Αποφάσεις και διαφορετικότητα

Ανάληψη ευθύνης έναντι ποίου; Της «σιωπηλής πλειοψηφίας»; Της «μειοψηφίας» ή οποία ενδεχόμενα θα ακολουθήσει την ...αίρεση; Των μη εχόντων το «φιλοσοφικό υπόβαθρο» και είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν ένα ρεύμα μόνο και μόνο για την ένταξη τους κάπου; Όλων μαζί;

 

Ξαναγυρνάμε στα ίδια μονοπάτια, καλοί μου φίλοι. Μιαν απάντηση - την ίδια που γνωρίζετε, σε γενικές γραμμές - προσπάθησα να δώσω στο νήμα για τις μεταμορφώσεις της Κυριαρχίας. Υπαινικτικά, βέβαια, καθ' όσον ακόμα εκκρεμεί η 'κατάστρωση' ενός συμβατικά και αφετηριακά συναποδεκτού ορισμού του lifestyle.
MasterJp στο 'χώρο' μπορεί να ανήκει οποιοσδήποτε για οποιονδήποτε λόγο προσχωρεί σε ορισμένα τελετουργικά και υιοθετεί κάποιες (σεξουαλικές στον πυρήνα τους) πρακτικές - με ειλικρίνεια και από εσώτερη ανάγκη διευθέτησης του ενορμητικού δυναμικού του.
Ο 'χώρος' πού ανήκει και τί σόϊ πράγμα είναι;

 

Πέραν του ενστίκτου, της ενόρμησης και της εμπειρίας, θεωρώ απαραίτητη τη βαθύτερη σκέψη και αναζήτηση σε οτιδήποτε μας απασχολεί ουσιαστικά. Πέραν του οτι ..."γεννηθήκαμε" (λολ) κυρίαρχοι, υποτακτικοί, περβ, σουίτς, βανίλλα, οικονομολόγοι, μουσικοί, μαραγκοί, ή γίναμε αγάλι-αγάλι, καλό είναι να το κοιτάξουμε και λίγο. Τι είναι η μαραγκουδική τελικά; Πώς δουλεύαν τα άλλα μαστόρια πριν; Τι τεχνικές και τι οπτικές είχαν; Πώς και γιατί σήμερα γίνεται μαζική παραγωγή καρεκλών και πώς σκεφτόταν εκείνος ο Στραντιβάριους όταν έκανε εκείνα τα ...βιολάκια; Μου αρκεί τελικά να φτιάχνω καρέκλες, κι αν ναι, τι καρέκλες, με τι εργαλεία, τι θέσεις παίρνω, γιατί τις διαλέγω; Είναι λειτουργικές οι θέσεις μου, συμβατές, βιώσιμες, επιθυμητές;


Το πρόβλημα με τη φιλοσοφική αναζήτηση και την εύρεση λογικής είναι πως συχνότατα τις χρησιμοποιούμε απλώς για να εκλογικεύσουμε, για να δικαιολογήσουμε τις ήδη υπάρχουσες επιλογές μας.


Αν όχι, το θέμα είναι αρκετά δύσκολο. Απαιτεί σοβαρή αναζήτηση, πιθανώς διάβασμα (χόμπυ μάλλον ξεχασμένο), ανοιχτό μυαλό και επιπλέον, δυνατότητα να λειτουργήσουμε σε περισσότερες διαστάσεις της μιας. Απαιτεί ουσιαστική σκέψη, κρίση, ταξίδι και επιλογές μέσα στο περίπλοκο της πραγματικότητας. Μεγάλος μπελάς να συλλογιέσαι, να προσπαθείς, έστω. Σε τελική ανάλυση, αυτό μόνο τεράστιο κέρδος και πλούτο αποφέρει. (Προσωπική εκτίμηση.)


Η απλούστερη λύση των έτοιμων συνταγών είναι ευκολότερη. Προβατοειδής μεν, αλλά μπορούμε κάλλιστα να πεισθούμε πως την επελέξαμε... ελεύθερα. Πού να μπαίνω στον κόπο και στα προβλήματα τώρα να ψάχνω ουσιαστικές φιλοσοφίες περί ξυλογλυπτικής και μαραγκουδικής, δεν γαμείς, έτσι έμαθα, ή έτσι κάνουν οι περισσότεροι μαστόροι σήμερα, έτσι συνήθισα, αυτή είναι η μόδα στις καρέκλες σήμερα, καλά είμαι κι έτσι.


Η λήψη αποφάσεων δεν μπορεί παρά να επηρεάζεται και να λαμβάνει υπ' όψιν και την υλική και την πνευματική βάση, και το συναίσθημα και τη λογική. Καμία λογική απόφαση δεν είναι υλοποιήσιμη χωρίς τη συμφωνία και ουσιαστική συνεργασία της ...ποταπής μας ύλης.




​

 

Η σειρά των απαντήσεων μου έχει σημασία.

3. Ζω, ως ένας αποκομμένος στο δικό μου σύμπαν, νομίζοντας ότι ζω την αλήθεια. Και αυτό μου είναι ευχάριστο. Η σχέση τους, είναι η ταυτότητα, απλά ιδωμένη από τις αντίθετες μεριές.

2. Αναζητώ την θεωρία και την υιοθέτηση της, για να σκεπάσω το φως της πραγματικής αλήθειας επειδή μου μοιάζει μικρή.

1. Αποδέχομαι το μοιραίο και γκαντεμιά ζω, την ώρα και την στιγμή που έγινα άνθρωπος. Γιατί είμαι θνητός.

Και οι τρεις θέσεις, είναι τοποθετημένες με βάση την ηλικιακή αλήθεια του καθενός μας.

 

1. Όχι, δεν με απασχόλησε ποτέ η πλειοψηφία. Η κρίση μου και η λήψη αποφάσεων δεν βασίζεται στην πλειοψηφία. Τουναντίον, είμαι πολύ καχύποπτη έναντι των απόψεων της κοινής γνώμης. Από την εφηβεία μου ακόμη.
2. Ναι, είμαι αρκετά αναλυτική ώστε να θέλω να ξέρω γιατί μου αρέσει να κάνω κάτι και γιατί επιλέγω έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Δεν θεωρώ την "ενασχόληση" με το BDSM χόμπυ, ούτε είμαι τουρίστρια. Δεν θέλω να δω τα αξιοθέατα και να πάρω φωτογραφίες (ούτε να γράψω βιβλίο / τουριστικό οδηγό ή μάνιουαλ για επίδοξους υποτακτικούς). Θέλω να βελτιώσω την ποιότητα της ζωής μου η οποία, πριν έρθω εδώ, μου ήταν ανεπαρκής και με οδηγούσε συχνά στο γνωστό γενικό συναίσθημα της malaise.

Όπως ειπώθηκε και σε άλλο νήμα πρόσφατα, στα Μασκαρέματα, θεωρώ ότι το φιλοσοφικό υπόβαθρο που κατανόησα είναι ότι το BDSM δεν αποτελεί μάχη ή εχθροπραξίες ανάμεσα σε ένα Κ και σε ένα "υ" αλλά μάχη εναντίον των αγκυλώσεων του καθενός μας και απελευθέρωση από καλά στημένες αρτηριοσκληρωτικές απόψεις και συνήθειες που πρέπει να υπερβεί ο καθένας αν θέλει να ζει πιο όμορφα, πιο έντονα, πιο αρμονικά με τον εαυτό του και με τους γύρω του, σε σύμπνοια με εγνωσμένες επιθυμίες του όσον αφορά την απόλαυσή του. Η επιλεγμένη θέση αυτού που ακολουθεί μέσα στη σχέση δεν είναι θέση που με κάνει κατώτερη ή αδύναμη, αλλά με βοηθάει στο να καταφέρω αυτό που επιδιώκω και με κάνει πιο δυνατή έναντι των τυχόν δυσκολιών που βρίσκω στον δρόμο μου, είτε αυτά είναι επαγγελματικά προβλήματα, είτε οικογενειακά, είτε προβλήματα με άτομα που δρουν κακόβουλα εναντίον μου.

Αυτός που ακολουθεί δίνει τον έλεγχο της ζωής του (στο σημείο ή στα σημεία που θα του ζητηθεί) σε κάποιον του οποίου την κρίση εμπιστεύεται περισσότερο από την δική του. Στην διάρκεια της όλης φάσης έχει την πιο έντονη εμπειρία της ζωής του (τουλάχιστον αυτό ισχύει για μένα) και καλύπτει πνευματικές, συναισθηματικές και σωματικές "ανάγκες" (έντονες επιθυμίες) σε βαθμό που αισθάνεται πλήρης ως άνθρωπος.

3. Και αυτό το συζητήσαμε λίγο στο training techniques. Θεωρώ ότι τα δύο κομμάτια είναι αλληλένδετα. Η "αυτόματη" διαδικασία παρακάμπτει τις αντιστάσεις του Εγώ, και από τη στιγμή που θα επέλθει η συγκεκριμένη απελευθέρωση, έρχεται (στα λογικά, αναλυτικά άτομα) και η συνειδητή πλέον γνώση ότι αυτό που επευτεύχθη ήταν καλό. Άλλες φορές πάλι η συνειδητοποίηση μίας ορθής, λογικής και πιο λειτουργικής συμπεριφοράς έχει ως αφετηρία το πνεύμα, τον Λόγο, ιδίως αν αυτό γίνει με μεθόδους "αριστοτεχνικές" όπως η διαλεκτική, η χρήση αναλογιών, le mot juste την ώρα που απαιτείται (και άλλες).Και τότε γίνεται κάτι σαν έκρηξη συνειδητότητας, μία ξαφνική διαύγεια στο νου (εμένα συνήθως μου παίρνει λίγες μέρες γιατί έχω ιδιαίτερα δυνατό Εγώ, που ξέρει να αντιστέκεται, αλλά ευτυχώς ξέρει και να ακούει πολύ προσεκτικά) και τότε η επιθυμητή αλλαγή επέρχεται σε πενυματικό επίπεδο, το οποίο έχει αποτελέσματα και σε πρακτικό επίπεδο. Όπου το "υ" πλέον ξέρει τι θέλει και γιατί και τί πρέπει να κάνει για να το αποκτήσει.

Θα έλεγα επομένως ότι η διαδικασία επιλογής ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής, που είναι τόσο εναλλακτικός από αυτόν της σιωπηλής πλειοψηφίας, είναι αποτέλεσμα ολιστικής προσέγγισης. Και επομένως συμφωνώ με αυτό που λέει η female:

"Η λήψη αποφάσεων δεν μπορεί παρά να επηρεάζεται και να λαμβάνει υπ' όψιν και την υλική και την πνευματική βάση, και το συναίσθημα και τη λογική. Καμία λογική απόφαση δεν είναι υλοποιήσιμη χωρίς τη συμφωνία και ουσιαστική συνεργασία της ...ποταπής μας ύλης."

Τέλος, συμφωνώ με τον Dolmance, ότι όλοι χωρούν στον χώρο, τον εμπλουτίζουν μάλιστα, και μπορούν να είναι και όμορφα κομμάτια του, ασχέτως συνειδητότητάς τους.

 

Δεν αισθάνομαι καθόλου το βάρος της. Δεν έχει καμία διαφορά για μένα από μία απόφαση που δεν με απομακρύνει από την πλειοψηφία. Ούτε είναι μία χαριτωμένη κονκάρδα υπερηφάνειας. Όταν κάποιος παίρνει τέτοιου είδους αποφάσεις από τα 13 του, έως το τέλος της εφηβείας του έχει πάψει να μετράει το βάρος της ευθύνης με τέτοια μέτρα σύγκρισης. Και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε.

Μάλλον δεν ανήκω στον μέσο όρο όμως. Ούτε καν μπορώ να μπω στο πλαίσιο του συλλογισμού, παρά μόνο στο κομμάτι που ανέφερα: ότι είμαι καχύποπτη έναντι των απόψεων της κοινής γνώμης και επομένως για μένα είναι μία ΕΝΔΕΙΞΗ ότι η απόφαση ήταν σωστή. Για τον λόγο που ανέφερα.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η απόφαση είναι πάντα σωστή.

 

Φρονώ ότι με την λέξη "Φιλοσοφία" και όταν μάλιστα αυτή είναι ειπωμένη σε ένα BDSM forum, δεν εννοούμε αναλύσεις πάνω σε ένα στενό επιστημονικό πλαίσιο, αλλά τη συστηματική προσπάθεια των ανθρώπων, να ψάξουν και να κατανοήσουν καλύτερα τις πράξεις τους, τις κλίσεις τους και κατά συνέπεια το Ε/είναι τους, με κάποιο τρόπο συλλογιστικό και τεκμηριωμένο.
Όποιος προσπαθεί να κατανοήσει τις πράξεις του, μόνο μέσα από τον άψαχτο λόγο, τότε πραγματικά "Φιλοσοφεί" και μάλιστα άνευ ουσίας.
Το να φιλοσοφούμε σημαίνει πως έχουμε γνώση της αντικειμενικής μας πραγματικότητας.
Πολλές φορές δεν φιλοσοφώ από φόβο ή και από αδυναμία για να το πράξω. Προσωπικά αποφεύγω επίσης να βγάζω και "συμπεράσματα" που με αφορούν. Γιατί με κάθε "συμπέρασμα" που βγάζω και πάνω που λέω "το βρήκα" ξεκινά μια καινούργια αρχή ερωτημάτων και φτάνω και πάλι στο αδιέξοδο "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα".
Το να φιλοσοφούμε είναι επίσης μια φυσική εξέλιξη…κάτι σαν την ανάσα, η οποία δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο, να υποβιβαστεί από κανένα και τίποτε. Αρκεί να υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα στο εφικτό, το υγιές, το ανέφικτο και το άρρωστο.

Προσπαθώ λοιπόν, να ταυτίσω την ανθρώπινη σκέψη μου, μέσα στις ίδιες μου της δυνατότητες και τελικά μόνο η Κυριαρχία και η υποταγή συνήθως είναι με όρους μου. Αυτό το συμπέρασμα έβγαλα ως "φιλοσοφία" και δεν το χαρακτηρίζει το σωστό ή το λάθος…αλλά οι πράξεις μου…μια που αυτές δεν εξετάζουν τα πράγματα όπως ακριβώς είναι, αλλά όπως θα μπορούσαν και να είναι.

Έξαλλου έχω γνωρίσει κάποιους πραγματικά φιλοσοφημένους ανθρώπους.
Ομολογώ ότι δεν διέκρινα σε αυτούς, πως ήταν συνάμα…ούτε και οι ποιο τέλειοι, ούτε οι πιο ενδιαφέροντες, αλλά ούτε και οι πιο αλάνθαστοι άνθρωποι.

Είμαι υπέρ της αντίληψης ότι ο κάθε άνθρωπος ειδικά στην νεαρή ηλικία, έχει το δικαίωμα στο "θράσος της άγνοιας" και βάση αυτού, το ταξίδι της ζωής του θα είναι συναρπαστικό αλλά και ενδιαφέρον, γεμάτο εκπλήξεις, είτε ευχάριστες, είτε δυσάρεστες, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά τα ίδια λάθη.

Νιώθω λοιπον ότι είμαι ένα μέρος της λύσης και φυσικά ένα μέρος ενός ουσιαστικού….προβλήματος.  

 

+1
Αν και δεν θα έλεγα "δικαίωμα".

Δε θα 'ν' κακό να 'χει και κατά νου να κοιτάξει να μάθει κιόλας κατι τις.


​