Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

Συζήτηση στο φόρουμ 'Τέχνη' που ξεκίνησε από το μέλος anasia, στις 4 Ιανουαρίου 2010.

  1. anasia

    anasia Contributor

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    Χτύπησες την πόρτα με δύναμη πίσω μου .

    Κατεβαίνοντας εκείνη την σκοτεινή σκάλα έλεγα φεύγω!’’ με ανακούφιση.
    Είναι πάνω από χρόνος τώρα που έχω να σε δω κι όλο με τρόμο ανακαλύπτω πως δεν φεύγω.
    Σαν σκάλα κυλιόμενη με αντίθετη προς το βηματισμό μου φορά ήταν εκείνη.
    Απίθανη σκάλα που δεν κατεβαίνει .
    Φεύγω φεύγω κι όλο μένω στο ίδιο μέρος. Σε σένα.
    Είναι φορές που τον άλλο τον βρίσκουμε φεύγοντας μακριά του , και σε σένα φαίνεται ,
    έλαχε αυτή η κατάρα και βασανίζομαι .
    Αναρωτιέμαι αν αυτό συμβαίνει και σε σένα κι είμαι σίγουρος πως όχι .
    Εσύ στα αλήθεια έφυγες φεύγοντας .
    Μια φορά που από μακριά σε είδα να περπατάς πείστηκα πως εσύ ήσουν αληθινά φευγάτη.
    Χαμένη για μένα.
    Όχι πως σημαίνει και πολλά πράγματα για την ζωή μου αυτό .
    Έτσι και αλλιώς ακόμα και αν εσύ ακόμα με ποθούσες , δεν γινόταν.
    Πώς να το κάνουμε, δεν γινόταν.
    Τις νύχτες που ξενυχτώ πλάι σε άλλες γυναίκες που κοιμούνται στο κρεβάτι μου
    ψάχνω τους λόγους που χωρίσαμε.
    Είναι νύχτες που βρίσκω χιλιάδες λόγους άλλες κανένα.
    Όταν δεν βρίσκω κανένα, νιώθω φρυχτά δεν στο κρύβω.
    Κατεβαίνοντας βέβαια εκείνη τη σκάλα το ήξερα πως ακόμα σε αγαπούσα.
    Υπολόγιζα όμως στο καιρό στην ζωή, στο ‘’μάτια που δεν βλέπονται’’
    και ξαφνικά ανακαλύπτω πως είμαι ένας Προμηθέας αλυσοδεμένος στην πέτρα.
    Η ζωή που ζήσαμε μαζί έγινε πέτρα που πάνω της κόλλησα και η νοσταλγία σου ο γύπας.
    Δεν περνά μέρα που να μην μου ραμφίζει το συκώτι .
    Καμιά φορά , τις ώρες που ξέρω πως λείπεις στην δουλειά , σου τηλεφωνώ .
    Κρατώ το ακουστικό και ακούω ώρα το κουδούνισμα μέσα στο χώρο που ζήσαμε μαζί .
    Μυστήριο , αλλά μου δίνει την αίσθηση πως επηρεάζω ετσι εκείνον το χώρο και αυτό με ησυχάζει.
    Μόλις συναντήσω μια γυναίκα , βρικολακιάζεις για τα καλά .
    Σε καταριέμαι , σου κάνω ξόρκια αλλά εσύ , εκεί , επίμονη , πεισματάρα να συγκρίνεσαι μαζί της και ,
    στο τέλος , να μου χαμογελάς με εκείνη την καταραμένη σου αυταρέσκεια.
    Αυτό με διαλύει , ξέρεις, και η γυναίκα που συναντώ σβήνει μέσα στην άχαρη μοίρα των ηττημένων.
    Αν κάτι με κούραζε πιο πολύ κοντά σου ήταν εκείνη η λόξα σου να νομίζεις πως αναλύεις τα πάντα. ..
    ‘’Τι έχεις και τι έχεις ‘’ μόλις με έβλεπες για λίγο αλλαγμένο .
    ‘’Τι έκανες ?’’ ‘’ Πως ένιωσες ?’’ ‘’Πως αντέδρασες ?’’κ
    αι όλα τα γελοία ψυχαναλυτικά σου που πασάλειψες από όσα κουλτουριάρικα βιβλία διαβάζεις .
    Ένιωθα σαν πειραματόζωο στα χέρια κομπογιαννίτη.
    Στην αρχή αντιστεκόμουν και ύστερα πες από πλάκα από κούραση ,
    άρχιζα να απαντώ και να έπαιρνα την κάτω βόλτα.
    Ήταν φορές που με επηρέαζες .
    Έβλεπα και εγώ τον εαυτό μου σαν ένα μπερδεμένο από σύνδρομα , συμπλέγματα, και ότι διάβολο έλεγες . Φτάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε πως κάποιο ερωτικό απωθημένο
    με έσπρωχνε να κάθομαι πάντα στην συγκεκριμένη καρέκλα στην κουζίνα.
    Είναι αστείο αλλά εκείνη η καταραμένη σου ψυχανάλυση μου λείπει .
    Τώρα δίχως σύνδρομα , συμπλέγματα και απωθημένα νιώθω σαν άνθρωπος χωρίς σημασία .
    Κανείς λες και δεν με προσέχει . Κάνεις δεν είμαι .
    Ζήσαμε πέντε χρόνια σε εκείνο το αρχαίο ρετιρέ.
    Δεν παντρευτήκαμε μια και ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα,
    δεν κάναμε παιδιά μια και η ζωή είναι μια μεγάλη νούλα.
    Εσύ πρώτη και καλύτερη σε ότι προοδευτικό τα έλεγες και τα ξαναέλεγες .
    Δεν είμαι σίγουρος πως τα πολυπιστευες όλα τούτα ,
    η καταραμένη σου η μανία να τα βάζεις όλα σε γενικές κατηγορίες
    σε είχε κάνει να βάζεις τον εαυτό σου στην κατηγορία ‘’προοδευτική’’
    κι έπρεπε πια να είσαι συνεπής σε όλα τα αισθήματα .
    Δεν τα πολυπιστευες , το ξέρω.
    Τότε που έκανες έκτρωση δεν μου μίλησες , έτσι χωρίς εξήγηση, επί τρεις μέρες και ,
    δεν μου βγάζεις από το μυαλό , τα είχες μαζί μου που δεν σε άρπαξα
    να σε πείσω να το κρατήσουμε και να σου πω , πως ο κόσμος δεν είναι και τόσο νούλα.
    Τώρα που τα ξανασκέφτομαι , θαρρώ πως δεν ήμουν όσο πρέπει εντάξει .
    Σαν να βολεύτηκα και εγώ σε αυτές τις προοδευτικές σου ιδέες και να έκανα τα στραβά μάτια .
    Αυτό με τρώει τώρα και τι να γίνει .
    Είναι βραδιές που τριγυρνώ γύρω από το ρετιρέ ,
    κοιτώ το φως πίσω από τα παντζούρια και όλο λέω πως εμείς οι δυο κάπου την πατήσαμε.
    Τόσο με καίει αυτή η έννοια που καμία φορά θέλω να ανέβω πάνω να σε ρωτήσω και εσένα,
    και μια και είσαι πολύξερη να μου πεις τι νομίζεις .
    Ύστερα σκεφτομαι πως σίγουρα θα έχεις ένα εύκολο συμπέρασμα
    να μου πετάξεις στα μούτρα και ανατριχιάζω. Όχι άλλο .
    Δεν αντέχω να σε ξαναδώ και να αντικρίσω το περισπούδαστο ύφος σου , πώς να το κάνουμε.
    Αφού έτσι και αλλιώς ξέρω την διαδρομή και την κατάληξη μιας νέας συνάντησης μας,
    πρέπει να στραγγαλίσω αυτούς τους πειρασμούς όπως ο Άγιος το φίδι .
    Δεν είναι καθόλου δύσκολο να φανταστώ την απάντηση σου στο καθετι
    και αυτό μου έφερνε μια αφόρητη πλήξη. Δεν ήταν και πάρα πολλά τα επίπεδα της σκέψης σου .
    Το αν μου είσαι απαραίτητη δεν σημαίνει στα σίγουρα … έρωτα !
    Πιθανότερο είναι πως υπάρχει κάποιο ελάττωμα μέσα μου και πρέπει να το διορθώσω.
    Όλα τα λογικά επιχειρήματα με σπρώχνουν να τρέχω σαν τρελός μακριά σου .
    Καλύτερα να ξενιτευτώ πάρα να σβήσω μέσα στην δολιοφθορά της αγκαλιάς σου .
    Αυτό που μέσα μου μουρμουρά πως δεν έχει διάθεση να σωθεί
    δεν είναι παρά η εκδήλωση της αυτοκαταστροφής μου .
    Που θα πάει , θα ξεχαστεί , θα ξεχαστείς.
    Ένας χρόνος , δυο , τρεις , πέντε ?
    Αξίζει μια τέτοια επένδυση το αποτέλεσμα … να σε αποφύγω, να γλιτώσω από σένα .

    ( συνεχίζεται )
     
  2. anasia

    anasia Contributor

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    Χτύπησες την πόρτα δυνατά πίσω μου .
    Και να σκεφτεί πως από τους δυο μας εσύ θα σπάραξες στο κλάμα,
    θα έκοψες το φαί θα σκέφτηκες και κάνα δυο φορές την αυτοκτονία . Σε ξέρω .
    Εγώ έσφιξα τα χείλη και ίσως ίσως βολευόμουν .
    Η ζωή πια ήταν μπροστά μου , ζαχαρωτό .
    Μια ελευθερία απίθανη δίχως επιτέλους τις πανταχού παρούσες πυξίδες σου .
    Γλίτωσα επιτέλους από τις πυξίδες σου και είμαι απροσανατόλιστος , ζαλισμένος .
    Ελεύθερος μα ζαλισμένος. Η ελευθερία μου κοντεύει να μου γίνει όμως μαρτύριο .
    Δεν έχω τι να κάνω. Με καταπιέζει και είναι δειλό να το λέω ,
    μα ώρες ώρες θα ήθελα να απαλλαγώ από αυτή και νοσταλγώ το σπίτι μας .
    Με δαιμονίζουν οι γυναίκες .
    Νοικοκυρές σε όλα , στην κουζίνα , στις δουλειές στην ζωή .
    Όλα τα ταχτοποιούν με την έννοια πως τίποτα δεν θεωρούν αναντικατάστατο.
    Λες και δεν τις ενδιαφέρουμε σαν άντρες συγκεκριμένοι , αλλά σαν είδος .
    Σπάει ένα βάζο , ανοίγουν τον κουμπάρα , αγοράζουν άλλο ,
    το βάζουν στη θέση του και πέρα βρέχει. Σπάει μια σχέση , βρίσκουν κάποιον άλλο ,
    τον βάζουν στην θέση του και η ζωή συνεχίζεται .
    Με σίγουρα βηματακια κινούνται ανάμεσα σε αντικείμενα και πρόσωπα
    και δεν ξέρω πόσο τα ξεχωρίζουν τελικά. Στα ενδιάμεσα διαστήματα κλαίνε πολύ ,
    οδύρονται , δυστυχούν . Δεν λέω πως δεν τα νιώθουν , αλλά για λίγο .
    Φτάνει να σε έβλεπε κανείς την μέρα που περπατούσες στο δρόμο εκείνο.
    Μόνο εγώ σε έβλεπα από μακριά και το ένιωθα ,
    ανήκες αλλού και ήσουν πάλι γεμάτη αυτοπεποίθηση.
    Για σένα παιδί μου το να δίνεσαι σε κάποιον είναι
    σαν να του προσφέρεις μια εύνοια, μια τιμή ανυπολόγιστη.
    Σαν την Θεά της γης την εποχή της γονιμότητας.
    Τελικά μου υπέβαλες αυτή σου την υπέροχη,
    με επηρέαζες και με έκανες πότε πότε να νιώθω σαν ευνοούμενος σου .
    Τίποτα δεν εξηγούσε αυτή την διάκριση, τίποτα δεν την δικαιολογούσε
    και όμως κατάφερνες να πλανιέται στην ατμόσφαιρα σαν μυρουδιά σαν χώμα.
    Είναι τρελα δηλαδή αλλά όλες οι φαντασιώσεις σου έμπαιναν τόσο στο τέλος στη ζωή μας
    που εσύ γινόσουν όλο και πιο επιδέξια,
    όλο και πιο άνετη και εγώ όλο και πιο αδέξιος και σαστισμένος.
    Έπρεπε να κάνω χοντράδες ,άγαρμπες κινήσεις για να επιβληθώ.
    Κι όλα αυτά αδικαιολόγητα επειδή εσύ είχες φαντασιώσεις.
    Γινόμουν θηρίο μερικές φορές , έφευγα από το σπίτι και περπατούσα ώρες .
    Δεν ήξερα αν γυρίζοντας θα σε βρω σε κρίση τραγωδίας
    η με το πιο γλυκό χαμόγελο καρφωμένο στα χείλη να μου λες ότι είμαι κακό παιδί .
    Παράλογα πράγματα δηλαδή .
    Όταν ξαναθυμάμαι εκείνο το πόλεμο νεύρων που μου έκανες ,
    λέω και ξαναλέω πως είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου που τελείωσαν πια,
    που ανήκουν στο παρελθόν που ηρέμησα και δεν τα ζω άλλο.

    Χτύπησες την πόρτα δυνατά πίσω μου .
    Είναι η μόνη πράξη σου που σου αναγνωρίζω πως αξίζει .
    Ήταν μια πράξη ειλικρινής και γενναία , το παραδέχομαι .
    Σου είχα και εγώ τσακίσει τα νεύρα , το παραδέχομαι .
    Όλο και περισσότερο κατάφευγα στα ψέματα για να βγάζω πέρα μαζί σου .
    Δεν ήταν από δειλία όπως μου φώναξες , ήταν από βαριεστιμάρα , από κούραση .
    Δεν άντεχα το πες πες και ανάκυψα πως με τα ψέματα είναι πιο ήσυχο το κεφάλι μου .
    Δεν λέω πως ήμουν και εντάξει , το παραδέχομαι .
    Όλα τα στριφογυρίζω αυτά στο μυαλό μου και δεν βρίσκω άκρη.
    Περπατώ την νύχτα γύρω από το ρετιρέ , κοιτώ το φως πότε το ανάβεις ,
    πότε το σβήνεις, μια φορά βγήκες βιαστικά και άπλωσες κάτι στην βεράντα .
    Απορώ τι βρήκες να απλώσεις μια και έβρεχε καρεκλοπόδαρα εκείνη την ώρα,
    όμως με σένα παραιτήθηκα εδώ και καιρό να απορώ .
    Έχω κάνει ένα κατάλογο με τα ελαττώματα σου και όλο και κάποιο προσθέτω.
    Τις νύχτες που είμαι μόνος τον βγάζω και τον διαβάζω ξανά και ξανά ώσπου να νυστάξω,
    και ύστερα κοιμάμαι καλυτέρα.
    Το ξέρω δεν είμαι και τόσο δίκαιος απέναντι σου .
    Αν ήθελα να είμαι δίκαιος έπρεπε να κάνω και έναν άλλο κατάλογο με προτερήματα.
    Θα μπορούσα να σου γράψω ένα δυο , όμως το αποφεύγω.
    Δεν μπορώ να μιλώ γι αυτά τώρα.
    Ο γύπας της νοσταλγίας σου πάντα θα με ραμφίζει στο συκώτι.
    Δεν μπορώ . Ώρες ωρες δεν σου κρύβω ,
    θέλω να τρέξω και να σου ζητήσω να ξανασμίξουμε
    και αν δεν το κάνω είναι γιατί το ξέρω καλά, εσύ πια έχεις φύγει από την αγάπη μας.
    Είσαι αλλού , μπορεί και να μην σου θυμίζω πολλά.
    Μόνο που θα ρίξω τον εγωισμό μου δηλαδή και εσύ θα λάμψεις .
    Σε είδα να περπατάς και το ξέρω.
    Τις νύχτες που ξενυχτώ πλάι σε άλλες γυναίκες που κοιμούνται στο κρεβάτι μου ,
    ψάχνω τι είναι αυτό που με έχει έτσι παράλογα δεμένο μαζί σου .
    Είναι φορές που δεν βρίσκω τίποτα και άλλες που βρίσκω πολλά.
    Όταν βρίσκω πολλά νιώθω φριχτα .
    Σφίγγω τα μάτια και αγωνίζομαι να κοιμηθώ μετρώντας τους αριθμούς προς τα πίσω .
    Είναι ένα κόλπο που εσύ μου έμαθες , και όταν δεν πιάνει ,
    τα βάζω μαζί σου και τις έτοιμες συνταγές σου , τις άχρηστες …

    Τέλος


    Υ.Γ
    οι γυναικες δεν εχουμε καμια σχεση
    με τους αντρες
    οσο και να προσπαθουμε να τους αναλυσουμε
    ποτε δεν θα μπουμε στο μυαλο τους !
    θα ειμαστε παντα ...
    πολυ .. μακρια .
     
  3. ____ann____

    ____ann____ New Member

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    για το χριστουγεννιατικο δεντρο στο 2 3 ποστ..
    ωραια αυτα που λες..και οντως..παλευουμε μια ζωη για να χτισουμε κατι και μπορει να καταστραφει σε 1 δευτερολεπτο..
    δεν ξερω αν πολυστεκει αυτο για σχεσεις αλλα στεκει στο τροπο που πολλοι πεθαινουν ή χρεωκοπουν ή ...
     
  4. anasia

    anasia Contributor

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    ... διαβαζω αυτο το καιρο για δευτερη φορα ,
    το βιβλίο της Ευας Ομηρουλη '' Οι παραχαρακτες της ευτυχιας "...
    Το ειχα διαβασει πριν απο καμια δεκαρια χρονια , αναλαφρα .
    Το διαβαζω ξανα αναλαφρα ....
    αλλά ,
    αλλαζουν ολα με τα χρονια σκεφτομαι .
    Το ιδιο πραγμα ποσο διαφορετικα
    το βλεπεις και το βιωνεις ....


    " Οταν οι επιθυμίες γίνονται μεγάλες
    μας ξεπερνουν κι
    οταν προσπαθούμε να τις φτασουμε , μας παραγκωνιζουν .
    Αν τις εγκαταλειψουμε ειμαστε δειλοι και
    αν τις κυνηγησουμε γινόμαστε δυστυχισμενοι για καποιο λογο
    διαφορετικο για τον καθε ενα .
    Χαρίζουμε τα χρόνια που ζήσαμε ,
    θυσιαζουμε τα χρόνια που ζούμε και
    υποσχόμαστε τα χρόνια που θα ερθουν .
    Χαρίσματα , θυσίες και υποσχέσεις ,
    πλησιαζουν τα χρόνια ενος αιωνα .
    Και σαν φτάσει η επιθυμία μας να γίνει άλήθεια ....
    κρατάει μόνο μια στιγμή .
    Αυτο κάνουμε ! ''


    '' Κοιμασαι και ξυπνάς με τις αναγκες σου αγκαλια ,
    εμαθες να τις λες και με προτεραιοτητα , και αυτες δεν ειναι πια αναγκες,
    ειναι λογαριασμοι , και η ψυχή σου με ψυχή δεν μοιαζει πια
    αλλα με μπακαλοτεφτερο .
    Τουτο σου χρωσταει ο ενας ,
    εκεινο κανει να παίρνεις απο τον αλλο ,
    λίγο απο αυτό πρέπει να δωσεις στον απέναντι ,
    κάτι απο όλα περιμενει ο διπλανος .
    Κι εκανες τα αισθηματα λογαριασμους , παναθεμα σε,
    κι εκανες την ψυχή σου παντοπωλειο και απο αλλους απαιτεις
    και αλλοι απο σενα απαιτουνε .
    Αν ηταν ετσι , θα ειχαμε ολοι ενα βρομοχαρτο και πανω του
    θα κρατουσαμε τους λογαριασμους μας και θα ξεραμε
    τουλαχιστον τι πηγε στραβα και γιατι
    και τι να κανουμε για να τα διορθωσουμε .... ''


    '' Μπορει ο ερωτας να ειναι ο αγωνας μας με το Εγω μας,
    μια προσπαθεια να ξεπερασουμε τον εαυτο μας ,
    μια ταση να μεταμφιεστουμε σε αλλους ,
    να ειναι ολα σαν παραμυθι , τελεια ,
    γιατι αν δεν ειναι τελεια , δεν τα θελουμε καθολου .
    Τοσο εκλεκτικοι και δυσκολοι ειμαστε . Γι αυτο βουλιαζουμε
    στην δυστυχια και την μοναξια .
    Δεν δωσαμε αγαπη και δεν θα παρουμε .
    Δωσαμε αυτο που εμεις εννοουμε αγαπη οχι αυτη
    που εχει αναγκη ο αλλος .
    Θελουμε την αγαπη με το αναλογο ... περιτυλιγμα ... ''
     
    Last edited: 17 Ιανουαρίου 2011
  5. SlaveRose

    SlaveRose Regular Member

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    Anasia τι έχεις πάθει? πολύ μελαγχολική είσαι .. δεν σ'εχω συνηθήσει έτσι  
     
  6. anasia

    anasia Contributor

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    αχ βρε cob μου .... εισαι αλλου για αλλου ....
    δυστυχως για αλλη μια φορα ....

     
     
  7. SlaveRose

    SlaveRose Regular Member

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    εγώ να σε βοηθησω ήθελα .. δεν τα έχω διαβάσει όλα αυτά που γράφεις .. αλλά μου φαίνεται ότι βγάζεις πολύ πόνο .. SU CON LA VITA! που λένε και οι Ιταλοί  
     
  8. anasia

    anasia Contributor

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …



    .... να με βοηθησεις βρε καλο μου σε τι πραγμα ?

    Σ ευχαριστω πολυ για την καλη σου προθεση
    αλλα πραγματικα δεν καταλαβαινω σε τι θα πρεπει να με βοηθησεις
    αφου δεν εχω αναγκη απο βοηθεια , και αν ειχα ,
    εχω δικους μου ανθρωπους που θα την ζητουσα ....

    Καλα κανεις που δεν τα εχεις διαβασει οσα γραφω ,
    και μην τα διαβασεις
    γιατι αν τωρα εσυ απο αυτα που εγραψα πριν
    καταλαβες πως εγω εχω καποιο προβλημα τοτε
    εσυ θα χρειαστεις ... βοηθεια ψυχολογου !

    Και για να μην σου μενουν λανθασμενες εντυπωσεις
    με το τροπο που διαβαζεις κατι και αντιλαμβανεσαι
    σου λεω πως ...

    ... διανυω την καλυτερη και ομορφοτερη περιοδο
    της μεχρι τωρα ζωης μου ....

    απαπαπα δηλαδη ....  
     
  9. SlaveRose

    SlaveRose Regular Member

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    εντάξει .. έτσι το είπα .. όχι ότι θα σε βοηθούσα στα αλήθεια .. εδώ δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου .. εγώ διακρίνω πόνο .. χέρομαι που είσαι καλά όμως .. απαπαπα .. δεν τολμάει κανεις να πει μια καλή κουβέντα εδώ μέσα ..  
     
  10. anasia

    anasia Contributor

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    ... γενικα απο οσο σε παρακολουθω εδω ,
    διακρινω πως αντιλαμβανεσαι πολλλα λαθος ,
    δικο σου θεμα βεβαια .....

    Φυσικα και να λεει καποιος οτι θελει ,
    αρκει καλη μου να μην βγαζει συμπερασματα και να
    λεει παπαριες , ε ?

    Επισης ,
    καλο ειναι να τολμαει καποιος /α ,
    να λεει
    κατι καλο η κακο , αρκει να μην
    βγαζει δικα του .... απωθημενα και
    να ταυτοποιει θεματα σε αλλους για να καλυφθει .

     

    και τελος εδω !
    Αυτο ειναι ενα νημα που δεν ...
    κανει διαλογο ,
    ειναι δικο μου ...

     
     
  11. SlaveRose

    SlaveRose Regular Member

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    xaxaxaxa αντε σ'αφήνω μόνη με το νήμα σου .. δεν ξαναγράφω σε νήμα σου .. δεν ξέρω γιατί όλοι νομίζουν ότι λέω παπαριές .. ..    
     
  12. Astrovroxi

    Astrovroxi Το κοπρογατο Contributor

    Απάντηση: Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου …

    Ότι φέρνει ο χρόνος στην ζωή μου.....σαν να διαβάζω τις σκέψεις μου.
    Μόνο που κάθε "χρόνος" με όλες τις έννοιες του χρόνου φέρνει κάτι διαφορετικό.
    Η ζωή μου κύκλους κάνει.Και κάθε φορά ένας κύκλος κλείνει και ανοίγει ένας άλλος με τα απομεινάρια του προηγούμενου.Και στο κέντρο του εγώ.Η μόνη σταθερή συνισταμένη.
    Βουλιάζω στα συναισθήματα και χάνομαι και χάνω και την αρχη του κάθε κύκλου.
    Διανύω τα χιλιόμετρά του με τιμόνι την καρδιά μου.
    Πάλι και πάλι....Αλλά κάθε φορά που σταματάω λίγο και αναλογίζομαι τις αποστάσεις που εκανα, καμαρώνω για το τιμόνι μου.
    Είναι τόσο μεγάλο και όμορφο,γεμάτο από αγάπη....
    Με άγει και με φέρει αυτό το τιμόνι,λες και φτιάχθηκε να με οδηγεί αυτό και όχι να το ελέγχω εγώ.
    Μπορεί να μην είμαι καλή οδηγός,να παίρνω λάθος δρόμους ,να αποπροσανατολίζομαι καμμιά φορά στις διαδρομές,αλλά έχω καλό τιμόνι.
    Και παρόλο τους ευαίσθητους "αισθητήρες" του και το απλοικό του σύστημα,τα καταφέρνει πάντα.
    Πολλές φορές με "βλάβη"....αλλά πάντα φθάνει στο τέλος της διαδρομής