πρόληψη ενός βιασμού, οι οποίες απευθύνονται στους άνδρες.

    Παρά τις ομοιότητες όμως, δεν είναι δυνατόν ένας άνδρας να βιώσει το ίδιο με μια γυναίκα την εμπειρία ενός βιασμού.
    Οι τρέχουσες αξίες, αντιλήψεις και συμπεριφορές στην κοινωνία μας δυσχεραίνουν τους άντρες να θεωρήσουν ή να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους, ως θύματα. Οι άντρες υποτίθεται ότι πρέπει να είναι ζόρικοι και ικανοί να φροντίσουν τον εαυτό τους. Έτσι, η ανδρική σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να επιφέρει αντικρουόμενα και μπλεγμένα συναισθήματα.

    Πολλοί άντρες έχουν βιώσει περαιτέρω τραύμα από την αποκάλυψη της σεξουαλικής τους κακοποίησης μόνο και μόνο για να βιώσουν απόρριψη και γελοιοποίηση. Το βασικότερο είναι ότι πολλοί άνδρες παθαίνουν σύγχυση σχετικά με το σεξουαλικό τους προσανατολισμό, λόγω του ότι μπορεί να διεγερθούν ή να εκσπερματώσουν κατά τη διάρκεια του βιασμού, ως αποτέλεσμα μιας αθέλητης φυσικής αντίδρασης και να πιστεύουν ότι δε βιάστηκαν ή ότι έδωσαν άδεια γι αυτό ή ότι μπορεί να τους θεωρήσουν, ως ομοφυλόφιλους, κι αυτό είναι ένας από τους λόγους που δεν καταγγέλλουν το βιασμό. Αξίζει να σημειωθεί ότι μερικές φορές δράστες ληστείας ή διάρρηξης βιάζουν τα άρρενα θύματά τους, για να μην το καταγγείλουν στην αστυνομία.

    Κάποιοι άνδρες θεωρούν ότι μέρος του ανδρισμού τους εξαλείφθηκε και ότι κατά κάποιο τρόπο είναι λιγότερο άνδρες με το να κακοποιηθούν σεξουαλικά.
    Επίσης νοιώθουν παρόμοια συναισθήματα με αυτά των γυναικών, όπως ντροπή, αυτοκατηγορία και ενοχή, αίσθημα απομόνωσης, χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, θυμό, ανησυχία, αρνητική εικόνα του εαυτού, φόβο, σεξουαλική δυσλειτουργία. Ανάλογα με το άτομα μπορεί να εκδηλωθούν αυτοκαταστροφικές τάσεις, όπως κατάχρηση ναρκωτικών ή επιθυμία αυτοκτονίας. Είναι τα στοιχεία του Rape-Related Posttraumatic Stress Disorder (RR-PTSD), δηλ. το μετατραυματικό σύνδρομο που σχετίζεται με μια εμπειρία βιασμού γνωστό ιδίως στους ψυχοθεραπευτές που ασχολούνται με περιπτώσεις βιασμών.
    Σε γενικές γραμμές, πάντως, η σεξουαλική κακοποίηση και ο βιασμός είναι τραυματικά γεγονότα ανεξαρτήτως φύλου.

    Τι είναι τελικά ο ανδρικός βιασμός και τι εκφράζει;​


    Το ίδιο που εκφράζει και ο βιασμός γυναικών δηλ. μια πράξη βίας και όχι σεξουαλική. Η σεξουαλική πράξη χρησιμοποιείται για να εντείνει την δύναμη και τον έλεγχο σε ένα άλλο άτομο και να το υποτάξει. Είναι η σεξουαλική έκφραση της βίας και όχι η βίαιη έκφραση της σεξουαλικότητας, θέση που αποδεικνύεται και από τους βιασμούς μέσα στη φυλακή σαν πράξη εξουσίας από το δυνατότερο της ομάδας απέναντι στον πιο αδύναμο ή ανυπότακτο.
    Ιστορικά, ο βιασμός των ανδρών αποτελούσε στοιχείο για την πλήρη ήττα σε μια μάχη.

    Ένας άνδρας που είχε βιασθεί, συμβολικά έχανε τον ανδρισμό του και δεν μπορούσε να είναι πλέον πολεμιστής. Περαιτέρω δε, ο ομαδικός βιασμός θεωρείτο η ύψιστη μορφή τιμωρίας.
    Εν κατακλείδι, δεν μπορεί κανείς να μη σκεφθεί, ότι όπως συμβαίνει και με το βιασμό κατά των γυναικών και το φαινόμενο του βιασμού ανδρών περιβάλλεται από ισχυρές ιδεολογικές αγκυλώσεις μπορεί και σε μεγαλύτερο βαθμό.

    Η άγνοια του φαινομένου, οι στάσεις της κοινωνίας απέναντι στο κρυμμένο έγκλημα – ταμπού αποτρέπουν τα θύματα από την καταγγελία του βιασμού τους και εξ αιτίας της μη καταγγελίας δεν αναγνωρίζεται πέραν των άλλων παραμέτρων ότι ο βιασμός των ανδρών είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα. Αν δεν σπάσει ο κύκλος της σιωπής μέσα από την αλλαγή των αντιλήψεων στο θέμα αυτό και πέσει και το τελευταίο ταμπού μικρή ελπίδα υπάρχει ότι τα θύματα του ανδρικού βιασμού θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την τραυματική εμπειρία τους και με αυτό τον τρόπο να υπονομευτεί η βίαιη πραγματικότητα του βιασμού.
     
  2. SM_Art_Lady

    SM_Art_Lady Contributor

    Αλήθεια ένας Α/άνδρας που έχει κακοποιηθεί στο παρελθόν, θα τολμούσε να το παραδεχτεί?
     
  3. Ηλίας

    Ηλίας Guest

    Η πρώτη μου φορά …

    Δεκατεσσάρων προς δεκαπέντε χρονών , καλοκαιρινές διακοπές . Μία παρέα παιδιών περνούσαμε , από μία απομονωμένη παραλία , για να πάμε σε ένα γηπεδάκι . Σε αυτήν την παραλία ήταν δύο γυναίκες που συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο γυμνές και κάθε φορά που περνούσαμε τα παιδιά , κατεβάζαμε το βλέμμα , αλλά μόλις φεύγαμε από εκεί κάναμε ένα σωρό σχόλια . Το βράδυ στο κρεβάτι μας , κατεβάζαμε το εσώρουχο και φτιαχνόμαστε με την εικόνα και με διάφορες φαντασιώσεις . Τουλάχιστον εγώ.

    Ένα απογευματάκι προς σούρουπο , όχι τυχαία περνούσα μόνος από εκεί και πέτυχα την μία από τις δύο . Ήταν η «ευκαιρία» μου , αυτό ήθελα . Κατάφερα να πιάσω κουβέντα και τα υπόλοιπα τα ανέλαβε αυτή . Είχα ερεθιστεί αρκετά , αλλά όταν με ξάπλωσε και ήρθε να «κάτσει» πάνω μου , πανικοβλήθηκα . Ένιωσα ότι ήταν «μεγάλο» και τρομοκρατήθηκα . Σα να προσπαθούσε να με καταπιεί , έτσι ένιωσα . Της είπα όχι , αλλά ήταν αδύναμο . Η ντροπή ενός αγοριού που έπρεπε να το παίξει ένας άντρας . Το αγνόησε και συνέχισε …

    Ακόμα και τώρα δεν ξέρω που πρέπει να το κατατάξω . Ξέρω γιατί . Αν δω μία ανάλογη φάση με ένα αγόρι , θα πω ξεκάθαρα ότι είναι βιασμός . Ο κακός «βιασμός» . Θα το σταματήσω . Αλλά όταν όμως αναλογίζομαι εκείνη την φάση , δεν μπορώ να πω με άνεση ότι ήταν ένας βιασμός . Ίσως λόγω της ενοχής μου . Το ήθελα και πήγα . Ήμουν αγόρι , που ήθελε να είναι άντρας …
     
  4. SM_Art_Lady

    SM_Art_Lady Contributor

    Ηλία ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας.
    Δύσκολα οι άνθρωποι μιλούν για τις προσωπικές τους τραυματικές (?) εμπειρίες.
    Ιδιαίτερα οι άνδρες προτιμούν να τις κρύβουν βαθιά μέσα τους και να τις αγνοούν.
    Πιστεύω ότι είμαι από τα άτομα που έχουν το προνόμιο (!) να ακούν τέτοιου είδους προσωπικές ιστορίες.
    Μου αποκαλύπτονται και συνήθως όταν συμβαίνει αυτό, οι ίδιοι που το τολμούν να τις εξιστορήσουν νιώθουν και ένα είδος εξαγνισμού και ανακούφισης.
     
  5. Incomplete_

    Incomplete_ Contributor

    Απάντηση: Άνδρες θύματα βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης

    Πολύ καλό θέμα..Το επαναφέρω..
     
  6. john_slave96

    john_slave96 Contributor

    Πολύ ενδιαφέρον. Το θέμα είναι πως ένιωσε και αν του έχει αφήσει τίποτε, σαν απωθημένο ή κάτι άλλο.
     
  7. mastertoni

    mastertoni Regular Member

    δεν μπορει να υπαρξει βιασμοs απο γηναικα σε αντρα μονο αν το θελει ο αντραs αρα δεν μιλαμε για βιασμο
     
  8. john_slave96

    john_slave96 Contributor

    Και αν αναγκαστεί να κάνει σεξ μαζί της; Π.χ. αν αυτή τον υποχρεώσει, ως προϊσταμένη ή αφεντικίνα στη δουλειά, με την απειλή της απόλυσης; Τι λες για αυτό; Δεν είναι θέμα μαγκιάς, φίλε μου, είναι θέμα ισότητας, καλής συμπεριφοράς και σεξουαλικού καταναγκασμού στους χώρους εργασίας. Αυτό λέμε, δε λέμε ότι οι γυναίκες βιάζουν σώνει και ντε τους άντρες, αβέρτα κουβέρτα. Μην παρεξηγηθούμε.
     
  9. mastertoni

    mastertoni Regular Member

    Απάντηση: Άνδρες θύματα βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης

    και παλι το αποδεχεται βιασμοσ ειναι η επιβολη με τη σωματικη βια αν το εννοειτε ετσι σαφωσ και ιπαρχει
     
  10. john_slave96

    john_slave96 Contributor

    Και αν δεν το αποδέχεται; Γιατί; Επειδή είναι άσχημη, επειδή δεν την γουστέρει, επειδή είναι γκέι, επειδή δεν θέλει εκείνη τη στιγμή, επειδή δεν θέλει με κάποια από ΑΥΤΟ τον εργασιακό χώρο κ.λπ. Για σκέψου το και έτσι.
     
  11. mastertoni

    mastertoni Regular Member

    εχουμε παρερμινευσει την εννοια βιασμοs αλλο σωματικοs βιασμοs που φησικα σινεπαγεται και ψυχικο βιασμο και αλλο ψυχολογικοs βιασμοs στην μια περιπτωση μπορειs να αρνηθειs στην αλλη ομωs δεν μπορειs εσενα πια σου την εχει πεσει και ειναι και ασχημη
     
  12. jimboy

    jimboy Regular Member

    Απάντηση: Re: Άνδρες θύματα βιασμού και σεξουαλικής κακοποίησης

    Ακόμα και να δεχτούμε ότι ο άντρας δεν μπορεί να αρνηθεί για να μην χάσει την δουλεία του κτλ.
    Και ότι όλο αυτό είναι ένας βιασμός και σωματικός!

    Ε τα μεγέθη είναι τελείως διαφορετικά μιλάμε για άλλο πράγμα!