Γειτονια

Εμενα σε αυτη τη γειτονια μερικα χρονια. Τα τελευταια δυο σε ενα χαμοσπιτο μενουν δυο αντρες ρωσσικης καταγωγης περιπου εξηντα ετων και οι δυο. Φαινονται σκληροι ανθρωποι.
Εμαθα οτι ο ιδιοκτητης τους το παραχωρησε χωρις ενοικιο για πεντε ετη, εκεινοι ανελαβαν να το σουλουπωσουν κι εχουν κανει πολυ καλη δουλεια. Λεω μια τυπικη καλημερα μαζι τους.

Το πρωι περνουσα απο εκει. Βγηκε ο ενας, ασπρομαλλης, ψηλος. Ηρθε προς το μερος μου, φοβηθηκα λιγο.

-Σε ακουσα προχθες το βραδυ. Μου ειπε αφηνοντας ενα ειρωνικο γελιο.
-Θα κανετε λαθος.
-Δεν κανω. Αλλα..
-Αλλα; Τον κοιταξα με απορια.
-Δεν περιμενα οτι σου αρεσει να σε μαστιγωνουν!
Μου κοπηκε η λαλια, δεν εβγαλα αχνα.
Γελασε.
-Αν το ηξερα, θα σε ειχα μαστιγωσει πολλες φορες μεχρι τωρα!
-Δεν... δεν.

-Σκασε. Ελα μεσα

Τον ακολουθησα. Τον σπιτι ηταν αρκετα παγωμενο. Ο αλλος ανδρας επινε τον καφε του. Κατι ειπαν στα ρωσικα. Γελουσαν.
Ο αλλος αντρας σηκωθηκε, ηρθε κοντα μου. Μυριζε βοτκα.

-Βγαλε τα ρουχα σου! Μου ειπε

-Δεν θελω. Απαντησα ο αλλος ο πρωτος ηρθε κοντα μου. Μου εδειξε δυο μακρυες δερματινες λουρηδες

-Βγαλε τα ρουχα σου, να σε μαστιγωσουμε, εχουμε και δουλειες!

Δεν ξερω αυτον τον φοβαμαι πολυ. Εκανα οτι ειπε γδυθηκα. Ο αλλος μου περασε σκρατς στα χερια τα εδεσε μπροστα απο το κεφαλι μου
Με εδειραν παρα πολυ. Δεν θυμαμαι ποτε ξανα τοσο πονο.