Βεβαιότητα: συναρπαστική ή..προβλέψιμη και ανιαρή;

Στο D/s και στο M/s εφόσον έχει δοθεί η συναίνεση - αυτό είναι το στιγμιαίο γεγονός και όχι η κατίσχυση - η έκβαση δεν είναι αβέβαιη διότι γνωρίζουμε ότι είναι η επικράτηση του Κ, στο M/s η απόλυτη επικράτηση. Η διαδρομή έχει στοιχεία αβεβαιότητας ιδίως για το υ σκέλος.

Υποθέτω ότι η αντίληψη για τα ρίσκα εντός D/s ή M/s είναι από την πλευρά του υ; Έχω την εντύπωση ότι μια γενική αντίληψη των D/s και M/s πραγμάτων είναι ότι το Κ σκέλος παίρνει ρίσκα που έχει αναγνωρίσει εκ των προτέρων, ελέγχει την έκβασή τους και μπορεί να διαχειριστεί αν κάτι δεν πάει σύμφωνα με ό,τι είχε στο νου του. Ίσως όταν το υ βλέπει ρίσκα εκεί που ίσως να μην υπάρχουν απλά δεν έχει αρκετή εμπιστοσύνη προς το Κ ακόμα και δεν έχει αφεθεί. Οπότε το πεδίο που μπορεί να ασκηθεί κατίσχυση και D/s - M/s είναι προς το παρόν σχετικά περιορισμένο και αβαθές.

Σιγουριά και βεβαιότητα για μένα στο D/s και στο M/s σημαίνει ότι δεν ανακαλύπτουμε κάθε λίγο και λιγάκι ότι υπάρχει και το χλιαρό νερό. Δηλαδή ότι έχουμε δεδομένα ορισμένα αυτονόητα και ορισμένα όχι τόσο αυτονόητα αλλά αξιακά αναγκαία για να υπάρχει D/s ή M/s.

Έχει, υποθέτω, ουσιαστικό ενδιαφέρον διότι στο διαμορφωμένο κομμάτι καθρεφτίζεται όλη η δουλειά του Κ, την βλέπει, την βιώνει και αντλεί απόλαυση μέσα από αυτήν και τα ανάλογα ισχύουν για το υ επίσης. Δεν υπάρχει το απόλυτο έτσι και αλλιώς διότι οι άνθρωποι αλλάζουν, οι συνθήκες αλλάζουν πολύ και μερικές φορές χρειάζεται φροντίδα και κόπος για να κρατήσουμε το χθεσινό κεκτημένο που είναι τόσο απολαυστικό για μας.

Αλλά ακόμα και αν υπήρχε ή αν στη θέση του βάζαμε το οιονεί απόλυτο, ποιος κρίνει αν επιτεύχτηκε ή όχι; Το υ είναι απασχολημένο με το να υπηρετεί και να χρησιμοποιείται και μέσα από αυτό να αλλάζει καθημερινά καθώς ενδοβάλλει αυτά που ο Κ επιδιώκει για αυτό, να βιώνει και να απολαμβάνει, μπορεί την ίδια ώρα να κρίνει;

Δε νομίζω ότι υπάρχει απολύτως προβλέψιμη συμπεριφορά για τον λόγο ότι τα συναισθήματα έχουν επίπτωση στην εκάστοτε συμπεριφορά και αυτά δεν είναι προδιαγεγραμμένα. Υπάρχει μια δεδομένη επιθυμία και πιθανώς προσήλωση σε αυτό που έχουν, σε αυτό που δημιουργούν. Οι συμπεριφορές προς αυτό δεν είναι ούτε απολύτως προβλέψιμες ούτε πάντα οι καταλληλότερες ή οι πλέον επιθυμητές και πάντα υπάρχει περιθώριο καλυτέρεψης, διόρθωσης κλπ.

Αν δεν προκύπτει τίποτα νεότερο στις συμπεριφορές του υ είναι επειδή κάποιος από τους δύο ή και οι δύο δεν βλέπει τίποτα νεότερο και αυτό σημαίνει ότι έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους να διακρίνουν το νεότερο και το πρόσφορο κλπ, είναι ένα είδος τέλματος που οφείλεται στο πώς βλέπει πλέον ο ένας τον άλλο.

Ούτε η κατίσχυση έχει μόνο σταθερό και προβλέψιμο μέρος ούτε η ανταπόκριση στην κατίσχυση με υποταγή είναι μια ευθεία γραμμή. Έχει και αυτή τάση και διακυμάνσεις.

Όσο συναρπαστική θέλουν και είναι διατεθειμένοι να φροντίσουν να την κάνουν τα μέλη που την απαρτίζουν. Η κατίσχυση δεν είναι στιγμιαία, είναι - μεταξύ άλλων - βίωμα που απλώνεται σε βάθος χρόνου και εκφράζεται με τρόπους τόσο προδιαγεγραμμένους όσο και αυθόρμητους.

 

Αγαπημένη @gaby_m , εξόχως σφαιρική και ρεαλιστική η κατάθεση σου, την απόλαυσα λέξη προς λέξη.

Θα σταθώ μόνο στο

γιατί εν πολλοίς, μου θύμισε την διευκρίνιση του μέλους με το οποίο η συζήτηση αποτέλεσε αφορμή για το νήμα, και η οποία ήταν η εξής:
«Συναρπαστική και απολαυστική είναι η πρακτική επιβεβαίωση της βεβαιότητας ότι η ανάγνωση του απέναντι είναι σωστή και η σιγουριά για το προσχεδιασμένο και επιδιωκόμενο τελικό αποτέλεσμα»

Έχει πάντα ενδιαφέρον το να βλέπεις τις θεάσεις εκάστου από το μετερίζι του, και να απαντούν επί της ουσίας σε προβληματισμούς σου.
Και τούτο ισχύει για όλους όσους συνεισέφεραν στο νήμα και τους ευχαριστώ για αυτό.

 

Αγαπημένη @Mystique πάντα χαίρομαι όταν συνεισφέρω σε έναν προβληματισμό.

Ενδιαφέρον παράθεμα, έχω την εντύπωση ότι πρώτη φορά διαβάζω σε μια πρόταση έξι (6) λέξεις για το βέβαιο που, όλες μαζί, στα μάτια μου, φαίνονται να σχεδιάζουν ένα αχνό "αν".