"Εγω" και ψυχη

Η διαχωριστικη γραμμη μεταξυ "Εγω" και ψυχης.

Απο την πρωτη κιολας μερα που γνωρισα το χωρο αρχισα να ακουω για το εγω και την ψυχη.
Ποσο σημαντικο ειναι για τη σκλαβα να "αποβαλει" το εγω της, να λειτουργει παντα με γνωμονα την ψυχη της.
Ομολογω οτι μεχρι και σημερα πολλες φορες μου ειναι δυσκολο να βρω τη διαχωριστικη γραμμη.
Κατα τη διαρκεια της εκπαιδευσης μου υπηρξαν φορες που ενω ημουν σιγουρη οτι λειτουργουσα με την ψυχη μου, ο Κυριος μου, μου εδειχνε το ακριβως αντιθετο.
Απο την αλλη παντα πιστευα οτι το εγω λειτουργει και σαν ασπιδα της ψυχης.
Την προστατευει. Ισως αυτη να ειναι μια απολυτα vanilla αποψη που δεν εχει θεση στο χωρο του Ds αλλα δεν παυει να ειναι η μοναδικη μου αμυνα
μεχρι να νιωσω οτι μπορω να αφεθω ασφαλης στα χερια Εκεινου.
Και τοτε ειναι που θα υπαρχω μεσα απο το Εγω του Κυριου μου.

Ομως αυτο ειναι το ιδεατο... ειναι το σημειο που επιθυμω να φτασω... στο μεσοδιαστημα ομως,
φοβαμαι οτι δε θα ειμαι παντα ικανη να δω αυτη τη διαχωριστικη γραμμη... ειτε γιατι πραγματικα δεν μπορω ... ειτε γιατι θα υπαρξουν φορες που δε θα το θελω...

Ποιος ειναι ομως ο αποτελεσματικοτερος τροπος για να μπορω να διακρινω τη διαφορα; Υπαρχει; Και πολυ περισσοτερο οταν η υποτακτικη δεν εκπαιδευεται απο Κυριαρχο αλλα προσπαθει
εστω και μονη της να βρει καποιες απαντησεις.

 

'Ομως για να φτάσει στο σημείο ένας σκλάβος να ''αποβάλει'' το εγώ του, βασική προυπόθεση είναι ο Κυρίαρχος να έχει ψυχή.
Χωρίς εγώ κανείς άνθρωπος δεν ''στέκει'' όρθιος, εκτός αν συναναστρέφεται με άγιους κι αφήστε τις θεωρίες που διαβάσατε στα βιβλία.

(Φιλάκια timandra, ελπίζω να μην θύμωσες που σου ευχήθηκα με τόση καθυστέρηση χρόνια πολλά σήμερα πριβέ).

 

Τωρα απο που να αρχισω ? απο το ποσο ασχετοι ειναι οι περισσοτεροι/ρες Doms/Masters
οσον αφορα την ανθρωπινη ψυχολογια και ψ-υ-χ-ο-σ-υ-ν-θ-ε-σ-η ?
χχχμμμμμ,ναι καλη αρχη.

Λοιπον ακου αγαπητη timandra,οπως ανεφερα πριν αυτα τα θεματα ειναι πολυ λεπτα και απαιτουν
ειδικες γνωσεις ψυχολογιας και συμπεριφορας,κατι που οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν κατεχουν,
δυστυχως στην περιπτωση σου και στην περιπτωση ολων εμας αυτο
ισχυει και για τα περισσοτερα ατομα που ανηκουν στο χωρο του bdsm.

Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να αναφερονται με εντυπωσιακη ανεση
σε ορους,μηχανισμους και καταστασεις που αφορουν την ανθρωπινη ψυχη χωρις να εχουν ιδεα το πως και το γιατι
.Η ψυχη σου αποτελειται απο διαφορους μηχανισμους δυναμεις και συνισταμενες που λειτουργουν σε αρκετα επιπεδα και πολλες φορες εμπλεκονται σε απιστευτα βαθιες λειτουργιες,
ανακαταταξεις και αλλαγες που γινονται τις περισσοτερες φορες εν αγνοια σου (μας),τ
ο Εγω σου εναι ενα μερος απο αυτες τις δυναμεις και ειναι
α-π-α-ρ-α-ι-τ-η-τ-ο και α-δ-ι-α-ι-ρ-ε-τ-ο στοιχειο της προσωπικοτητας και του εαυτου σου.

Το να το αποβαλεις οπως καταλαβαινεις ειναι αδυνατον και θα ηταν
ταυτοσημο μονο καποιας σοβαροτατης εγγεφαλικης δυσλειτουργιας και/η ψυχοπαθολογικης πα8ησης.

Ας μας πουν αυτοι κοι κυριοι/κυριες που αναφερονται με τοση ανεση σε τετοιους
ορους τι ακριβως εννοουν καθως και τον τροπο να γινει αυτο που εννοουν πραξη,

αλλα για να γινει κατι τετοιο θα πρεπει πρωτα να κατσουν να διαβασουν μερικα πραγματα και
να μαθουν τι σημαινει ανθρωπινη ψυχη,οχι απο περιοδικα που διαβαζονται σε κομωτηρια αλλα απο σοβαρα επιστημονικα βιβλια,και μονο τοτε θα συνηδειτοποιησουν το μεγεθος των
βλακειων που ξεστομιζουν.

Συγνωμη για το "αυστηρο" υφος,αλλα πραγματικα εχω κουραστει τοσα
χρονια να ακουω μπουρδες απο ατομα που υποτιθεται οτι πρεπει να εχουν γνωση τουλαχιστον των βασικων αρχων της ανθρωπινης ψυχολογιας,

προσφατα διαβασα τις αποψεις και την προσωπικη τεχνικη ψυχαναλυσης
που χρησιμοποιει μια απο τις πιο γνωστες Dom της αμερικης στους σκλαβους της,και πραγματικα δακρυσα απο τα γελια.

Αυτο-Εγω-Υπερεγω αδιαιτερα γλυκια μου timandra,γιατι ετσι το θελησε η φυση-θεος-3,

και αν καποιος εχει ανακαλυπσει καποιο τροπο ωστε να αποσπα το
Εγω απο τη προσωπικοτητα των subs,τοτε ανακαλυψε την λοβοτομη το ετος 2005.

υ.γ. συγνωμη και παλι για το αγανακτισμενο υφος αλλα εχω γνωσεις
πανω στα θεματα ψυχολογιας-ψυχιατρικης-ψυχαναλυσης,ψυχολογιας του sex(φετιχ,βιτσια,κλτ)καθως και πολυετη εμπειρια.

 

- 'Ομως για να φτάσει στο σημείο ένας σκλάβος να ''αποβάλει'' το εγώ του, βασική προϋπόθεση είναι ο Κυρίαρχος να έχει ψυχή -

Πιστεύω πως όλα ξεκινάνε από αυτή την φράση του ludwing , όπως και ότι αυτό το άρθρο έχει πολλά κοινά με το άρθρο ‘’ Η Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου’’ ,
η σαν να είναι η συνέχεια του .

Βασική προϋπόθεση είναι να έχει ψυχή , βασική προϋπόθεση είναι να είναι ειλικρινής ,
βασική προϋπόθεση είναι να ξέρει τι του γίνετε , τι θέλει , να μπορεί να υποστηρίξει αυτό που δηλώνει πως είναι .
Μέσα από αυτά η/ο υπατακτικη/ος θα αισθανθεί ασφαλής να αφεθεί και να ακολουθήσει τον Κυρίαρχο .

Το ‘’εγώ’’ του κάθε υποτακτικού δεν θα έχει νόημα μόνο τότε . Το ‘’εγώ ‘’ δεν θα χρειάζεται για να τον/την προστατεύει , γιατί αυτό είναι δεδομένη παροχή από τον Κυρίαρχο .

- Ποιος ειναι ομως ο αποτελεσματικοτερος τροπος για να μπορω να διακρινω τη διαφορα; Υπαρχει;
Και πολυ περισσοτερο οταν η υποτακτικη δεν εκπαιδευεται απο Κυριαρχο αλλα προσπαθει εστω και μονη της να βρει καποιες απαντησεις. –

Το ένα είναι συνυφασμένο με το άλλο . Δεν πιστεύω πως μπορούν να λειτουργήσουν μεμονωμένα , αλλά και να λειτουργούσαν δεν καταλαβαίνω ποιο θα ήταν το νόημα .

Το προσπαθώ μόνη μου δεν το καταλαβαίνω . Προσπαθώ μόνη μου για μια εσωτερική καλυτέρευση ,
ναι , αλλά οι ουσιαστικές απαντήσεις δίνονται μόνο μέσα από την σχέση από την εκμάθηση από τον Άξιο Κυρίαρχο .

 

Κάποτε σε δική μου μοναχική αναζήτηση η απάντηση μου δόθηκε από Κάποιον που άφησε έντονο σημάδι στην ζωή μου.

Το μυστικό είναι η προετοιμασία μας και όχι η απραξία μας μέχρι την στιγμή που θα μας χαμογελάσουν οι συμπαντικές συγκυρίες και θα βρούμε Τον Master μας.

Είμαστε ικανές και ικανοί να βρούμε την ισορροπία μας μέσα από την επώδυνη πολλές φορές διαδικασία της ωρίμανσης. Το εγώ σαν μέρος του εαυτού μας δεν είναι κάτι που πρέπει να αποβληθεί αλλά να πάρει τις σωστές του διαστάσεις. Είμαστε ξεχωριστές οντότητες, πλάσματα γεννημένα για να δωθούμε μεν αλλά παραμένουμε αυτόφωτα και αυτό ακριβώς το φώς ελκύει το "ταίρι" μας.

Πλάθεις τον ευατό σου, τον φέρνεις στο μέτρο του δυνατού εκεί που πιστεύεις πως πρέπει να φθάσει και όταν έρθει Ο Κυρίαρχος οδηγημένος από το φώς το εγώ σου (όχι του εγωκεντρισμού σου) σε πέρνει από το χέρι και πας ακόμα παραπέρα.

 

RE:

Ένα πρόβλημα που αναδύεται με τις ορολογίες είναι ότι χρησιμοποιούνται από όλους. Και ο καθένας σηματοδοτεί ενδεχομένως πολύ διαφορετικά πράγματα. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό, χωρίς να γεμίζει κανείς τα ποστ του με υποσημειώσεις σαν να πρόκειται για πτυχιακή εργασία. Η λύση που δοκιμάζω συχνά είναι να ορίσω ή έστω να περιγράψω αυτό που εννοώ, πολύ κοντά αν όχι πριν τη χρήση μιας ορολογίας, και καταφεύγω σε υποσημειώσεις όταν είναι ανάγκη. Ατελής λύση, αλλά λύση.

Έχει δίκιο να αγανακτεί ο enslaveme όσον αφορά το Εγώ. Δεν θα αποπειραθώ καν να ορίσω, με τον κίνδυνο να περιορίσω, τί είναι το Εγώ. Αλλά σίγουρα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων και την αντίληψη του κόσμου (είτε ως κοσμοθεωρία, είτε ως ρεαλιστικότητα) και πραγματικά μόνο με λοβοτομή θα μπορούσες να το ακυρώσεις ή έστω με ύπνωση και τοξικές ουσίες να το αναστείλεις σε κάποιο βαθμό. Σημειώνω εδώ ότι το σχετικό thread στο σχετικό section για το subspace, εξηγεί την χημεία πίσω από αυτήν την κατάσταση στην περίπτωση που δεν είναι αυθυποβολή.
Το Εγώ περιλαμβάνει όμως και το κομμάτι εκείνο που μας κάνει να διεκδικούμε και να επιθυμούμε να κυριαρχούμε στα πράγματα, το κομμάτι που μας κάνει ανταγωνιστικούς, συγκρουσιακούς. Αυτό που στην λαϊκή ορολογία ονομάζεται εγωισμός, ξεροκεφαλιά, ξερολισμός κλπ. κλπ. Συνήθως αυτό το κομμάτι αναλύει τα πάντα υπό το πρίσμα του προσωπικού, ατομικού οφέλους και κοιτάζει να το μεγιστοποιήσει, για καλούς βιολογικούς λόγους.

Όταν σου λένε λοιπόν, timandra, να αφήσεις το Εγώ και να πας στην ψυχή, πιθανώς να θέλουν να σου πουν να εγκαταλείψεις (όσο γίνεται) αυτό το κομμάτι, του “εγωισμού” και να σταθείς απέναντι στα πράγματα εντελώς βιωματικά, δηλ. να ζήσεις τις καταστάσεις κυριαρχούμενη από αυτές. Χωρίς ανταγωνισμούς και συγκρούσεις. Κι επειδή κανείς δεν θέλει στα καλά του να κυριαρχείται από τις καταστάσεις, το αμέσως επόμενο βήμα σου θα είναι να αφεθείς σε έναν/μια Κυρίαρχο που θα ρυθμίζει τις καταστάσεις.

Το βρίσκω λίγο αλλόκοτο, ως προτροπή. Είτε το έχεις το κομμάτι αυτό (“εγωισμός”) ανεπτυγμένο είτε όχι. Από ιδιοσυγκρασία και ανατροφή. Αν μεν δεν το έχεις, τότε όλα είναι ωραία και καλά σε αυτό το σενάριο. Δεν έχεις και πολλά να εγκαταλείψεις, κάποιες φυσικές άμυνες όπως λες, όταν νιώσεις ή το ένστικτό σου σου πει ότι απέναντι σου έχεις ένα αξιόπιστο Κυριαρχικό άτομο. Αν όμως το έχεις ανεπτυγμένο, θα μπορούσε ποτέ μια συνειδητή απόφαση να σε κάνει να το καταπιέσεις; Και ποιές όψεις του είναι αυτές που καταπιεζόμενες θα σου άνοιγαν το δρόμο της υποταγής; Με την δική μου οπτική αρχίζει να ξεφεύγει η συζήτηση προς το thread της tender_lilly που άνοιξε εντελώς συμπτωματικά, παράλληλα, και συζητά την υποταγή και την ισχυρή προσωπικότητα. Ας δούμε και την οπτική των άλλων.

Σημ. Αν κάποιος ενδιαφέρεται να δει πόσο έχουν αλλοιωθεί σχεδόν όλοι οι ισχυρισμοί και ορισμοί της ψυχολογίας και ειδικότερα της ψυχανάλυσης, όχι μόνο το Εγώ, στην διάρκεια της κοινωνικής τους ενσωμάτωσης προτείνω την εξαίρετη δουλειά του Doise, μεταφρασμένη και στα Ελληνικά.

 

Το "εγώ" και η "ψυχή" βρίσκονται σε άντιθεση οταν "οι αντιλήψεις μας και οι σκέψεις μας" δε βρίσκονται σε συμφωνία με τις "επιθυμίες μας" ή

όταν υπάρχουν συγκρουόμενα αισθήματα (πχ. ικανοποίηση από την υποταγη και συγχρόνως ενοχή γι΄αυτή) που αντανακλούν και μπερδεύουν τις σκέψεις μας.

Οσο αποδέχεται κανείς τον εαυτό του τόσο η αντίθεση "εγώ-ψυχής" απαλύνεται και το εγώ μιας σκλάβας δεν αντιστέκεται στις ίδιες της τις επιθυμίες.

Σε σχέση με το "εγώ σαν "μοναδικη αμυνα μεχρι να νιωσω οτι μπορω να αφεθω ασφαλης στα χερια Εκεινου" (όπως το 'εγραψε η τιμάνδρα) εγώ το καταλαβαίνω με δύο τρόπους:

α) διστάζω να μπώ σε μια Μ/ς γενικώς? ο μόνος τρόπος για να δεί κανείς αν "του κάνει το Μ/ς" είναι να το κάνει.
β) δισταζω να μπώ σε μια Μ/ς σχέση με τον συγκεκριμένο Κυρίαρχο. Λογικός δισταγμός αν ο συγκεκριμένος κυρίαρχος δεν εμπνέει και τόσο. Σ' αυτή την περίπτωση δε χρειάζονται βιασύνες.

 

Για να κατεβάσει άμυνες ένα Εγώ (σε ΦΤ της ταξέως του: Η ζωή είναι ένα αλισβερίσι) θα πρέπει να υπάρξει ένας καταλύτης, ένας δρόμος.
Αυτός για μένα είναι το συναίσθημα.
Αγάπη καμμιά φορά, θαυμασμός, έρωτας πολλές φορές! Μία σπίθα χρειάζεται να ξεκινήσει το
ταξίδι του Εγώ για να προσεγγίσει το εσύ.

Αστάρτη

 

Αγαπητή τιμάνδρα, πολύ καλός ο προβληματισμός σου και χαίρομαι που τον μοιράζεσαι μαζί Μ/μας. Είσαι ένα από τα αξιόλογα άτομα του φόρουμ και μακάρι όλα τα νέα άτομα να έχουν το ίδιο ήθος και τις ίδιες ανησυχίες με σένα.

Προσωπικά λοιπόν, και μόνο, νομίζω ότι το ΕΓΩ δεν βοήθησε κανέναν. Είναι πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο να μπορεί να ελέγχει το εγώ του, ειδικότερα μια σκλάβα. Δεν ξέρω αν έχει σχέση με την ψυχή ή αν βανίλα άτομα ή και άτομα του χώρου έχουν τέτοιους προβληματισμούς. Οι προβληματισμοί δεν έχουν στάτους ή ταμπέλες. Αν όμως βαδίζεις με ασπίδα το εγώ σου, σίγουρα θα κάνεις λάθος. Η ψυχή είναι αλάνθαστη αν της δώσεις την ανάλογη σημασία. Αν την πάρεις στα σοβαρά, θα σε βγάλει ασπροπρόσωπη.

Η ψυχή είναι αυτή που θα σου δώσει σύναμη και σωστή κατεύθυνση για τις επιλογές σου. Αυτή θα αναπτύξει το αίσθημα της εμπιστοσύνης. Αν λοιπόν αφεθείς και λειτουργήσεις με την ψυχή, θα δεις και Τον Κυρίαρχο και την ασφάλεια και το ιδέατο που τώρα φαντάζει άπιαστο όνειρο. Ποιος λοιπόν είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος; Εσύ η ίδια.

Σίγουρα εγώ είμαι ένας από αυτούς που υποστηρίζουν αυτή την άποψη. Πιστεύω δε ότι ένα τόσο καλό θέμα θα έχει την ανάλογη υποστήριξη και θα ακούσεις και άλλες ενδιαφέρουσες απόψεις. Πάντως συγχαρητήρια που θέλεις να μάθεις και να εκπαιδεύσεις την ψυχή σου. Ελπίζω να έβαλα ένα λιθαράκι στους προβληματισμούς σου, εγώ ο Χωριάτης.


Υ.Γ. Παρακαλώ σχόλια μόνο πριβέ. Αφήστε και ένα θέμα τουλάχιστον χωρίς να το κάνετε american bar  

 

Το Εγω λοιπον δεν βοηθησε κανεναν,μαλλον δεν εχετε καταλαβει αγαπητε MasteR_PieR οτι το
Εγω ειναι υπευθυνο για καθε επαφη που εχετε/εχουμε με την πραγματικοτητα τον εξω κοσμο τον τροπο που αντιλαμβανεστε τον κοσμο γυρω σας,τις αποψεις,αναγκες,γουστα,επιλογες,ιδεες,αντιληψεις,πιστευω,αρχες,κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ,και ολα οσα εχουν να κανουν με την επαφη σας/μας με το περιβαλλον/κοινωνια/κοσμο που ζουμε,

μαλλον νομιζετε οτι η λεξη Εγω αντιπροσωπευει μονο τις προσωπικες μας αναγκες που ειναι ταυτοσημες με τον Εγωισμο,

"Η ψυχή είναι αυτή που θα σου δώσει σύναμη και σωστή κατεύθυνση για τις επιλογές σου. Αυτή θα αναπτύξει το αίσθημα της εμπιστοσύνης. Αν λοιπόν αφεθείς και λειτουργήσεις με την ψυχή..."

Επισης ειναι φανερο οτι δεν καταλαβαινετε οτι η Ψυχη περιλαμβανει και αποτελειται και απο το Εγω,αν οπως λετε πρεπει να δρασει με την Ψυχη της αυτο συνεπαγεται οτι θα λειτουργησει και το
Εγω της και αυτο αυτοματα ανατρεπει τις "θεωριες" και "τεχνικες" περι αποβολης του Εγω.


Απο οτι φαινεται πολυ λιγος κοσμος εχει γνωση των βασικων αρχων της ανθρωπινης ψυχολογιας και στην προσπαθεια του να ερμηνευσει και να εκφρασει καταστασεις που την αφορουν πεφτει σε αδιεξοδο,

Αυτο που με απλα λογια οι περισσοτεροι εννοουν λεγοντας οτι η αγαπητη timandra πρεπει να δρασει με την Ψυχη της και οχι με το Εγω της ειναι οτι πρεπει να ριξει στο ελαχιστο τις
αμυνες που εχει σαν ατομο και να δρασει με γνωμονα τις βαθυτερες δυναμεις που της δημιουργουν την αναγκη να θελει να ειναι υποτακτικη στον Κυριο της.

Κατι τετοιο θα ηταν λαθος,διοτι στην προκειμενη μιλαμε για ανθρωπους
οχι για robot η computers,και δεν νομιζω οτι υπαρχει και ουσια η γοητεια στο να ειναι καποιος Κυριαρχος πανω σε "χαλακια" της εξωπορτας.

Η αγαπητη timandra εγραψε,

"Κατα τη διαρκεια της εκπαιδευσης μου υπηρξαν φορες που ενω ημουν σιγουρη οτι λειτουργουσα με την ψυχη μου, ο Κυριος μου, μου εδειχνε το ακριβως αντιθετο.
Απο την αλλη παντα πιστευα οτι το εγω λειτουργει και σαν ασπιδα της ψυχης. Την προστατευει"

Ακριβως,οι αμυνες του Εγω σου ειναι η ασπιδα σου προς κατι που δεν εισαι σιγουρη/δεν θελεις να κανεις,και αυτο ειναι το σωστο!

Η συμβουλη μου,βρες αλλο Αφεντη,καποιον που να ξερει τι πραγματευεται οταν ερχεται
σε επαφη με τοσο λεπτα θεματα,και επετρεψε μου να πω,με τοσο ευαισθητους ανθρωπους σαν και εσενα.

 

O αγαπητός MasteR_PieR έγραψε :
''Προσωπικά λοιπόν, και μόνο, νομίζω ότι το ΕΓΩ δεν βοήθησε κανέναν. Είναι πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο να μπορεί να ελέγχει το εγώ του, ειδικότερα μια σκλάβα.''

Θα συμφωνήσω απόλυτα στο γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως τάσης, θα πρέπει να ελέγχουν τον εγωκεντρισμό τους, όμως θα μου επιτρέψετε να συμπληρώσω ότι ο Κυριάρχος κατά πρώτο λόγο χρειάζεται να έχει τον απόλυτο έλεγχο του εγώ του. Γιατί σκέφτομαι σ'αυτήν την προσέγγιση των δύο κόσμων, όπου το ζητούμενο είναι να ανοιχτεί και να καλλιεργηθεί ο δύσβατος δρόμος της ουσιαστικής επαφής, είναι Αυτός που παίρνει τις αποφάσεις και διαμορφώνει τις συνθήκες. Ειναι Αυτός που βλέπει με την καρδιά και όχι με τα μάτια του, τον άλλο άνθρωπο και παίρνει το τιμόνι για το μαγικό ταξίδι, έχοντας τη γνώση πού θα στρωθεί με ροδοπέταλα και πού με αγκάθια...
Όπως πολύ σωστά εξέφρασε ο αγαπητός enslaveme:...''καποιον που να ξερει τι πραγματευεται οταν ερχεται σε επαφη με τοσο λεπτα θεματα...''

Ας έχουμε λοιπόν όλοι την ψυχή μας ανοιχτή, είτε νιώθουμε Κυρίαρχοι είτε υποτακτικοί, ας είμαστε έτοιμοι για το απροσδόκητο που θα μας πάει παραπέρα...

 

enslaveme θα τολμήσω να σου πω καλωσόρισες αρχικά στο φόρουμ και χαίρομαι που λαμβάνεις μέρος με τόσο έντονο τρόπο στο θέμα αυτό.  

Πολλές λέξεις ερμηνεύονται διαφορετικά στο βανίλλα περιβάλλον, οι οποίες όταν εισέρχονται στο χώρο του bdsm παίρνουν διαφορετική έννοια και αυτό το βλέπουμε αρκετά συχνά. (π.χ. το Depersonalization & Dehumanization όπου η ερμηνεία εκτός και εντός BDSM είναι αρκετά διαφορετική).

Το να μου λέει κάποιος και να επιμένει πως είναι κακό να ξεπερνώ τις αντιδράσεις και αντιστάσεις του επίκτητου, από τους επηρεασμούς των οποιωνδήποτε κέντρων εξουσίας, εγώ μου στην προσπάθεια να ανακαλύψω την πραγματική μου ουσία, θα το δεχόμουν ελαφριά κι αδιάφορα από κάποιον που δεν έχει σχέση με το χώρο, αλλά από κάποιο που δηλώνει σκλάβος με προβληματίζει, δεν στο κρύβω, μια και ο σκλάβος – όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ- είναι ανάμεσα σ΄άλλα κάποιος που παραδίδεται Στον Αφέντη, αντικαθιστώντας τα δικά του θέλω με τα Θέλω Του Αφέντη, καλύπτοντας μέσα απ΄ αυτό τις ανάγκες του, κάποιος που διαμορφώνεται και εξελίσσεται βάση σίγουρα της προσωπικότητας του, αλλά μέσα από επεμβάσεις Του Αφέντη, Στον οποίο ο σκλάβος έχει κρίνει και εμπιστευτεί το είναι του.

Όταν λοιπόν εγώ αναφέρομαι στο Εγώ μέσα σε bdsm σχέσεις, αναφέρομαι στο κομμάτι του εκείνο που Αναφέρει Ο Κύριος DreamMaster. Και αυτό το κομμάτι κατ΄ εμένα ΔΕΝ αρμόζει στη σκλάβα και στην αλληλεπίδραση της με Τον Αφέντη της, σ΄ εκείνο το κομμάτι που είναι επίκτητη αντίληψη του ποια είμαι και πως οφείλω να συμπεριφέρομαι για να ταιριάξω στην όποια κοινωνία έχω γεννηθεί, στην όποια οικογένεια, στην όποια θρησκεία, και γεννιέται απ΄ τις επιβαλλόμενες εκ΄ των έξω σε μένα συνθήκες και όρους.

Έξω απ΄ αυτήν το χρειάζεται σίγουρα δεν διαφωνώ, τροποποιημένο ίσως και απαλλαγμένο από την ανάγκη να ευχαριστεί τους πάντες, που έρχεται το εγώ δημιουργόντας θυμό και ένα σωρό άλλες αντιδράσεις να «κρύψει» τη συγκεκριμένη ανάγκη, ή άλλες ανασφάλειες για σκοπούς άμυνας.

Και λέω τροποποιημένο, γιατί όταν η σκλάβα αφεθεί να ξεγυμνώσει μπροστά Στον Αφέντη της το είναι της από όλα όσα διδάχθηκε πως είναι σωστά και πρέπων και έρχονται σε σύγκρουση με της πραγματικές της ανάγκες κάνοντας την δυστυχισμένη, και αφεθεί να την «(επανα-)Πλάσει», Βασισμένος πάντα στο υλικό το οποίο Του Έχει προσφερθεί, προσφέροντας όλα όσα ποθεί μέσα στη σχέση και παίρνοντας ταυτόχρονα όσα ποθεί, αποθέτοντας στα πόδια Του, όλη της την υποταγή και μένοντας έτσι ελεύθερη απ΄ αυτή, γίνεται δυνατότερη και πιο προσαρμοσμένη στην υπόλοιπη της ζωή μια και καταφέρνει να ικανοποιήσει τις εσωτερικές, βαθύτερες της ανάγκες μέσα στη σχέση, μακριά από τους κανόνες των κέντρων εξουσίας, κάτω από την εξουσία Του Αφέντη της.

Και για να μιλήσω και λίγο για την εμπειρική γνώση που έχω αποκτήσει μέσα στα λίγα χρόνια που έχω μπει σ΄αυτή τη διαδικασία πάταξης του απίστευτα δυνατού μου Εγώ, για χάρη της απελευθέρωσης απ΄τις καταστροφικές του προς εμένα την ίδια συμπεριφορές και στάσεις ζωής - τα οποία ουσιαστικά με έκαναν σκλάβα του ίδιου του Εγώ-, κάτι που έτσι κι αλλιώς προσπαθούσα να πράξω μέσα από το πνευματικό μου μονοπάτι, έχω γίνει δυνατότερη, πιο ήρεμη, καλύτερος άνθρωπος, δεν καταπιέζομαι απ΄τις ανασφάλειες μου στο βαθμό που καταπιεζόμουν, άρχισα να απαιτώ περισσότερα από μένα και να μην ανέχομαι να με μειώνουν και να με υποβιβάζουν, έγινα καλύτερη στη δουλειά μου, η σχέση μου με τα παιδιά μου έγινε ουσιαστικότερη, έγινα πιο απαλή, πιο θυληκιά, πιο κατανοητική, έμαθα να αφουγκράζομαι τους άλλους και όχι μόνο τον εαυτό μου και να σέβομαι.
Αν αυτό που έγινα και γίνομαι ήταν χαλάκι για Τον Κύριο μου μάλλον θα με έδιωχνε μια και όπως είπες και συμφωνώ δεν υπάρχει καμιά γοητεία να ειναι καποιος Κυριαρχος πανω σε χαλακια.

Αλλά πρακτικά αυτό που βλέπω να γίνομαι δεν έχει καμιά σχέση με χαλάκι, εκτός κι αν είναι μέσα σε πλαίσια Dehumanisation play με Τον Αφέντη μου. 

Οπότε καλές οι θεωρίες, και γι΄αυτό υπάρχουν χιλιάδες, αντικρουόμενες ή μη αλλά εμένα τι με νοιάζουν? Με νοιάζει αυτό που ζω, αυτό που βιώνω και το πόσο ευτυχισμένη γίνομαι.