Εμπιστοσύνη και ασφάλεια στη σχέση Κ/υ

Εμπιστοσύνη, μια λέξη που συχνά παρεισφρέει σε συζητήσεις.
Για Α/άλλους απαραίτητη, για Α/άλλους επικυρηγμένη.
Προσωπικά δεν την χρησιμοποιώ γιατί νιώθω πως έχει μια υπόνοια πως ο Άλλος θα ενεργήσει όπως επιθυμούμε.
Χρησιμοποιώ τη λέξη "ασφάλεια" και απ' όσο έχω διαβάσει εδώ, αρκετά υποτακτικά άτομα τη θεωρούν απαραίτητη.
Ασφάλεια για μένα σημαίνει, πως ο Απέναντι έχει το κατάλληλο υπόβαθρο ώστε να διαχειριστεί την υποταγή μου, πως μπορώ να αφεθώ στα χέρια Του.
Ασφάλεια είναι η αναγνώριση Του ως Οδηγό μου.


Ποιά είναι η δική Σ/σας άποψη;

 

Το πιο σημαντικό είναι να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας( και τις επιλογές μας), όταν συμβαίνει αυτό απλοποιούνται
τα πράγματα

 

Μια ερώτηση, αυτά που αναφέρεις, πως ( πρακτικά ) παρακαλώ δεν θέλω θεωρητική απάντηση, ρεαλιστικά, πρακτικά πως εμφανίζονται;
Τα περιμένεις κάπως να στα αποδείξει; Στα παρουσιάζει; Πριν τα νοιώσεις ή αποδειχτούν δεν μπαίνεις σε Κ/υ μαζί Του;
Προσπαθώ να καταλάβω, πως τα βάζουμε στην εξίσωση, από πριν; Στην πορεία; Εκ των υστέρων;


Για μένα, επειδή θα ήταν ψέμμα τεράστιο ψέμμα να πω πως υποτάχτηκα επειδή ενοιωσα ασφαλής. Υποτάχτηκα γιατί ενοιωσα υποταγμένη, και ήταν και μεγάλο σοκ για εμένα σε περίοδο που είχα αποφασίσει ότι δεν θα είμαι υποταγμένη ξανά, οπότε μόνο ασφάλεια δεν μου βγήκε σαν πρώτη αντίδραση!

Η λέξη είναι, ήταν και πάντα θα είναι αποδοχή.
Αποδέχεσαι την κατάσταση, το ότι δηλαδή κάποιος μπορεί να σε κάνει κομματάκια να σε βουλιάξει στην ασημαντότητα ή να νοιωθεις σαν το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο , ότι θα παίζει με αυτά τα δύο άκρα και αφού εχεις αποδεχτεί αυτό τότε ίσως μπορείς να διακρίνεις και το αν νοιωθεις ασφαλής ή εμπιστεύεσαι ότι δεν θα σε τσακίσει, αλλά όταν έχεις ήδη φτάσει εκεί, δεν σε νοιάζει να καθόλου δεν σε νοιάζει, γιατί ξέρεις ότι και γνώμη να αλλάξει και να σε τσακίσει, το πιθανότερο είναι να κάτσεις και να είσαι σε τέτοιο τριπακι που να λες " ευχαριστω αυτό μου πρέπει"

Μου αρέσει να υπάρχουν θέματα, αλήθεια μην το πάρεις προσωπικά   απλά μερικές φορές νομίζω ότι αναλύουμε κάποια θέματα τόσο θεωρητικά που στην πράξη δεν βγαίνει ρε παιδί μου.

Αν μιλήσουμε για εμπιστοσύνη σε session ή σε play εκτός Κ/υ, ναι οκ i get it.

 

Η εμπιστούνη δεν είναι τίποτε περισσότερο από την πίστη στις ικανότητες κάποιου. Στην περίπτωση που αναφέρετε "Κάποιου". Θεωρώ εκ των ουκ άνευ την πίστη αυτή στο Κ μέλος (κατ εμε) με τη διαφορά ότι τη θεωρώ ανεξάρτητη από τους λόγους που οδηγούν στη υποταγή χωρίς όμως να αποκλείω την πιθανότητα για κάποια υ, να είναι ένας από αυτούς.

 

Όχι. Δεν μπορεί να κάνει κάτι ο Άλλος για αυτό.
Έχει να κάνει με το πώς εγώ αντιλαμβάνομαι αυτό που Είναι.


Χαίρομαι που το έθιξες για να ξεκαθαρίσω τι εννοώ.
Όταν λοιπόν

δε νιώθουμε ασφαλείς;
Προσωπικά δεν μπορώ να προχωρήσω αν δεν νιώθω ασφαλής με αυτήν την επιλογή μου και σκεπτόμενη πρόσωπα που δεν προσέγγισα ή απέφυγα, ήταν για αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν ένιωθα ασφαλής να κάνω αυτήν την επιλογή.
Όχι αν θα με τσακίσει ή θα νιώσω σούπερ, απλά δεν ένιωθα πως μπορούσα να αφεθώ, ήταν κάτι τελείως άλλο από μένα, δεν υπήρχε κοινός κώδικας, κοινή αντίληψη κτλ

Στην πορεία της σχέσης, μπορεί μόνο να διαψεύσει την επιλογή μου, αλλά και πάλι και αυτό θα έχει να κάνει με μένα, όχι με Εκείνον, πως εγώ δεν ερμήνευσα σωστά τα σημάδια ή εθελοτυφλούσα.

 

Μήπως απλά λοιπόν δεν ενοιωθες υποταγμένη και η εμπιστοσύνη και όλα τα άλλα, είναι άλλη ιστορία;

 

Για μένα κινητήριος δύναμη ήταν και είναι η καυλα.
Για να "ξεκινήσω να ασχολουμαι" θα πρέπει να έχει μουδιάσει το μυαλό μου... Να επιπλέει στις ενδορφίνες που ο Ίδιος δημιουργησε.

Η εμπιστοσύνη/ασφαλεια προς Αυτόν θα έρθει αργότερα πολυ αργότερα.
Μέχρι τότε (προς το παρον τουλάχιστον) είμαι γεμάτη κόκκινες γραμμές, φοβίες κτλ.
Δεν έχω αισθανθεί ποτε αυτό που περιγραφει η χαντρα και διαβάζοντας το λέω αλήθεια, με τρομάζει. Ένας άνθρωπος που θα έχει τέτοια επιρροή πανω μου είναι καυλωτικά φρικιαστικό... Δεν έχω ιδέα αν θα το έβαζα στα ποδια η αν θα υπεκιπτα... (Βασικά δεν ξέρω αν θα είχα επιλογή)

 

Πάλι δεν το κατάλαβες  
Μιλώ για το πριν μπω στη σχέση, όπου εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη και δεν αναφέρθηκα καθόλου σε αυτή τη λέξη.
Αναφέρομαι στην ασφάλεια της επιλογής μου.
Δεν σε βρίσκει στο δρόμο ο Άλλος και σε βουτάει και σε υποτάσσει.
Υπάρχει μια αλληλεπίδραση πρώτα.
Αν σε αυτήν την αλληλεπίδραση δεν νιώθω πως ο άλλος μπορεί να διαχειριστεί την υποτακτικοτητα μου, αν δεν νιώθω πως μπορώ να αφεθώ στον Συγκεκριμένο, αν δεν νιώθω ασφαλής ως προς εαυτό μου να κάνω αυτήν την επιλογή, απλά δεν την κάνω.

Είναι αμφίδρομη κατάσταση οι σχέσεις, δεν μπορεί ο Άλλος να κατισχυσει κάπου που δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος.
Όσο και να μην το πιστεύεις, στην περίπτωση σου, βρήκε ανταπόκριση κι ας ήταν συνειδητά αλλιώς τα σχέδια σου (για αποχώρηση από το βδσμ) .
Κανείς δεν μπορεί να χορέψει ταγκό μόνος του.

 

Απόλυτα κατάλαβα και σου εξηγώ πως το να μπορεί κάποιος να διαχειριστεί και μάλιστα να κυριαρχεί στην υποτακτικότητα σου, έχει να κάνει με το αν με τον συγκεκριμένο νοιωθεις υποταγμένη. We just feel it, know it και συμβαίνει, πριν καν τον αποκαλέσουμε Κύριο μας, του φερομαστε και του μιλάμε σαν Κύριο γιατί μας το εμπνέει.

Αυτά δεν έχουν να κάνουν με ασφάλεια. Αυτά που περιγράφεις ότι ψάχνεις και ζητάς να νοιώσεις είναι ακριβώς αυτό που λέω, το ο Άλλος η σε έχει ή όχι.


Τα άλλα που λες για αλληλεπίδραση και ταίριασμα κτλ συμφωνώ και τα έχω πει όπου και να δεις ποστ μου, δεν ξέρω γιατί τα λέμε στην παρούσα κουβέντα, δεν είπα το αντίθετο. Η ένσταση μου είναι στο ότι ανοίχτηκε ένα θέμα για ασφάλεια και εμπιστοσύνη, αν δεις το αρχικό νομίζω θα δικαιολογήσεις το πρώτο μου ποστ, μετά κάπως το αλλάζεις, σου γράφω απλώς πως αυτά που εσύ ονομάζεις ασφάλεια είναι η αίσθηση του είμαι υποταγμένη η αναγνώριση της υπέροχης και της ισχύς του άλλου.

Τώρα αν αυτό που τελικά θες να μου πεις είναι πως κάπου με κάποιον ενοιωσες αυτή την υπεροχή, ενοιωσες ότι μπορεί να διαχειριστεί την υποτακτικότητα σου δηλαδή να της επιβληθεί να την κουμαντάρει να σε έχει, και δεν έκατσες και έφυγες τρέχοντας επειδή κάτι άλλο σε έκανε να μην νοιώθεις ασφάλεια οκ, θα ήθελα να ακούσω πολύ α. τι ήταν αυτό το κάτι άλλο και β. κυρίως να ακούσω πώς κατάφερες να τρέξεις χαχα !!!! Θα με ενδιέφερε

 

προσωπικά δεν καταλαβαίνω -ειλικρινά ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ- γιατί μερικές λέξεις είναι τζιζ... τι πειράζουν οι λέξεις εμπιστοσύνη, ασφάλεια, προσδοκία (από άλλο νήμα)... γιατί κολλάμε σε λέξεις; Η κατίσχυση, η κυριαρχία, η υποταγή είναι εξαιρετικά ιδιαίτερες και προσωπικές καταστάσεις/θέσεις (διαλέξτε τη λέξη που προτιμάτε) και συμβαίνουν κάτω από ιδιαίτερες και προσωποποιημένες συνθήκες...

ποιόν αφορά πέραν του Κ, αν εγώ πρέπει να νιώσω ή να μη νιώσω εμπιστοσύνη/ασφάλεια, αν έχω ή δεν έχω προσδοκίες; ποιόν αφορά πέραν του Κ το πώς θα υποταχτώ; υπάρχει κάποια λίστα με ικανές και αναγκαίες συνθήκες για την υποταγή; για κάτι τόσο ρευστό και μοναδικό; υπάρχει μια λίστα με επιτρεπτές ή όχι λέξεις; και τι; αν τις χρησιμοποιώ ή όχι είμαι/δεν είμαι καλή υ;

ας ηρεμήσουμε λίγο και ας βιώσουμε ό,τι βιώνουμε όταν το βιώνουμε απαλλαγμένοι από την όποια ανάγκη προσδιορισμού τους

 

Ήρεμοι είμαστε, θέματα ανοίγονται και τα συζητάμε. Όπως συζητάμε πολλά. Εμένα με είχε βοηθήσει πάρα πολύ που έμαθα εξ αρχής ότι ναι οι προσδοκίες είναι τζιζ κακά, και όταν έχω ευκαιρία να το πω, θα το λέω γιατί βοηθά στο να είμαι καλά, στο να είναι τα περισσότερα υ καλα μεσα σε αυτό που έχουν. Να μην βασανίζονται να μην περιμένουν να μην... Πολλά δράματα.

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί οπότε ακούγεται κάτι που δεν αρέσει, το γυρνάμε στο " να μην προσδιορίσουμε" αν είναι έτσι πάμε και στο να μην υπάρχουν Κ να μην προσδιορίσουμε τίποτα να είμαστε όλοι " ελεύθεροι "και χαοτικοί.

 

Η εμπιστοσύνη χρειάζεται να είναι αμφίδρομη και να πηγαίνει πακέτο με την επικοινωνία και την ειλικρίνεια των προθέσεων, προτού μιλήσουμε σοβαρά για ασφάλεια.