Είναι ο Αφέντης και γονικό υποκατάστατο;

Η ερώτησή μου είναι απλή:

Ο Αφέντης ή η Αφέντρα είναι και γονικά υποκατάστατα για το υποτακτικό στοιχείο;

Δίνουν αυτή την αίσθηση ασφάλειας / μονιμότητας / καθοδήγησης / πειθαρχίας στο υποτακτικό στοιχείο που μόνο σε σχέση μ έναν γονιό έχει βιώσει;

Υπάρχει μεταξύ τους αυτή η προσωπική επικοινωνία που δεν έχει όρους και προϋποθέσεις;

Για να μην σας ζητώ χωρίς να δίνω, ακόμα και ως εκπαιδευόμενη σκλάβα, έχω νιώσει κάπως έτσι κάποιες φορές... σε όχι ευκαταφρόνητο βαθμό.

Θα προτιμούσα ν απαντήσουν στο νήμα μέλη με M/s βιώματα, θα ήθελα πολύ την άποψή τους, αλλά το νήμα είναι ανοιχτό για όλους και απευθύνεται σε όλους.

 

Μερικές φορές, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που έχει ο καθένας η Αφέντρα (για τις γυναίκες ανάλογα ο Αφέντης - ή και Αφέντης αρσενικού σκλάβου* και το αντιστρόφως ανάλογο) μπορεί να αποτελεί ένα ιδανικό αμάγαλμα κηδεμόνα και ερωτικού συντρόφου.





*σε σπάνιες περιπτώσεις, πάντος καλό είναι να αποφεύγεται ετούτη δα η τεχνική, δεν ενδεικνύεται (εκτός κι αν είναι και οι δύο gay ή bi)

 

Απάντηση: Είναι ο Αφέντης και γονικό υποκατάστατο;

Δε θα χαρακτήριζα Τους/Τις Κυρίαρχους-ες γονεϊκά υποκατάστατα γιατί αυτόματα θα προκύψει το συμπέρασμα πως τα υποτακτικά άτομα πάσχουν από το σύνδρομο της Ηλέκτρας ή το Οιδιπόδειο αντίστοιχα.

Εντούτοις μια σχέση D/s, M/s παρουσιάζει πολλά κοινά με τη σχέση γονιού-παιδιού:

• οι υποτακτικές-οι νιώθουν να αναγεννιούνται μέσα από μια τέτοια σχέση
• Οι Κυρίαρχοι-ες επωμίζονται την "ανατροφή" των υποτακτικών ατόμων που αναλαμβάνουν (κάλυψη αναγκών, εκπαίδευση-διαπαιδαγώγιση με σκοπό τη βελτίωση τους)
• δημιουργείται μια μοναδική σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ Τ/τους που διατηρείται και μετά το τυπικό τέλος της μεταξύ Τ/τους σχέσης

Για όλα τα παραπάνω μπορούν να μελετηθούν παράλληλα οι δυο προαναφερθείσες σχέσεις χωρίς όμως να χαρακτηριστούν οι D/s - M/s υποκατάστατο της γονεϊκής.

 

Αφέντης Ναι, Προστάτης επίσης Ναι, Μέντορας επίσης Ναι...Μπαμπάκας όμως πάει πολύ!!!
Γνώμη μου έτσι!!!

 

  Aπό το στόμα μου το πήρατε αγαπητέ κ. Sweet Distress

 

Τριπλ νταμπλ !!
     
Λατρεύω την υποκειμενικότητα –το έχετε καταλάβει.
Οι άνδρες ή οι γυναίκες που ερωτεύονται, η παραδίδονται σε κάποιον/α η έχουν σχέσεις D/s και όχι μόνο, με διαφορά ηλικίας δεν έχουν απαραίτητα ούτε το σύνδρομο του Οιδίποδα, μα ούτε και το αντίστοιχο της Ηλέκτρας
Δεν ξέρω αν οι υποτακτικοί/ες βλέπουν τους Κυρίαρχους τους σαν υποκατάστατο γονέα. Δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ναι, η όχι.
Αυτό που ξέρω είναι ότι ένας Κυρίαρχος/η έχει πολλά από τα στοιχεία ενός καλού και όπου χρειαστεί και αυστηρού γονέα.

Μου έχει κάνει εντύπωση, το γεγονός ότι όταν οι μικρότεροι σε ηλικία από εμένα (25-35 ετών) υποτακτικοί, που έχουν την επιθυμία για session μαζί μου, με ρωτήσουν να μάθουν την ηλικία μου και τους απαντώ, το δέχονται, εκτός από ευχαρίστα αλλά και με ανακούφιση.
Τις περισσότερες φορές συμβαίνει να είμαι μεγαλύτερη τους ….κάτι χρόνια!!!
Λέτε να με βλέπουν σαν "μαμα"?  

Τολμώ να πω ότι σε προσωπικό επίπεδο, οι περισσότερες καλές αλλά και δυνατές D/s σχέσεις μου με υποτακτικούς, ήταν μικρότεροι σε ηλικία από εμένα. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν τυχαίο η αν ήταν απλά σύμπτωση. Δεν το επεδίωξα ποτέ να συμβαίνει αλλά και δεν μπήκα ποτέ στην διαδικασία να το ψάξω! Δεν με απασχόλησε, και ούτε πρόκειται να με απασχολήσει στο μέλλον!

Μέσα από αυτές τις σχέσεις έφαγα τρομερή αναβάθμιση και αυτοί την στάχτη από τα τσιγάρα μου! Με ερωτεύτηκαν και τους ερωτεύτηκα κι εγώ! Με απογείωσαν, με κολάκεψαν, τους ταπείνωσα, με απογοήτευσαν, με προσγείωσαν και με έκαναν να απογειωθώ ξανά!
Ήταν όλες σχέσεις του υπερθετικού.
Μεγάλες αγάπες, μεγάλες στιγμές, μεγάλα λόγια, αλλά και μεγάλες πράξεις, μεγάλες ιδέες και μεγάλα ταξίδια, μεγάλες απώλειες, μεγάλη πίκρα και ένα φραπέ μέτριο με-γάλα.
Μερικές αξίες δεν αλλάζουν με τίποτα σε όσα χρόνια διαφορά και αν υπάρχουν μεταξύ δυο ανθρώπων που πορεύονται μαζί στην ζωή.

…Γράφω ταξιδεύοντας, αν και συνήθως γράφοντας ταξιδεύω..  
…Βάζω τα σπίρτα, βάζεις τα τσιγάρα?  

Υ.Σ Αναρωτιέμαι αν τελικά στη ζωή μετανιώνω περισσότερο γι' αυτά που δεν είπα παρά γι' αυτά που δεν έκανα ...  

 

Πολύ αργά αγαπητέ  

Με μεγάλη χαρά και χωρίς φόβο και πάθος θα δεχόμουν και θα συζητούσα την όποια διευκρίνισή σας, γιατί θα έπρεπε ν ανησυχώ επειδή πότε - πότε νιώθω και κάπως έτσι. Αν ήταν να νιώθω πάντα και τελείωςέτσι, τότε μάλιστα, σύμφωνα και με την δική μου κρίση, που δεν θεωρώ θέσφατη, θα έπρεπε κάποιος ν ανησυχήσει, Εκείνος ή εγώ. Μιλάω για κάποια συναισθήματα όλα κι όλα στο μίγμα συναισθημάτων που περιέχει μία D/s σχέση και που κάποιες φορές μπορεί να είναι σημαντικά και όμορφα.

Τα συναισθήματα που μπορεί να έχουν και οι δύο στην πραγματικότητα, ας κοιτάζω εγώ μόνο την πλευρά της υποτακτικής, και που προέρχονται από το είδος της σχέσης που έχουν.

Σε ποιά άλλη μορφή ερωτικής σχέσης μεταξύ ενηλίκων, στην ώριμη φάση της, είναι τόσο αποδεκτή η ανισότητα ως φυσικό φαινόμενο, τόσο δεδομένη η ροή του ελέγχου - δεν αλλάζει ποτέ, τόσο χαρακτηριστικά και αναγκαία το συναισθήματα της ασφάλειας, της αποδοχής, της τρωτότητας; Σε ποιά άλλη σχέση ο προσδιορισμός του τί είναι σωστό και δίκαιο προέρχεται πάντα από την Μία μόνο πλευρά;

Θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι που ίσως δεν είναι πέρα ως πέρα σαφές στο αρχικό μου ποστ εξαιτίας του τίτλου του νήματος.

Με τον όρο "γονικό υποκατάστατο" δεν εννοώ ότι έχω προβάλει πάνω Του τις ιδιότητες του πατέρα μου, ή αυτές που θα ήθελα να έχει για μένα ένας πατέρας, πλέον της ερωτικής δικαίωσης που βρίσκω σε μία D/s σχέση όταν ασκείται εξουσία πάνω μου ανοιχτά, ομολογημένα και με την κοινή αποδοχή δύο ενηλίκων.

Επίσης, έτυχε να μην εννοώ τα οιδιπόδεια (και ηλέκτρας) συμπλέγματα που συνήθως μας ταλανίζουν σε πολύ μικρές ηλικίες αν και καμμιά φορά αφήνουν τη σκιά τους και αργότερα, γιατί πιθανά έχουν λυθεί όλα αυτά σε πολλούς από αυτούς που διεκδικούν το δικαίωμα και αναζητούν το περιθώριο ελεύθερης έκφρασης της κυριαρχικής / υποτακτικής / μικτής σεξουαλικότητάς τους.

Αν συμβαίνουν σε κάποιους τα παραπάνω, για μένα θαυμάσια και ουδέν μεμπτό και ανησυχητικό. Αν κάποιοι αναζήτησαν στον Κύριό τους τις ιδιότητες και την σχέση που θα ήθελαν να έχουν μ έναν πατέρα κάποτε, ή ορισμένα κομμάτια της μάλλον, δεν μου φαίνεται πρόβλημα. Δεν θα το συνιστούσε κανείς για θεραπεία σε ψυχολογικά τραύματα από την παιδική ηλικία αλλά αν για κάποιους δούλεψε, θα βγω να πω ότι δεν εγκρίνω; Δε νιώθω να μου πέφτει λόγος. Βουντού ψυχολογία; Σύμφωνοι. Και λοιπόν; Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε αυτή την περίπτωση είναι ότι κάποιος που έχει επιλέξει το ΒΔΣΜ και τον συγκεκριμένο Κυρίαρχο για να νιώσει μία γονική παρουσία, θα ανακαλύψει κάποια στιγμή ότι δεν ήταν αυτή η πραγματική του και μόνιμη ανάγκη απλά και έχει πάρει σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος στην ερωτική του πορεία. Μπορεί νομίζω να την διορθώσει, δεν είναι το τέλος του κόσμου.

Συμφωνώ πολύ με την τοποθέτηση της SM_Art Lady και βλέπω τις εικόνες που περιγράφει σαν αυτονόητες και γιατί όχι.

Και επίσης, αλλά αυτό είναι θέμα γούστου, δεν μιλούσα για μπαμπάκα, αλλά για Πατέρα... κάποιες στιγμές.

 

"Θα προτιμούσα ν απαντήσουν στο νήμα μέλη με M/s βιώματα, θα ήθελα πολύ την άποψή τους, αλλά το νήμα είναι ανοιχτό για όλους και απευθύνεται σε όλους."

Κατ αρχην, επειδη καποιος εχει βιωματα δεν σημαινει οτι ξερει κιολας. Αν ητανε ετσι, η αποψη του Φρουδ θα ητανε αχρηστη, ή ενας ηλικιωμενος στρατιωτης θα επρεπε να ητανε στρατηγος.

για δεσ και εδω...

http://en.wikipedia.org/wiki/Masochism

 

Συμφωνώ, έτυχε να μ ενδιαφέρει η βιωματική προσέγγιση, εννοείται ότι και όλες οι άλλες αποδεκτές  

Σχετικά με το λήμα της wikipedia, σε ποιό συγκεκριμένα κομμάτι αναφέρεσαι; Αν θέλεις φέρτο να το συζητήσουμε. Είναι γνωστή η άποψη των Φροϋδικών ψυχαναλυτών ότι οι σαδομαζοχιστές και κυρίως οι μαζοχιστές επαναλαμβάνουν έναν τραυματικό διάλογο με τον γονιό τους που ποτέ δεν έκλεισε...

Και έτσι να είναι ακόμα, μήπως κάποιοι λογικά προτιμούν να ξοδεύουν τα λεφτά τους σε λάτεξ αντί στα ντιβάνια διαφόρων κυρίων με μούσι και πολλά πολλά διπλώματα στους τοίχους;   <αστείο ήταν μην τσακωθούμε γι αυτό>

 

Ένας μέντορας δεν έχει, δυνάμει, κάποια πατρικά / μητρικά χαρακτηριστικά επίσης; Σαν έναν δάσκαλο...

Έχω ακούσει επίσης, μικρότεροι στην ηλικία υπερ, αποκαλούν "μικρή μου / μικρέ μου" ακόμα και μεγαλύτερους / ες στην ηλικία υπό. Αυτό δεν είναι κάποιο δείγμα και τέτοιου συμβολισμού; Αν όχι, υπονούν έτσι μόνον τη διαφορά status ;

​

 

το να παιρνεις οτιδηποτε που εχεις αναγκη ειναι καλο ..... το θεμα ειναι πως .... παιρνεις οτι πληρωνεις ... (για μια ακομα φορα) ...

 

Απάντηση: Re: Είναι ο Αφέντης και γονικό υποκατάστατο;

Είναι ότι πιο τρυφερό σαν προσφώνηση   και καταδεικνύει πολλά... Απόλυτα σωστή