Αργίες

Ο Μπάμπης και η Φρόσω

Καλημέρα, το τριήμερο που πέρασε ήταν λίγο θολό, βροχερό και μουντό. Επειδή μερικές αναμνήσεις υπερτέρησαν στην σκέψη μου ήδη από το πρωί ένιωθα λίγες ανασφάλειες και συναισθηματικά ευάλωτος. Η μέρα ήταν μελαγχολική και ως αποτέλεσμα δέχθηκα νοσταλγικές επιδρομές από τις αναμνήσεις τρυφερών εποχών που τα προβλήματα ήταν απλώς μια σαχλή καθημερινότητα των υποκριτών και των ανθρώπων που παρίσταναν τους ώριμους και σοβαρούς. Η δυστυχία επήλθε όταν συμπέρανα πως, τελικά ίσως και να είχα άδικο στο συγκεκριμένο θεώρημα. Πάντως ο έρωτας είναι ένας άτυπος ή άυλος ενεργειακός δεσμός που ενώνει και διεκπεραιώνει την ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ δύο ατόμων. Ας πούμε, "ο ένας στηρίζει τον άλλο" αναλόγως την δύσκολη στιγμή του καθενός, από τους δύο, συνειδητά ή μη. Φτάνει να μην είναι σαν αυτό που προσπαθούν κάποιες δήθεν κυρίες να δημιουργήσουν για να ελέγξουν όσο μπορούν και μετά να ξευτελίσουν κάποια άτομα. Είναι και η επιβεβαίωση που αρωστημένα αναζητούν μερικές. Ας φιλήσω σταυρό, γιατί "κοντός ψαλμός αλληλούια", δεν την πάτησα έτσι μέχρι στιγμής. Ήμουν τυχερός.  

Έτσι λοιπόν την Κυριακή, σκέφτηκα να αναζητήσω θαλπωρή και ζεστασιά στην συντροφιά δύο αρραβωνιασμένων γειτόνων μου, αλλά και να εξασκήσω τα επικοινωνιακά μου χαρακτηριστικά αναφορικά με την απόσπαση πληροφοριών πολύ σημαντικών χωρίς να αποδεσμεύσω την παραμικρή γνώση από τις δικές μου αποθηκευμένες συγκεντρώσεις αναφορικά με τα μυστικά ή ζητήματα άλλων. Ήθελα να δω πως είναι να είναι κανείς ερωτευμένος, μία λέξη που από μικρός την άκουγα να την λένε πολλοί γνωστοί, χωρίς όμως να είμαι σε θέση να την κατανοήσω. Είναι μάλλον αυτό που νιώθει ο μπαμπάς για την γραμματέα, η μαμά για τον κηπουρό, ο θείος για την αεροσυνοδό, κτλ. Προχθές γιορτάσαμε την επανάσταση των Μπολσεβίκων.

Μόλις τους επισκέφτηκα μου πρόσφεραν ένα δυνατό Νες με μία κουταλιά ζάχαρη και ανάμικτα γλυκά μπισκότα με λίγες σοκολατένιες βούλες του "Αγαπητού". Ο Μπάμπης λοιπόν άρχισε να μου μιλάει τρυφερά για την Φρόσω. Η Φρόσω, όπως μου εξήγησε ο Μπάμπης είχε αρετές που ήταν ορατές σε λίγους, μία φράση που με προβλημάτισε γιατί ένιωσα μέρος της αόμματης κοινωνίας που εθελοτυφλεί συνειδητά στα προβλήματα που θίγουν την σημερινή εξέλιξη και ανάπτυξη υπό το πρίσμα της συρρίκνωσης της παγκόσμιας οικονομίας και των συσκέψεων μεταξύ οικονομικών ομόλογων Ασίας και Ευρώπης, αλλά και με Αμερικάνους αναλυτές (Νότιους και Βόρειους) να εκδηλώνουν την ανησυχία τους, παράλληλα. Η Φρόσω ήταν χαρισματική και γνώριζε την τέχνη μαγειρικής και ήδη γευόμουν ένα πολύ νόστιμο καφέ που μόλις είχε αρχίσει να δροσίζει μέσα στο ποτήρι που κρατούσε σφιχτά η παλάμη μου και για αυτόν τον λόγο σκέφτηκα να κλέψω λίγες γουλιές, ώσπου συμπέρανα τα προαναφερόμενα. Προσωπικά ο καφές αν και νόστιμος, δεν αρκούσε για να μπορώ έστω κάποτε να φανταστώ να παντρευτώ την Φρόσω, όπως ο "τουμπαρισμένος" Μπάμπης.

Καθώς περνούσε η ώρα και ο καφές τελείωνε συνειδητοποιούσα με ταχύτατο και καταραμένο ρυθμό πως ο Μπάμπης ήταν ερωτευμένος με την Φρόσω, στο μάξιμουμ της συναισθηματικής κάλυψης που αναζητεί μια ευαίσθητη και τρυφερή ψυχή για να ικανοποιήσει στο εσωτερικό της. Η δική μου απορία όμως ήταν «τι» ήταν αυτό που περισσότερο τον άναβε ερωτικά και συναισθηματικά για την Φρόσω. Ο Μπάμπης μου απάντησε πως η θηλυκότητα που αντανακλούσε η Φρόσω ήταν ανόμοια κάθε άλλης. Φαντάστηκα πως μάλλον ο Μπάμπης πρέπει να είχε υποστεί αποτυχημένης επέμβασης καταρράκτη ή τα οπτικά του κύτταρα να είχαν πάθει εξωφρενικής αλλοίωσης στο παρελθόν, ίσως κάποιες απρόσεκτες καταχρήσεις, και για το λόγο αυτό να έβλεπε αύρες και αντανακλάσεις που στην πραγματικότητα ήταν όλες δημιούργημα της μολυσμένης και μαγεμένης φαντασίας του. Σκέφτηκα πως ίσως τελικά να έχουν δίκιο πολλοί άνθρωποι υψηλής νοημοσύνης που θεωρούν πως ο έρωτας είναι μια σαχλή και παιδική αδυναμία που νιώθουν φοβισμένοι, θρασύδειλοι άνθρωποι κλεισμένοι στην δυστυχία του αυτοπεριορισμού τους που επεβλήθη από το πουριτανικό οικογενειακό τους περιβάλλον. Η κατάντια μάλιστα ορισμένων έφτανε στην σιχαμένη αηδία να γράφουν ερωτικά ποιήματα λες και είναι τίποτα κακόμοιρα πλασματάκια που ξεχειλίζουν από αγάπη, έρωτα και θετική ενέργεια.

Τελικά όταν η Φρόσω έσκυψε για να πλύνει τα πιάτα, συνήθεια που όλες σχεδόν οι γυναίκες έχουν εκ ʽγενετής και είναι από τις πιο αγαπημένες τους, ο Μπάμπης φώναξε:

- Μωρό μου, είσαι πανέμορφη από πίσω!

 

παντα γραφεις ενδιαφεροντα θεματα..θεωρω οτι μερικα απο αυτα περνανε στο "ντουκου"..ισως γιατι δεν ειναι πιασαρικα. σε διαβαζω παντα..

 

Διαπρέπεις ως ευθυμογράφος και ως παρατηρητής των ανθρώπων.

Ευχαριστούμε.