Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Πολύ καλές οι τοποθετήσεις σου elfcat.
+10 από μένα.

 

[Για όλα υπάρχει κίνητρο - το έχουμε ξανασυζητήσει.]
Αναφέρομαι στους εκ πεποιθήσεως σαδιστές, λαμβάνοντας πλέον υπόψη το σαδισμό ως φιλοσοφική θεώρηση και όχι ως σεξουαλική ιδιαιτερότητα. Μπορείς να ανατρέξεις σε κείμενα του LordDragonal για περισσότερες πληροφορίες.

 

...άλλος τροχονόμος μας βρήκε!

(στο χρωσταγα απο το μαλακια(ς) δοκιμιο Σου)

 

Απάντηση: Re: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Ευτυχώς που έβαλες σε μια τάξη στις πλατειάζουσες σκέψεις μας. 

 

Re: Απάντηση: Re: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Εννοεί ότι η δομή του νήματος είναι υδαρής, ή ανύπαρκτη. Η πραγματικότητα είναι ότι δυσκολεύομαι να θεωρήσω το θέμα μεθοδευμένα. Το θετικό είναι πως παρότι δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελα να ρωτήσω, έλαβα μερικές απαντήσεις που με βοήθησαν πολύ.      

 

Re: Απάντηση: Re: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Δεν έχω τόσο υψηλούς στόχους  

 

Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Όποιος μου αποκαλύψει πώς μπορεί να είναι συμπαγές νήμα όπου γράφουν είκοσι νοματαίοι πάσης προελεύσεως, ιδιοσυγκρασίας και ιδεολογικού προσανατολισμού, θα βραβευθεί με το έπαθλον της Ορθολογιστικής Αβελτερίας.
Η elfcat με το δημοσίευμα της έχει βάλει πλώρη για το Βραβείο Εκλεκτικιστικής Κοινοτοπίας. Εύχομαι να χάσει, γιατί μοιάζει ευφυής και διαθέτουσα επαρκή γνωστικά εργαλεία. Οποιαδήποτε θεώρηση όμως, για να αποφαίνεται κάτι τις, πρέπει να αποκλείει διαρρήδην κάθε εναλλακτική προσέγγιση - έτσι, υποβάλλει εαυτόν στη βάσανο της αρτιότητας. Αυτά τα 'λίγο από τούτο' με 'κάμποσο από εκείνο', όμως 'να μην ξεχάσω και το τρίτο', δεν συγκροτούν, βέβαια, συγκεκριμένη οπτική, αν και μπορούν να χρησιμεύσουν για την παρασκευή εύπεπτης μπουγιαμπέσας.
'Πες μου τί αποκλείεις, για να αντιληφθώ τί ισχυρίζεσαι'. Κανόνας απαράβατος, που ο Spinoza διατύπωσε σε αρβανίτικη ιδιόλεκτο: "Omnis determinatio est negatio".

 

Re: Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Έχω αποποιηθεί από καιρό την (όποια) ευφυία και τα (όποια) γνωστικά εργαλεία ... νιώθω απολύτως ήσυχη και γαλήνια, γνωρίζοντας πια ότι τα κατέχεις εσύ σε επαρκή βαθμό...   Ειδικά το τελευταίο τσιτάτο, με το οποίο αποδεικνύεται το μέγεθος και το βάθος των γνώσεων σου, με άφησε άναυδη και καθησύχασε και τις τελευταίες ανησυχίες μου... 

 

Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Χαίρομαι για την ταπεινοφροσύνη σου. Για όποιον διάβασε το κείμενο σου, μοιάζει αναγκαίο προσόν.

 

Re: Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

χαίρομαι που χαίρεσαι...

 

Γνωρίζεις προφανώς ότι στο τραπέζι που έστρωσες ως οικοδέσποινα το κύριο πιάτο θα μπορούσες να είσαι εσύ.

Κρίμα που δεν ήσουν, σε βρίσκω ιδιαίτερα νόστιμη.

Τι λέει η αισθητική σου για την δημιουργία ζωής; Γιατί της καταλογίζεις την κοινοτυπία; Αναρωτιέμαι πότε θα κάνεις την υπέρβαση ως άτομο που βλέπει τα πράγματα πέρα από την ηθική του.

Αναρωτιέμαι επίσης το γιατί ακόμα δεν το κάνεις.

Έχεις ένα κέρμα με δύο όψεις, σ’ αρέσει το τυχαίο αλλά επιμένεις στο να φέρνεις πάντα εκείνη που θεωρείς προκλητική απέναντι στο περιβάλλον που θέλεις να σ’ αγγίξει, αλλά με τίποτα δεν του επιτρέπεις.

Είναι πολύ εύκολο να δώσεις το τέρμα σε κάτι που δεν έχεις κοπιάσει για να το πλάσεις από την αρχή. Είναι τόσο εύκολο που δεν σου δίνει απόλαυση ο τερματισμός του. Μπαίνεις σ’ ένα δωμάτιο και βρίσκεις ένα πανέμορφο πύργο από τραπουλόχαρτα. Χορεύεις γύρω του προσέχοντας να μην το ταράξεις. Το γυροφέρνεις και παρατηρείς κάθε του λεπτομέρεια, όταν νιώσεις ότι τείνεις να το οικειοποιηθείς το καταστρέφεις. Για δευτερόλεπτα απολαμβάνεις το έργο σου, αλλά μετά το στομάχι σου πεινάει ακόμα. Είναι βαριές οι αλυσίδες.

Δοκίμασε να το κατασκευάσεις η ίδια πριν το καταστρέψεις. Να σηκώσεις τον σκελετό του, να τοποθετήσεις τα εντόσθια του, να στάξει ο ιδρώτας σου πάνω του μέχρι να γίνει το αίμα του. Μετά γκρέμισε το. Πως νιώθεις τώρα; Τι λέει η αισθητική σου; Τι λέει η ηθική σου;

Στο καλό και στο κακό, στο + και στο -, δεν βρίσκεται η απάντηση που αναζητάς. Ήδη αντιλαμβάνεσαι ότι είναι απλώς κατασκευάσματα οι άκρες. Δεν κρύβουν το απολύτως τίποτα. Βρίσκεσαι πάνω σε ένα κύκλο και αναζητάς την αφετηρία του ψάχνοντας το τέλος του. Δε θα βρεις τίποτα εκεί και αν νομίζεις ότι ακούς ψιθύρους μην αναζητάς την πηγή τους. Μην αναζητάς επίσης την λογική τους. Ο αγγελιοφόρος δεν φέρνει τίποτα πέρα από την πλάνη. Άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα. Τα αντικείμενα γύρω σου έχουν την απάντηση.

Πιάσε ένα βάζο και σκέψου…
Τι σε κάνει να νομίζεις ότι φωνάζει έλεος; Γιατί να ικετεύει να το σπάσεις; Κάτι μέσα σου σε κάνει να νιώθεις ότι ένα από τα δύο πράττει. Βρες και πιάσε το προσεκτικά με την λαβίδα. Απόθεσε το δίπλα, μακριά και τώρα ξανακοίτα.

Πως νιώθεις τώρα ως βάζο;

Επέστρεψε πάλι το κομμάτι που αφαίρεσες μέσα σου. Πως νιώθεις τώρα; Προσπάθησε να μπεις στη θέση του βάζου τώρα. Έχεις ακόμα πρόσφατη τη μνήμη. Τώρα φωνάζεις όχι; Ναι; Έχει πια καμιά ιδιαίτερη σημασία. Καλύφθηκε η πείνα σου; Ή μήπως θέριεψε ακόμα περισσότερο;

Ψάξε και συνέχισε να ψάχνεις. Αλλά όχι πάντα από την ίδια στάση. Αυτό που αναζητάς δεν βρίσκεται στο τέλος, αλλά ούτε στην αρχή. Θα εκπλαγείς αν ανακαλύψεις τι κρύβει η διαδρομή στο μέσο της. Και τότε θα αντιληφθείς το ειδικό βάρος που φέρνει η αισθητική και η ηθική.

Σε θεωρώ ένα έξυπνο κορίτσι. Και νομίζω ότι μεγάλωσες αρκετά για να αναζητείς την αλήθεια σου στο δρόμου το μεταξιού. Είναι πολύ εμπορικός για την ποιότητα αυτού που ψάχνεις…

 

Δεν είμαι βέβαιη πως η ηθική απορρέει από την αισθητική μας παρά το ότι φιλοσοφικά δύσκολα μπορεί να εξεταστεί το ένα χωρίς το άλλο και έχουν και τα δύο την ικανότητα συστολής –διαστολής.
Αν εξετάσω το θέμα αισθητική/ηθική μέσα από την τέχνη, θα δω για παράδειγμα πως πολλές φορές η κοινωνική ηθική της εποχής δεν συμβάδιζε με την αισθητική. (π.χ. την κλασική εποχή ή την εποχή του μεσαίωνα η ηθική ήταν ασκητική, στην τέχνη όμως βλέπουμε το γυμνό, το άσεμνο, αντίθετα στην Αναγέννηση, όπου ηθική ήταν πιο φιλελεύθερη στην τέχνη άρχισαν να τοποθετούν φύλο συκής στα επίμαχα σημεία των αγαλμάτων, η σκηνή της 2ας παρουσίας στη Σιξτίνα Καπέλα του Μικελαντζελο κρίθηκε τέχνη ταιριαστή σε λουτρά κ.τ.λ.). Τέτοια παραδείγματα μας δείχνουν σχετικά καθαρά, πόσο η αισθητική συνείδηση είναι διαφορετική από την ηθική ακόμα και στις περιπτώσεις που καλείται η Τέχνη να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της Ηθικής, πρώτιστος στόχος είναι η αισθητική απόλαυση.

Αγαπάω τα ζώα όλα. Σχεδόν όλα. Σιχαίνομαι κατσαρίδες, ποντίκια και λοιπά. Δεν έχω κανένα ηθικό ενδιασμό να τα πατήσω ή να τα σκοτώσω με άλλο τρόπο.
Αλλά μέχρι πρόσφατα έκλαιγα όποτε έβλεπα σκοτωμένο γατάκι στο δρόμο και έφτασα να τσακωθώ με το γείτονα που είχε το σκύλο του έξω ενώ μαινόταν καταιγίδα και το καημένο έκλαιγε και έτρεμε από το κρύο.
Αλλά, όταν πάω στο κρεοπωλείο απολαμβάνω τολμώ να πω ηδονίζομαι με τον τρόπο που κόβεται το κρέας, το στόμα μου γεμίζει σάλιο στη θέα του κρέατος και δηλώνω σαρκοβόρο και θεωρώ τη χορτοφαγία σαν διαστροφή της ανθρώπινης μου φύσης.
Είμαι ενάντια στη χρήση των ζώων σαν πειραματόζωα, αλλά αντιλαμβάνομαι την αναγκαιότητα αυτού όταν αφορά την εξέλιξη φαρμάκων για τη σωτηρία του ανθρώπου και θεωρώ πως πολλοί που φωνάζουν ενάντια σ’ αυτό θα τραγουδούσαν αλλιώς αν η έρευνα σε ζώα ήταν ο μόνος τρόπος για να παραχθεί ένα φάρμακο που θα έσωζε το παιδί τους.

Απολαμβάνω τον Dolcett, ταινίες όπως το Natural Born Killers, στη σιωπή των αμνών και όλες τις υπόλοιπες ταινίες με τον Canibal Lector δεν ένιωσα ούτε δευτερόλεπτο αηδία ή ανάγκη να κατακρίνω τον κανιβαλισμό του, αντίθετα ήμουν με το μέρος του, απολαμβάνω μέχρι και ταινίες β κατηγορίας με την Ilsa.
Οι εικόνες πραγματικών κινέζικων βασανιστηρίων με τρομάζουν και κλαίω σκεπτόμενη πόσο πόνο και ξεφτιλισμό ένιωσαν τα θύματα, και με διεγείρουν ταυτόχρονα σεξουαλικά, και το ίδιο βιώνω με τους απαγχονισμούς, βασανιστήρια μεσαιωνικά και πολλά άλλα.
Και συχνότατα φαντασιώνομαι σκηνές με τον Κ. μου και άλλους που καταλήγουν με μένα κομμένη, φτυμένη, ξεφτιλισμένη και νεκρή. Όπως επίσης φαντασιώνομαι εμένα να χαράσσω, να πίνω αίμα από την κομμένη σάρκα άλλου, να τρυπώ, να κρεμάω από αγκίστρια και πολλά μα πάρα πολλά άλλα.

Δεν προφασίζομαι λογική ούτε ηθική, για την απόλαυση που βιώνω με τα πιο πάνω, δεν είναι παρά η προσωπική μου τοποθέτηση.
Μπορεί βέβαια ο πόνος και η αποστροφή και ο θυμός που αισθάνομαι βλέποντας τα βασανιστήρια, ή τις 120 μέρες Σόδομα και η προσωπική μου θέση όσον αφορά την αξία της ζωής, να υπερβούν κατά πολύ την αισθητική απόλαυση ή τη διανοητική ή την αισθητηριακή ή την αισθητική ικανοποίηση που μπορεί να μου προκαλέσουν, αλλά θεωρώ πως και αυτό είναι καθαρά δικό μου υποκειμενικό θέμα.

Δεν πιστεύω στην αντικειμενική ηθική, πιστεύω ότι καθένας χτίζει την προσωπική του ηθική με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια και ουσιαστικά υιοθετούμε τα ηθικά συστήματα που μας αρέσουν περισσότερο για τα οποία δημιουργούμε τα λογικά επιχειρήματα που τα στηρίξουν. Δεν αμφισβητώ το γεγονός επηρεασμού αυτής της ηθικής από τα διάφορα κέντρα εξουσίας μέχρις ενός σημείου, του σημείου εκείνου που εμείς επιτρέπουμε χωρίς να έρχεται σε σύγκρουση με το υποκειμενικό μας σύστημα αξιών και αναγκών, όπου ερχόμαστε να επιλέξουμε: Να υιοθετήσουμε ένα σύστημα που μας οδηγεί στη νεύρωση ή να προσαρμόσουμε το δικό μας, με τρόπο που χωρίς να βλάπτουμε φρικτά κανένα, μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε όλα όσα έχουμε ανάγκη και κρίνονται ανήθικα και διεστραμμένα από τους υπόλοιπους.

Θεωρώ δε παράξενο το γεγονός πως αν και έντονα ενοχικό άτομο, δεν νιώθω ενοχές για τους τρόπους με τους οποίους παίζω σε φαντασιακό επίπεδο και όπου η ηθική μου επιτρέπει και σε πραγματικό, με τα αρχέγονα ένστικτα μου, τους φόβους μου, κατανοώντας με αυτό τον τρόπο την φύση μου.

Θεωρώ πως είμαι ικανή για φόνο και για να είμαι ειλικρινής αν έφτανα στο σημείο αυτό δεν είμαι καν βέβαιη αν θα βασανιζόμουν από ενοχές γι αυτό. Γιατί για μένα το να φτάσω να σκοτώσω θα μπορούσε να αφορά μόνο θέμα επιβίωσης δικής μου ή αγαπημένων μου, έναντι κάποιου άλλου και σε καμιά περίπτωση την όποια απόλαυση μου. Αυτό θεωρώ δε, πως μας διαχωρίζει και μας διαφοροποιεί από τα ζώα - τα περιθώρια επιλογής και η ηθική σκέψη η οποία αυτόματα δημιουργεί την ηθική ευθύνη και τα όρια μέσα στα οποία μπορούμε όχι σε φαντασιακό αλλά σε πραγματικό επίπεδο να κινούμαστε.

Θα κλεισω με λόγια δανεισμένα από μια συλλογή άρθρων του Ζακ-Αλεν Μίλερ "Ο Λακάν και η Ψυχανάλυση" και αποδίδονται στον Φρόιντ:

Ο χειρότερος διαστροφικός είναι αυτός που μιλά στο όνομα της ηθικότητας.
Οι γνήσιοι διαστροφικοί, αυτοί τους οποίους δεν βλέπουμε ποτέ σε ανάλυση, είναι ο δικαστής, ο παπάς και ο καθηγητής-όλοι αυτοί που από θέση εξουσίας ελέγχουν την απόλαυση των άλλων.
…..

Εμείς μπορούμε να είμαστε περήφανοι που ανάλογους διαστροφικούς έχουμε και στο φόρουμ…..