Γιατί είμαι...Ο εαυτός μου.

Τίτλος Κειμένου :I am...ME by [little_miss]Tijger
απο το http://www.tijgerdesign.nl/heartsflame/default.htm
Μετάφραση : lara_property_of_Εp


Γιατί είμαι...Ο εαυτός μου...


Ποια Είμαι?
Ποια είμαι? Δεν είμαι τίποτα λιγότερο από άνθρωπος, πονάω, γελώ, κλαίω, και θυμώνω απίστευτα κάποιες φορές.

Μήπως αυτό με κάνει κακό άνθρωπο? Είμαι κακιά επειδή μερικές φορές γίνομαι απαιτητική, απόλυτη και εριστική, ξεσπάω και κλαίω? Όχι? Θα μου λέγατε μάλλον πως είμαι χαζή να το σκέφτομαι καν.

Λοιπόν έχω και κάποια άλλα νέα για σας. Δεν με κάνει ούτε κακή υποτακτική.. Απλά επειδή εκφράζω τα συναισθήματα μου, την προσωπικότητα μου, δεν με κάνει κακή.. Κατά κόρον αυτό είναι μέρος του ξεχωριστού ατόμου που είμαι.

Λοιπόν πώς αυτό χωράει μέσα στην υποτακτικότητα μου? Πού πάω μ αυτό? Θέλω να Σας δείξω πως είμαι μεν υποτακτική αλλά είμαι ταυτόχρονα και ο εαυτός μου. Και ο Αφέντης μου αγαπά εμένα. .πολύ σωστά. .ΕΜΕΝΑ. Αυτό συμπεριλαμβάνει όλα και ότι είμαι.

Μ αγαπάει όταν είμαι στα πόδια του, μ αγαπάει όταν γίνομαι γκρινιάρα, παραπονιάρα και κακόκεφη (και πιστέψτε με είναι πολλές αυτές οι φορές), μ αγαπάει όταν τον σπρώχνω μακριά μου και παίρνει τον χρόνο και τον κόπο να ανακαλύψει γιατί το κάνω, και μ αγαπάει απλά και απόλυτα για μένα. Γνωρίζει πως πολλές φορές παλεύω με την υποτακτικότητα μου, ακόμη και μετά από 10 χρόνια σε αυτόν τον τρόπο ζωής, μερικές φορές νιώθω «λάθος» και «άσκημη» σαν υποτακτική, γνωρίζει πως όταν πιέζω και σπρώχνω το κάνω επειδή χρειάζομαι επαναδιαβεβαιωση για το πια είμαι και πως νιώθω. Είναι τόσο κακό?

Όχι.. και γιατί? Γιατί είμαι εγώ.

Πήρα το κολάρο του και του παράδωσα όλα όσα είμαι, κι αυτό συμπεριλαμβάνει και τα καλά και τα κακά. Νιώθω να αξίζω αυτά που μου προσφέρει? Όχι, κατά κόρον δεν νιώθω να τ αξίζω μιας και σαν υποτακτική νιώθω συχνά πως απέτυχα. (προσέξτε χρησιμοποίησα το «νιώθω πως απέτυχα» κι όχι απέτυχα).

Μπορώ να γράφω σελίδες ολόκληρες για τα συναισθήματα μου, όταν ωστόσο φτάνω στην πραγματικότητα η πόρτα δεν είναι απλά κλειστή είναι κλειδωμένη και έχει και ένα τραπέζι από πίσω!Έκανε τον μεγαλύτερο αγώνα να με βρει εκεί μέσα, να με βοηθήσεινα αντιμετωπίσω
τα συναισθήματα μου, και να μου δείξει πως δεν είναι «λανθασμένα» και γιατί καν ασχολείται?...γιατί είμαι εγώ και μ αγαπάει όλη στο σύνολο μου.

Ποια θα ήμουν σαν άτομο και σαν υποτακτική αν μπορούσα να προχωράω στη ζωή χωρίς προκλήσεις? Δεν γνωρίζω αλλά εκείνο που γνωρίζω είναι πως δεν θα ήμουν το άτομο που είμαι σήμερα. Ναι ΓΝΩΡΙΖΩ ότι είμαι δύσκολη πολύ περισσότερο απ όσο όλοι εκεί έξω θα μπορέσουν να δουν κοιτάζοντας με, αλλά εξακολουθώ να είμαι εγώ. Ο Αφέντης μου μ αγαπάει, k ιας μην ξερω το γιατί.

Όλοι πιστεύουν βλέποντας με πως είμαι δυνατή γεμάτη αυτοπεποίθηση..

Φίλοι μου έχω νέα για σας. .είμαι οτιδήποτε εκτός απ αυτό!

Ο καθένας μπορεί να φορέσει ένα χαμογελαστό χαρούμενο πρόσωπο αλλά μέσα μου μην προσπαθήσετε καν να μπείτε γιατί να στε βέβαιοι δεν θα σας αφήσω να με δείτε.

Τρέμω την υποτακτικότητα μου, ακόμη και μετά από 10 χρόνια σε αυτό τον τρόπο ζωής ακόμη δεν εκφράζω τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου, ακόμη νιώθω «λάθος», βρώμικη, ανώμαλη κι η λίστα θα μπορούσε να μεγαλώσει αλλά έχετε πάρει μια ιδέα. Όποτε η ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου καθημερινά είναι. .πώς είναι δυνατό κάποιος να μ αγαπά? Πως μπορεί κάποιος να με δει σαν μια καλή υποτακτική?

Η απάντηση είναι επειδή είμαι εγώ.. και ο Αφέντης μου, μου το υπενθυμίζει πολύ συχνά. Μου υποδεικνύει πως δεν χρειάζεται ένα χαλάκι της πόρτας, αλλά κάποια που να μπορεί να του δίνει την αίσθηση πως η υποταγή της αληθινά σημαίνει κάτι.

Γνωρίζει πως η υποταγή μου είναι ότι δυσκολότερο για μένα να προσφέρω σ Αυτόν, κι αυτό τον κάνει να το εκτιμά περισσότερο.

Γνωρίζει πως νιώθω για τον εαυτό μου, έτσι κάθε μικρό βήμα που κάνω για Εκείνον εκτιμάται και αγαπιέται απ Αυτόν. Όταν κατορθώνω ν ανοίγομαι και εκφράζω εκείνα που εκφράζω, αντιλαμβάνεται πόσο μεγάλα βήματα είναι για μένα και τα αντιμετωπίζει έτσι. Ποτέ δεν με κάνει να νιώθω ότι ο τρόπος που νιώθω είναι «λάθος».

Είμαστε όλοι ξεχωριστές οντότητες έτσι δεν είναι? Οπότε πως μπορούμε να νιώθουμε πως είμαστε λάθος η κακοί? Οι άλλοι μπορεί να μην συμφωνούν με τις σκέψεις και τις επιθυμίες μας, τα θέλω μας και τις ανάγκες μας, αλλά από την άλλη εμείς συμφωνούμε με όλους όσους συναντούμε στην καθημερινή ζωή μας? Είμαι εγώ, μια ξεχωριστή οντότητα, μια γυναίκα, μια υποτακτική, πηγαίνω καθημερινά δουλειά με κοστούμι, κι επιστρέφω σπίτι και φοράω το
κολάρο μου. Αν είμαι "κακή" θα εξαρτηθεί από το ποιόν θα ρωτήσετε. Σίγουρα μπορώ να στιγματισθώ απ εκείνους που δεν έχουν ιδέα για το πια είμαι, να με χαρακτηρίσουν με διάφορα ονόματα, να γελάσουν με την σεξουαλικότητα μου η την υποτακτικότητα μου, αλλά ξέρετε τι? Στο τέλος της ημέρας η μοναδικές γνώμες που έχουν σημασία είναι αυτή Του Αφέντη μου και η δικιά μου. Θέλετε να μάθετε γιατί? Είναι απλό,είναι επειδή είμαι εγώ.

Παλεύω τόσο πολύ με το ποια αληθινά είμαι μέσα μου, το ότι δεν θέλω να δει κανείς τις «σκοτεινές» μου επιθυμίες, μια και φοβάμαι πως θα με αηδίαζαν. Δεν μπορώ καν να τις μοιραστώ όλες με Τον Αφέντη μου, αν και γνωρίζω πως ποτέ δεν θα σκεφτόταν για μένα σαν «αρρωστημένη». Είναι ένα εμπόδιο μέσα μου. Ακόμη αφήνω το τι σκέφτονται οι άλλοι να παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου κι αυτό είναι λάθος, γιατί είμαι ΕΓΩ.

Και γνωρίζω πως αν μοιραζόμουν το ποια είμαι μέσα μου, τότε οι αληθινοί μου φίλοι θα χαμογελούσαν και θα ένιωθαν περήφανοι για μένα που μπορώ να είμαι ειλικρινής για το ποια είμαι, αλλά όπως είπα αυτή η μέρα δεν είναι ακόμη εδώ, ίσως.. κάποια μέρα..

Τώρα το μοναδικό σημαντικό πράγμα είναι πως μαθαίνω να μ αγαπάω, εξάλλου πώς είναι δυνατό κάποιος να μ αγαπά πραγματικά και να με γνωρίζει όταν δεν γνωρίζω και δεν αγαπάω τον εαυτό μου. Αλλά μαθαίνω να το κάνω και ξέρετε γιατί?

Γιατί είμαι ΕΓΩ !!!

Σημείωση: Οφείλω να σημειώσω πως οι απόψεις της little_miss δεν αντικατοπτρίζουν τις δικές μου απόψεις.

 

Μπορει να εχει διαφορετικες αποψεις,αλλα δε παυει να ειναι ενα ωραιο και καλογραμμενο κειμενο!