Από τα παλιά.

Ήμουν εικοσιένα χρονών τότε. Μιλούσα μέ έναν Κύριο στο μιρκ. Μου είπε ότι του αρέσει να δέρνει άνδρες και γυναίκες. Αλλά είναι σαδιστής. Τα υποτακτικά που είναι μαζί του υποφέρουν πολύ. Του είπα ότι θα ήθελα να μου τις βρέξει. Δεν απάντησε, θεωρούσε πως είμαι μικρός.

Πέρασαν δυο μήνες και πήγα σε ένα μίτινγκ. Γνώρισα πολύ κόσμο και όταν μου έλεγαν το νικ τους ξαφνιαζόμουν.
«Είσαι ο spankeesub?» με ρώτησε ένας άνδρας. Φαίνεται είχε ακούσει που το έλεγα πιο πριν. Απάντησα πως ναι. Ήταν εκείνος. Καθίσαμε μαζί. Μιλήσαμε. Για πολλά εκτός από πόνο. Πέρασε η ώρα.

«Θα πρέπει να φύγω Μάριε, χάρηκα»
«Κι εγώ Κύριε» απάντησα. Χαμογέλασε.
»Δεν χρειάζονται αυτά» μου είπε αν και του μιλούσα πληθυντικό όλη την ώρα. Το έκανα από ευγένεια, γιατί έτσι έχω μεγαλώσει κι επειδή ήταν και 45 ετών.
«Δεν ξέρω πως αλλιώς να σας μιλάω, συγγνώμη» του είπα και σχεδόν έσκυψα το κεφάλι μου. Με πλησίασε πολύ κοντά.
«Γονάτισε» μου είπε κι εγώ απλώς το έκανα μπροστά σε όλους.
Ήρθε μια γυναίκα, υποτακτική όπως έμαθα αργότερα. Του μίλησε.
«Έχει πριβέ πάρτυ μετά» μου είπε.
«Θες να με συνοδεύσεις;» έγνεψα καταφατικά. Χαμογέλασε.
Τον ακολούθησα μέχρι το αυτοκίνητο του. Ήταν ήρεμος. Ήσυχος. Δεν μαρτυρούσε τίποτα τι θα ακολουθούσε.
«Θες να πάμε στο πάρτυ ή να έρθεις σπίτι μου;»
«Ότι θέλετε Εσείς Κύριε» του απάντησα και πραγματικά το εννοούσα. Με πήγε στο πάρτυ. Ήταν κάποιοι από πριν, λιγότεροι όμως.
«Μάριε θέλω να γδυθείς» μου είπε ο Κύριος κι εγώ σχεδόν υπνωτισμένα έβγαλα τα ρούχα μου, όλα. Δεν ένιωθα καμία ντροπή. Η κοπέλα που μας κάλεσε ήταν κι εκείνη ήδη γυμνή και μερικές ακόμη. Από άνδρες ήμουν ο μόνος γυμνός. Τα κορίτσια κι εγώ σερβίραμε τους ντυμένους και τις ντυμένες. Αισθανόμουν περίεργα. Ήμουν ο μόνος που δεν το είχα ξανακάνει.

Ο Κύριος έκανε νόημα σε μια από τις κοπέλες τις γυμνές να μου πάρει πίπα. Είχα χαθεί, το έβαλε στο στόμα της και με ρούφηξε στη κυριολεξία. Με έβαλε να χύσω σε ποτήρι και με διέταξε ο Κύριος να τα πιω μπροστά σε όλους που φάνηκε να το διασκεδάζουν πολύ.

«Ο δικός σου είναι σαδιστής» μου είπε μια κοπέλα ενώ σερβίραμε. Συμφώνησα.
«Σε έχει δείρει;» συνέχισε να με ρωτάει.
«Όχι είναι οι πρώτες μας στιγμές μαζί» η κοπέλα γέλασε.
«Θα μετανιώσεις που είσαι μαζί του» μου είπε κι έφυγε. Ο Κύριος ήρθε. Μου έφερε τα ρούχα μου. Με διέταξε να τον ακολουθήσω μέχρι το αυτοκίνητο του. Μου έδωσε ένα σημείωμα, ενώ με άφησε σε πιάτσα ταξί.
«Είτε μπαίνεις στο ταξί, είτε γονατίζεις» δεν το σκέφτηκα καθόλου. Γονάτισα στο πεζοδρόμιο. Περνούσε κόσμος με έβλεπε. Εκείνος ήταν παρκαρισμένος. Έμεινα γονατιστός για δύο ώρες. Με ταπείνωνε. Τα γόνατα μου έκαιγαν. Με πήρε τηλέφωνο.

«Ειδοποίησε όποιον πρέπει ότι δεν θα γυρίσεις σπίτι απόψε»
«Μένω μόνος μου, Κύριε» του απάντησα και οι ταξιτζήδες άρχισαν να με χλευάζουν. Σηκώθηκα. Πήγα στο αμάξι. Κάθισα στη θέση του συνοδηγού. Τον κοίταξα. Κοίταξα και πιο χαμηλά. Είχε καυλώσει πάρα πολύ.
«Όλο αυτό είναι δικό Σας;» τον ρώτησα γιατί όντως ήταν το φούσκωμα τεράστιο.
Γέλασε.
«Πότε σε γάμησε άνδρας τελευταία φορά;» με ρώτησε απότομα όπως κάθε φορά.
«Έχει περισσότερο από δύο χρόνια Κύριε»


Σπίτι του το ίδιο βράδυ. Μια μονοκατοικία στη Γλυφάδα. Μπήκαμε μέσα, έβγαλε το συναγερμό.
«Θέλετε να γδυθώ, Κύριε» με κοίταξε. Μου άστραψε δυο χαστούκια.
«Δεν μιλάς ποτέ χωρίς άδεια» ακολούθησα άλλα δυο πιο δυνατά χαστούκια. Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα. Με πλησίασε, άρχισε να μου ξεκουμπώνει το πουκάμισο, το παντελόνι, τα εσώρουχα μου τα αφαίρεσε, όλα.
«Μίλα»
«Ντρέπομαι Κύριε» γέλασε με τράβηξε από τα μαλλιά και με έβαλε να γονατίσω μπροστά του.
«Μου αρέσεις γονατιστός» με ξαναχαστούκισε με την τεράστια παλάμη του.
Έκατσε στο καναπέ με έβαλε στα πόδια του. Άρχισε να μου ξυλίζει το κώλο. Απίστευτο αλλά τα χέρια του σαν κουπιά. Βογγητά ξεγλιστρούσαν από το στόμα μου.

«Είσαι σαν το γάλα και άτριχος, το χρώμα που παίρνεις είναι υπέροχο»

Συνεχίζεται..