Έλεγχος του μυαλού.

Ethics of chocolate production
According to Slave Free Chocolate, 2.3 million children work in chocolate production in Ghana and Côte d'Ivoire, where they are vulnerable to trafficking, slavery and other violent labor practices. The International Labor Rights Forum reports that these children are often exposed to chemicals, work long hours and are denied education. According to Epicure and Culture, many children are sold into slavery and never see their families again. Others are kidnapped.

https://www.livescience.com/61754-chocolate-facts.html

... μην ξαναδώ κάποιον να τρώει σοκολάτα όμως  

 

The ILO estimates that 170 million are engaged in child labour, with many making textiles and garments to satisfy the demand of consumers in Europe, the US, and beyond

https://labs.theguardian.com/unicef-child-labour/

... και ούτε να αγοράζει ρούχα βέβαια!!!

 

Για μένα είναι τόσο αυτονόητος ο έλεγχος μυαλού που μας έχει γίνει, γίνεται και θα γίνεται που έκρινα ότι χρειάζομαι δεξιότητες και ικανότητες να μπορώ να αντιστέκομαι όσο καλύτερα μπορώ και να μην γινομαι έρμαιο του προγραμματισμού που μου επιβαλλουν χωρίς την δική μου συναίνεση και να μάθω πως λειτουργεί αυτό το όργανο, πως και με ποιους τρόπους το προγραμματίζουν τα κέντρα εξουσίας για να μάθω τρόπους αντίστασης και όπως επίσης γνώσεις για τους τρόπους με τους οποίους μπορώ να το προγραμματίζω και επαναπρογραμματίζω εγώ.

Είχα παρακολουθήσει ένα ντοκυμαντερ που μιλα για την προπαγανδα που βρήκα πολυ συμπυκνωμενα διαφωτιστικο για το πως μας γίνεται έλεγχος μυαλού.


Αν έρθουμε πιο κοντά στα δικά μας, η απόλαυση από την "μη σκέψη" όσων απολαύσαμε, απολαμβάναμε ή/και απολαμβάνουμε να μάθουμε να αδειάζουμε το μυαλό για να γεμίσει με ότι επιθυμεί ο άλλος και κοπιάσαμε να μπορούμε να φτάνουμε εκεί, να παραδίδουμε έλεγχο όχι μόνο του πόσο και αν θα ξεχειλώσει η κωλοτρυπίδα μας, αλλά και του τι επιτρέπεται να σκεπτόμαστε και τι όχι, είναι δύσκολο να μεταδοθεί με λέξεις, έτσι δεν θα το προσπαθήσω.

Θα ήθελα όμως να εξηγήσω γιατί το έκανα. Προ Ms δεν κατάφερνα ποτέ να ελέγξω το μυαλό μου αποτελεσματικά και υποπτεύομαι πως γι αυτό έκρινα πως ίσως μπορέσει να το κάνει κάποιος καλύτερα και επέλεξα να μάθω να αφήνω τον έλεγχο του μυαλού και σώματός και ζωής σε κάποιον που έκρινα πως είναι καλύτερος προγραμματιστής από μένα και ξέρει να γράψει κώδικα συμβατό με το σύστημα μου.
Θα προσπαθήσω να κάνω μια αναλογία, αλλά ειδική δεν είμαι, διορθώστε με αν είναι άστοχη παρακαλω!
Με το να αφεθώ να μου το ελέγξει ο πρώην Κ μου, να μου το επαναπρογραμματίζει, διδάκτηκα να το κάνω καλύτερα εγώ. Γιατί σε αντίθεση με τον υπολογιστή χωρίς Intelligence, μπορούσα να παρακολουθώ και να καταγράφω τι πληκτρολογεί και να μαθαίνω στην πορεία πως να γράφω η ίδια κώδικα και να έχω επίγνωση του ποια προγράμματα τρέχουν και τι backdoor υπάρχουν, για να κλείσω τα ports.  

 

Επί του θέματος όμως, το εάν είναι εφικτό, η Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική θεωρεία,
μας λέει πως είναι. Να ναι καλά ο Pavlov
ON CONDITIONING - FROM PAVOLV TO TRAINING SUBS!

Το τι είναι ο άνθρωπος, εάν τελικά είναι πραγματικά ελεύθερο ον με ιδία βούληση, παίζεται
Ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση και δεν έχουμε ένδειξη ότι υπάρχει ψυχή

Το εάν είναι ηθικό, το μόνο που μπορούμε να πούμε, είναι ότι το zeitgeist, το ρεύμα της
εποχής, ορίζει να υπάρχει συναίνεση.
(Και ενήλικα άτομα, αλλά αυτό το θεωρώ απόλυτα δεδομένο).

 

Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου.

 

Ο έλεγχος, η και η εκπαίδευση ενός μυαλού δεν αναιρεί την δυνατότητα ελεύθερης βούλησης. Ούτε ασφαλώς την ύπαρξη ψυχής. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις εκεί βρίσκεται και η ουσία του D/s, επιβεβαιώνοντας τα.

 

Θα ήταν ίσως λειτουργικότερο να προσπαθήσεις να ανασκευάσεις ,αν μπορείς , και όχι να χλευάσεις αυτό που διαφωνείς.Και πιο ευγενικό επίσης.

Επίσης υπάρχουν και οι πιστοί που καταθέτουν χρυσά τάματα και εικονίτσες στην εκκλησία μπας και τους κάνει ο καλός Θεός καμιά εξυπηρέτηση και κάτι άλλοι που πληρώνουν 5000 ευρώ την ξαπλώστρα στην Ψαρού...
Γεμάτος μύθους είναι τελικά αυτός ο κόσμος.

 

@tithon

Αν πάρουμε την δική σας θεώρηση, την παρατήρηση δλδ των συγγενών ζώων στο ανθρώπινο είδος, θα δουμε ότι οι χιμπατζήδες, το κοντινότερο στο είδος μας, συγκροτούν πολυγαμικες ομάδες. Προσβαση στις θηλυκές έχουν πάνω από ένα αρσενικά, και οι θηλυκές μπορούν να έχουν σεξουαλικές επαφές με πάνω από ένα αρσενικό.
Με τα γουρούνια και τους κύκνους δεν έχουμε και τόση μεγάλη συγγένεια.

Με βάση λοιπόν την παρατήρηση των χιμπατζηδων, μοιάζει πιο φυσικό οι πρώτες κοινωνίες ανθρώπων, οι πρωτόγονες, να συγκροτούσαν πολυγαμικες ομάδες και αργότερα χρονικα, ομαδικούς γάμους.
Αν το πάμε και κάνα δυο βήματα παραπέρα, θαρρω τους ήταν και χρήσιμο διότι όπως και στις ομάδες των χιμπατζηδων, έτσι και στις ομάδες των ανθρώπων, ήταν πιο βολικό ως προς την επιβίωση, την εύρεση τροφής, κτλ, να είναι σε ομάδες.

Ξαναγυρνώντας λοιπόν στην τοποθέτηση μου, μετά τους ομαδικούς γάμους, πολυγαμικους, περνάμε σε ζευγαρωτους γάμους, στους οποίους έχει αρχίσει να εμφανίζεται ιδιοκτησία. Αγέλες, οικόσιτα ζώα, κτλ που παράγουν σε αφθονία κρέας, γάλα, κτλ. Η ιδιοκτησία όμως δεν ήταν ατομική, ήταν της φυλής, της ομάδας.
Όταν αυτή η ιδιοκτησία αρχίζει να γίνεται ατομική (δεν είναι εύκολο να κάνω εδώ την πλήρη ανάλυση της μετάβασης), γίνεται η ανάγκη εμφάνισης της μονογαμίας. Οι αποκλειστικοι γάμοι. Η εξασφάλιση των "γνήσιων" κληρονόμων αυτής της ιδιοκτησίας. Των μοναδικών παιδιών του καθένα.
Βέβαια και η μονογαμία είναι σε πλήρη αντιθεση με αυτό που ονομάζετε πηγαίο και αυτό που ίσχυε ως τότε. Και αυτό ακριβώς ήταν η μονογαμία. Ηταν η πρώτη μορφη οικογένειας που δεν στηριζόταν σε φυσικούς μα σε οικονομικούς όρους.

 

Σχέσεις
Πόθου, πάθους, πόνου
Χαριτόπουλος Διονύσης

Οπισθόφυλλο: Αρσενικό-Θηλυκό. Οι δύο μεγάλες κατασκευές της Φύσης. Το σταθερό δίπολο δημιουργίας. Δύο πλάσματα προορισμένα το ένα για το άλλο που είναι σε συνεχή διαμάχη μεταξύ τους. Ιδίως αν ζευγαρώσουν.

Περιγραφή: Μια διαβολική ματιά στα ερωτικά μας. Ένα απροσδόκητο εγκόλπιο των ερωτικών σχέσεων βγαλμένο όχι από θεωρίες, αλλά την ανθρώπινη παρατήρηση. Περιγράφει και φωτίζει ωμά και απροκάλυπτα όσα μας βασανίζουν ή μας κάνουν να ονειρευόμαστε. Από την επιλογή συντρόφου ως τον ερωτικό παράδεισο και τον χωρισμό. Τις διαφορετικές απαιτήσεις κάθε φύλου. Τη συμβίωση, τη ζήλια, την απιστία, την υποκρισία των φύλων, τους συμβιβασμούς. Τίποτα δεν μένει κρυφό από την οξεία ματιά του συγγραφέα.

Ο έρωτας είναι το Άγιο Δισκοπότηρο της Φύσης.
Κανείς άντρας δεν είναι «άντρας» αν δεν τον επιβεβαιώσει τουλάχιστον μία γυναίκα.
Ο αυνανισμός είναι κράκερ.
Το δοκιμαστήριο του έρωτα είναι η συμβίωση.
Άντρας μονογαμικός δεν υπάρχει· είναι αφύσικο. Ούτε γυναίκα.
Ζωή εκ του ασφαλούς δεν υπάρχει· ούτε έρωτας.
Η απιστία δεν είναι για σκότωμα.
Ο χωρισμός είναι ακρωτηριασμός.

Πηγή: http://www.toposbooks.gr/contents/books_details.php?nid=478

 

Τι σχέση έχει η αυτοπεποίθηση με τον έλεγχο του μυαλού και/ή την παράδοση ελέγχου;

Αν νομίζετε ότι η παράδοση ελέγχου έχει να κάνει με περίσσευμα/έλλειψη αυτοπεποίθησης, λυπάμαι που θα σας το πω ωμά, είστε βαθειά νυχτωμένος.

Και το να θέλετε να μείνετε στα σκοτάδια σας είναι δικαίωμά σας, όμως το να έρχεστε σε αυτό το forum και να λέτε στους θαμώνες του "ελάτε παπούδες να σας δείξω τα αμπελοχώραφά σας" είναι τουλάχιστον προκλητικό.

 

μέχρι αυτό το σημείο, με διαφοροποιήσεις σε λεπτομέρειες, ενδεχομένως κρίσιμες ως προς την προτεραιότητα πρόσβασης που παρατηρούμε στα πρωτεύοντα, αλλά και αντιφατικές επίσης ανά είδος ή και κοπάδι κάποτε, δεν μπορώ να εγείρω ουσιαστικές ενστάσεις στις διαπιστώσεις που προβάλλετε.
το αντίθετο, μοιάζουν πολύ εύστοχες.

η υπόθεση που εισάγεται στο τέλος του 19ου αιώνα για την ερμηνεία της αποκλειστικότητας (που δεν αφορά βέβαια στην αμοιβαία αποκλειστικότητα - αυτή επινοήθηκε μάλλον χιλιετίες αργότερα, ούτε, ακόμη περισσότερο, στην διά βίου αποκλειστικότητα, που είναι διαφορετική κατηγορία, κι αυτή υστερότερη), κατέρχεται από την πολιτική ερμηνεία για την προέλευση της ταξικότητας. εξ ης και η συνδεση με την εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας, της συγκεντρωσης δηλαδη πλούτου που δεν παρηχθει απ τον συγκεντρώνοντα. αφήνω στην άκρη συσχετισμό πολιτικών γεγονότων της εποχής που εμφανώς επηρεάζουν τους διανοούμενους που διατυπώνουν την θεωρία, κι εστιάζω στο δεδομένο πως ήταν ήδη γνωστό οτι η συγκρότηση των αγελών (που είναι μορφή γάμου ή οικογένειας, και στα θηλαστικά) γίνεται με καθοριστικό χαρακτηριστικό το φύλο. με ρόλους με βάση το φύλο. η διεκδίκηση αποκλειστικότητας (ή διευθέτηση προτεραιότητας στις πολυμελείς συνεργατικές (συμμαχικές) αγέλες, γιατί διευρύνθηκε και σε άλλα είδη η λειτουργία αυτών των οικογενειών) δεν άλλαξε ουσιαστικά την διεκδίκηση αποκλειστικότητας, αν και την αναλογικοποίησε ή την ομαδοποίησε, μετατρέποντάς την σε προτεραιότητα.
το σημαντικό εδώ είναι οτι από μέρος διανοητών του τέλους του 19ου αιώνα επιχειρείται σύνδεση δυο διαφορετικών, και καθόλου συνομήλικων, συμπεριφορών, ενδεχομένως παντελώς άσχετων μεταξύ τους. επιχειρείται δηλαδή η ερμηνεία του τρόπου συσχέτισης των φύλων αποκλειστικά με οικονομικούς όρους.

με δεδομένο οτι δεν ξέρουμε ούτε μπορούμε να μάθουμε πώς ακριβώς συμπεριφέρονταν οι αγέλες του είδους μας στα επτά στάδια της εξέλιξης τους, όπως τα αποδέχεται η θεώρηση που προτείνατε, παρά μόνον για το μέρος του τελευταίου που αφορά, προς το παρόν, σχεδόν τις 4 τελευταίες χιλιετίες - δηλαδή πολύ μετά την εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας, κατά τα φαινόμενα-, κάνουμε υποθέσεις που βασίζονται σε αποσπασματικά στοιχεία που μας παρέχει η παλαιοανθρωπολογία (σπανιότερα και η αρχαιολογία) και σε παρατηρήσεις συνηθειών που έχουν (ή είχαν) επιβιώσει, ή σε πληθυσμούς που χαρακτηρίζονται, με βάση ερμηνείες, «πρωτόγονοι», είτε και παρατηρούντες συγγενή είδη.

σύνοψη: η ερμηνεία των ρόλων και των σχέσεων των φύλων στις αγέλες μας δεν φαίνεται πιθανό να προκύπτει πρωθύστερα από πολιτικούς οικονομικούς όρους, παρ ότι μπορεί σε κάποιον βαθμό να επηρεάζεται απ' αυτούς σε κάθε εποχή.

υγ: αυτήν ακριβώς την διαφωνία επιχειρήσαμε να ξεδιαλύνουμε και με τον @underherfeet σχετικά με την απόπειρα ερμηνείας των σχέσεων με όρους πολιτικής οικονομίας ή, «χειρότερα», ψυχαναλυτικούς.

 

Ουτε όμως φαίνεται να υπάρχει και ένα -μόνο- βασικό ή "πηγαίο" ένστικτο που να καθορίζει τις σχέσεις και τις συμπεριφορές προς μια κατεύθυνση.