Βαμπιρολατρεία

Νήμα από ιδέα του isnogood - Βαμπιρ κλπ. -- ιστορία, ιστορίες, φαντασιώσεις, εμπειρίες, εικόνες, λινκς, πως ξεκίνησε να σας αρέσει ή όχι και ότι συνδέεται με αυτό.


http://en.wikipedia.org/wiki/Vampire


​

 

Εχει να κανει με την λατρεια και την ποσιν του αιματος ανθρωπου η και ζωου!
Εχω διαβασει καποτε καπου και δεν ξερω καν αν ειναι αληθινο, για τους βρυκολακες της Σαντορινης, περα απο τους θρυλους για τον βοεβοδα Βλαντ Τεπες τον Ανασκολοπιστη στην περιοχη των καρπαθιων ορεων στην Τρανσυλβανια και βεβαια το μυθιστορημα του Μπραμ Στοουκερ.
Ολα αυτα φυσικα, περα απο το γεγονος της υπαρξης των νυχτεριδων βαμπιρων που πινουν αιμα ανθρωπων η ζωων και που παντως δεν ζουν στην Ελλαδα.
Στα πρωτα χρονια του κινηματογραφου ταινιες οπως ο Δρακουλας με τον Μπελα Λουγκοζι η το Νοσφερατου με τον Κλαους Κινσκι τρομαζαν πολυ.
Τωρα πλεον καποια εργα και λογω των ψηφιακων εφε εχουν γινει τοσο splutter που εκεινα μπροστα τους ειναι για παιδακια του νηπιαγωγειου.

 

δηλωνω μεγαλος φαν ... αλλα ας μιλησει καποιος αλλος πρωτα ...
αααα... και διαφωνω με την Female ως προς το αν συνδεεται με την νεκροφιλια , πιστευω πως μπορει και να συνδεεται και σε μεγαλο βαθμο μαλιστα ....
για μενα δεν εχει να κανει τοσο με το αιμα , αλλα με την ιδεα της απολυτης παραδοσης που ειναι ακρως καβλωτικη ...

 

Να ξεκαθαρισουμε κατι για να μην μπερδευομαστε.
Λανθανουσα νεκροφιλια ειναι, και οπου παντως δεν ειναι απαραιτητο να πινουν αιμα, μια κατασταση που ο φετιχιστης κυριος η κυρια την βρισκουν ειτε να πηδιουνται μεσα σε φερετρο, η το ερωτικως ποθουμενο ατομο να μπαινει στην κασσα οπου και να παριστανει τον νεκρο.
Αντιθετα στην κυριολεκτικα ψυχοπαθητικη διαστροφη της Νεκροφιλιας αυτης καθ' εαυτης, ο πασχων ηδονιζεται στο να ασελγει σε πτωματα, ειτε ειναι σε φερετρο , ειτε οχι χωρις επισης να ειναι απαραιτητο το να τους πιει το αιμα.
Αλλο δηλαδη ο βαμπιρισμος και αλλο η νεκροφιλια.

 

Γνωριζω κατι βαμπιρολατρες.
Τριγυριζουν τις νυχτες εξω απ'τα Χανια φορωντας μπερτες και μουρμουριζουν "μη-τσο-τα-κης μη-τσο-τα-κης....."

 

Απάντηση: Βαμπιρολατρεία

[MP3]http://www.fileden.com/files/2007/1/30/712892/To_Vampirr.mp3[/MP3]




Λατρεμένος..  

 

Ερευνητές αποδίδουν στην πορφυρία (μια γενετική ασθένεια του αίματος) τις φυσικές παραμορφώσεις, την ευαισθησία στο φως και τη δεδηλωμένη απέχθεια προς το σκόρδο και τους σταυρούς που εκδηλώνουν οι γνωστοί και σεσημασμένοι "βρικόλακες". Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι ο γνωστός και σεσημασμένος κόμης Δράκουλας, έπασχε από μια κληρονομική αρρώστια...

Ο καθηγητής David Dolphin, ένας αναγνωρισμένος και σοβαρός βιοχημικός του πανεπιστημίου του Βανκούβερ του Καναδά, μελετώντας τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο κόμης Δράκουλας στο βιβλίο του Μπραμ Στόκερ, έφτασε στο συμπέρασμα ότι ο μύθος του βαμπιρισμού δεν είναι και τόσο μύθος, μιας και τα συμπτώματα της πορφυρίας (κόκκινα ούρα, νευρικές κρίσεις, κ.α.) ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό στους θρύλους των βρικολάκων που όλοι γνωρίζουμε, αλλά και σε άλλους σχετικούς θρύλους της Ασίας που μας είναι σχετικά άγνωστοι. Όλες οι εκδηλώσεις αυτής της ασθένειας "κολλάνε" πλήρως στο πρότυπο που έθεσε ο ερευνητής. Έτσι, με μιας, δικαιολογείται γιατί οι βρικόλακες δεν βγαίνουν έξω αν δεν είναι νύχτα, γιατί πίνουν αίμα και γιατί αποφεύγουν - σαν το διάολο το λιβάνι - να φάνε σκόρδο.

Η πορφυρία, μια πολύ σπάνια ασθένεια, περιγράφεται κυρίως ως μια έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων από το αίμα, επιφέροντας μια υπερευαισθησία, βλέπε υπεραλλεργία, στο φως του ήλιου. Επιπλέον, εκείνος που πάσχει από αυτή είναι αντικείμενο σοβαρών παραμορφώσεων. Πιο συγκεκριμένα, το σύστημα που είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη και την κατανομή των τριχών στο σώμα του λειτουργεί πλέον ανώμαλα και, ακόμα πιο εντυπωσιακό, η μύτη και τα δάχτυλά του ατροφούν και συρρικνώνονται, σε σημείο που να μοιάζουν περισσότερο με άκρα ή νύχια αρπακτικού πουλιού παρά με χέρια ανθρώπου.

Η εξέλιξη της ασθένειας επιφέρει επίσης μια δυσκαμψία των χειλών και των ούλων του πάσχοντα και ο μορφασμός στον οποίον οδηγείται αναγκαστικά αφήνει να φανούν τελείως τα δόντια του. Δε θέλει και πολύ για τη λαϊκή φαντασία, τα απλά και του μέσου ανθρώπου κυνόδοντα να αποκτήσουν την όψη πραγματικών κοφτερών δοντιών άγριου θηρίου. Είναι προφανές ότι οι βρικόλακες των περασμένων αιώνων ήταν πραγματικά άτυχοι. Δεν είχαν στη διάθεσή τους γυαλιά ηλίου, αλλά ούτε και μπορούσαν να κάνουν μετάγγιση αίματος για να βάλουν μέσα τους τα ερυθρά αιμοσφαίρια που τους έλειπαν. Σήμερα οι μέθοδοι αυτές για την καταπολέμηση της πορφυρίας είναι ευρέως διαδεδομένοι, και το μόνο που έχει να ρισκάρει ο ασθενής είναι η περίπτωση να κολλήσει aids. Σε ό,τι αφορά στο σκόρδο, είναι γνωστό ότι το φυτό αυτό περιέχει μια χημική ουσία που δρα ανασταλτικά με κάποια ένζυμα του ήπατος. Ένας υγιής άνθρωπος αν φάει σκόρδο θα έχει σίγουρα προβλήματα με την μυρωδιά της ανάσας του, ένας άνθρωπος όμως που πάσχει από πορφυρία, θα δει τα προβλήματά του να δεκαπλασιάζονται αυτομάτως από τη στιγμή που θα βάλει μόλις μια σκελίδα σκόρδου στο στόμα του. Τα τριχωτά και παραμορφωμένα από την ασθένεια πρόσωπά τους άλλωστε θα μπορούσαν να εξηγήσουν από μόνα τους τη θρυλική απέχθεια των βρικολάκων για τους καθρέφτες και... τους σταυρούς, εφόσον μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα, οι ασθενείς θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι είναι "δαιμονισμένοι". Εκείνο όμως που χτυπάει περισσότερο τη φαντασία, είναι το γεγονός ότι οι "βρικόλακες", μην έχοντας κάποιον τρόπο να πραγματοποιήσουν εκείνη την εποχή μεταγγίσεις αίματος, δεν είχαν άλλη λύση από το να πίνουν μεγάλες ποσότητες αίματος.

Επιπλέον, οι γάμοι ανάμεσα σε ανθρώπους με το ίδιο αίμα συγγένειας να κυλά μέσα τους, πολύ συχνοί πριν από κάποιους αιώνες, διευκόλυναν την εγκατάσταση της ασθένειας σε κάποιες συγκεκριμένες "γαλαζοαίματες" περιοχές, όπως ήταν και η Τρανσυλβανία, πατρίδα του Δράκουλα. Είναι γνωστό ότι οι βασιλείς της Αγγλίας 'Αννα, Γεώργιος ο 3ος, Γεώργιος ο 4ος, αλλά και ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος ο 2ος είχαν χτυπηθεί από την πορφυρία.

Απ' ότι φαίνεται, εκείνο που κατά τη διάρκεια αιώνων απομάκρυνε την προσοχή των γιατρών από τους "βρικόλακες" ήταν οι λαϊκές "διαγνώσεις". Οι διαγνώσεις των ανθρώπων του λαού, των απλών ανθρώπων που τρομοκρατούνταν με το ασυνήθιστο θέαμα που εξέπεμπε η κατάσταση των άτυχων ασθενών. Προσπαθήστε να φανταστείτε πώς έβλεπαν τότε έναν τύπο που έβγαινε από το σπίτι του μόνο τη νύχτα, που είχε όψη θηρίου και τρίχες παντού. Έναν άνθρωπο που ίσως να μην ήταν άλλος από εκείνο που όλοι έβλεπαν σαν την πηγή όλων των κακών που θα τους έβρισκαν...
supernatural.gr
( http://news.pathfinder.gr/periscopio/3768.html )

 

Stop your grinnin' and drop your linen!  

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=6875

 

Και αυτό (το οποίο αναφέρεται μέσα στο παραπάνω ούτως ή άλλως) -> https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=5743

Φανταστικά threads και τα δύο.  

Όσον αφορά το συγκεκριμένο thread και την ερώτηση, η απάντησή μου είναι η εξής:

Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι "μου αρέσουν τα vampires ή το αίμα" as such. Αυτό που μου αρέσει είναι ο,τιδήποτε έχει να κάνει ή σχετίζεται με τη νύχτα. Μου αρέσει η θέα του αίματος, αλλά μόνο εικαστικά - σε φωτογραφίες/εικόνες- και όχι κανονικά (τρέμω τις βελόνες και όταν είναι να κάνω εξέταση αίματος, αν δω βελόνα και αίμα λιποθυμώ).
Γενικότερα λοιπόν δε τη βρίσκω με το vampirism, ούτε θα κυκλοφορούσα ποτέ ντυμένη ως vampire ή να πίνω αίματα κτλ όπως κάνουν κάποιοι οι οποίοι "πιστεύουν" ότι είναι vampires. Να δαγκώνω και να με δαγκώνουν μου αρέσει όμως  
Τέλος, αυτό που με ελκύει στο συγκεκριμένο θέμα είναι η dark πλευρά του και ίσως λίγο το supernatural που το διακατέχει.

Κι όπως είπε και ο Gary Oldman στην Winona Ryder στο Dracula... "I love you too much to condemn you..."​

 

Πολύ λάιτ για μας τους αληθινούς ανθρωποφάγους τα βαμπίρ.

 

 

Στα βαμπίρ ανήκει και κάποιος που του αρέσει από αμυχές που προκαλεί στο σώμα του άλλου να γεύεται το αίμα του;

 

Υποθετω πως ναι!