Για Σένανε μπορώ...

Θα ήταν ενδιαφέρον να μιλήσουμε σε θεωρητική βάση για το μέχρι που μπορεί να φτάσει η υποταγή μας στον Κυρίαρχο .
Χωρίς δεύτερη σκέψη θα έλεγα ότι για Αυτόν θα έκανα ότι επιθυμούσε.

Ακούγοντας ένα τραγούδι σε στοίχους της Σώτιας Τσώτου ήρθαν στο μυαλό μου διάφορες εικόνες όπως “Για Σένανε μπορώ να βγω να ζητιανέψω” ή “Για Σένανε μπορώ να βγω γυμνή στους δρόμους” ακόμα μου ήρθε η εικόνα της υποτακτικής που θα πάει ενάντια στους ποινικούς νόμους κατά διαταγή του Αφέντη της.
Εύκολα θα μπορούσε να πει Κ/κάποιος ότι ο Αφέντης που θα φέρει την υποτακτική του στη θέση να αντιμετωπίσει την αστυνομία ή το δικαστήριο δεν είναι σωστός .
Εγώ έμαθα όμως να μη κρίνω της προθέσεις του Αφέντη μου και ούτε να προσπαθώ να βρω τα βαθύτερα αίτια αυτών πριν ο Ίδιος θελήσει να μου τα αποκαλύψει .

Ζητάω λοιπόν την δική σας γνώμη για όλα αυτά και μέχρι που μπορεί να φτάσει η υποταγή μας στον Κυρίαρχο;

 

Υπέροχο θέμα... όσο και δύσκολο...
Για μερικους τα λόγια είναι πιο εύκολα από τις πράξεις, για άλλους το αντίθετο.

Κατ αρχήν θέλω να κάνω έναν διαχωρισμό.
Το που μπορώ να φθάσω βάση των επιθυμιών Του (υποταγή)
Το τι μπορώ να κάνω για το well being Του (αυτοθυσία)

Για Εκείνον μπορώ στ'απόσπασμα να πάω... κλπ κλπ, πατρίδα να προδόσω... Χριστέ ντρέπομαι τόσο... και όμως το μπορώ.... κλπ.
Λόγια δυνατά γυναίκας (ή και άνδρα) ερωτευμένης. Ένα ερώτημα που γεννιέται είναι... η αυτοθυσία είναι προδιαγραφή μιας D/s σχέσης? Θα έλεγα όχι, γιατί κανένας Κυρίαρχος δεν θέλει να θυσιαστεί η υποτακτική Του για Εκείνον. Αποδεχόμενος την υποταγή της είπαμε πως αναλαμβάνει την προστασία της, την συναισθηματική αλλά και την σωματική της υγεία.

Ωραία ως εδώ. Με την γνώση λοιπόν (όπως θα έπρεπε), πως ο Κυρίαρχος δεν θα μας έθετε ποτέ σε πραγματικό κίνδυνο σαφώς είναι πιο εύκολο να πούμε πως θα κάνουμε τα πάντα, ότι μας μας ζητήσει Εκείνος, γνωρίζοντας πως από κάτω μας υπάρχει δίχτυ ασφαλείας. Φυσικά δεν επιτρέπετε και να κάνουμε παραπάνω από αυτά που θα μας ζητηθούν οπότε μέσα στα δεδομένα πλαίσια είμαστε, επαναλαμβάνω, ασφαλείς.

Μέσα στον πυρετό της λατρείας μας όμως αναρωτιέμαι εάν αναλογιζόμαστε ασφάλειες και τα συναφή, αν την ώρα που μας ζητήσει να βγούμε στον δρόμο γυμνές, ή να πέσουμε στις γραμμές του τραίνου σκεφτόμαστε πως Εκείνος έχει προβλέψει την ώρα και τα δρομολόγια σωστά.
Η απάντηση είναι ναι... η απάντηση είναι όχι.
Οι submissives είναι άνθρωποι που συνήθως πάσχουν από το σύνδρομο του οσιομάρτυρα σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Δίνει την απαιτούμενη νότα δράματος σαν πρόσθετο καρίκευμα.
Υπάρχουν στάδια που αναπτύσονται μέσα μας, επίπεδα που ανεβαίνουμε. Θα έλεγα πως στην αρχή αν και η εμπιστοσύνη είναι λιγότερη, η ανάγκη να αποδείξουμε την υποταγή μας είναι μεγαλύτερη, συνεπώς και η τάση αυτοθυσίας είναι επίσης πιο έντονη. Επιπόλαιο? Ίσως, ας μην το αναλύσουμε εδώ.

Προχωρώντας στην σχέση τα πράγματα αλλάζουν, καταλαγιάζουν από μια άποψη, η επιθυμία να αποδείξουμε την υποταγή μας χάνει την ένταση της γιατί πολύ απλά είναι εμφανής σε κάθε βήμα της καθημερινότητας. Η εμπιστοσύνη μεγαλώνει και μαζί με αυτή, η πεποίθηση πως ο Κυρίαρχος μας, μας θέλει ΑΣΦΑΛΕΙΣ, οπότε κάνοντας αυτό που θέλει ξέρουμε πλέον πως δεν θα πάθουμε κάτι, έστω ανεπανόρθωτο.

Πάντα παίζει ρόλλο και ο τρόπος που μας αρέσει να αντιλαμβανόμαστε τον κίνδυνο ή την ασφάλεια, γιατί φυσικά ο κίνδυνος είναι έντονα διεγερτικός, η ασφάλεια όχι τόσο. Πολλές φορές μπλοκάρουμε μόνοι μας την αίσθηση ασφάλειας ώστε να βγάλουμε την απαιτούμενη αδρεναλίνη για να «πετάξουμε».

Δεν αναιρώ με τα παραπάνω το «Για σένα μπορώ», γιατί μπορούμε και θέλουμε να θυσιαστούμε εάν χρειαστεί για τον άνθρωπο που λατρεύουμε. Και το αίμα μας θα δώσουμε, και στον γκρεμό θα πέσουμε, και στον δρόμο γυμνοί θα βγούμε, και και και... αλλά ας μην ξεχνάμε πως ο Κυρίαρχος δεν απαιτεί άσκοπες θυσίες, αλλά ουσιαστική προσφορά και υπακοή, από τα μικρά, τα διασκεδαστικά έως τα μεγάλα και σοβαρά.

 

Απάντηση: Για Σένανε μπορώ...

...και απο που ξεκιναει. Αν αρχισει,το τελος αργει.Ορια δεν υπαρχουν.Οι φαντασειωσεις μας ειναι πολυ περισσοτερες απ'ολους μας.Αν οι φαντασιωσεις μας ηταν υλη,τοτε θα χρειαζομασταν εναν πλανητη σαν τον ηλιο για να κατοικουμε.

 

δεν νομιζω ποτε οτι ι Αφεντρα μου να απετουσε απο μενα να πηγαινα κοντρα στους νομους,αυτο θα εδειχνε οτι δεν με αγαπαει και οσοι ασχολουντε σοβαρα με τις d/s σχεσεις γνωριζουν καλα οτι η αγαπη ειναι ι βαση για μια d/s σχεση

 

Δίκιο έχεις. Αν το κάνει, συμφωνώ να την απολύσεις (release).

Σκέψου όμως ότι μπορεί να έχει πρότερο έντιμο βίο και αγνά κίνητρα. πχ. μπορεί να δείχνει ότι η Αφέντρα σου δεν αγαπάει τους νόμους.

 

πιστεύω ότι μέσα της η κάθε υποτακτική ή σκλάβα ξέρει ότι ο κύριος και αφέντης της δε θα τη θέσει σε δοκιμασίες επικίνδυνες.όταν υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης μπορεί ο καθένας να φτάσει μακριά .

 

Απάντηση: Για Σένανε μπορώ...

....και να χαμογελάω σαν να 'τανε γιορτή........

Αυτό είναι το "νόημα" του τραγουδιού. Η χαρά της μέσα από όλα αυτά που Εμείς κάνουμε

 

Η άποψη μου επί του θέματος είναι ότι, ο/η Αφέντης/τρα αναλαμβάνει την ευθύνη της υπάρξεως του/της υποτακτικού/ης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, πρακτικά να είναι αποκλειστικά υπεύθυνος/η, για την ασφάλεια, ευχαρίστηση, συντήρηση, ευημερία και τήρηση των νόμων προς όφελος του/της υποτακτικού/ής. Θεωρώ το μέγεθος της ευθύνης ανάλογο του να μεγαλώνεις ένα παιδί ή διατηρείς ένα κατοικίδιο. Και η δυνατότητα της της διατήρησης αυτής της υπεύθυνης στάσεις είναι αυτό που κάνει τον/την Αφέντη/τρα να ξεχωρίζει.

 

Συμφωνώ με όσα προεκτέθηκαν.
Αλλά αν Αφέντης είναι ο κυρ Παλαιοκώστας φελάει να τηρεί το νόμο και τους κώδικες εναέριας κυκλοφορίας;
Πώς θα μεριμνήσει για το κατοικίδιο μέσα από το μπουντρούμι;

 

Μία καθαρά συναισθηματική ερώτηση που σηκώνει μία καθαρά συναισθηματική απάντηση.

Μία υποτακτική που ανήκει πλήρως, και νιώθει και συναισθάνεται ότι ανήκει πλήρως, δεν έχω αμφιβολία ότι θα μπορούσε να φτάσει οπουδήποτε.

Όχι απαραίτητα από λατρεία, από υποταγή. Όχι κατ ανάγκη για να αποδείξει την υποτακτικότητά της, αλλά για να νιώσει την Κυριαρχία Του.

Απάτη ασυζητητί θα διέπραττε. Σε κίνδυνο σαφώς και θα έβαζε τον εαυτό της.

Την ευθύνη της την έχει Άλλος πλέον και η femsub έχει μάθει να το απολαμβάνει βαθιά αυτό. Να ακολουθεί αυτό που την συγκινεί συναισθηματικά ή αισθησιακά, χωρίς να έχει έννοια για τις συνέπειες.

Η υποτακτική που ανήκει πλήρως έχει εδώ και πολλά στάδια αφήσει πίσω της και ξεχάσει πώς είναι, την εναλλακτική της κριτικής αντιμετώπισης του Κυρίου της και της αξιολόγησης του αν Αυτός κάνει λάθος ή όχι.

Η υποτακτική αυτή, που ανήκει σε τέτοιο βαθμό, μπορεί να είναι μάλλον δυστυχής αν δεν υπάρχουν τέτοια άκρα για να φλερτάρει μαζί τους "για χάρη του Αφέντη της".

Το θέμα είναι ... από την προσωπική μου συναίσθηση των πραγμάτων, μπορεί να κάνω και λάθος, ότι οι femsub είναι μάλλον πιό αντικομφορμίστριες από τα αντίστοιχα Αφεντικά τους. Των προκλητικών ανατροπών, των εντάσεων, των παθών. αυτές, όχι Εκείνοι.

Βρίσκω λοιπόν πιό πιθανό μία femsub να εκλιπαρεί ακόμα τον Κύριό της να την αφήσει να κάνει αυτό, ή εκείνο, ή το άλλο "για χάρη Του" και ο Ίδιος να της λέει "κάτσε κάτω και ηρέμησε". Παρά να την ωθεί Εκείνος σε πράξεις επικίνδυνες ή αντικοινωνικές.

Για να ξαναγυρίσω στο αρχικό ερώτημα, "πού μπορεί να φτάσει η υποταγή μίας femsub στον Κυρίαρχο;" η απάντηση είναι φτάνει ως εκεί που θέλει Εκείνος και με τον τρόπο που θέλει Εκείνος. Όχι παραπέρα. Όχι με άλλον τρόπο.

Σκληρό μεν, αλλά οι έννοιες "περιορισμός" και "πειθαρχία" του BD από το BDSM, έχουν και αυτή την έννοια.

 

Θα συμφωνήσω με τα πιο πάνω.
Η ανάγκη για όλα αυτά είναι πρώτιστα δική μας. Δεν ισχύει η στάση που όλες έχουμε ίσως στην αρχή, πως γι Αυτόν μπορώ τα πάντα, Τον αγαπώ και θέλω να του προσφέρω τα πάντα με την έννοια θυσίας και υπέρβασης για χάρη Του. Αυτή είναι η δικαιολογία αν θέλετε. Γι αυτό και σε πολλές περιπτώσεις είχαμε έντονα διαφωνήσει με αρκετούς για το θέμα αγάπης vs ανάγκης για υποταγή. Αν δεν έχεις αυτές τις ανάγκες, τότε με τίποτα δεν θα βρισκόσουν σ΄ αυτό το χώρο. Και για όσες βρίσκονται εδώ για οποιοδήποτε λόγο πέρα από τις ανάγκες τους, πιστεύω πως βρίσκονται σε ένα χώρο στον οποίο δεν ανήκουν, δεν τους εκφράζει, δεν είναι δικός τους. είναι ίσως η διέξοδος που βρήκαν στηνν μοναξιά τους, στην επιθυμία τους να προσφέρουν αγάπη, στην πιθανότητα προσφέροντας χωρίς οι ίδιες να το έχουν ανάγκη να νιώθουν πιο αξιόλογες, να είναι ένας τρόπος να νιώθουν περισσότερη σιγουριά πως δεν θα τις παρατήσουν μια και κάνουν τόσα για χάρη του κ.ο.κ. Ένα σωρό λανθασμένοι λόγοι, λόγοι που δεν είναι ουσιαστικά τίποτα πέρα από δικαιολογίες έναντι στη μοναξιά και την προβληματική αυτοπεποίθηση.
Πιθανόν να αρχίζουν όλες με τέτοιες αντιλήψεις, αλλά εκείνες που υποσυνείδητα ήρθαν εδώ επειδή είχαν πραγματικά τις ανάγκες, άσχετα αν δεν τις έχουν συνειδητοποιήσει, αργά ή γρήγορα, με τη βοήθεια Του θα κατορθωσουν αν τις αναγνωρίσουν, να τις δουν γι αυτό που είναι πραγματικά, ενώ οι άλλες θα επιμένουν στις "θυσίες".
Πολλά θα μπορούσα να κάνω για Αυτόν. όπως το είπε και η tender lilly. θα έκανα ότι Εκείνος επιθυμούσε να κάνω. Αλλά το κάνω γιατί έχω ανάγκη να εκφράσω, να πράξω όλα αυτά, τα οποία μόνη μου για διάφορους λόγους δεν μπορώ. Γιατί είναι ευκολότερο και πιο αυθόρμητο να κάνω ότι καλύτερο για τους άλλους αντί για μένα, γιατί η διαταγή με απελευθερώνει από την ανάγκη να επιλέγω και να αποφασίζω, γιατί η διαταγή με λυτρώνει από τις όποιες ενοχές θα μπορούσε να έχει μια πράξη μου, γιατί η απόφαση είναι δική Του και όχι δική μου. Αν θέλω να αποφασίζω που και μέχρι που θα πάω γι Αυτόν αλλά χωρίς Αυτόν, τότε μάλλον δεν θα χρειαζόμουν οποιονδήποτε Αυτόν.

 

Να αντιστρεψω την ερωτηση?????
Μεχρι που θα εφτανε ενας/μια Κυριαρχος για να προστατεψει/υποστηριξει την υποτακτικη/σκλαβα του....????
Μηπως απο εκει πρεπει να το αρχισουμε και μετα να παμε μεχρι που μπορουν να φτασουν οι υποτακτικοι....