Απορία (Χρήση τρίτου προσώπου)

Κι εμένα μου προσδιορίστηκε σε σχέση που ζύγιαζε για D/s αλλά δεν έφτασε σε βάθος.
Παρόλ' αυτά περάστηκε σε μένα ως κάτι πολύ φυσικό. Για όσο το βίωσα, το βίωσα φυσικά. Εκεί καταλήγω προς στιγμήν.
Ευελπιστώ να προκύψουν κι άλλες απαντήσεις και θα επεκταθώ περισσότερο σε αυτό.

 

οκ άρα δεν διαφωνούμε κάπου. Σου προσδιορίστηκε μια ''σημασία'' για το γ' ενικό και τη βιωσες. Και σε μια Τ/b μπορεί να πάρει ''σημασία του ζευγαριού'' το γ' ενικό, όπως και πολλά. Ίσως με μπέρδεψε ο εξ αρχής διαχωρισμός και αναφορά σου στο ''επιδερμική ντι/ες'' εκεί το χασα και σε έχασα.

 

Ούτε εγώ πιστεύω πως σπάει το καλά δομημένο "εγω". Και γιατί να θέλει κάποιος να σπάσει ένα καλά δομημένο εγώ;
Ούτε ένα δυσλειτουργικό "εγω" σπάει τόσο εύκολα. Το πόσο δυσλειτουργικό είναι σε γενικές γραμμές το "εγω" ενός νέου υ, προσωπικά το έχω παρατηρήσει στις πλείστες των περιπτώσεων. Εξού και χάνεται η μπάλα την οποία κάποτε παίρνει το "αυτό" και κάποτε (συνήθως μετά κατάχρηση του "αυτο") το υπερεγω. Εξού και ως ελεγκτικός μηχανισμός δεν είναι αποτελεσματικός, εξού και η ανάγκη για "εξισορροπιστή" στο πρόσωπο του Κ.
Ακόμη και σε πλέον καλά δομημένα "εγώ", εάν μιλάμε για εκπαιδευμένα υ, εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η ανάγκη σε διαφορετικό επίπεδο βέβαια και με διααφορετικούς τρόπους.

Το 3ο πρόσωπο είναι ένα μπιχεβιοριστικο εργαλείο. Τον τσαμπουκά του νέου υ ή του μπράτ, μπορεί να τον σπάσει.
Σε μια εκπαίδευση υ. πολλά είναι τα εργαλεία που συνεργιστικα οδηγούν εκεί που θέλει το Κ.
Κι αυτό που αναφέρει ο DreamMaster ισχύει. Το οποίο επίσης κρίνω πως μπορεί να είναι υποβοηθητικό ως εργαλείο στις αρχές της εκπαίδευσης, ωστόσο επειδή είναι ένας από τους μηχανισμούς άμυνας του εγκεφαλου, μπορεί να μετατραπεί σε αποστασιοποίηση/απόσειση ευθυνών. Μιλώντας στο 3ο πρόσωπο, είναι λες και όλα όσα συμβαίνουν δεν αφορούν το υ. αλλά κάποιο 3ο άτομο, εξού και όταν περιγράφουν κάποτε ένα τραυματικό περιστατικό, αποστασιοποιούνται από το τραυματικό της εμπειρίας χρησιμοποιώντας 3ο πρόσωπο.

Υπάρχει όμως και το 3ο πρόσωπο που προσωπικά χρησιμοποιώ συχνότατα με την ίδια ευκολία που χρησιμοποιώ το 1ο. Αφορά την αισθητική, την τελετουργία, την καύλά.
Το αναφέρει ο @mfbw στην 2η σελίδα.

Αλλιώς ακούγεται το 3ο πρόσωπο.
-εγω η σκύλα σ' (σας) αποχαιρετω
-αυτή η σκύλα σ' (σας) αποχαιρετά

Θέμα γούστου.
Εφόσον είμαι σκύλα μπορώ να αποχαιρετήσω με όποιον τρόπο επιθυμεί και να το απολαύσω εξίσου. Και το "εγώ" μου δουλεύει για Μ/μας δεν χρειάζεται σπασίματα.

 

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Τριτοπρόσωπη-Εσωτερίκευση-Ετεροπροσδιορισμός.65948/

 

Προσωπικά, την βρίσκω εξαίρετη τεχνική, όταν μια υποτακτική δεν μπορεί
εύκολα να ξεχωρίσει την δυικότητά της. Όταν δηλαδή, δυσκολεύεται να
ξεχωρίσει, την υπόστασή της ως άνθρωπος-γυναικά με την ιδιότητα της
ως υποτακτική.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, το τρίτο πρόσωπο, παρέχει την αποστασιοποίηση
που χρειάζεται και εξασφαλίζει κατά κάποιο τρόπο την ομαλή μετάβαση στην
νέα της ιδιότητα.

 

Μου κάνει εντύπωση το γεγονος, ότι το θέμα επικεντρώθηκε τόσο πολύ στο "σπάσιμο" του εγώ. Γιατι; Άντε να τσαλακωθει κανένα υπερεγώ.
Εμπειρικά τωρα, εμένα μου επιβλήθηκε σε κάποια φάση η χρήση του τρίτου προσώπου για να ενισχυθεί ο παρατηρητής, να αρχίσω να βλέπω πράγματα που δεν έβλεπα στην συμπεριφορά και στις επιθυμίες μου. Θεωρώ πως δεν μπορούμε καν να μιλήσουμε για αποποίηση ευθυνών, τουλάχιστον όχι πρωτογενώς. Την παρατηρώ, την αφουγκράζομαι και Του μεταφερω την θεση της πιο πιστα από πριν. Το τι κανω και πως αντιμετωπίζω αυτά που ξεπροβάλλουν βέβαια είναι άλλο θέμα, που δεν σχετίζεται όμως άμεσα με την χρήση του τρίτου προσώπου    

 

Τριτο προσωπο;
Εμενα μου βγαζει αποστασιοποιηση και μονο.
Δε ξερω πως μπορει να λειτουργησει θετικα κατι τετοιο οταν εξ αρχης μπαινει μια γραμμη διαχωριστικη μεταξυ καποιων "εγω" του ατομου που το χρησιμοποιει.
Αν αναφερεσαι σε τριτο προσωπο για σενα,δεν ειναι σα να μην αποδεχεσαι αυτη τη πλευρα του εαυτου σου ή σα να αισθανεσαι ενοχικα απεναντι της ή σα να θες να αποστασιοποιηθεις γενικως απο το ρολο στο μυαλο σου ή στις ευθυνες του ρολου;

Εκτος κι αν μπαινει για να τονισει την εννοια της ιδιοκτησιας απλως...

Αλλά απο την αλλη ποσο ιδιοκτησια μπορει να φαινεται οταν αυτοματως αποποιεισαι εστω και στο λογο αυτη σου τη πλευρα;;
Το εγω πρεπει να ειναι σκλαβικο απο μονο του.Αν πρεπει να βαλει,ο σκλαβος σας αυτο κι εκεινο... για να δωθει εμφαση,ειναι περιεργο οπως το βλεπω εγω...εμενα θα με εκανε να ρωτησω,ποιος;ποιος σκλαβος μου;για να παρω απαντηση,εγω.Αυτο για μενα θα ηταν ικανοποιηση,ξεκαθαρα πραγματα,το εγω σου,μου ανηκει,δε θελω αμπαλαζ το σκλαβιλικι απλως για να βγαλει εικονα,θελω την ουσια.
Ετσι το βλεπω και για τα κυριαρχικα ατομα,αμα ειπωθει "ο κυριαρχος σου θελει αυτο κι εκεινο ή δεν αρεσε στο κυριαρχο σου αυτο" δεν ειναι καπως;Σε κανει να θες να απαντησεις,ποιος ειναι αυτος;τον ξερω;δωστου χαιρετισματα.
Με λιγα λογια,δε βγαινει η σωστη "φορτιση",βγαινει απλως αποσταση.Η αποσταση ειναι καλη οταν δεν ειναι προφανης με τα λογια,κατ εμε.Εξαρταται και παλι ο τροπος μαλλον,τι να πω...αυτο παιζεται και σε βανιλωδη καταστασεις και ποτε δε το καταλαβαινα.
Εγω ως βανιλια τριτο προσωπο εχω χρησιμοποιησει για να εκφρασω ειρωνια τυπου,τι μας λεει τωρα ο ταδε ή μπα;νευρακια ο ταδε σημερα; ειναι τροπος αποστασιοποιησης κι οποτε συνηθως δε χρησιμοποιειται στο χαλαρο,οταν χρησιμοποιειται στο χαλαρο ειναι αντιφατικο καπως...οπως και για μενα τριτο προσωπο εχω βαλει μονο σε στιγμες επαρσης τυπου, ηρθε η σουπερ γουμαν να σωσει παλι ή το συχνοτερο,χωρις τη ταδε τι θα εκανες,παλι δηλαδη οχι σε σοβαρη φαση.Το τριτο προσωπο μπορει να παρει απειρες εννοιες αλλα δε μπορει να σταθει για μενα ως ξεκαθαρα σοβαρη εκφραση,η μονη εννοια που ισως δε βγαινει...κι ισως και γι αυτο μου φαινεται αταιριαστη στο βδσμ,μπορει να προκειται για τελειως υποκειμενικο κολλημα,δε ξερω.

 

Είχα την εντύπωση πως όταν μιλάμε για ένα slave ή και για ένα submissive εννοούμε ένα σύνολο το οποίο έχει δομηθεί αρμονικά σε μια υπόσταση.

Μπορείτε αν έχετε την καλοσύνη να αναλύσετε το παραπάνω;

Ίσως να έχει ενδιαφέρον η ανάλυση σας αν διευκρινιστεί..

Ευχαριστώ

 

Ως γνωστών, το τι εστί το BDSM διαφέρει από άτομο σε άτομο.
Υπάρχουν τόσες ερμηνείες όσες και οι δυνατοί συνδυασμοί
όλων των εμπλεκομένων.

Εάν το πάρουμε αυστηρά εννοιολογικά και ετυμολογικά, τότε όντως
για μια σκλάβα, το να είναι σκλάβα είναι το υπερσύνολο της ζωής της,
ενώ για μια υποτακτική, είναι υποσύνολο.

Όπως και να έχει όμως, στο αρχικό στάδιο είτε μια σκλάβας, είτε μιας
υποτακτικής θα πρέπει να γίνει ο διαχωρισμός αυτός, ώστε μέσω της
απόστασης να νοιώσει ασφάλεια, σιγουριά και εμπιστοσύνη στον εαυτό
της. Δεν είναι πανάκια βέβαια, και όλες οι τεχνικές δεν πετυχαίνουν παντού
και πάντα. Για αυτό, μόνο μέσω πειραματισμού, με δόσεις, βρίσκεται τελικά
η σωστή δοσολογία για την κάθε μια.

 

Μία μικρή μαθηματική διόρθωση αν μου επιτρέπεις. Δεν γίνεται να είναι υπερσύνολο της ζωής της. Μάλλον εννοείς, όλη της η ζωή.

 

Σωστός!!! υπερσύνολο στον τρόπο ζωής της!!!

 

Δηλαδή το να είναι σκλάβα περιέχει τον τρόπο ζωής της και τι επιπλέον;