Για την ημέρα του άντρα.

Του Γιώργου Χειμωνά
«…Κι αφού η γυναίκα τον άντρα μονάχα να τον αγαπάει μπορεί και τίποτε άλλο, θα κάνω εγώ, ένας άντρας, το εγκώμιο γι' αυτό το αυτοδημιούργητο θαύμα που είναι ο άντρας. Χαριστικά θα βάλω πρώτη στη σειρά τη συμβολή της γυναίκας, που σίγουρα βοηθάει να συντελεσθεί, κυρίως με το ανεκτίμητο (και κατ' εξοχήν γυναικείο) χάρισμά της, που είναι ο αλάθητος ρεαλισμός της. Χωρίς αυτόν ο άντρας θα παράπαιε, ακόμα θα περιπλανιόταν, θα είχε χαθεί μέσα στις ομίχλες των επικών του φαντασιώσεων -ένα χάρισμα που η γυναίκα, αν το θελήσει, μπορεί να το μεταποιήσει σε θανάσιμο ανδροκτόνο εργαλείο - αν θελήσει να υπονομεύσει, χρησιμοποιώντας το, όλες τις ευσυγκίνητες μυθολογίες, που χάρη σ' αυτές και αποκλειστικά μ' αυτές ο άντρας επιβιώνει.
Χειρώνακτας του πολιτισμού αλλά και εγκέφαλός του, έκτισε από την αρχή τον κόσμο με μέτρο τον άνθρωπο. Κι αν αυτός ο κόσμος φαίνεται να είναι ανδροπρεπής, εκεί που χρειάζεται γίνεται θηλυκός, πολύ τελειότερα απ' ό,τι θα τον έπλαθε η ίδια η γυναίκα: χάρη στον άντρα η τέχνη κατοικήθηκε από εξαίσιες (αν και ανύπαρκτες) γυναίκες και πήραν γυναικείο όνομα οι πιο αυστηρές εξουσίες της ζωής, ενώ κράτησε για τον εαυτό του τον δυστυχισμένο ρόλο του ηττημένου, δηλαδή αυτός επωμίστηκε με αυταπάρνηση τη μεταφυσική μοίρα της ήττας που βαραίνει το ανθρώπινο γένος.
Δεν δέχθηκε χαρμόσυνους αγγέλους όπως η Θεοτόκος, δεν έπεσε σε ερωτική έκσταση όπως η Αγία Θηρεσία, ταπεινά κι αγόγγυστα υπηρέτησε τη θητεία του στα τάγματα του Θεού. Δεν είχε μεγαλομανιακές ακουστικές ψευδαισθήσεις όπως η Ιωάννα της Λορραίνης - ανώνυμος αφανίσθηκε σε ατέλειωτους και άδικους πολέμους (και καμιά δεν έχει σημασία ότι ο ίδιος τους ξεκίνησε), εξοντώθηκε σε ισόβιες δουλείες. Ανιδιοτελής, αθώος αλλά ευφυής, εύπιστος με τη θέλησή του, εύθραυστος και χωρίς - σε αντίθεση με τη γυναίκα - να επιζεί του θρυμματισμού του, ασκημένος από ένστικτο να επινοεί τεχνάσματα του κυνηγιού για την τροφή της ομάδας, να αγρυπνάει για τους κινδύνους, από γεννήσεως ανυπεράσπιστος, γιατί η φύση τού πήρε πίσω όλα τα όπλα του, έμεινε πάντα πολεμιστής, άοπλος και με χίλιους τρόμους γενναίος.
Εκπνευμάτωσε τη φυσική του ρώμη και την έκανε δύναμη, κυρίως τόλμη, μυαλού και κραδασμό ιδεών. Αυτός είδε τα όνειρα όταν ήρθαν οι μεγάλες νύχτες ¬ κι όλα αυτά από το τίποτα, χωρίς ουσιαστική βοήθεια από κανέναν. Έχοντάς τα όλα αντίξοα, και πιο πολύ αντίξοη τη γυναίκα που τον αγάπησε.
Και λυπηθείτε τον, με την πιο ευγενικιά, την πιο τρυφερή λύπη, γι' αυτή την απέραντη, την ως το τέλος αβοήθητη μοναξιά του. Δείτε τον, παραμερίζοντας τις αγορίστικες κομπορρημοσύνες του, τα απελπισμένα χάδια της μάνας του -παραμερίστε τα όλα: τα αφηρημένα αγγίγματα της γυναίκας του, τα αρπαχτικά και φιλημένα χεράκια των παιδιών του και δείτε τον σε όλη του την ανέχεια. Και μη του μιλάτε, αφήστε τον να σωπαίνει όταν σωπαίνει. Και αν αρχίσει να κλαίει ξαφνικά, ποτέ μην τον ρωτήσετε γιατί..»

 

Απάντηση: Για την ημέρα του άντρα.

Έτσι είναι οι άντρες...έτσι πρέπει να είναι αυτοι που μείναν τουλάχιστον.
Σφάζει με το μπαμπάκι...εγώ τουλάχιστον ντρέπομαι..

 

Απάντηση: Για την ημέρα του άντρα.

Επίσεις τους αλλάζουμε πάνα, τους βάζουμε τάλκ και τους χτηπάμε τη πλατούλα να ρευτούν. 
Σιγά ρε παιδία τόση ευαισθησία!!!!!!!!!
Οι άντρες δεν χρειάζονται λύπηση, σωπαίνουν όταν θέλουν, μιλάνε όταν θέλουν,δεν μιξοκλάινε και δεν απολογούνται γιατι είναι άντρες.

 

Απάντηση: Για την ημέρα του άντρα.

Θα συμφωνήσω απόλυτα...γιατί αν δεν είναι έτσι, τότε ισορροπία δεν θα υπάρχει, και χωρίς ισορροπία, η ζωή δεν θα είχε τόση ομορφιά και τόσο ενδιαφέρον όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων

 

Απάντηση: Για την ημέρα του άντρα.

Δεν έπιασες όμως το νόημα(νομίζω),βρε Mirage.
Χώρια που κατακεραυνώνει για να μη πω τίποτα πιο χοντρό το γυναικείο φύλλο!!

 

Εξαιρετικό το κείμενο του Χειμωνά...

Πράγματι. Έτσι είναι. Η γυναίκα δεν μετέχει αυτής της ήττας. Συνήθως. Και όταν μετέχει, το κάνει αντρικά.

Σ' αυτό δεν θα συμφωνήσω. Ο οίκτος προσβάλλει, και αυτόν που τον δίνει και αυτόν που τον δέχεται. Δεν θα τον λυπηθώ λοιπόν ποτέ τον άντρα. Δεν είναι αντάξιό του...

 

Απάντηση: Για την ημέρα του άντρα.

Αυτό που κατάλαβα εγώ (μπορεί να έχω καταλάβει λάθος) είναι οτι στη τελευταία παράγραφο ζητά τον οίκτο των γυναικών για τους άνδρες εμφανίζοντας τους ώς άβουλα θήματα των γονιδίων τους που καθορίζουν την υπόσταση τους στη κοινωνία.
Όσο για της γυναίκες (και είμαι σίγουρος για αυτό) δεν θα ήθελα καποιός να της κατακεραυνώσει για τα μειωνεκτήματα που έχουν (και εμείς οι άντρες έτσι και αλλίως έχουμε τα σοβαρά μας μειωνεκτήματα) αλλά να της αγαπήσει για της αρετές τους.
Οι γυναίκες είναι σαν τη σοκολάτα γλυκίες, ζεστές, βελούδινες και όταν λιώνουν σου προσφέρουν τεράστια απόλαυση. Όταν λοιπόν απολαμβάνεις μια σοκολάτα και ταυτόχρονα παραπονιέσε για της θερμίδες της απλά δεν ξέρεις να ζεις (και στης γυναίκες και στης σοκολάτες μετανίωνεις πάντα μετά).
Έτσι είναι φτιαγμένες και όσο και αν γκρινίαζουμε έμεις οι άντρες για αυτό, στη πραγματικότητα δεν θα της θέλαμε αλλίως.