Αυτοτιμωρια

Ωωωχχ, θέμα που βρήκα να ανοίξω, κι εγώ, τώρα...
Τεράστιο, πολύπλευρο, σχετικά άγνωστο(κατά πως φαίνεται και από την αντιμετώπιση σε αυτό το νήμα ΑΛΛΑ ΚΑΙ από την ανυπαρξία του, γενικώς στο forum) και -μάλλον- παρεξηγημένο.
Επίσης, ο χώρος στον οποίο θα αποπειραθώ να το αναπτύξω (αναβιώσω?) "μυρίζει" δυσκολία, εφόσον είναι ένα νήμα, όπου για περισσότερα από 3 χρόνια δεν εγράφη τίποτα επί του θέματος. Ίσως, όμως, να είναι αυτός, ακριβώς, ο λόγος για τον οποίο αποφάσισα να αρχίσω να γράφω (και... άντε να δούμε αν θα τελειώσω ποτέ!!!)...

Άντε, κουράγιο μου(μας),
Η πρακτικές των sm & bondage (κυρίως αυτές, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πως θα γινόταν αυτό σε D/s), που στρέφονται στον εαυτό μας, περιγράφονται με τους όρους self-bondage και self-torture, με τον δεύτερο όρο να περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό υποκατηγοριών (σχεδόν όλα τα βασανιστήρια που όλοι γνωρίζουμε: self-slapping, self-whipping, self-burning, self-piercing, self-spanking κ.λ.π.). Είχα την εντύπωση, λοιπόν, ότι όλα αυτά αποτελούν μία έκφανση του BDSM, ευρέως γνωστή και αποδεκτή. Ο λόγος για την πεποίθησή μου αυτή, ήταν πως οι περισσότεροι άνθρωποι που έχω γνωρίσει και μιλήσει από το εξωτερικό (πολλοί και 20+ χρόνια πίσω) γνώριζαν τις πρακτικές αυτές και -κυρίως- τις αποδέχονταν ως κομμάτι του BDSM (πως λέμε... Top, Mistress, Kinkster, switch, sadist κ.λ.π.). Πολλοί δε από αυτούς, που ήταν (και)selfers* είχαν ενταχθεί στα αντίστοιχα communities των χωρών τους, με αυτή -ακριβώς ΤΟΥΣ- την ιδιότητα. Έτσι, όταν άρχισα να γνωρίζω κόσμο και στην Ελλάδα, καμμία εντύπωση δεν μου προξένησε το ότι γνώρισα selfers, σε, περίπου, ίδιο ποσοστό με αυτό του εξωτερικού**. Για αυτούς τους λόγους, η έκπληξή μου ήταν πολύ μεγάλη, όταν διαπίστωσα πως, όχι μόνο δεν αναφέρεται τίποτα σχετικό στο forum (κάτι σαν... ανυπαρξία? Τό'χω κάτω απ'το χαλί ένα πράμα?? Σςςς, στο ίδρυμα δεν μιλάμε ποτέ γι αυτό???), αλλά και όσον αφορά στο ίδιο το νήμα, η πρώτη αναφορά (δλδ του νηματοθέτη) στο αντικείμενο, εισέπραξε κάτι: "get a life", "Παπαριά έως αρρωστημένο", "εθελοτυφλια" κ.ά. Σοκαριστικόν!!! Οι... σωστοί και αναμάρτητοι δεν αποδεχόμαστε τους... "άρρωστους" και "ανώμαλους" εδώ μέσα?
Έχει περάσει κάποιος καιρός (όχι και λίγος), που όταν στην Ελλάδα, οι ΛΟΑΔ "'εβγαιναν" απ'την ντουλάπα (λέμε τώρα, γαμώ τον συντηρητισμό μας...) οι BDSMers ακόμα μετράγαμε τα πόσα πουκάμισα έχει η ντουλάπα. Που... να ανοιχτείς ο ανώμαλος? Να μοστράρεις και... φάτσα? Ημαρτον!!! Αν υποθέσουμε πως όλα αυτά τα έχουμε αφήσει πίσω μας (πάλι, λέμε τώρα... Πάντως δεν είναι τόσο χάλια όσο παλιά), εμείς θα πράξουμε εκ νέου τα ίδια με τότε? Θα καταδικάζουμε και θα αγνοούμε, επιδεικτικά, lifestyles? Δεν νομίζω, δεν θέλω να πιστέψω πως ισχύει κάτι τέτοιο. Ας υποθέσω, λοιπόν καλοπροαίρετα, πως όλα τα παραπάνω οφείλονται σε παρανόηση και ελλιπή επαφή (δεν θα πω γνώση), και ας προσπαθήσω να δείξω ότι:

Το selfing αποτελεί υπαρκτή και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ έκφανση του BDSM και πρέπει να αναγνωρίζεται ως τέτοιο
Το selfing, δηλαδή, ΔΕΝ είναι υποομάδα κάποιου(ων) status, ούτε αποτελεί τμήμα κάποιων πρακτικών του BDSM.

Το selfing υφίσταται με Top ή χωρίς, με Master ή χωρίς, με... whatever ή χωρίς. Δεν απομονώνει το άτομο αλλά ούτε και προσδιορίζει το είδος της σχέσης που διατηρεί (εάν διατηρεί), και

Οι γνώσεις περί το selfing μπορούν να προσφέρουν νέους ορίζοντες play ή lifestyle (για να μην πω ορίζοντες αντίληψης), ενώ αντίστοιχα, η άγνοια μπορεί (ΟΚ, σε πολλά εισαγωγικά το μπορεί) να βλάψει ανθρώπους (στηριζόμενος, κυρίως, στο ότι εάν δεν γνωρίζουμε και δεν μιλάμε γι αυτό, τότε τα μέτρα ασφαλείας παραμένουν άγνωστα).

Θα ξεκινήσω, ακολουθώντας τις εντυπώσεις μου από τα posts του νήματος, για να υπάρξει μία αφετηρία, αλλά και να υπάρχουν σημεία αναφοράς (τα ίδια τα posts) για το όποιο επιχείρημα. Αρχίζω με τον νηματοθέτη, που -πέρα από ένα μπράβο για το θέμα που διάλεξε- νομίζω πως έκανε μια κακή αρχή, χωρίς καν να φταίει ο άνθρωπος. Γράφει, λοιπόν:

Πολύ καλά τα γράφει. Όπως τίθεται το θέμα και ξεκινάει το νήμα, τιποτε δεν είναι λάθος, θα έλεγα είναι και ενδιαφέρον (και εγώ, μάλλον, κάπως έτσι θα έκανα). Που να φανταστεί, όμως, ότι οι περισσότεροι θα θεωρήσουν -λανθασμένα- ότι ο @sssppgr αποπειράται να ορίσει το πλαίσο (και το ίδιο το) selfing, με βάση τα όσα ρωτά? (που δεν μοιάζει να είναι η πρόθεση του αυτή!!). Έτσι, σε όλο το υπόλοιπο νήμα, αναφερόμαστε στο selfing ως υπαγόμενο σε γνωστές πρακτικές (s/m D/s Τ/b κ.λ.π.), εφόσον αυτό έχει ήδη οριστεί ως τιμωρία ή ως πράξη αφοσίωσης. Αλλά και ως μη ανεξάρτητο ανθρώπων & σχέσεων, εφόσον ο "ορισμός" περιλαμβάνει το: "έστω και σε φανταστικό Αφέντη". Δηλαδή, αντιμετωπίζεται ως practice (για το "αληθινό" BDSM, φυσικά) ή ως ευσεβής πόθος (για όσους/ες δεν ζουν το "αληθινό" BDSM).

Αρχίζουμε, λοιπόν, με τα υγιή, όπως:

ή ακόμη:

όπου απλά δηλώνεται πως ή δεν το προτιμούν ή δεν τους αρέσει. Τίποτε το κακό. Όλοι δεν αναφέρουμε τι μας αρέσει και τι όχι άλλωστε? Επίσης με:

όπου -sorry, δεν επιθυμώ να τσακωθώ ή να προσβάλλω- μέσα στο -αρκετά ωραίο humor- που κάνει, η σοβαρή*** δήλωση που προκύπτει από τα γραφόμενα, φαίνεται να αποκλείει την πιθανότητα Κυριαρχικού selfer (κι όμως... Υπάρχουν!!!) Τίποτε το κακό, όμως, μέχρι εδώ. Απλώς κάποια άγνοια για το αντικείμενο (όπως έχουμε όλοι, για πλείστα όσα αντικείμενα περί το BDSM) ή η προαναφερθείσα εσφαλμένη θεώρηση του αρχικού post ως ορισμού. Για να πάμε στα:

όπου,
Α. sorry, αλλά είναι αγενής η όλη διατύπωση
Β. γιατί, πάλι, μπερδεύουμε το selfing με το εάν έχεις Αφέντη? (για να μην πω -όπως παραπάνω- αν είσαι Κ)?
C. γιατί ΠΡΕΠΕΙ να έχεις Αφέντη για να έχεις LIFE? Είναι επίτευγμα, στόχος, ΓΑΜΟΣ???? Τι νοοτροπία είναι αυτή?
Όπως ανέφερα σε προηγούμενο (και πολύ πρόσφατο) post μου, η "πλούσια" σεξουαλική ζωή μπορεί να είναι και μοναχική.

Δεν είναι μόνο προσωπική θέση αυτή. Στο συγκεκριμένο συμπέρασμα, έχουν καταλήξει (δεκαετίες τώρα) Masters & Mistresses που -πολλές φορές συνεργατικά- ανέλυαν και έψαχναν να κάνουν το καλό (πόσο απλή ακούγεται σαν λέξη πια) για το υ τους και να του βελτιώσουν τη ζωή. Και όχι, φυσικά, να κονταροχτυπιούνται ποιός/ά έχει υ ή ποιός/ά έχει τα περισσότερα υ. Δεν είναι μαγκιά... εκτός αν ψάχνεις για μαλάκα γαμπρό (Τσακ! Τον τύλιξα τον έτσι...)
D. Αν δεν έχεις πραγματικό Αφέντη ΔΕΝ λέγεται BDSM?... (ασχολίαστο - έχω αηδιάσει ήδη)
Τα ίδια και για το:

Άντε, λες πως το "μόνο στη φαντασία" δηλώνεται λόγω άγνοιας (πρακτικών αλλά και... ανθρώπων). Η... "παπαριά" και "αρρωστημένο"? Ξέρεις σε τι forum είσαι? Ξέρεις που γράφεις? Άντε, μην τα βάλω και με τους τότε ops, που άφησαν τέτοιου είδους βόθρο απέναντι στην οποιαδήποτε πρακτική ή στο οποιοδήποτε lifestyle.
Ζητώ συγγνώμην από τους υπόλοιπους και ελπίζω να μην χρειαστεί να χρησιμοποιήσω ίδιο ή παρεμφερές ύφος στο υπόλοιπο post μου (ε, μα... δεν τρώγονται με τίποτε!!!)

Αν δούμε τις -σοβαρές, επιτέλους- απόψεις που εκφέρονται, όπως:

Δείχνουν ενδιαφέρον. Ό,τι λένε είναι σωστό και προσπαθούν να συμβάλλουν στο νήμα. Μόνο... μόνο που δεν αναφέρονται αμιγώς, δεν "πατάνε" στο selfing. Μην παρεξηγηθείτε -please- γιατί ούτως ή άλλως σε αυτά που γράφει ο νηματοθέτης ανταποκρίνεστε. Εγώ, έφαγα το κόλλημα να μιλήσω για το selfing, και -αναγκαστικά- ξεκίνησα από νήμα που το παριουσιάζει μέσα σε ένα κάπως θολό πλαίσιο. Αυτό προσπαθώ να κανω, χωρίς να σημαίνει πως εσείς δεν καταλάβατε κάτι ή γράψατε κάτι λάθος. Δεν παύει όμως, η αρχική μνεία του selfing να παραμένει αναμεμιγμένη με "αυτοτιμωρία" ή "φανταστικό Αφέντη", τα οποία αποτελούν εξαίρετα ζητήματα συζήτησης από μόνα τους. Το που, όμως, διαχωρίζονται όλα αυτά και τελικά ποιό είναι το selfing, πασχίζω να δείξω...

Συγκεκριμένα, η [gaby], με το εξαιρετικό:

καθώς και ο:

-έστω και με τον "πλακατζίδικο" ύφος του δεύτερου- προσεγγίζουν απίστευτα καλά το θέμα, δίνοντάς μου -ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ- το έναυσμα για να προσπαθήσω να αποδείξω αυτά που υποστηρίζω. Και ξεκινάω, λογικά, από τις πιο κοντινές στο θέμα, δύο τελευταίες απόψεις, οι οποίες κατ'εμέ το μόνο που δεν λαμβάνουν υπ' όψη -με κάθε καλή διάθεση- είναι η μοναχικότητα, δηλαδή η ανεξαρτησία του selfing. Αντί αυτής, παρατηρούμε πως εξακολουθεί να υφίσταται η αναγκαιότης της "έλλειψης Κ" για να υπάρξει selfing. Διαβάζουμε: "Όταν δεν υπάρχει κάποιος να προκαλέσει τον αναγκαίο πόνο..." Τότε -και μόνον τότε- φαίνεται πως υπάρχει χώρος για να κάνουμε λίγο... self-κάτι. Η σύνδεση αυτή μας φαίνεται αυτονόητη, λόγω της εμπειρίας που έχουμε αποκομίσει από άλλες πρακτικές. Θεωρούμε, δηλαδή, π.χ. πως το αυνανίζεσθαι δεν αποτελεί πάθος αλλά, μάλλον απόρροια του "δεν βρίσκω, ρε μάγκα, να γαμήσω" (τώρα, -ας μην αρχίσω- γιατί υπάρχουν ολόκληρα communities με άτομα και ζευγάρια οπαδούς του Αυνάν, αλλά.. τες πα). Η αντίληψη αυτή, μας έχει μάθει πως κάποιες πρακτικές, υφίστανται ΜΟΝΟΝ ως υποκατάστατα του... επιθυμητού.
Και ερωτώ:
Μπορεί να υποστηρίξει, κανείς, ότι η επιδειξιομανία οφείλεται στην έλλειψη Κ, τέτοιου, που να σε πετάει "τσίτσιδη" στους 5 (ή και παραπάνω) δρόμους? Φυσικά και όχι. Η public-nudity δεν σχετίζεται ούτε με το status ενός ατόμου, ούτε με το είδος της σχέσης στην οποία βρίσκεται, ούτε καν με το εάν βρίσκεται σε σχέση. Οι επιδειξιομανείς (φανερά-μουλωχτά-ή μακάρι κρυφά = publically-voyeurism-fear of getting caught) είναι τέτοιοι και θα εφαρμόζουν τις, όποιες, πρακτικές τους ανεξαρτήτως άλλων καταστάσεων. Όπως, δηλαδή, ακριβώς και με το selfing. Αυτό προσπαθώ να δείξω!!!

Η αναφορά μου -και παραλληλισμός- του selfing με την δημόσια έκθεση (κυρίως τον κίνδυνο να συμβεί αυτή), δεν ήταν τυχαία. Στα self-sessions το κομμάτι της δημόσιας έκθεσης απαντάται περίπου όσο συχνά και το BDSMικό κομμάτι. Κι αυτό είναι που το κάνει ξεχωριστό (separate, όχι special). Στο BDSM, γνωρίζουμε, ήδη, αρκετά καλά την πρακτική των cutters ή -ελληνιστί- του "ξυραφιάσματος". Φαντάζομαι πως δεν υπάρχει Κ που να μην έχει αναλάβει -τουλάχιστον μία- τέτοια περίπτωση. Οι λόγοι για το cutting έχουν εκτενώς αναλυθεί σε άλλα νήματα. Αυτό, όμως, που αποτελεί κοινή γνώση πια, είναι πως αφορά καθαρά σε αυτοτιμωρία. Και εξακολουθεί η τιμωρία -ως ανάγκη- να υφίσταται και μέσα στη σχέση (αν θα συνεχίσει μόνη ή αν θα την τιμωρεί ο/η Κ είναι θέμα του/ης Κ). Στο ίδιο κλίμα είναι και ο δημόσιος εξευτελισμός. Στον αντίποδα και των δύο, λοιπόν, βρίσκεται το selfing. Όπως ακριβώς παίρνει καύλα απο το rush της επίδειξης (και όχι εξαναγκασμένου humiliation) έτσι επακριβώς παίρνει καύλα από το rush του πόνου και δεσίματος (ανεξάρτητα από τιμωρία)^. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί η ιστορία μίας καταπληκτικής, εξ Αμερικής, γυναίκας, με την οποία συζήτησα, έμαθα και κατάλαβα πολλά επάνω στον χώρο. Πριν από πάρα πολλά χρόνια, η γυναίκα αυτή, πίστευε ότι με μια-δυο κουβέντες, ένα πιτσιρίκι από την Ελλάδα(δλδ εγώ), θα μπορούσε να κατανοήσει τα εξής:
1. το πως η ίδια είχε άντρα και παιδιά και ήταν sub
2. πως είχε δύο(2!) πληρωτούς Tops να την σαπίζουν στο ξύλο στα session, αλλά να μην τους θεωρεί Αφέντες της και πως
3. παράλληλα με όλα αυτά έιχε μία ανεξάρτητη -αλλά όχι κρυφή- σεξουαλικότητα επάνω στο selfing.
Ζορίστηκα να χωνέψω πολλά στην αρχή (ιδίως αυτό το Master -έστω Τοπ- αξεσουάρ στον λαιμό μου καθόταν). Αυτό, όμως, σήμερα, όπως σχεδόν και όλα τα υπόλοιπα που ανέφερε δεν μας προκαλούν και ιδιαίτερη αίσθηση πια, σωστά? Πλην, βεβάιως, του selfing -όπως διαπίστωσα από το νήμα- και γι αυτό προσπαθώ και γράφω ακόμα. Ένα, λοιπόν, από τα self-sessions που προτιμούσε, ήταν να δένεται με σχοινιά χιαστί (spread eagle) μπροστά από την -κλειστή- κυρίως μπαλκονόπορτα του σπιτιού, αυτή που κοιτάει στον κεντρικό δρόμο. Πριν ασφαλίσει τα χέρια της, εφάρμόζε ρεύμα επάνω της (σε σημεία κατά περίπτωση) και κράταγε ένα κορδόνι με τα δόντια της. Το κορδόνι αυτό, εάν χαλάρωνε, θα άνοιγε την κουρτίνα, αποκαλύπτοντας -σε όλο της το μεγαλείο- (μιλάμε για μονοκατοικία σε κλασική αμερικανική γειτονιά) μία γυμνή και δεμένη κυρία (κάπου και... κάτι καλώδια, χεχε). Όταν, προσπαθώντας τότε να καταλάβω, την ρώτησα γιατί το έκανε αυτό (καλά το bondage, torture κ.λ.π., αλλά γιατί ο... κίνδυνος της έκθεσης στην μπαλκονόπορτα) μου απάντησε διττώς. Πως αφ'ενός η καύλα του καθενός -και το πως αυτή κλιμακώνεται- γίνεται σιγά-σιγά αντιληπτή με την εμπειρία (κάτι που τελικά ισχύει, χεχε). Κυρίως όμως, γιατί, όπως είπε: "προτιμώ, εάν δεν λειτουργήσουν οι μηχανισμοί που με λύνουν, να με δουν και να με βοηθήσουν -και ας με δει και ολόκληρη η γειτονιά- παρά να με βρουν νεκρή και δεμένη σε κανένα motel"(εννοούσε αυτούς που πάνε κρυφά σε κάνενα ξενοδοχείο για να το κάνουν)!!! Εμπειρία, συνειδητοποίηση, ασφάλεια, απόλαυση! Βέβαια, το γιατί έβαζε το ρεύμα, το οποίο θα μπορούσε να την κάνει να φωνάξει και έτσι να... αποκαλυφθεί, μάλλον το ενέτασσε στα της... καύλας, LOL.

Παρόμοια παραδείγματα (φαντασιακά έστω), έχω στην σελίδα που ανεβάζω(ευλογάμε και τα γένεια μας) ξένα comics αφού τα μεταφράσω στα ελληνικά (με "φτιάχνουν" περισσότερο έτσι). Για... όσους ενδιαφέρονται θα πρότεινα τα:
"Πρόγραμμα για βασανιστήρια.pdf" - 3ο κατά σειρά
"Τρεις στον αέρα.pdf" 5ο - κατά σειρά
και φυσικά το "Γιατί το θέλω στη μέση του δρόμου.pdf" - 8ο κατά σειρά
Βρίσκονται στο^^: https://masterep.blogspot.com/

Παρόμοιες ιστορίες(αληθινές και μη) έχω διαβάσει σε αντίστοιχα fora, γιατί ΝΑΙ, οι selfers έχουν δικές τους pages και fora, κάτι που αποδεικνύει και με έτερο τρόπο την ανεξάρτητη φύση του lifestyle τους. Υπάρχουν ακόμη και professional -πληρωτά ντε!!- sites αποκλειστικού self πορνό. Ξεχωριστά από BDSM sites και με μεγαλύτερη αναλογία. Είναι, δηλαδή, περισσότερα (self sites) ανά (public nudity sites) από ότι (BDSM sites) ανά (Vanilla sites). Κάτι λέει αυτό, σωστά? Μήπως λέει πως ο υπόλοιπος κόσμος και γνωρίζει και αναγνωρίζει και αποδέχεται το selfing όπως ακριβώς είναι και για αυτό ακριβώς που είναι? Μια ιδέα για το μέγεθος της πρακτικής, μπορεί να φανεί (δεν θα αναφερθώ σε πληρωτά), στα:
https://www.selfbound.net/
https://grometsplaza.net/
http://www.boundanna.com/

Τα παραπάνω παρουσιάζουν πληθώρα ιστοριών και τεχνικών (αφήνουμε προς το παρόν φωτό και βίντεο) και κυρίως, δίνουν πληθώρα συμβουλών ασφαλείας. Και εδώ ερχόμαστε και στο τελευταίο από τα όσα ήθελα να στηρίξω. Η ασφάλεια. "Παίζοντας" πολλά χρόνια με τον ηλεκτρισμό, αλλά και με άλλου τύπου edge playings, γνωρίζω πως η πρόληψη και η γνώση μπορεί να μας προφυλάξει από τα χειρότερα. Για ένα από τα πράγματα που νιώθω υπερήφανος είναι που κατάφερα (αλλού εύκολα-αλλού δύσκολα) να πείσω γνωστά μου άτομα selfers, να ξεπεράσουν τις όποιες αναστολές και να ανοιχτούν σε κάποιον (σύζυγο-σύντροφο-φίλο). Γιατί είναι προτιμότερο να γνωρίζουν τι κάνεις (και ας σε θεωρήσουν και ανωμαλάρα) και κυρίως ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που το κάνεις. Έτσι, αν αργήσεις, θα ξέρουν ότι κάτι δεν πήγε καλά και θα σε αναζητήσουν. Και είναι φυσικά προτιμότερο να σε βρουν σε οποιαδήποτε εξευτελιστική στάση και κατάσταση, παρά να μην ξέρει κανείς τίποτα και να πάθεις -ποιός ξέρει- τι!!!
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμων σε όλες τις πρακτικές, ούτε και μπορεί, άλλωστε. Η όποια εμπειρία, όμως, μπορεί να σώσει ακόμα και ζωές, την κρίσιμη στιγμή. Ακόμη και η παραμικρή εμπειρία. Και αυτό, γιατί όσο πιο πολύ γνωρίζουμε -και άρα- συζητάμε μία πρακτική, τόσο πιο πολλά μαθαίνουμε για τους κινδύνους, που αυτή ενέχει, και την αποφυγή τους. Έχοντας αυτό στο μυαλό, πόσο λογικό μας φαίνεται να μην γνωρίζουμε τίποτε και να μην μιλάμε καν για μια πρακτική υψηλού κινδύνου (ακόμη και θανάτου) όπως το selfing? Μας φαίνεται λογικό να το απορρίπτουμε και να το παραγκωνίζουμε?

Ας σταματήσουμε, λοιπόν, τους εξοστρακισμούς από τον, "ορθόδοξο" BDSM-ικά, χώρο μας. Νιώθω απίστευτα άσχημα λόγω του ότι αρκετοί άνθρωποι -που δικαιωματικά ανήκουν στο BDSM- φιμώνονται, Που αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο. Που σε έναν χώρο για όλους εμάς, αυτοί ΔΕΝ μπορούν να "χωρέσουν". Δεν μπορούν καν να μιλήσουν για τον δικό τους τρόπο ζωής γιατί αυτός δεν αναγνωρίζεται. Δεν μπορούν να πουν "ποιοί είναι" χωρίς να εισπράξουν χλευασμό, ειρωνίες και ύβρεις. Μετά από αυτό, έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι μήπως υπάρχουν και άλλες ομάδες και πρακτικές -που εγώ αγνοώ- που να υφίστανται τέτοιο bullying (και αν ναι, ίσως το bullying να είναι ο λόγος που τις αγνοώ/αγνοούμε). Μόνο η σκέψη, με... τρομοκρατεί. Ντροπή!!!


* Προς χάριν οικονομίας ας υιοθετήσουμε τους μή δόκιμους όρους "selfer" και "selfing", αντί των περιφραστικών "self-BDSMer" και "self-BDSMing".
** Δεν έχω κάνει και διατριβή. Από την εμπειρία μου, είναι γύρω στο 10-15%, κοντά δλδ στους: έναν ή δύο ανά δέκα.
*** Κάθε χιουμοριστική άποψη, εμπεριέχει πάντοτε και το υπόβαθρο του ρεαλιστικού πεδίου αναφοράς της.

^ Όχι πως δεν υπάρχουν ενδιάμεσες περιπτώσεις ή και συνδυασμοί
^^ Ελπίζω ότι η παράθεση του site μου δεν αντιβαίνει στους κανόνες του forum. Δεν είναι κάτι πληρωτό, δεν είναι άλλου τύπου forum. Απλά μία σελίδα με δέκα(10) comics που έχω επιμεληθεί. Εάν, τελικά, δημιουργεί πρόβλημα, θα την αποσύρω άμεσα. Ευχαριστώ!