Είναι το BDSM αντίδραση στην έλλειψη αληθινού έρωτα;

Δεν βρέθηκε κανείς να απαντήσει...
Είναι μάλλον αφελές να πιστεύουμε πως το BDSM είναι αντίδραση στον έρωτα λες και μέσα σε αυτό δεν ανθεί ο έρωτας και η αγάπη.

Το σχόλιο μου πήγαινε στο αναφερθέν νήμα. Και το υποστηρίζω ως ρομαντική και ως άτομο vanilla που αρέσκεται στο φυσικό, στο απέριττο.

Αστάρτη

 

Μήπως,όμως, έτσι δρομολογούμε μία και μόνο φύση,μία και μόνο οπτική πραγμάτων;Μήπως έτσι υποβαθμίζουμε κάθε έμφυτη ή επίκτητη(και όχι απορρέουσα από τους άνωθεν λόγους) διαφορετικότητα;Μήπως έτσι περιορίζουμε την αβυσσότητα του ανθρώπινου ενστίκτου;

Στον πιθανό αντίλογο,αν υπάρχει αυτή η αβυσσότητα ή αν εμείς τη δημιουργούμε ή μας δημιουργείται,προκαταβολικά απαντάω πως τίποτα δε αναπτύσσεται χωρίς προδιάθεση..

Θα απαντήσω στην Αστάρτη αρνητικά ,λοιπόν,αλλά θα πω επίσης πως ένας μεγάλος αριθμός "συνοδοιπόρων" καθρεπτίζεται μέσα από τα λόγια της.Και ειλικρινά δεν ξέρω αν είναι περισσότεροι ή κάπως λιγότεροι..

 

Όμως...ένας μεγάλος έρωτας μπορεί να τα "γκρέμιζε" όλα..

..ίσως όμως και να τα ΄χτιζε..

 

Ποιός λέει πως είναι αντίθετα τα δύο?
Ποιός λέει πως δεν μπορούν να συνυπάρξουν?
Ποιός λέει πως το ένα αναιρεί το άλλο?

 

Πρέπει να πάψω να είμαι τόσο βιαστικός και αυθόρμητος,όταν γράφω...
  

Πολύ σωστά lara[E-p]

 

Είναι το BDSM αντίδραση στην έλλειψη αληθινού έρωτα;

Για άλλους ναι, για άλλους όχι.

Αυτό συμβαίνει επειδή ο "αληθινός έρωτας" δεν υπάρχει. Είναι μια γλωσσική κατασκευή, βάζεις απλώς τις λέξεις "αληθινός" και "έρωτας", δίπλα-δίπλα.

Ομοίως μπορείς να λες "το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού της κότας" που είναι γλωσσικά σωστό, αλλά δεν έχει νόημα.

Φυσικά, υπάρχει ο "έρωτας", ο οποίος είναι "αληθινός" για τον καθένα.

 

Στην αρχή η ερώτηση μου έμοιαζε σαν :
«Είναι το Bdsm αντίδραση στην έλλειψη αληθινής ευτυχίας ;»
Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι έκανα λάθος , ή ερώτηση είναι στημένη .
Με το που θα αποδεχτεί κάποιος την ερώτηση και θα την απαντήσει μοιάζει να δέχεται ότι το Bdsm και ο Έρωτας δεν περιέχει το ένα το άλλο , παρά το ένα φέρνει το άλλο .
Οπότε θα διορθώσω την ερώτηση και θα φέρω την πραγματική της υφή στην επιφάνεια .
Είναι σαν να ρωτάμε :
«Είναι το Bdsm αντίδραση στην έλλειψη vanilla έρωτα ;»
Οπότε απευθυνόμαστε σε αυτούς που ο έρωτας εκφράζεται με την vanilla απόχρωση του και που αδυναμία να τον συναντήσουν στην μορφή που τους ικανοποιεί τους στρέφει σε κάτι που δεν είναι του χαρακτήρα τους . Μόνο που εμένα με εκφράζει μόνο ο Bdsm έρωτας οπότε δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω.

 

όταν εμφανίστηκε το κίνημα του dada όλοι μιλάγανε για το τέλος της τέχνης ,και όμως τέχνη υπάρχει ακόμα και καλλιτέχνες επίσης ,δεν υπάρχει πουθενά τέρματισμός σε μία αξία όπως η τέχνη, ο έρωτας, ο πόλεμος, ο αγ.Βενέδικτος κ.λ.π. κ.λ.π.

ειναί απλό κάντε έναν παραλληλισμό μινιμαλισμός ( π.χ. bauhaus) με μπαρόκ, όπου μινιμαλισμός η απλή και απέριττη αγάπη και όπου μπαρόκ η εμπλουτισμένη αγάπη (όχι με ουράνιο... ) ,στο μινιμαλισμό τα πάντα είναι στο ελάχιστο ιδανικό η κοινωνία δουλεύει σαν ρολοί-μηχανή ενώ στο μπαρόκ έχουμε τον υπερβολικό διάκοσμο για να κάθετε ο θεατής και να απολαμβάνει με τις ώρες δηλαδή για μια κοινωνία αργόστροφη νωχελική

αυτά

 

Αληθινός έρωτας είναι η εντύπωση πως ο προηγούμενος ήταν ψεύτικος.

 

Ανοησία είναι η πεποίθηση πως ο επόμενος θα είναι περισσότερο αληθινός.

 

Επίσης, το ερώτημα θα μπορούσε να αντιστραφεί: είναι η αναζήτηση του "αληθινού" έρωτα αποτέλεσμα της έλλειψης BDSM;

Dream

ΥΓ. Δεν κάνω πλάκα.