Άνθρωπος ή ...

Κινούμαστε όλοι πάνω στη γραμμή του κύκλου, που μας επιτρέπει η αλυσίδα που μας δένει με το κέντρο.

Δεν μας πειράζει, είμαστε άνθρωποι…

Σηκωνόμαστε για να πάμε στη δουλειά. Στο σχολείο. Στην τράπεζα. Στην εκκλησία. Στο χασάπη. Στο σπίτι.

Με τα χείλια συνήθως σφιγμένα.

Δεν μας πειράζει όμως, είμαστε άνθρωποι.

Πονάμε αυτούς που υποφέρουν. Και κλαίμε για αυτούς.

Πίσω από το γυαλί.

Δεν μας πειράζει όμως, δεν μας χαλάει. Είμαστε άνθρωποι.

Φωνάζουν για μας, πεθαίνουν για μας, είναι οι θεοί μας.

Αλλά μόνο για μας.

Δεν μας πειράζει όμως, δαγκώνουμε την γλώσσα Και ξαναθυμίζουμε στους καθρέπτες μας, ότι είμαστε Άνθρωποι.

Παγιδευόμαστε στο αυγό της θαλπωρής που μας ορίζει η μόνη συνείδηση. Εγώ υπάρχω, για τους άλλους δεν γνωρίζω.

Δεν καταλαβαίνουμε το νόημα, αλλά είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει.

Για αυτό όμως είμαστε άνθρωποι.

Και έρχεται η ώρα που συναντάμε τους θεούς μας και έχουμε την μοναδική ευκαιρία να φωνάξουμε για το λάθος.

Παρόλα αυτά, τους δίνουμε το χέρι μας, το κλειδί μας, τους καθαρίζουμε το πέτο, τους μιλάμε με σεβασμό, γονατίζουμε για αυτούς, τους καθαρίζουμε τα παπούτσια και παρακαλάμε ίσως για το μήκος της αλυσίδας…

…ίσως για μία τέντα για να τρυπώνουμε όταν βρέχει…

…ίσως και για λίγη αξιοπρέπεια…

…αλλά ποτέ για την απελευθέρωση.

Δεν χρειάζεται. Γνωρίζουμε τι είμαστε. Είμαστε άνθρωποι.

Βαρέθηκα να είμαι άνθρωπος.
Από αυτήν την στιγμή και έπειτα αλλάζω κουστούμι.

Και με ανακηρύσσω…

…ανθρωπάκο!

Ηλίας


 

 

Απάντηση: Άνθρωπος ή ...

 

http://hellenicpantheon.gr/Raix.htm

 

Λυπηρό αλλά αληθινό...