Για την πάρτη μου..

Γαμημένη αϋπνία δεν σε μπορώ άλλο με κούρασες.. δεν μπορώ άλλο αυτά τα ατέλειωτα βράδια ξαπλωμένος στο κρεβάτι και βυθισμένος στις σκέψεις.. καταντάει κουραστικό και συνάμα αντιπαραγωγικό εάν κάνεις κάποια πρωινή δουλειά…

Φφφφφφφφφφφφφ δυσκολεύομαι τώρα τελευταία να κοιμηθώ είναι αλήθεια.. με φοβίζουν τα όνειρα μου.. δεν θέλω να κοιμηθώ.. δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα.. τίποτα.. αφήστε με εδώ.. προχωρήστε παρακάτω.. λέω να κάτσω λίγο ακόμα.. πρέπει να ανασυντάξω τις δυνάμεις μου.. ποιες δυνάμεις, δεν έχουν απομείνει και πολλές.. στρατιώτης και εγώ σε αυτόν τον πόλεμο.. πωπω άσχημο πράγμα να μην ξέρεις τι να γράψεις.. πιο άσχημο πράγμα να έχεις μέσα σου πράγματα και να μην μπορείς να τα εκφράσεις.. αρχίδια καταλύτης συναισθημάτων είναι το γράψιμο..

Η αλήθεια είναι πως δεν μου έχει συμβεί πολλές φορές να θέλω να τελειώσω κάτι και να μην το κάνω.. για όλους τους γύρω μου αυτό που έχω είναι τέλειο.. για εμένα είναι μπέρδεμα.. είναι ιός και εξαπλώνεται ραγδαία.. και πρέπει να σε τελειώσω μικρή μου πρέπει γιατί αν δεν το κάνω τώρα που είναι αρχή μετά θα έχουμε πρόβλημα.. ξέρεις εσύ.. θα έχουμε πρόβλημα.. στα μάτια σου βλέπω τον εαυτό μου μικρό και γι’ αυτό δεν με ξεγελάς.. τους άλλους γύρω μας μπορεί αλλά εμένα όχι.. μπορεί να αισθάνεσαι ερωτευμένη μαζί μου αλλά δεν είσαι.. και πόσο όμορφα είναι αυτά τα παιχνίδια που μου κάνεις.. δυστυχώς τα είχα κάνει και εγώ.. και ξέρω πως σε στεναχωρεί το γεγονός ότι δεν σε αφήνω να πλησιάσεις αλλά έτσι πρέπει να γίνει.. γιατί αν εσύ πλησιάσεις δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα εμείς.. η αλήθεια είναι πως έχω αργήσει να σε χωρίσω το είχα πάρει ελαφρά στην αρχή το θέμα μας.. δεν πίστευα πως έχεις τέτοιες δυνατότητες.. και ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω αλλά έλα που συμβαίνει..

Από μικρός άκουγα ιστορίες που έλεγαν πως τα αντίθετα έλκονται.. και πως πάντα υπάρχει κάποιος που είναι το άλλο σου μισό και σε συμπληρώνει.. δεν ξέρω τι γίνεται με τα αντίθετα και κατά πόσο έλκονται αλλά αυτό με τα ομώνυμα είναι αρρωστημένη κατάσταση.. πολύ ιδιαίτερη και περίεργη έλξη.. ξέρει τι θέλεις.. ξέρει πότε στραβώνεις.. ξέρει πως να σε στείλει από την γη στον ουρανό και με ελεύθερη πτώση πάλι κάτω.. και το ίδιο της κάνεις και εσύ και είναι ένα ανελέητο παιχνίδι χωρίς σταματημό.. και εκεί που θέλεις να ηρεμήσεις σε τσιτώνει.. και ξέρεις πως αυτό θα συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.. και από την μια δεν θέλω να περάσω παλιές καταστάσεις, τότε που δίναμε τις μάχες σώμα με σώμα χωρίς πανοπλίες και με ξύλινα σπαθιά, και από την άλλη τα χτυπήματα που περνάνε το τείχος σου είναι τόσο έντονα τόσο ζωντανά που υπάρχουν φορές που θα προτιμούσες το τείχος σου να είναι μικρότερο και πιο εύθραυστο για να τα απολαμβάνεις συχνότερα.. γλυκά, έντονα και επικίνδυνα θανατηφόρα.. κάθε φορά που απολαμβάνω ένα τέτοιο χτύπημα.. κάθε φορά που γίνομαι ευάλωτος και ανοίγοντας τα χέρια μου σε κλείνω στην αγκαλιά μου.. κάθε μια τέτοια φορά απομακρύνομαι όλο και πιο πολύ από αυτόν που γνώρισες στην αρχή.. και κάθε μια τέτοια φορά μας φέρνει όλο και πιο κοντά στον χωρισμό.. σου είχα πει στην αρχή αν θυμάμαι καλά πως κράτα αποστάσεις για να περάσουμε καλά.. ήθελες να έρθεις πιο κοντά μου όμως εσύ.. δεν κατάλαβες πως το χάλασες εκείνη την στιγμή.. θα μπορούσαμε να περνάμε τέλεια.. ελεύθερη σχέση.. χωρίς πίεση, χωρίς τίποτα.. όχι δεν σου έφτανε εσένα αυτό.. στην αρχή σου έφτανε τώρα όμως όχι.. έκανες την επανάσταση σου.. ήθελες να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να εκφραστεί και εγώ σε κράταγα.. με έβαλες να διαλέξω.. αφού σου το ‘πα.. δεν είναι πως δεν σε θέλω, είναι πως δεν μπορώ.. ορίστε.. τι κατάλαβες τώρα; τώρα που μου δείχνεις τι αισθάνεσαι για εμένα χωρίς να το πιέζεις, χωρίς να το κρατάς μέσα σου; τι κατάλαβες; μπουρδέλο τα έκανες τα πράγματα, μπουρδέλο.. δεν θέλω ρε να με αγκαλιάζεις.. δεν θέλω να σε μυρίζω στα σεντόνια μου.. δεν θέλω να σε ακούω να μου ψιθυρίζεις λόγια γλυκά.. δεν θέλω.. αισθάνομαι περίεργα δεν το καταλαβαίνεις; με πηγαίνεις σε μονοπάτια διαφορετικά.. όμορφα αλλά διαφορετικά.. και πίστεψε με θα ακολουθούσα αν δεν ήσουν εσύ.. δεν μπορώ να στο εξηγήσω αλλά ξέρω πως αυτό που έχουμε εμείς οι δυο θα τελειώσει.. ξέρω πως να το κάνω να τελειώσει και να μην έχω τύψεις.. ξέρω πως να σε κάνω να την θυμάσαι αυτήν την σχέση.. ξέρω καλά το ρόλο του μαλάκα να τον παίζω και θα μπορούσα εύκολα να σε πληγώσω.. δεν θέλω να το κάνω σε εσένα όμως αυτό.. δεν με βοηθάς όμως δεν φεύγεις.. έρχεσαι όλο και πιο κοντά μου και πιο κοντά μου και το κάνεις με τόσο γρήγορο και περίτεχνο τρόπο που πολλές φορές απλά γελάω από αμηχανία.. και σίγουρα μοιάζεις με άγγελο αλλά σου είπα δυστυχώς μοιάζουμε και ίσως να σε στεναχωρήσει λίγο ο τρόπος που θα τελειώσουμε αλλά δεν σε φοβάμαι καθόλου.. θα βρεις τρόπους για να το ξεπεράσεις πολλούς και ίσως αν με έβρισκες πριν κάποια χρόνια να ήθελα να παίξουμε μαζί αυτό το παιχνίδι.. αλλά τώρα είμαι κουρασμένος.. ναι καλά κατάλαβες, έχω χάσει και εγώ αίμα μέσα από τέτοιες μάχες όπως θα χάσεις και εσύ όταν θα το παίξεις για πρώτη φορά.. σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι.. μόνο δυο στρατιώτες ψυχικά εξουθενωμένοι από την μάχη.. δυο καρδιές ταλαιπωρημένες.. και πολλές αναμνήσεις για εφόδια σαν κουτάκια πρώτων βοηθειών κρεμασμένα στην πλάτη σου.

Είναι ωραίο παιχνίδι μικρο μου αλλά δεν θα το παίξεις μαζί μου.

Δεγαμινιωτης.

 

Σοβαρά ποσταρεται Δεγαμινιωτης εδώ μέσα; Νόμιζα πως ήταν μόνο για ανήλικα το υλικό του.

 

Και εγώ ανήλικο είμαι.

 

Από πότε ρε παίδες..ένα κείμενο..ένας στίχος..ένα ποίημα..ένα τραγούδι.. μπαίνει σε ταμπέλα;;
Από πότε τα συναισθήματα διαχωρίζονται σε "ανήλικα ή ενήλικα";;
Από πότε κάτι που σε εκφράζει..που σου σε γεμίζει ..που σου φέρνει αναμνήσεις μπαίνει σε καλούπια;;
Υπάρχει άραγε ηλικία σε όλα τα παραπάνω;;

 

Και εσύ γιατί πειράχτηκες?

 

Τι ωραίες και ανοητα ρομαντικές που ειναι αυτες οι Ιστορίες Χωρίς Τέλος....
Κουραστικές όμως βρε παιδάκι μου για την ψυχή και το σώμα ενός ενήλικα άνω τον 30+...
Παρόλα αυτά διατηρούν την επαφή με το παιδί μέσα μας....Η έστω ειναι ένας από τους τρόπους....
Καλή υπομονή....

 

Από τότε που οι άνθρωποι χώρισαν τα συναισθήματα τους με βάση τις ταμπέλες..τα πετσοκοψαν και τα χώρισαν σε μικρά μικρά κουτάκια για να είναι πιο εύκολο κάθε φορά να τραβάνε το κατάλληλο κουτάκι ανάλογα με την περίσταση..
Πότε ανέμελοι εραστές πότε μυαλομενοι ενήλικες πότε συναισθηματικοί ποτέ δήθεν μοναχικοί..έτσι κολλάμε όλοι με όλους ανάλογα με το σκοπό μας..
Όλη μας η ζωή μια ταμπέλα ένα κουτάκι και ένα στάτους..

 

Το κουτακι ειναι το ταμπελακι του υποκριτη.
Και της υποκριτριας.
 

 

Εσείς όλοι δεν ζήσατε Δεγαμινιωτη όσο τον ζήσαμε εμείς στο tumblr, οπότε εξού και η διαφορετική άποψη   Κάποτε απλά κουράζεσαι από τέτοιες φιλοσοφίες του δεν έχω να κάνω τίποτα όλη μέρα κ γράφω για όλα τα 14χρονα που με ακολουθούν.