Για ένα κομμάτι ουρανό.

Σ,ένα σύννεφο θα μπω. Διψάω.
Να ρουφήξω κάθε κρυμμένη σταγόνα του πριν πέσει στη γη.
Στιγμές να κρατήσω, στο νου, την ψυχή. Να ποτίσω ύδωρ χαμόγελο, δάκρυ, χάδι και πόνο.
Χάδι θα γίνω να, σταγόνες να σου ρίχνω κάθε που μαυρίζεις, να πίνεις δροσιά να γεμίζεις ξανά.

Σ'ένα σύννεφο θα μπω. Πονάω.
Να τριφτώ στο μεταξένιο άγγιγμα του. Να αγγίζει το βαμβάκι τις πληγές απαλά, να ζεσταθώ. Ζωή να κρατήσω. Να χω να σου δώσω όταν μεθώ. Σταγόνες δροσιάς κάθε που πρέπει να προχωράς.

Σ'ένα σύννεφο θα μπω. Γελάω.
Να παίξω με τις μεταξένιες μπάλες του.
Χαρά να κρατήσω, να στις πετώ σαν τα παιδιά στον χιονοπόλεμο, μα καθώς αφοπλίζονται να σκορπούν χαρά. Να'χεις να γελάς.

Σ'ένα σύννεφο θα μπω. Να κουρνιάσω μέσα του. Κρυώνω.
Να πλέξω ζακέτες με το βαμβάκι του να σου πετώ να μην κρυώνεις κάθε που ξεσκεπάζεσαι, κάθε που βγαίνεις μένα ψιλό μπλουζάκι στην παγωνιά.

Σ'ένα σύννεφο θα μπω. Θυμάμαι.
Να ονειρευτώ.
Να φτιάξω μνήμες μεταξένιες να πέφτουν σταγόνες πάνω σου να μη ξεχνάς. Κι όσες δε θέλεις να θυμάσαι να σου πετώ βροχή να τις εξαφανίζει.

Σ'ένα σύννεφο θα μπω. Αφήνομαι.
Να ταξιδέψω. Ένα κομμάτι γης να αφήσω. Ένα κομμάτι ουρανό να σου χαρίσω.
Αερικό να γίνω. Δίχως ύλη. Κάθε που βραδιάζει και κάθε που ξημερώνει.
Στον ήλιο, στο φεγγάρι.

Ένα κομμάτι ουρανό να Σου χαρίσω...