Δημήτρης Λιαντίνης: "Ο Μέγας Ανατολικός δεν είναι πια αποκάλυψη, αλλά επανάληψη"

Το "Νταντά" το έχετε ακουστά;
Τον Αντρέ Μπρετόν ίσως;
Τον Γκιγιώμ Απολλιναίρ έστω;
Το πρώτο Μανιφέστο του υπερρεαλισμού;

 

Αιντε πάλι ραπανάκια για την όρεξη...Κάτι εχω ακούσει. Τι σχέση έχει αυτό με την ερώτηση;

 

Υπέροχη διαδρομή, συναρπαστική, μοναδική, αξέχαστη το ομολογώ! Δεν ήμουν μαζί σας, απλά την είχα κάνει, κάποτε.

Αφήνοντας κατά μέρος αν ήταν ο Ελύτης και ο Σεφέρης υπερρεαλιστές, δεν έχω άποψη, οπότε δεν μιλάω, αυτό που διάβασα του Λιαντίνη στην ουβερτούρα του νήματος ήταν άστοχο. Ήταν τελείως άστοχο. Το να βγαίνει κάποιος σε συνέδριο ποίησης να λέει ότι "αυτά, εκείνα, τ άλλα τα είχαν γράψει και άλλοι, πριν από 25, από 20, από 2,5 αιώνες έτσι στα πρόχειρα" είναι σα να βγαίνει κάποιος σε συνέδριο χημικών και να κάνει ανακοίνωση ότι υπάρχει και το χλιαρό νερό. Και δεν έχει δίκιο για Εμπειρίκο ούτε βέβαια χάλασε την καριέρα (την ποια; ) του Εμπειρίκου ο Μ.Α. Γεγονός είναι ότι και ο ίδιος αμφιταλαντευόταν αν θα εξέδιδε το έργο, ότι ο Πετσόπουλος στ' αλήθεια είχε πολλές έγνοιες για το θέμα αυτό και έτσι ανέλαβε ο Ελύτης να γράψει ότι επρόκειτο περί θρησκευτικής υμνολογίας ανδρός αγαθού και καλού αλλά η κίνηση αποδείχτηκε επιτυχής. Οι καιροί είχαν αλλάξει από τότε που ολοκλήρωσε το έργο ο ποιητής.

 

Ναιιι, σπας λίγο και τα πόδια στα πλακόστρωτα, κοιτάς κ συνέχεια επάνω να χαζεύεις τις μπαρόκ λεπτομέρειες...και τελειώνει και σε ένα μουσείο με grand masters που σε μαγεύουν.

Ούτε θα τολμούσα να μπω στο μυαλό του Λιαντινη...αλλά ευτυχώς που εκδόθηκε. Μπορεί να είναι οργιαστική, αηδιαστική κάποιες φορές, αισθάνομαι να μπουχτίζω από τις ερωτικες εικόνες αλλά και μόνο που σε κάνει να νιώθεις έντονα συναισθήματα...για εμένα έχει εκπληρώσει τον στόχο του.

 

@Brt
Κανένα σπόρο δεν έρριξε ο Σιγιμούνδος, ακόμα μια πόρτα άνοιξε ο άνθρωπος... Άλλο τόνα, άλλο τ' άλλο...
Ε, μιας κι άνοιξε κάποιοι είδαν την θέα κι από κει που οδηγούσε η πόρτα.
Σπόρος ήταν το βραχυκύκλωμα που για πρώτη φορά έγινε τόσο ωμά αντιληπτό εκείνο τον καιρό, και που ακόμα ...διαχειριζόμαστε, τρομάρα μας..!
Κατά τα άλλα το μόνο ενδιαφέρον, προσωπικώς, που μπορεί να έχουν τα βαφτίσια είναι αν τα κουφέτα έχουν σοκολάτα...

 

Η μόνη σχέση που έχει ο Φρόιντ με τον υπερρεαλισμό είναι ότι στο πρώτο σουρεαλιστικό μανιφέστο που συνέταξε ο Μπρετόν, βαράνε παλαμάκια για τον Φρόιντ που διατύπωσε την άποψη ότι τα όνειρα έχουν την αξία τους. (περίπου).
Η πρώτη αναφορά στον σουρεαλισμό έγινε από τον Απολινέρ.

Κατά τα άλλα κίνημα ήταν και μάλιστα επαναστατικό.

 

@cadpmpc (τι νικ είναι αυτό) τέλειο χιούμορ αλλά δεν βρήκαμε έργο του Ελυτη μη υπερρεαλιστικό, να τα λέμε τα σωστά  . Η φροϋδική ανάλυση άνοιξε την κουνελοτρυπα για την χώρα των θαυμάτων...
@espimain όλο κουλούρια μαζεύω στο μάθημα...  bdsm μηδέν, υπερρεαλισμός μηδέν...

μέγας ανατολικός «ταξίδι άνευ Ορίων και άνευ όρων» όπως λέει κ ο συγγραφέας του

 

Έχω αναρτήσει στο παρελθόν αρκετά αποσπάσματα από το έργο "Ο Μέγας Ανατολικός".
Αγαπώ Εμπειρίκο

Ανεκπαίδευτη.  
Αλλά αν περνάτε εσείς καλά, μην δίνετε και πολύ σημασία.
Κι εγώ μπορεί να πεθάνω χωρίς να μάθω να παίζω "τσαμπούνα". Ε δεν θα το 'χω κι αμανάτι.

Το BDSM, τον υπερρεαλισμό και την τσαμπούνα, για να τα καταλάβεις χρειάζεται να ασχοληθείς με αυτά.

ΥΓ.1:
Παρεμπιπτόντως: Το μπρατιλίκι εξαλείφεται αυτομάτως όταν σχετιστείς με Κυρίαρχο. Αν όμως είστε ευτυχής με την κατάσταση σας, αποφύγετε τους Κυριάρχους, συνήθως μεταλάσουν τα μπατ σε υποτακτικές.  
Όλα έχουν το τίμημα τους.

ΥΓ.2:
Το ΥΓ1 γράφτηκε με καθαρά Ντανταϊστική διάθεση.

 

«Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένο δέρας της υπάρξεως μας...γιατί δεν υπάρχει bdsm νόμιμο η μη νόμιμο...υπάρχει μόνο bdsm χωρίς επίθετο»

Αν κατέβει το στέμμα της αυθεντίας, μπορεί κ να φανει το χιούμορ  

 

@Brt

Δεν αστειεύομαι ποτέ, όταν πρόκειται περί σοκολάτας...
...
Το φλερτ του Ελύτη με τον Υπερρεαλισμό, αν και ο ίδιος ανήκε στον στενό κύκλο του Α.Ε, συμποσώθηκε ευδοκίμως εις έναν πλατωνικόν έρωτα, περαιτέρω εγγύτης θα εγκυμονούσε πιθανόν κινδύνους δια τον ίδιο.

 

Ποιο αγνό σουρεαλισμό από αυτόν κάποιων νημάτων ούτε στα πιο υγρά τους όνειρα, Μπρετόν, Μπατάιγ και σία.

 

@cadpmpc όχι και φλερτ! Βαθύς έρωτας, ανομολόγητος για 30 χρόνια! Ο Ελυτης έρχεται από ένα αστικό περιβάλλον. Κρατάει τις νόρμες ακόμα στα πρώτα του έργα. Οι εικόνες πάνε να λιώσουν όπως τα ρολόγια του Νταλί, είναι όμως ακόμα ρολόγια. Τρώει με μαχαίρι και πιρούνι. Ταξιδεύει στας Ευρώπας, μετά την άνθιση του υπερρεαλισμού, γνωρίζει εκεί πλέον όχι μόνο υπερρεαλιστές αλλά και μοντερνιστές και επιτέλους 30 χρόνια μετά, σκάει η Μαρία Νεφέλη. Επιτέλους αφήνεται στον αυτόματο στίχο. Και, για εμένα, είτε διαβάσεις την Μαρία νεφέλη είτε τριπαρεις με ένα καλό κουμπί (ecstasy είχαμε στα νιάτα μου), ένα και το αυτό, σκάνε χίλια χρώματα, ακούς χίλιες μουσικές, μυρίζεις χίλιες μυρωδιές. Ποσο μάλλον αν τα συνδυάσεις   δεν είναι αυτό υπερπραγματικοτητα; Και πάλι βλέπεις επιρροές του Εμπειρίκου...πχ ο περίφημος αναγραμματισμός (βλ. Παρακάτω)

ο Εμπειρίκος είναι μεγαλοαστός και μεγαλωμένος χωρίς οικογένεια, χωρίς πατρίδα, παγκόσμιος αλήτης πριν καν μπει στην εφηβεία. Δεν έχει ανάγκη να τον αποδεχτεί κανείς, μπορεί να είναι ο μποέμ αετιδευς. Καταβροχθίζει, δεν περιμένει να του σερβίρουν. Και ξέρει ότι κανείς δεν θα τον παρεξηγήσει...είναι ο νεαρός Εμπειρίκος. Αποδέχεται νωρίς την σαρκοβόρα φύση του και την αποτυπώνει ανερυθρίαστα στα έργα του.

Μαρία Νεφέλη και Αντιφωνητης (Μ.Ν. Και Α. στα καθ’υμας Χεχε)
Μ.Ν. ΑΡΙΜΝΑ... σαν να τα βλέπω ακόμη χαραγμένα τα γράμματα μέσα στο φως... ΑΡΙΜΝΑ ΕΦΗ ΕΛ...
Α. Έλειπε. Όλο το πάνω μέρος έλειπε. Γράμματα δεν υπήρχανε καθόλου.
Μ.Ν. ΑΡΙΜΝΑ ΕΦΗ ΕΛ... εκεί, πάνω σ' αυτό το ΕΛ, η πέτρα είχε κοπεί και σπάσει. Το θυμάμαι καλά.

ΚΑΙ
χαρταετοί (Εμπειρίκος)
«Είναι η ώρα κάτασπρη. Η έκστασις γαλάζια. Η πόλις αχνίζει από ηδονή. Κουνούν τις χέρες τα παιδιά και, ακόμα, από τα στόματά των πηδούν σαν πίδακες οι λέξεις: ΚΑΛΑ ΛΕΟΝΑ ΝΟΛΑ ΠΥ...."

Αχ άσε μπορώ να θορυβώ για ώρες για το σουρεαλισμό.