Από την υπακοή στην υποταγή. Κατίσχυση και μεταβατικό στάδιο.

Διάφορες σκέψεις και προβληματισμοί με οδήγησαν στο να ανοίξω τούτο το νήμα, στο οποίο θα ήθελα να συζητήσουμε και να αναπτύξουμε/ μοιραστούμε, σκέψεις, προβληματισμούς, εμπειρίες.
Σε ότι αφορά τα υ/s πως βιώσατε- αντιληφθήκατε την κατίσχυση μέσα από την οποία προέκυψε η υποταγή σας;
Τι γίνεται μέσα σας και από την υπακουή γυρνάει ένα κουμπάκι και υποτάσσεστε στον που σας κατέχει; τι αλλαγές βιώνετε σε αυτό το μεταβατικό θα έλεγα στάδιο. Σας ήταν εύκολο; ήρθε γρήγορα; Ζοριστήκατε, κάνατε σκέψεις, φοβηθήκατε κάτι;
Σε ότι αφορά τα D/M πως αναγνωρίσατε την μετάβαση κατά την κατίσχυση από την υπακοή στην υποταγή; Τι άλλαξε στην συμπεριφορά του υ στα μάτια σας; Υπήρξαν δυσκολίες και πως τις διαχειριστήκατε;

Μ' ενδιαφερει ο διάλογος και η ανταλλαγή απόψεων. Όποιος έχει αυτή τη διάθεση να συνεισφέρει στο νήμα χωρίς ειρωνίες και προσπάθεια μείωσης του συνομιλητή.
Ευχαριστώ σας.

 

Ωραίο θέμα.
Ωστόσο η υποταγή είναι κάτι σαν την ποιότητα. Δεν μπορώ να την περιγράψω αλλά την αναγνωρίζω όταν την βλέπω.
Δεν νομίζω πως από την υπακοή στην υποταγή είναι μεγάλος ο δρόμος. Ουτε και συντελείται μια εκθαμβωτική αλλαγή. Απλώς όταν η κατάλληλη υποτακτική/σκλάβα συναντήσει τον κατάλληλο Κύριο μπαίνει σε λειτουργία η "χημεία" και τα υπόλοιπα τουβλάκια μπαίνουν σιγά σιγά στην θέση τους.
Κάτι όπως ενα μήλο που ωριμάζει και κάποια στιγμή πέφτει ώριμο πλέον από το δενδρο.

 

Όπως το βλέπω εγώ, στη γενικότητά τους, η υπακοή είναι modus operandi ενώ η υποταγή είναι modus vivendi.

Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι αυτό γίνεται σταδιακά, τόσο σταδιακά, που τα όρια του πριν με το μετά γίνονται δυσδιάκριτα κοντά στην περιοχή της "μετάβασης".

Your mileage may vary, though

 

Πείτε με περίεργη αλλά πάντα έβρισκα γοητευτική την υπακοή που κάνουν οι μοναχοί και οι μοναχές. Τι τρομερή αυτοπειθαρχία, άσχετα αν πιστεύει ή δεν πιστεύει κανείς το θεωρώ μεγάλο προτέρημα (όχι γενικά και αυθαίρετα, κάπου που να πιστεύεις προφανώς, σε άνθρωπο σε Θεό, σε στόχο, σε σκοπό, στον εαυτό σου, δεν έχει σημασια) νομίζω προσφέρει μια εσωτερική γαλήνη όταν κάποιος την κατακτάει, σε πολλά επίπεδα της ζωής.

 

Δεν θυμάμαι να υπήρξε υπακοή και μετά υποταγή, ένιωσα σαν να συνέβησαν ταυτόχρονα.
Η επέλαση ήταν σαρωτική.

 

Eυχαριστώ.

Όμορφη σύνδεση.  

Οι δικές μου προσλαμβάνουσες λένε πως η διαφορά είναι τεράστια. Βέβαια δεν αρνούμαι πως ίσως η μετάβαση για κάποια υ να είναι εύκολη αλλά γενικότερα έχω την αίσθηση πως είναι μια ζόρικη διαδικασία. Όχι άσκημη. Ζόρικη. Όπως και η αλλαγή η οποία συντελείται νομίζω είναι και μεγάλη και πανέμορφη.

 

Θέλεις να το αναλύσεις λίγο αυτό; πως το εννοείς;

Αυτό αφορά την πορεία. Τον χρόνο αν θέλεις. Τι γίνεται με τη μετάβαση, τις συνθήκες, τις αντιδράσεις και κυρίως τις αλλαγές που συμβαίνουν στο υ;

 

Το μονοπάτι είναι ανηφορικό, επίπονο, δύσκολο και χρονοβόρο. Ώσπου, κάποια μέρα είναι όλα εύκολα.

 

Όπως το βλέπω εγώ η υπακοή είναι συνειδητή επιλογή, ακόμα και όταν είναι περίπτωση "μη χείρον". Η υποταγή έρχεται όταν η υπακοή παύει να είναι συνειδητή επιλογή.

Στα μάτια μου όταν η υπακοή αρχίζει και πάλι να γίνεται επιλογή -και εκτός δραματικού απροόπτου- το πουλί έχει πετάξει.

Δεν υπάρχει γενική απάντηση σε αυτό, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Ένα καλό αναγνωριστικό ότι έχει επέλθει υποταγή -και χωρίς να είναι 100% ασφαλές- είναι η ηρεμία καθώς το "υ" σιγά-σιγά κατασταλάζει στη νέα κατάσταση στην οποία του έχουν αφαιρεθεί βαθμοί ελευθερίας.

 

Την υπακοή την έχω συναντήσει πολλές φορές και στα πρώτα στάδια επικοινωνίας με υ, χωρίς να υπάρχει οποιοσδήποτε δεσμός μεταξύ μας. Την απολαμβάνω ,αλλά δεν σημαίνει και τίποτα στο στάδιο αυτό. Αντίθετα εκτιμώ την άρνηση της, μια και στην ουσία βρισκόμαστε στη φάση πρώτης γνωριμίας, που δεν δεσμεύει κανέναν. Θεωρώ πως το υ είναι πιο συνειδητοποιημένο. Την παράδοση με το καλημέρα την φοβάμαι.

Προχωρώντας στη συνέχεια η υπακοή είναι απαιτητή, αλλά ο δρόμος προς την υποταγή είναι ακόμα μακρύς. Χρονικά δεν μπορεί να προσδιοριστεί, γιατί εξαρτάται από το " ταίριασμα " των προσωπικοτήτων, τη συχνότητα της επαφής, την εκπαίδευση κτλ. Πιστεύω πως ο Κ βλέπει και καταλαβαίνει τις αντιδράσεις του υ του και το οδηγεί στον μονόδρομο της υποταγής. Δεν υπάρχει πιστεύω κουμπί που γυρίζει από το ένα στάδιο στο άλλο, αλλά είναι αποτέλεσμα προσθετικό των κινήσεων του.

 

Εννοείς πως επήλθε η κατίσχυση τόσο αστραπιαία; εαν ναι τι πιστεύεις πως συντέλεσε σε αυτό;

 

Τι είναι αυτό που το κάνει δύσκολο, επίπονο και χρονοβόρο μέσα από την εμπειρία σου ;
Και τι συντελεί στην μετατροπή που αναφέρεις; Τι έχει αλλάξει;