Ένα παιδί κοιτάει τα άστρα…

Για χρόνια με βασάνιζε. Ίσως και κάποιες νύχτες που ξυπνώ ιδρωμένος και δεν θυμάμαι γιατί, να ελλοχεύει ακόμα αυτό το αγκάθι.

Σε πολύ μικρή ηλικία άρχισα να εκφράζω κάποιες σαδιστικές τάσεις.

Πολλά παιδιά πιθανόν λόγω περιέργειας και αναζήτησης εκδηλώνουν τάσεις που λόγω της εξερευνητικής δίχως την ανάλογη ηθική, φύσης τους μοιάζουν σαδιστικές. Παιδεύουν για παράδειγμα ένα ζωάκι για να μάθουν πως «λειτουργεί» και γιατί. Δεν μιλώ για αυτό.

Προέβαινα σε δράσεις που σκοπό είχαν να προκαλέσουν την αγωνία, την δυσφορία, τον τρόμο και μέσω αυτού αντλούσα απόλαυση.

Θα σας δώσω ένα μικρό παράδειγμα, για το οποίο ακόμα και τώρα δεν μπορώ να πω ότι δεν νιώθω καθόλου άσχημα.

Πρέπει να ήμουν γύρω στα 10. Η αδερφή μου γύρω στα 6 και η ξαδέρφη μου γύρω στα 9. Είχαμε βρει κάποια νιογέννητα γατάκια και τα είχαμε βάλει σε κάποια κούτα για να τα βοηθήσουμε. Τα είχαμε στην αυλή, η οποία είχε μία αυλόπορτα με κάγκελα.
Τα βγάζαμε από την κούτα και προσποιούμασταν πως ήταν τα μωρά μας. Τα ταΐζαμε, παίζαμε μαζί τους και ό,τι άλλο μπορεί να κάνει ένα παιδί.

Μία μέρα έξω στο δρόμο περνούσε ένα αδέσποτο σκυλί. Μυρίστηκε τα γατιά και πλησίασε στην αυλή μας. Η αδερφή και η ξαδέρφη μου έτρεξαν πανικόβλητες να κλείσουν την πόρτα για να κρατήσουν τον επίδοξο εισβολέα, απέξω. Κάτι με ερέθισε σε αυτή τους την αγωνία. Μόλις απομακρύνθηκαν από την πόρτα, πήρα ένα γατάκι και πλησίασα προς αυτήν. Ο σκύλος με το που είδε τι κουβαλούσα όρμησε προς την πόρτα και προσπαθούσε να μπει μέσα. Τα κορίτσια άρχισαν να φωνάζουν και να με παρακαλούν να φύγω από εκεί. Έκανα πως θα πετάξω το γατί προς το σκύλο, αυτός προσπαθούσε να το πιάσει και τα κορίτσια τσίριζαν. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετή ώρα, μέχρι που τα κορίτσια άρχισαν να ηρεμούν βλέποντας ότι δεν συνέβαινε τίποτα παραπάνω. Τράβηξα τον σύρτη από την πόρτα, για να κάνω ένα βήμα παραπάνω και να προκαλέσω πάλι τον τρόμο τους.

Ο σκύλος ήταν μεγαλόσωμος. Ήταν κάτι που δε το είχα υπολογίσει. Καθώς εγώ κοιτούσα προς τα κορίτσια έκανε ένα σάλτο και με την ορμή του άνοιξε την πόρτα. Βούτηξε το γατί από το χέρια μου και το έσκισε. Τα κορίτσια έπαθαν σοκ. Το ίδιο και εγώ. Δεν είχα σκοπό να πετάξω το γατί στο σκύλο. Άλλο ήταν το «παιχνίδι» μου…

Τάσεις σαδιστικές. Γρήγορα με βοήθησε το περιβάλλον μου, προσαρτώντας μου τις «απαραίτητες» ηθικές. Οι ενοχές που έρχονταν ως φυσικό επακόλουθο των παραπτωμάτων μου , τιθάσευαν αυτές μου τις ορμές.

Καλό ή κακό;

Καλό γιατί, έτσι κράτησα τα χαλινάρια σε μία φύση που πολύ γρήγορα θα μπορούσε να αποκτήσει ίσως μία εγκληματική χροιά;

Κακό γιατί, επενέβησαν στην ψυχολογία και στην φύση ενός παιδιού, καταστώντας τη έτσι φυλακισμένη και ενοχική για πολλά χρόνια και ίσως για πάντα;
Τι κάνεις όταν διαπιστώσεις πως ένα παιδί έχει σαδιστικές τάσεις;
Αυτό είναι ο πρώτος μου προβληματισμός.

Ψάχνοντας τις παιδικές μου αναμνήσεις, τοποθετώ τις πρώτες μου εκφράσεις αυτής της φύσης γύρω στα 6. Πως γεννήθηκε, δε γνωρίζω, δεν μπορώ να καταλάβω. Δεν βρίσκω κάτι που θα μπορούσε να την προκαλέσει. Σε εκείνη την ηλικία πήγα νήπιο και ήρθα σε επαφή με άλλα παιδιά. Ξέρω πως αυτό την ξύπνησε. Κοιμόταν; Ή μήπως δεν υπήρχε και τότε γεννήθηκε;

Πότε γεννιέται η σαδιστική φύση; Μαζί με το παιδί; Ξεκινάει από κάποιο σημείο και μετά;

Αυτός είναι ο δεύτερος μου προβληματισμός.

 

Απάντηση: Ένα παιδί κοιτάει τα άστρα…

Aχα...Πολυ ενδιαφερον..ζητας ομως τη γνωμη γενικα απο ολους εμας η τη γνωμη ειδικων;;;;Ειναι πολυ ευκολο να μπερδευτεις περισσοτερο κατα την ταπεινη μου αποψη.

 

Απάντηση: Ένα παιδί κοιτάει τα άστρα…

Οσο για τον πρωτο προβληματισμο σου,καιρο εχω να συναντησω πιο ευαισθητο θεμα.Αν διαλεξει ομως καποιος να μη προσπαθησει να φιμωσει τις τασεις του παιδιου και ισως και να τις βοηθησει να ωριμασουν ,καλο θα ειναι να ξερει πως περπαταει πανω σε ενα ξυραφι.

Απο την αλλη, ο,τι αναγενναται ειναι πιο δυνατο απο πριν.Ισως για τετοιες τασεις χρειαζεται μια περιοδος χειμεριας ναρκης,που προκαλειται ειτε απο φοβο ειτε απο αισθηματα ενοχων,ωστε να εξελιχθουν αργοτερα πιο συγκροτημενες.Το κλειδι για το ξυπνημα απο αυτη τη χειμερια ναρκη ειναι να καταλαβει και να σεβαστει το ατομο τις αναγκες του και ετσι να ξαναρχισει τη σαδιστικη του πορεια..και εχοντας καταφερει αυτο,ειναι σε θεση να να σεβαστει τις αναγκες και των αλλων,ετσι ωστε η σαδιστικη του φυση να μη βγει εκτος ελεγχου.

....ισως.


Για τον δευτερο προβληματισμο σου,μαλλον ισχυει ο,τι και σε πολλα άλλα....συνδιασμος εγκεφαλου/βιωματων.

 

Απάντηση: Ένα παιδί κοιτάει τα άστρα…

Εγώ πάλι δεν νομιζω οτι οι σαδιστικές τάσεις ειναι μέρος της φυσης.. στην φυση δεν υπάρχει σαδισμος.. οι οποιες σχετικές σαδιστικές εκφάνσεις γινονται ειτε για την τροφή ειτε για την επικράτηση κ ποτε για την ευχαριστηση.
Η ταπεινή μου άποψη ειναι οτι ο σαδισμός σεξουαλικος ή μη, ειναι απόροια βιωμάτων κ μηνυμάτων που έχουμε λάβει ως την ηλικια των 5 μας χρόνων.

 

Ίσως τίποτα από αυτά να μην έχει σημασία, εάν το θέλεις πραγματικά...

 

Απάντηση: Ένα παιδί κοιτάει τα άστρα…

Απαντήσεις σε διάφορα θέματα ψυχολογίας δίνει η επιστήμη. Όχι πάντα βέβαια. Έχεις ψάξει να βρεις κάτι σχετικό σε βιβλία ψυχολογίας ή να απευθυνθείς σε κάποιον ψυχολόγο για να δικαιολογήσεις αυτή σου τη συμπεριφορά σε αυτήν την ηλικία?

Είναι απαραίτητο η πράξη σου σε εκείνη την ηλικία να σε οδηγούσε στο μέλλον σε κάτι που θα εξελισσόταν σε εγκληματική συμπεριφορά?

Ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες τα κατοικίδια, σκυλάκια – γατάκια, τα βλέπαμε σαν κουκλάκια με ζωή και για αυτό δεν τα σεβόμαστε ιδιαίτερα.

Το παιδί λαμβάνει διάφορα ερεθίσματα και πληροφορίες από το περιβάλλον του. Πολλές φορές υποσυνείδητα. Τα επεξεργάζεται και ανάλογα ενεργεί. Η διαπαιδαγώγηση και η ανατροφή από τους γονείς παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του.

Όπως ανέφερες Ηλία σε μια πρόσφατη συζήτηση καλό είναι κάποιος να εξωτερικεύει τα συναισθήματα του, τις αδυναμίες του, τις σκέψεις του γενικά. Εσύ σε εκείνη την ηλικία μίλησες σε κάποιον? Στους γονείς σου ας πούμε.

Μην πάψεις ποτέ να είσαι παιδί και να κοιτάς πάντα τα άστρα.  ​