Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Αισθήσεις και παραισθήσεις

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος Invisible Ypsilon, στις 2 Νοεμβρίου 2019.

  1. Invisible Ypsilon

    Invisible Ypsilon Regular Member

    Όμορφη μέρα ξημέρωσε. Ηλιόλουστη. Πήρα το παρεό μου και κατευθύνθηκα στην παραλία. Βούτηξα αμέσως. Καθάριο δροσερό νερό ξύπνησε το κορμί και πήρε μακριά όλες τις βαριές σκέψεις και τα άγχη...

    Βγήκα. Το αεράκι στην αρχή με κρύωνε. Ανατρίχιασα. Μετά ζεστάθηκα. Ο ήλιος ανέβαινε κι άρχισε να καίει.

    Ξάπλωσα. Στην παραλία δεν υπήρχε ψυχή. Ο αέρας, ο ήλιος, η αλμύρα κι ο ήχος των κυμάτων ήταν η συντροφιά μου. Ύπτια, με τα μάτια κλειστά, αφηνόμουν...

    Κάποια στιγμή μια σκιά μου έκρυψε φευγαλέα τον ήλιο. Ταυτόχρονα, ένιωσα την αύρα του. Την ανεπαίσθητη μυρωδιά του...

    Δεν άνοιξα τα μάτια. Δευτερόλεπτα μετά τον ένιωσα να κάθεται στην κάτω άκρη του παρεό μου. Απαλά, μην ταράξει την ησυχία μου... Λίγο μετά με άγγιξε. Με αργές κινήσεις άρχισε να καθαρίζει το ένα μου πόδι από την άμμο. Ένιωθα το χάδι από τις παλάμες του. Εκείνες τις υπέροχες μακριές, αδύνατες, μαλακές παλάμες.

    Τη γάμπα την καθάρισε εύκολα. Στο πέλμα επέμεινε περισσότερο. Στην αρχή καθάρισε τον αστράγαλο, μετά τη φτέρνα, την καμάρα και σιγά σιγά κατευθύνθηκε στα δάχτυλα. Οι κινήσεις του ευλαβικές. Ένα ένα νύχι, ένα ένα κενό, ένα ένα δάχτυλο.

    Λίγο μετά μια γνώριμη μυρωδιά με τύλιξε κι αμέσως ένιωσα και το χάδι του. Είχε πάρει από δίπλα μου το λάδι καρύδας και άλοιφε το πόδι μου. Όχι αντηλιακό με άρωμα καρύδας. Λάδι καρύδας, βιολογικό, που μου αρέσει να βάζω αντί λοσιόν σώματος.

    Άρχισε να μου κάνει απαλό μασάζ στο πόδι. Άπλωνε το λάδι κι έβαζε λίγη δύναμη στον αντίχειρα να ανακουφίσει το κουρασμένο μου άκρο. Είχε πάρει αγκαλιά το πόδι μου, το έτριβε και το φιλούσε. Η γλώσσα του γευόταν πότε το αλάτι πότε το λάδι. Ένα ηδονικό γαργαλητό με διαπέρασε. Η γλώσσα του έγινε πιο απαιτητική. Ρουφούσε τα δάχτυλα, εγλειφε τα κενά, ταξίδευε τη γλώσσα του στην καμάρα μέχρι πίσω και ξανά προς τα δάχτυλα...

    Έκανε το ίδιο και με το άλλο πόδι. Εγώ, με τα μάτια κλειστά, βαριανάσαινα από τη χαλάρωση και την ηδονή. Όταν άρχισε να γλείφει και να φιλάει το άλλο πόδι, ο ερεθισμός του ήταν τόσος που έσπασε την σιωπή του. Ξεκίνησε ένα μονόλογο. Με σιγανή φωνή και μια γλυκιά έως παραπονιάρικη χροιά, μονολογούσε:

    - Αχ! Αυτά τα πόδια... Πόσο με τρελαίνουν... Οι γραμμές τους, η δύναμή τους, οι φλέβες... Τα μικρά πέλματα, τα απεριποίητα νύχια... Πώς καυλώνω όταν βλέπω το ξεφτισμένο μανό... Ξέρω, δεν με περίμενες. Αν με περίμενες θα τα είχες φροντίσει. Εμένα όμως μου αρέσουν έτσι. Με ξεβαμμένο και ξεφτισμένο μανό...
    Λατρεύω τα πόδια σου. Είναι η θέση μου εδώ. Εδώ, δίπλα στα πόδια σου... Να στα ξεκουράζω, να στα χαϊδεύω, να τα γλείφω, να τα φιλάω. Και να τα δαγκώνω θέλω μωρό μου, αλλά δε θέλω να σε πονάω...


    Και μουρμουρίζοντας συνέχισε να αποτίει φόρο τιμής και λατρείας στα πόδια μου...

    Εγώ πλέον ένιωθα άυλη. Σα να αιθεροβατούσα. Η ψιθυριστή φωνή του έμπαινε στα αυτιά μου και χανόταν μέσα στους νευρώνες του μουδιασμένου μου εγκεφάλου...

    Κατόπιν, απέθεσε τα πόδια μου στην άμμο και ήρθε και βολεύτηκε λίγο πιο πάνω, δίπλα στους μηρούς, πάντα, δίπλα στα πόδια. Πήρε το ένα μου χέρι στα χέρια του κι άρχισε την ίδια ιεροτελεστία. Σύντομα τα μουρμουρητα του έφτασαν ξανά στα αυτιά μου...

    - Χεράκια μου... Λατρεμένα χέρια... Κουρασμένα, σκληρά χεράκια μου... Θα τα περάσω με λαδάκι να μαλακώσουν. Θα τα περιποιηθώ εγώ...
    Πόσο λατρεύω τα χέρια σου, τη δύναμή τους. Να 'ξερες πόσο με καυλώνει αυτή η δύναμή σου. Αυτός ο συνδυασμός σκληράδας, δυναμικότητας, αεικίνητης προσπάθειας από τη μία, κι ενός εύθραυστου ψυχισμού, μιας ρομαντικής, τρυφερής κι αισθησιακής ιερής θηλυκότητας... Θέλω να σε ξεκουράζω. Να σε ανακουφίζω. Να σε υπηρετώ...


    Και με αυτά τα λόγια κούρνιασε εκεί δίπλα μου. Διπλώθηκε σε εμβρυϊκή στάση, πήρε αγκαλιά τα πόδια μου κι απίθωσε το κεφάλι του στη λεκάνη μου. Η ανάσα του ερχόταν ζεστή στην ήβη μου. Εκεί, οσμιζόμενος τον έκδηλο πλέον ερεθισμό μου, έμεινε ασάλευτος...

    Σήκωσα τα χέρια μου και τα ακούμπησα στο κεφάλι του. Κράτησα το κεφάλι του εκεί... Στο ιερό σύμβολο της θηλυκότητας μου...

    Άνοιξα τα μάτια ιδρωμένη. Ανασηκώθηκα. Τα χέρια μου ακουμπούσαν το κάτω μέρος της κοιλιάς. Το μαύρο μου μαγιό έκαιγε από τις ακτίνες του ήλιου και ανάμεσα στα πόδια ήταν μουσκεμένο από θάλασσα κι υγρά...

    Ξάπλωσα ξανά. Αναστέναξα. Όνειρο ήταν... Μα τι όνειρο ήταν αυτό; Τι όνειρο κι αυτό! Ζωντανό, ερεθιστικό, αισθησιακό, ξεσηκωτικό. Η ανάσα μου ήταν βαριά κι η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Τι έξαψη! Έμεινα ακίνητη για κάμποσα λεπτά με κλειστά μάτια να σφαλίσω το όνειρο στο νου μου...

    Έβγαλα το κινητό μου από την τσάντα να δω τι ώρα είχε πάει. Οι δουλειές περιμένανε. Με έκπληξη είδα ότι είχα μήνυμά του. Το άνοιξα με έξαψη.

    "Μωρό μου, ξύπνησα από ένα όνειρο τόσο έντονο! Ήμουν λέει κουλουριασμένος στα πόδια σου..."
     

    Συνημμένα Αρχεία:

    Last edited: 2 Νοεμβρίου 2019
  2. AlexanderV

    AlexanderV Contributor

    Πολύ όμορφη ιστορία @Invisible Ypsilon. Ιδιαίτερα γλαφυρή. Και ερεθιστική μπορώ να πω. Η χρήση και επιλογή των επιθέτων σου το έκανε να κινείται μεταξύ πραγματικότητάς και ονειρικής κατάστασης. Που εν τέλει, αυτό ακριβώς συνέβη.
     
  3. Invisible Ypsilon

    Invisible Ypsilon Regular Member

    Σε ευχαριστώ @AlexanderV . Ναι... "Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε" ένα πράγμα!   
     
  4. AlexanderV

    AlexanderV Contributor