Από τη φαντασίωση στην πραγμάτωση και την πραγματικότητα..

Αυτό ήταν ένα από τα δύο πράγματα που, όταν το κατάλαβα, ξεκόλλησα.

Το σύνηθες λάθος είναι να προσπαθούμε να βιάσουμε την πραγμάτωση των φαντασιώσεων με λάθος διάθεση και με λάθος άνθρωπο. Πολλές φορές προχωράμε, έτσι για να αποτύχουμε. Αν παίρναμε μια βαθειά ανάσα πριν και αναρωτιόμαστε «θα δουλέψει?», η απάντηση θα ήταν καθαρή. Οχι. (Αυτοί οι προβληματισμοί δεν έχουν νόημα αν πράγματι επρόκειτο να δουλέψει. Τα πράγματα πάνε από μόνα τους).

Πάντως κοιτώντας πίσω (και τώρα), η πραγματική ζωή μου δεν ήταν ούτε στα πιο τρελά όνειρα της εφηβικής μου φαντασίωσης. Από την άλλη, δεν έκανα ποτέ τον πύργο που φαντασιωνόμουν όταν διάβαζα τα βιβλία του Σαντ. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

 

Απάντηση: Re: Από τη φαντασίωση στην πραγμάτωση και την πραγματικότητα..

Δεν πειραζει....ιωση θαναι.
Υπαρχουν και χειροτερα....
Παρε μια ασπιρινη και ξαπλωσε...
Σε λιγες μερες θα εισαι καλυτερα 

 

Πήρε άδεια, πήρε άδεια (lol)

 

Έτσι είναι καλέ μου.....άμα κάνουμε κάτι να το κάνουμε τουλάχιστον σωστά!!! γιατί για ένα πρωτόκολλο ζουμε στην κοινωνία!!! 

 

Απάντηση: Re: Από τη φαντασίωση στην πραγμάτωση και την πραγματικότητα..

Πηρα,πηρα...κατι μερες που μου χρωστουσαν απο το καλοκαιρι 

 

Μάλλον πάμε για σβήσιμο (όπως συνηθίζετε άλλωστε) επειδή "ξεφύγαμε". Για να δούμε  

 

Ωραία , θα κρατήσω αυτή τη φράση περί ασύλου εύκαιρη, ...ποιος ξέρει μπορεί να μου χρειαστεί 

 

Το άρθρο 16 μιλά για κατάργηση των ασύλων, εσύ όμως μίλησες για ύπαρξη ασύλου εδώ!
Με τον τρόπο που το βλέπω εγώ λοιπόν , πρώτον δεν κολλάει πουθενά και δεύτερον αυτοακυρώνεσαι!  

 

Όταν κάποιος φαντασιώνεται , οδηγεί τις φαντασιώσεις σε ένα επίπεδο εφικτής πραγμάτωσης ; Κάποιοι ναι , κάποιοι όχι . Κάποιοι αρέσκονται να ταξιδεύουν σε κόσμους ονειρικούς , σαν τρόπο διαφυγής και κάποιοι φαντάζονται αυτό που θα ήθελαν να ζήσουν .

Θα ήταν σύγχυση να αναρωτιέσαι αν θα πρέπει να ζήσεις αυτό που φαντάζεσαι για να ξεφεύγεις από αυτό που ζεις . Οπότε μιλώ για αυτούς που φαντασιώνονται με κρυφή ελπίδα να το ζήσουν κάποια στιγμή . Για τους πρώτους είναι ένα μεγάλο θέμα που δεν ανήκει εδώ .

Η επιτυχής αναπαράσταση μίας φαντασίωσης , θέλει τους κατάλληλους ανθρώπους , τον κατάλληλο χρόνο , την κατάλληλη διάθεση , τις κατάλληλες κινήσεις . Όλα αυτά θέλουν ψάξιμο , στο μυαλό μας για το τι ακριβώς θέλουμε , ψάξιμο γύρω μας για τα στοιχεία που χρειαζόμαστε , πειραματισμό και δοκιμή , υπομονή και θέληση .

Διαδικασίες επίπονες , αλλά όχι ανέφικτες , ό,τι όμως αξίζει , αξίζει και τον κόπο του . Είναι γκρίνια κατ’ εμένα το να περιμένουν να πραγματοποιηθούν οι φαντασιώσεις από μόνες τους ή με ένα μαγικό ραβδάκι . Δεν είναι τυχαίο ότι συνειδητοποιημένοι υποτακτικοί παραδίνουν τις άμυνές τους , στους κυρίαρχούς τους , πιστεύοντας ότι μπορεί έτσι να πραγματωθεί αυτό που φαντάζονται , με την ελπίδα ότι έτσι θα θέσουν όσο το δυνατό λιγότερα εμπόδια . Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι άλλοι οικειοποιούνται το ρόλο ενός υπό , για να μεταφέρουν την δυσκολία στα χέρια ενός άλλου .

Είναι σπατάλη χρόνου το να κλαις για αυτό που εσύ βαφτίζεις ανέφικτο , όταν μπορείς να σκέφτεσαι το πρόβλημα και την λύση του . Αν μη τι άλλο , είναι μία δημιουργική διαδικασία , με ό,τι θετικό συνεπάγεται αυτό…

Θα έβρισκα ενδιαφέρον να ανοίγαμε ένα νήμα , όπου ο καθένας μπορεί να περιγράψει μία φαντασίωσή του ώστε να πάρει βοήθεια για αυτή ή να διαβαστεί από το κατάλληλο άτομο . Ναι, είναι μία καλή ιδέα , έστω και αν είναι ρομαντική …