Διαμόρφωση προσωπικότητας και οικογενειακό περιβάλλον

Πολύ "γονιδιακή" προσέγγιση πέφτει και νομίζω έχει παραγίνει πια (δε μιλλάω συγκεκριμένα για εδώ, αλλά γενικότερα).
Μια οπτική από αντιστροφή: αν δεχτώ το γονιδιακό του πράγματος, τότε προβάλλω ένα ντετερμινισμό των καταστάσεων. Όμως "ρόδα είναι και γυρίζει" και έχουμε δει πολλούς δούλους να φίνονται αφέντες και αφέντες να γίνονται δούλοι (εξαιρούνται εκατέρωθεν όσοι κρύβοναι πίσω από το δάχτυλό τους).
Επομένως οδηγούμαστε σε μια παγίωση που προσεγγίζει το ρατσισμό.
Αποδέχομαι το γονιδιακό παράγοντα, μόνο στο βαθμό που λειτουργεί αποτρεπτικά προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, για αντικειμενικούς λόγους που εξηγεί η ιατρική επιστήμη και μόνον.

 

Θα συμφωνήσω με τον Sbeast:
το έχουμε παρακάνει με την γονιδιακή εξήγηση της συμπεριφοράς, σεξουαλικής και μη.
Αν υπάρχει κάπου σοβαρή επιστημονική κουβέντα, αυτή αφορά μόνο την σύνδεση της ομοφυλοφιλίας με την γονιδιακή επίδραση, αλλά ακόμα και σε αυτό το πεδίο δεν υπάρχει -εισέτι- αδιαμφισβήτητη επιστημονική τεκμηρίωση.
Ολα τα άλλα , περί έμφυτης τάσης για υποταγή, κυριαρχία, πολυγαμικότητα ,απιστία( ! ) και των γονιδίων που "ανακαλύφτηκε" οτι ελέγχουν και καθορίζουν τα προηγούμενα είναι για να γεμίζουν τα λαϊφσταϊλ έντυπα, μπλογκς και μεσημεριανοπρωϊνάδικα της τουβούλας.

 

«Μόνο»;
Με πόση ευκολία το λες αυτό; Θα καταργηθεί ολόκληρος κλάδος της γενετικής; Πάλι θα ακυρώσουμε τις επιστήμες για να μη μας πουν «ρατσιστές»;
Άπειρες οι παραπομπές που αποδεικνύουν τη σχέση της ανθρώπινης και μη συμπεριφοράς με την κληρονομικότητα.

Με πόση ευκολία λοιπόν λέμε το «μόνο»;

http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=10&cad=rja&uact=8&ved=0CGwQFjAJ&url=http://www.hks.harvard.edu/dnabook/Gar%20Allen%20III.doc&ei=ms4vVPmqINT7auL6geAN&usg=AFQjCNGtTnrlCLcouFb2e3dQZakp9luPHQ&bvm=bv.76802529,d.d2s
http://web.stanford.edu/~wine/202/g-and-b.html#all
http://www.nytimes.com/2013/01/17/science/mouse-study-discovers-dna-that-controls-behavior.html?_r=0

 

Απλά μία υπόθεση έκανα περί γονιδιακής εξήγησης μην τρελλαίνεστε κιόλας, σιγά!
Πάντως προσωπικά θα μου έρχονταν πιο ''χειροπιαστό'' κάτι σχετικό με τα γονίδια παρά με ότι αφορα sub-non-un- conscious θέματα που πολλές φορές αμφισβητείται η ίδια η παρουσία τους.

@Sbeast η γονιδιακή ύπαρξη, αν υποθέσουμε ότι εκεί είναι η απάντηση, δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι αυτό το γονίδιο είναι πάντα ενεργοποιημένο, είτε ότι αυτό δεν περιέχει και τις δύο εκφάνσεις κυριαρχία-υποταγή , σαδισμό-υποταγή κ.α., ούτε ότι ο μηχανισμός λειτουργίας του, είναι γνώριμος με τον υπάρχον.

Αλλά όπως σημείωσα και πριν κάνω μία υπόθεση, όπως κάνουν γενικά οι επιστήμονες υποθέσεις, άλλωστε μην ξεχνάντε, υπόθεση-παρατήρηση-πείραμα-συμπέρασμα σημαίνει επιστημονική έρευνα (διδάσκεται από την φυσική β'γυμνασίου) μην προεξοφλείτε a priori τα οποιαδήποτε συμπεράσματα, το μέλλον θα δείξει  

 

@Elysium
Αντιγράφω κάποια αποσπάσματα από την πρώτη σου παραπομπή:
...My conclusion is that human behavior genetics at present has little or nothing that could be useful in trying to determine causes of certain human social behaviors -- like criminality -- and that to proceed otherwise will certainly lead to a legal and ethical quagmire equivalent to that encountered by the old Eugenics Movement during the 1920s and 1930s and the move toward massive sterilization, and eventually euthanasia of the so-called "unfit."...

...The point I want to stress here is that even in a case where we know so much about the particular gene, and where the clinical manifestations of the phenotype (when they are present) are clearly recognizable (not fuzzy, subjective categories like "criminality" or "alcoholism), the path between geno- and phenotype is not a straightforward, deterministic one. Natural selection has evolved a developmental process that is both complex and highly flexible to meet changing conditions of the environment ...

...To the question of whether current evidence allows us to predict, from various biological indicators early in life (including pre-natal tests), whether a given individual will display a propensity for criminal or violent behavior, I think the answer is clearly "No." No genes for criminality or even for aggression have ever been identified, and no physical or physiological markers for such behavior have shown any strong or reliable correlation. ...

...There is no reliable genetic evidence that suggests we are puppets responding to strings pulled by our genes...

την άλλη που λέει πως ανακαλύφθηκε περιοχή του DNA (οχι συγκεκριμένα γονίδια) στα ποντίκια που τα καθοδηγει πως να φτιάχνουν τις φωλιές τους θα μου επιτρέψεις να μην την εκλάβω ως επιχειρημα υπέρ της γενετικης προέλευσης των συμπεριφορών.Εχει και ο αναγωγισμός τα όριά του.

Πέραν αυτών,
εγώ αναφερόμουν συγκεκριμένα σε γονίδια που έχουν να κάνουν με σεξουαλικές συμπεριφορές.Ε, μελέτες η έρευνες για σαδιστικά και μαζοχιστικά γονίδια δεν υπάρχουν, πως να το κάνουμε.
Απο κει και πέρα ας μη το απλώσουμε άλλο το θέμα,δεν είναι της παρούσης εξ άλλου.

 

“At present” γράφει, αναγνωρίζοντας τις έρευνες που γίνονται (βάζει λίγο και τους φόβους του μέσα με ηθικές, στείρωση, ναζί και δε συμμαζεύεται).
Επίσης παρακάτω γράφει κι αυτό:
A second point I wish to emphasize is that I am not saying individual differences in behavior are not biological or physiological at some level. We are material, biological beings in every aspect of our existence.
Δε χρειάζεται να σταθούμε μόνο στη συγκεκριμένη δημοσίευση βέβαια. Οι έρευνες ευτυχώς συνεχίζονται και δίνουν πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Όπως και να έχει, άλλο ο ρατσισμός και ο αντι-ρατσισμός, άλλο τα συμπεράσματα που προκύπτουν καθώς εξελίσσονται οι επιστήμες. Μη γίνουμε τώρα σαν τους δογματικούς θρησκόληπτους και καταργήσουμε τις έρευνες και αμφισβητήσουμε συμπεράσματα για να προστατεύσουμε τις όποιες ιδέες μας.

 

Αυτός είναι ένας γενικός αφορισμός που απαιτεί αρκετές διευκρινήσεις και επιφυλάξεις για να γίνει δεκτός.Η επιστήμες εξελίσσονται ανατρέποντας συχνά τα δεδομένα και τις πεποιθήσεις που υποστήριζαν μέχρι πρότινος, οι δε έρευνες και τα εξ αυτών εξαγόμενα συμπεράσματα πολλάκις δεν είναι και τόσο "αθώες"...

 

Το πώς χρησιμοποιεί ο άνθρωπος τα αποτελέσματα της έρευνας, δεν αφορά την επιστήμη.

Θα στο πω αλλιώς λατρεύω το επιστημονικό έργο του Οπενχάιμερ, ο άνθρωπος Οπενχάιμερ ήταν απαίσιος.

 

Σωστό, αλλά πρέπει κάποια πράγματα να τα δεχόμαστε ως έχουν μέχρι να (κι εφόσον) ανατραπούν. Δε γίνεται να αμφισβητούμε όποιες έρευνες περιμένοντας, γιατί στο μέλλον ίσως παρουσιαστεί κάτι νέο. Πως θα προχωρήσουμε με αυτόν τον τρόπο;

 

Όμως σε όλα αυτά σημαντικό ρόλο παίζουν και άλλοι παράγοντες, εξωγενείς, και εμπειρίες οι οποίες κάνουν την κάθε προσωπικότητα να επεξεργάζεται με τελείως διαφορετικό τρόπο όλα αυτά.

 

το τι μας αρέσει και μας καβλώνει δεν μπορεί να είναι απλά αυτό? ότι μας αρέσει και μας καβλώνει, δλδ? πρέπει ντε και καλά να βρούμε γονιδιακή ή ψυχαναλυτική εξήγηση? γιατί? λόγω κάποιου συνδρόμου ενοχικότητας ίσως που μας υπαγορεύει ότι δεν είμαστε κανονικ@, άρα κάτι πάει λάθος, άρα οφείλουμε να εντοπίσουμε το λάθος? και ο λόγος? ποιό είναι το επόμενο βήμα αφού εντοπιστεί το "λάθος"? κάποια θεραπεία μήπως?

 

Ο φόβος δεν έχει καμία θέση στην προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας. Τα υπόλοιπα... έπονται.