Γιατί επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις ?

Υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που, σε κάποια φάση της ζωής τους, έχουν αναρωτηθεί, γιατί συνεχίζουν να μένουν σε μια σχέση που φαινομενικά αφήνει ακάλυπτες τις ανάγκες τους. Σαν να πρόκειται για μια εκτός ελέγχου δύναμη που τους αναγκάζει να μένουν εκεί. Άλλοι την βαφτίζουν ανασφάλεια, άλλοι συνήθεια και άλλοι εξάρτηση, ενώ υπάρχουν χιλιάδες ακόμα ονόματα που μπορούμε να της δώσουμε και τα οποία περιγράφουν με σαφήνεια μερικές από τις μεγαλύτερες αλήθειες πάνω στις οποίες μια τέτοια σχέση έχει χτιστεί.

Η πιο πλούσια πηγή για την ανεύρεση απαντήσεων σχετικά με το "γιατί" φτιάχνουμε τέτοιες σχέσεις και το "πώς" μπορούμε να τις αλλάξουμε, βρίσκεται στην μελέτη των προσωπικών μύθων που ο καθένας μας κουβαλά από την στιγμή που γεννιέται και μεγαλώνει στο μοναδικό οικογενειακό του περιβάλλον. Εκεί θα μάθει να αλληλεπιδρά, θα παρακολουθήσει την καθημερινή ιστορία αγάπης των γονιών του - άσχημη ή όμορφη -, θα του ανατεθούν ρόλοι, θα κληθεί να ανταποκριθεί σε πολλών ειδών προσδοκίες και, τέλος, θα κατασκευάσει την δική του ιστορία, το δικό του "σενάριο ζωής". Τόσο ο ρόλος που θα αναλάβει όσο και ο ρόλος των ανθρώπων με τους οποίους θα επιλέξει να σχετιστεί, υπαγορεύεται από τις απαιτήσεις αυτού του σεναρίου. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που έχει τον ρόλο του "σωτήρα" στη ζωή, με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο, επιλέγει να περιβάλλεται από αδύναμους και με ανάγκη για προστασία ανθρώπους. Από την άλλη, η "αδυναμία" είναι το σενάριο ζωής εκείνων που χρειάζονται αντίστοιχα έναν "σωτήρα" για να υπάρχουν.Κάποια απ' αυτά τα σενάρια δεν είναι ιδιαίτερα καλογραμμένα, με αποτέλεσμα να μας ταλαιπωρούν. Φανταστείτε, για παράδειγμα, την εκμετάλλευση που θα υποστεί κάποιος, αν σύμφωνα με το σενάριο ζωής του, έχει αναλάβει τον ρόλο του "θύματος". Ευτυχώς, όμως, που όλα σχεδόν τα σενάρια μπορούν να ξαναγραφτούν.
Ας αναλογιστούμε τις προηγούμενες σχέσεις μας και ας δούμε τις ομοιότητές τους. Μήπως καταλήγουμε πάντα με έναν ακατάλληλο σύντροφο, αλλά απόλυτα συμπληρωματικό με τις ανάγκες που υπαγορεύει το σενάριο ζωής μας; Ας πειραματιστούμε με νέες και διαφορετικές πλοκές. Μόλις τροποποιήσουμε τις δικές μας δυσλειτουργικές ιστορίες θα αναζητήσουμε ανθρώπους συμπληρωματικούς στις καινούριες μας ανάγκες. Και το σενάριο ζωής μας μπορεί να οδηγήσει πια σε ένα ευτυχισμένο τέλος...

 

εγώ θα αναφέρω απλά μία κλασσίκη ελληνική αιτία που διατηρούνται τέτοιες σχέσεις ΕΓΩΙΣΜΟΣ ...

αρνούνται να αποδεχθούν ότι θα χωρίσουν ή οτί πρέπει να χώρισουν...

 

Αυτό είναι προβληματισμός όοοοοοοοοοοοοοοοολων μας,ανεξαρτήτως φύλου και ερωτικής ιδιοσυγκρασίας.Είναι αυτό που λένε κυρίως οι γυναίκες "Γιατί πέφτω πάντα σε "μ...κες..." ..
Για μένα να δεις πόσες φορές το χουν πει φίλε serr...και πολλές φορές άδικα(τι φταίω εγώ που έχω φλογερό ταπεραμέντο   )..

Οπότε ,ένα λέω:Μην πυροβολείτε τον μ..κα!!!!! ;);)  

 

Τα αρχέγονα ένστικτα που από την πρώτη σχεδόν στιγμή της ύπαρξης του ανθρώπου στη γή τον οδήγησαν να εξελλιχθεί και να αποκτήσει τη σημερινή του μορφή, δεν έχουν¨"θαφτεί". Ας ερευνήσουμε λίγο τις σχέσεις εκείνων των καιρών, όταν ο άνθρωπος ίσα μπορούσε να ξεχωρίσει από τον πίθηκο. Η επιλογή του συντρόφου γινόταν με βάσει τα γεννετικά χαρακτηριστικά. Ο σκοπός άλλωστε τότε, ήταν η δημιουργία υγιών απογόνων. Και στα ζώα (μακρυνά μας ξαδέλφια) ισχύει αυτό. Λέγεται για τα θηλαστικά, ότι από την μυρωδιά των ούρων καταλαβαίνουν αν ο/η σύντροφος χαίρει άκρας υγείας, και είναι σε θέση, μαζί με τα χαρακτηριστικά της ράτσας (βλέπε εξωτερική εμφάνιση) να αναπαράγει υγιείς απογόνους.
Στον άνθρωπο τη δουλειά την κάνουν οι φερομόνες (δεν μυρίζουμε ούρα - πιστεύω), αλλά και η οπτική καταγραφή των γεννετικών ανωμαλιών. Όσον αφορά τις φερομόνες, εκεί δεν μπορείς να πείς τίποτα, γιατί τη δουλειά την κάνουν οι χημικές αντιδράσεις οι οποίες σε περίπτωση ωορηξίας τίνουν να είναι και ανεξέλεγκτες. Όσον αφορά την οπτική καταγραφή, αυτό είναι θέμα εγκεφαλικών αντιδράσεων.
Όλοι μας, ανεξάρτητα από τον τρόπο ζωής μας, κατευθυνόμαστε από τα αρχέγονα αυτά ένστικτα και κάθε φορά που θα χρειαστεί να επιλέξουμε ένα σύντροφο, είτε το θέλουμε είτε όχι, τα ηνία αναλαμβάνει το ένστικτο της αναπαραγωγής και όχι τα συνειδητά θέλω μας. Αυτός είναι και ο λόγος που καταλήγουμε πολλές φορές με λάθος συντρόφους.
Άλλο η αναπαραγωγή και άλλο η συμβίωση. Ή με πιό απλά λόγια "είπαμε να πηδηχτείς, όχι και να παντρευτείς".

Παράγων νούμερο δύο είναι ο έρωτας. Υποστηρίζεται σε πρόσφατες έρευνες (περιοδικό Focus τεύχος Μαρτίου 2005) ότι ο έρωτας και η αγάπη είναι δύο διαφορετικές διεργασίες, που λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικά σημεία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Επιστήμονες δεν είμαστε, αλλά παρομοιάζεται στο άρθρο ο έρωτας με μία μορφή σχιζοφρένειας, στην οποία δεν έχεις τον έλεγχο της ορθολογικής σκέψης και έτσι οδηγούμαστε σε επιλογές λάθος συντρόφων. Ή με πιό απλά λόγια "μετά το σεξ ο άλλος πιάνει χώρο στο κρεβάτι".

Προσωπική μου άποψη, ότι τα πρότυπα με τα οποία μεγαλώνουμε όλοι μας, μας έχουν εμφυτεύσει την εικόνα ενός μή ρεαλιστικού συντρόφου. Π.χ. η μαμά μου πάντα μου έλεγε να επιλέξω έναν άντρα, που εκτός από ένα καλό παρουσιαστικό να διαθέτει και μόρφωση, να έχει μία καλή δουλειά και να βγάζει αρκετά χρήματα ώστε να μπορεί να με ζήσει και να έχει και μία μικρή περιουσία για να αποκαταστήσουμε τα παιδιά μας. Κατά τα άλλα, ποτέ δεν ανέφερε πέρα των τετριμένων, δουλευταράς, να μήν πίνει, να μήν τζογάρει, να μήν παίρνει ναρκωτικά, τίποτα άλλο. Από τότε που ήμουν στην πέμπτη δημοτικού άκουγα αυτό το παραμύθι, κάθε φορά που σαν κοριτσάκι γυρνούσα ερωτευμένη με κάποιο συμμαθητή μου ή κάποιο γειτονόπουλο. Μία τέτοια πλύση εγκεφάλου από την παιδική ηλικία, είναι σίγουρα ένας λόγος.

Όταν μπείς λοιπόν σε μία τέτοια σχέση και ξαφνικά ανακαλύψεις ότι ο σύντροφός σου είναι ακατάλληλος για εσένα γιατί να μείνεις; Παράγοντες όπως το οικογενειακό περιβάλλον, με μία μητέρα ή μία γιαγιά που θα πούν "εμείς δεν μιλάγαμε και κρατήσαμε το σπίτι μας", ή αντίστοιχα πατεράδων και παπούδων που λένε "πάνω από όλα τα παιδιά μας" δεν δηλώνουν ανθρώπους ευτυχισμένους.
Και κατά πλειοψηφία όλοι όσοι παραμένουν σε τέτοιες σχέσεις, έχουν την λανθασμένη εντύπωση ότι θα αλλάξουν το σύντροφό τους και θα τον μετατρέψουν στο ιδανικό τους. Και ενώ όλοι μας ξέρουμε ότι αυτό δεν γίνεται, επιμένουμε μέχρι να διαπιστώσουμε ότι πέρασαν τα χρόνια και ίσως να μήν υπάρχει το κουράγιο να ψάξουμε από την αρχή για το ταίρι μας, οπότε, ακολουθούμε τις συμβουλές των αγαπημένων μας προσώπων και συμβιβαζόμαστε.

 

Πολυ σωστα τα εβαλε τα πραγματα στη θεση τους η Αμαζόνα.. Ετσι ειναι.. οι περισσοτεροι απο εμας κανουμε το ιδιο λαθος.. Θα τον αλλαξω , θα την αλλαξω.. Μα εδω καλα καλα δεν μπορεις ν αλλαξεις το παιδι που εσυ ο ιδιος μεγαλωνεις θ αλλαξεις εναν ολοκληρωμενο ενηλικα μ ολα οσα κουβαλαει απο το σπιτι του και τα βιωματα του??

Νομιζω πως κανοντας προβληματικες σχεσεις , απλα κι ασυνειδητα αναπαραγουμε τις αρχικες σχεσεις μας με τους γονεις μας προσπαθωντας να τις ξαναζησουμε και να τις αλλαξουμε-βελτιωσουμε μ εναν αλλον ανθρωπο. Δεν ειναι τυχαιο πως αν ενα παιδι εχει μεγαλωσει σ ενα σπιτι που το χτυπανε ...ισως αναζητησει εναν εξισου βιαιο συντροφο , μονο και μονο γιατι αυτα τα προτυπα εχει. Δεν ειναι τυχαιο που αν ενα παιδι εχει εγκαταληφθει απο τους γονεις του, κανει τα ιδια στο συντροφο του ή και στα δικα του παιδια.. (ουσιαστικα αναβιωνοντας τη δικη του εγκαταλειψη).

Αν δεν συνειδητοποιησουμε πως εκεινες οι αρχικες σχεσεις, ετσι ηταν και δεν αλλαζουν πια , γιατι απλα ανηκουν στο παρελθον μας, αν δεν τις *πενθησουμε* και δεν τις θαψουμε μεσα μας, θα συνεχισουμε στο διηνεκες να μπαινουμε σε αδιεξοδες σχεσεις , που μονο θλιψη μας φερνουν..

 

Απάντηση:
Επειδή είσαστε ΜΑΖΟΧΙΣΤΕΣ και σας αρέσει να αυτομαστιγώνεστε ... 

Διάγνωση:
Εξ ου και ο Συναισθηματικός Μαζοχισμός που αφορά όλους μας

Ενδείξεις :
Μην ανησυχείτε...απλά κυκλοφορεί σε μορφή χρόνιας επιδημίας από καταβολής κόσμου,

Θεραπεία
Κατά την γνώμη μου είναι και η μοναδική μορφή μαζοχισμού που χρήζει ψυχανάλυσης και ψυχοθεραπείας

Προσέξατε τι έγραψα? Είσαστε ...δεν είμαι !!!
Ευχαριστώ δεν θα πάρω!  

Έχω ανάπτυξη τις άμυνες μου εναντίον του «μαλακομαγνήτη» σε υπέρτατο βαθμό και χρησιμοποιώ καλό antivirus που του κάνω καθημερινά προς το τέλος της ημέρας update

Για να προλάβω μερικούς που θα σκεφτούν ότι δεν ζω έντονα η ότι έτσι χάνω επεισόδια ...τους απαντώ: «Ζω πιο έντονα φιλτράροντας οτιδήποτε, απλόχερα μου προσφέρετε, κάνοντας πολύ αυστηρές επιλογές και τοποθετώντας τους ανθρώπους σε κατηγορίες επικίνδυνων για την υγεία (μου) και μη» !!
Ο καθένας στην ζωή μου έχει το χρόνο και την θέση που του αξίζει.

Προσοχή:
Αυτή είναι η καταλληλότερη απάντηση ακολουθήστε με προσοχή τις οδηγίες χρήσης που αναγράφονται σε αυτό το πακέτο  

Υπογραφή : « Σιδηρά Κυρία»
     

 

Επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις, όσοι υποκύπτουμε, για να βιώσουμε πάθη τονωτικά της αυτοεκτίμησης ή του αυτοεξευτελισμού μας. Επίσης, επειδή είναι οι περισσότερο ενδιαφέρουσες, αφού εμπεριέχουν επιθετικότητα, βία, αναμέτρηση και μας κρατούν σε εγρήγορση. Τρίτον και κυριότερον, επειδή δεν υπάρχουν μη προβληματικές σχέσεις, μεταξύ εμβίων όντων.
Η άποψη ότι οι άνθρωποι, σε συμβιωτικές κοινωνικές συνθήκες, παρακινούνται από ένστικτα, ανήκει στο περιοδικό Focus. Οι συντάκτες του οποίου, διαθέτουν πολυσχιδείς γνώσεις περί εγκεφαλικής χωροταξίας και, ενδεχομένως, ακατάσχετη ροπή προς την αναπαραγωγή του είδους.
Διαθέτω άμεση αντίληψη ως ιδιοκτήτης πρατηρίου φερομόνης.

 

Σωστά τα παραπάνω, αλλά επειδή εκτιμάτε το απλό, να δώσω και μια άλλη διάσταση:

Επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις επειδή είμαστε αστοί. Και η καθολική ασθένεια των αστών είναι η πλήξη .

Dream

 

να και κατι εντελως αυθορμητο που μου ρθε καθως διαβαζα ξανα τον τιτλο:

Γιατί επιλεγουμε προβληματικες σχεσεις?

Γιατι ειμαστε οι ιδιοι προβληματικοι.

τελεία.

 

RE: RE: Γιατί επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις ?

ώραια λύθηκε το πρόβλημα !!

 

Το θεμα ομως ειναι και τι θεωρει ο καθενας και οριζει ως προβληματικο.
Τα κριτηρια ειναι τελειως διαφορετικα για τον καθενα.
Και σιγουρα οταν μια σχεση γινεται πραγματικα προβληματικη τοτε σταματαει η αναζητα αλλου διεξοδους.
Λεγοντας "πραγματικα προβληματικη" εννοω οταν παυει να γιατρευει την πληξη (συμφωνω απολυτα με τους MasterJp και DreamMaster ) και τα αρνητικα της ειναι περισσοτερα απο τα θετικα.

Ο MasterJp εγραψε:

DreamMaster Wrote:
Επιλέγουμε προβληματικές σχέσεις επειδή είμαστε αστοί. Και η καθολική ασθένεια των αστών είναι η πλήξη



Τις επιλέγουμε όντας προβληματικές ή τις εξελίσουμε σε τέτοιες;

Απλά μαθήματα ... πολιτικής οικονομίας ...


Πολλες φορες εχω πιασει και ατομα που γνωριζω αλλα και εμενα την ιδια, οταν ολα ειναι τελεια στη σχεση να δημιουργουμε "τρικυμια" απο το τιποτα..

Η αλλες φορες να επιλεγουμε ατομα τα οποια ειμαστε σιγουροι οτι θα προκαλεσουν εκεινα την "τρικυμια". Επιζητουμε και καλυπτομαστε -εν μερει ισως- απο πιο παθιασμενες σχεσεις. Ισως να εχει δικιο η SM Art Lady για τον συναισθηματικο μαζοχισμο. Ισως απλα μας αρεσει να τρωγομαστε με τα ρουχα μας..


ΥΓ : Αυτα που γραφω δεν αναφερονται σε σχεσεις οι οποιες βασιζονται σε φανερη εκμεταλλευση(πχ οικονομικη) η σε περιπτωσεις -ανεπιθυμητης - βιας, οι οποιες απ οτι καταλαβα δεν αναφερονται στο συγκεκριμενο thead (ή νημα -για να χρησιμοποιησω την ορολογια σας   )