"Αν εμφιλοχωρεί Έρως....." πού παει το M/s-D/s?

Ok, ευχαριστώ για την απάντηση.

 

Ο @bumblebee, αν κατάλαβα καλά, λέει πως όσο παίρνει αυτό που θέλει και όσο υπάρχει η συνθήκη Κ/υ , μπορεί να νιώσει και έρωτα και αγάπη η οποιοδήποτε άλλο ευγενές συναίσθημα.
Τίμιο. Αν σκεφτούμε πως στις βανίλλα σχέσεις, πολλές φορές, δηλώνουμε ερωτευμένοι χωρίς να ξεκαθαρίζουμε ποια συνθήκη διεγειρε αυτό το συναίσθημα, με αποτέλεσμα όταν αυτή αλλάξει, να χαθεί και το όποιο συναίσθημα.

 

Αυτό που λέει ο @bumblebee και έχω υποστηρίξει και εγώ κατά καιρούς είναι πως, έρωτας για τα Κ δεν είναι ακριβώς αυτό που συναντάμε σε βανίλα περιβάλλον δλδ ξεμυαλισμα , σκέψεις σκέψεις, παρορμητικές κινήσεις, λόγια μεγάλα, πράξεις σπασμωδικές, εντάσεις και εξάρσεις πάθους και μετά νεύρων και μετά κούραση.

Τα Κ βιώνουν τον έρωτα κάπως αλλιώς, αλήθεια δεν μπορώ να πω ακριβώς πώς χαχαχ αλλά δεν με νοιάζει πολύ έως καθόλου, όπως δεν με νοιάζει να ακούω το " είμαι ερωτευμένος" όπως να πω την αλήθεια δεν με νοιάζει να ακούω κάτι πέραν του ότι με θέλουν , συνεχίζουν να με θέλουν να με χρησιμοποιούν να με έχουν, και να το θέλουν πολύ ( κάτι που επίσης φαίνεται πιθανόν αν δεν ήμουν και ανασφαλής να μην χρειάζομουν καν να το ακούω )

Ίσως όντως να μην μπορούμε να το ονομάσουμε έρωτα, αν έχουμε τον ορισμό του έρωτα όπως τον μάθαμε μεγαλώνοντας, οπότε να πρέπει να πούμε ότι τα Κ βιώνουν κάτι άλλο. .
Ίσως επίσης να μην μπορούμε να μιλάμε για συναισθήματα πάλι με την έννοια που τα έχουμε μάθει, συναισθήματα όμως μπορεί να έχει και ένας 'μη συναισθηματικός άνθρωπος' ένας άνθρωπος της λογικής του '1 + 1 ' κάτι νοιώθει. Τι είναι αυτό, τώρα τα Κ και η ψυχή τους.

Αλλά πραγματικά νομίζω σε αυτές τις σχέσεις, το πιο ασήμαντο πράγμα που μπορούμε να ασχοληθούμε είναι τα συναισθήματα και να καθόμαστε να τα ονομάζουμε. Υπάρχουν πολύ πιο δυνατά και βαριά πράγματα, commitment, χρήση, ανάγκη/ εξάρτηση όσο και αν κάθεται κάπως η λέξη, ευχαρίστηση, ξεκούραση, απόλαυση.

Μια πετυχημένη D/s προσφέρει τα παραπάνω και στην Κ πλευρά, ειδικά την ξεκούραση.

 

η υπόθεση ότι οι διαφορετικοί ρόλοι «ερωτεύονται» (ο,τι κι αν σημαίνει) με τον ίδιο τρόπο, ή ακόμη και παρόμοιο, μόνον σε μεγάλες παρεξηγήσεις μπορεί να οδηγήσει. ενδεχομένως μια τέτοια ακριβώς υπόθεση να είναι ο πυρήνας της «βανιλότητας».

 

Ο έρωτας, όπως τον εννοεί ο πολύς κόσμος, είναι ένα άκρως κτητικό συναίσθημα. Αποτελεί προάγγελο μπελάδων για το Κ/υ ζευγάρι. Αν παρ' όλα αυτα αντέξει και τον διαχειριστεί, θα βγεί πιό δυνατό απο αυτή την εμπειρία

 

Πως ορίζεται όμως ο έρωτας?? Μήπως να δούμε κάπως μετανεοτεριστικά?? Δηλαδή δεν υπάρχει ένας μόνο ορισμός για μια αφηρημένη έννοια, αλλά ένας ορισμός για κάθε διαφορετική περίσταση που βρίσκεται.

Στο D/s λοιπόν ο έρωτας μπορεί σα συναίσθημα να είναι το ίδιο, αλλά αλλάζει ο τρόπος έκφρασης του. Δεν αλλάζει η ίδια η ουσία όμως, η ίδια φωτιά καίει έναν "κοινό θνητό", η ίδια και έναν Αφέντη για τη σκλάβα του. Ο μεν βανιλοφίλος μας θα της πάει λουλούδια, ο δε Αφέντης θα της χαρίσει την ευκαιρία να τον αγκαλιάσει, πράγμα που δεν επιτρέπεται σε άλλη φάση.

Κι όπως έλεγε ένας παλιός φίλος " Εγώ στη σκλάβα μου πηγαίνω κάθε πρωί ένα τριαντάφυλλο. Δε το κάνω γιατί της αρέσουν και χαίρεται, αλλά γιατί απ το χαμόγελο της εκείνη τη στιγμή παίρνω εγώ απόλαυση. Άρα τι πιο μεγάλη έκφραση του έρωτα μου για εκείνη απ τη γνώση πως μου προσφέρει και θέλω να μου προσφέρει ικανοποίηση ακόμη και με ένα χαμόγελο"

 

Ευτυχώς κάποιος το πε.

 

Τα πάντα είναι υποκατάστατο του έρωτα...

 

Το κάκιστο είναι ότι τα ωραία θέματα ανακαλύπτονται ψάχνοντας το φόρουμ, μια και 17 χρόνια μετά τα θέματα που μας απασχολούν είναι ποιος έχει μαλακιστεί στη θάλασσα και γιατί επικράτησαν τα ξυρισμένα.
Κατά που 'λέγε κι ο Μαχαιρίτσας:
"Λέω να την κάνω σιγά, σιγά".

 

Plant-based love?? 

 

Ποιος δεν αγαπάει τις παπαρούνες;

 

Ο έρωτας είναι το όπιο των λαών φάση;