Εξέλιξη ταυτοτήτων

Έναυσμα για αυτό το thread αποτέλεσε το ακόλουθο σχόλιο Της Κυρίας Φαίδρας

Ε/έχουμε συζητήσει στο θέμα BDSM Πώς και πότε? πώς Α/ανακαλύψαμε το χώρο αλλά ελάχιστα πράγματα έχουν αναφερθεί για την πάλη με τον εαυτό Μ/μας. Από ποια στάδια περάσαμε μέχρι να αποδεχθούμε τη φύση Μ/μας, ποιες διεργασίες έγιναν μέσα Μ/μας, προβληματισμοί και εμπόδια στην μέχρι τώρα πορεία Μ/μας κτλ. Θ/θέλετε να το Σ/συζητήσουμε; Πιστεύω πως θα έχει ενδιαφέρον.

 

Πολύ ωραίο κι ενδιαφέρον θέμα είναι αυτό που άνοιξες little_slut[PieR], ας δούμε λοιπόν if W/we have gone a long way   και με ποιό τρόπο...

Θα ήθελα, ξεκινώντας, να πω ότι νιώθω ιδιαίτερα τυχερή και προνομιούχα που οι εμπειρίες μου στο χώρο ποτέ δεν υπήρξαν τραυματικές, που ποτέ δεν βρέθηκα μπροστά σε κάτι που δεν ήμουν έτοιμη να δεχτώ – αν όχι και ζητήσει πλέον, που ποτέ δεν ένιωσα μόνη και μπερδεμένη, που ποτέ Κανείς δε μου έθεσε πλαστά διλήμματα και απορρίψεις, συγκαλυμένες με αμφισβητήσεις. Επειδή όλα αυτά σε Κάποιον τα οφείλω, σε Έναν συγκεκριμένο άνθρωπο και επειδή έχουν πέρα ως πέρα σημαδέψει την πορεία μου στον χώρο, θεωρώ ότι έπρεπε να τα πω.

H φύση Μ/μας ... η φύση μου ως υποτακτικής... δυνατή λέξη αυτή. Και ίσως θέλει λίγο συζήτηση. Ας γίνει σε κάποιο άλλο thread κάποια στιγμή. Απ ότι γνωρίζω γενικότερα, εδώ υπάρχουν δύο βασικές προσεγγίσεις, που με αφορούν κι εμένα, γιατί έχουν να κάνουν με το πώς αποδέχτηκα τη φύση μου ή το πώς επέλεξα (ή με επέλεξε) να είμαι υποτακτική.

Η μία προσέγγιση λέει περίπου, σε πολύ γενικές γραμμές: “tender lilly, με τις συγκεκριμένες εμπειρίες ζωής, με το συγκεκριμένο ερωτικό φορτίο και στις συγκεκριμένες συνθήκες, οποιαδήποτε στη θέση σου το ίδιο θα ήθελε, το external locus of control που λαχταράει η τυπική femsub δηλαδή, με ότι τούτο συνεπάγεται. Σε άλλες συνθήκες θα μπορούσες να είσαι vanilla ή switch ή Domme και να ήσουν ο ίδιος άνθρωπος. Δηλαδή, είναι οι συνθήκες που μετράνε, τα πάντα στηρίζονται στο δίπολο ερέθισμα και αντίδραση και δεν είναι η φύση σου». Υπο σκέψη... ας πάμε παρακάτω.

Η άλλη προσέγγιση λέει περίπου, σε πολύ γενικές γραμμές: “tender lilly, ξέρεις κορίτσι μου, γεννήθηκες με τα εξής δέκα χαρακτηριστικά που αναφέρει η yalda tovah στην «υγιή υποτακτική» courtesy of DreamMaster, ευχαριστούμε   . Ούτως εχόντων των πραγμάτων, είτε έτσι είτε αλλιώς, κάποια στιγμή femsub θα κατέληγες, το πολύ – πολύ, αν δε σε είχαν ευνοήσει οι συνθήκες, και ένας συγκεκριμένος Κυρίαρχος, να γινόσουν troubled submissive, όπως τα λέει το επόμενο άρθρο της yalda tovah. Δηλαδή, για μας εδώ υπάρχει ασυνείδητο, είναι ότι έχει καταγραφεί στο κύτταρο σου ως αταβική γνώση και αντίληψη των πραγμάτων και αυτό είναι που βασικά σε κάνει ότι είσαι.” Δεκτό κι αυτό...πάμε παρακάτω.

Και λέω εγώ, η tender lilly, (θιασώτης πάντα των εκλεκτικών προσεγγίσεων, άλλωστε στην εποχή Μ/μας μόνο αυτές υπάρχουν πλέον) περίπου, σε πολύ γενικές γραμμές: «ξέρετε αγαπητές μου προσεγγίσεις, έχετε και οι δύο δίκηο. Αλλά δε με πολυνοιάζει. Η μητέρα φύση μου έδωσε ένα τόσο δα μυαλό, μία στοιχειώδη συναισθηματική νοημοσύνη, και η μητέρα κοινωνία με ανέθρεψε για να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και να παίρνω αποφάσεις. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και στοιχειωδώς ικανοποίησα τη ματαιοδοξία μου, τη φιλοδοξία μου και εν μέρει και την απληστία μου, όταν ξεπλήρωσα τα χρέη μου στην κοινωνία και μπορούσα να κάνω το κέφι μου και να μη ρωτάω, βασικά, κανέναν για το αν εγκρίνει ή όχι, τότε επέλεξα να είμαι femsub, ιδεατά γύρω στο επίπεδο 7 (για Ο/όσους το ψάχνουν το θέμα, ένα από τα πιό «αντιπαθή» επίπεδα υποταγής στη σελιδογραφία του internet – ούτε ακριβώς υποτακτική, ούτε ακριβώς σκλάβα). Αυτή ήταν η επανάστασή μου της μίας στιγμής και οι νέες μου προσωπικές, ερωτικές ισορροπίες των επόμενων χρόνων, ίσως for the rest of my life. Υπάρχει καμμία αντίρρηση;»

Κακό χαμόγελο προς την tender lilly: «καλά, στις νεφελώδεις σοφιστείες καλή είσαι, άντε και δε σε νοιάζει "τί θα πει ο κόσμος". Στην πράξη όμως υπερομιλητική femsub;»

Στην πράξη ...

Στην πράξη, όταν ήρθε η ώρα να αποδεχτώ ότι σε κάθε περίπτωση διαφωνίας Μ/μας, ο Κυρίαρχος θα έχει το απόλυτο δίκηο κι εγώ το απόλυτο άδικο... κόντεψαν να μου πέσουν τα μαλλιά. Είδα κι έπαθα. Τρόμαξα να το κάνω κτήμα μου. Θυμάμαι μάλιστα, ότι τις μέρες που κρατούσε αυτό το ουσιαστικό στάδιο της αποδοχής της εκχώρησης ελέγχου, δε μπορούσα καθόλου να κάνω μανούβρες με το αυτοκίνητο. Ήταν πολύ εντυπωσιακό, ένιωθα να σκίζομαι στα δύο, με έπιαναν ίλιγγοι, στην κυριολεξία είδα κι έπαθα. Και αυτό έπρεπε να το κάνω μόνη μου. Δε γινόταν αλλιώς. Αλλά το βασικό το έμαθα. Δε λέω ότι δε θα ξαναπεράσω από αυτό το στάδιο, γιατί η εξέλιξη στην εφαρμογή του external locus of control είναι κυκλική και όχι γραμμική, αλλά πάντως, μέσα από αυτήν την περιπέτεια, κάτι είχα κάνει κεκτημένο πλέον.

Ζορίστηκα, εκεί περίπου, να μάθω να παρακαλώ. Πότε και πώς. Και ζορίζομαι ακόμα. Αλλά μαθαίνω.

Στην πράξη, έπρεπε να γίνω λίγο πιό σκληρή απ ότι ήμουν. Και αρκετά πιό αισθαντική. Χωρίς αυτά τα δύο, ούτε μία σωστή nadu δε γίνεται, πόσο μάλλον η συνεχής διέγερση και όλα τα υπόλοιπα.

Στην πράξη, έπρεπε να μάθω να καλοδέχομαι τον ζόρι, την ταπείνωση και τον πόνο. Εδώ, αρχίζει να δυσκολεύει το πράγμα...

Διότι προσωπικά, αν μου ήταν μπορετό, την checklist of submission θα τη χειριζόμουν με τον εξής τρόπο:

Θα έβαζα «όχι», δηλαδή σκληρό όριο σε οτιδήποτε είχε σχέση με παιδιά, σκυλιά, γατιά, γέρους, πεθαμένους, φέρετρα, σκατά, εμετούς, αίματα, κουνουπίδια (που σιχαίνομαι), γάλα φρέσκο (που μου φέρνει αλλεργία), κρύα σουβλάκια, συνευρέσεις με persona non-grata ερωτικές ή μη και αμοιβόμενες ή μη, υπερβολική γυμναστική, κολύμπι σε βρώμικες και μολυσμένες θάλασσες, στέρηση ψυχαγωγικού διαβάσματος και πολιτικής συζήτησης, μείωση του κοινωνικού μου πρεστίζ και μερικά άλλα που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή.

Θα έδινα 4, δηλαδή ότι το θέλω πολύ αλλά όχι και μονίμως, να μην τρελαθούμε τώρα, στην φυσιολογική ερωτική επαφή.

Και σε όλα τα υπόλοιπα, από 0 («το ανέχομαι για χάρη Σας και μόνον», δηλαδή) ως 1 («το δέχομαι επειδή το θέλετε Εσείς», δηλαδή).

Μόνο που, ακόμα κι εγώ καταλάβαινα, ότι τέτοιος αρνητισμός δε θα με έβγαζε και πολύ μακριά. Πραγματικά όμως, για όποιο kink ή fetish μου Μιλούσε, είχα έναν κακό λόγο. Ή και δύο, σε κάποιες περιπτώσεις. Και άποψη. Ανυπερθέτως. Ευτυχώς που κρατούσα το στόμα μου κλειστό – μερικές φορές. Ευτυχώς που δεν έβαζα και στοιχήματα. Διότι θα τα έχανα.

Μία εμπειρία, ούτε κάν subspace, απλά submode, όπως μου Εξήγησε όταν Τον ρώτησα «καλά τί ήταν αυτό που έγινε τώρα;», με έπεισε ότι τα kinks και τα fetishes δεν έχουν ηθική ή αισθητική. Ότι πραγματικά υπάρχει το subspace και ότι εκεί, το απίθανο γίνεται όχι απλά πιθανό, αλλά και δεδομένο, αν αυτό Επιθυμεί ο Κυρίαρχος.

Τα kinks και τα fetishes, απ ότι προσωπικά διαπίστωσα, ηθική και αισθητική μπορεί να μην έχουν, έχουν όμως τεχνική. Πολύ τεχνική. Ακόμα και εκπαίδευση χρειάζονται. Δεν είναι ντροπή, δεν είναι κάτι ψυχρό και απρόσωπο, δεν είναι άσκημο. Εμένα μ αρέσει. Και πολύ μάλιστα.

Η ταπείνωση και ο εξευτελισμός, δεν είναι ούτε ταπείνωση ούτε εξευτελισμός στο D/s. Είναι κάτι άλλο. Είναι D/s ταπείνωση κι εξευτελισμός. Και μπορεί να είναι ωραίο. Με τον τρόπο του. Κι αυτό το διαπίστωσα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, γιατί στη mainstream ζωή μου είμαι μάλλον μυγιάγγιχτη.

Επίσης, κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον που διαπίστωσα, ήταν ότι ασχέτως του πόσο έχω προχωρήσει στο χώρο, ασχέτως level of submission, η επιλογή D/s ή vanilla είναι τύπου «μαύρο – άσπρο». Δε μπορώ, και το διαπίστωσα αυτό στην πράξη, να ειμαι ολίγον D/s και ολίγον vanilla. Και το διαπιστώνω συχνά, και μάλιστα με ενοχλητικό τρόπο, επειδή αν πάω να φερθώ έστω και ελάχιστα υποτακτικά σε vanilla άντρα, αυτός χαίρεται απερίγραπτα πολύ, από κει και πέρα γίνεται χαλί να τον πατήσεις, κι εμένα αυτό δε με αγγίζει καθόλου. Ε, δεν είναι και ότι το λιγώτερο εκνευριστικό αυτό, για όσες μπορούν να με νοιώσουν.

Και η ζωή μας κάνει κύκλους... έχω πολλά να μάθω ακόμα, αλλά και αυτά που είναι δεν είναι και λίγα, i have gone some way Sir, by virtue of You Sir, thank You, Sir  

 

Το αν είσαι ή όχι σκλάβος είναι αν το είχες και το έχεις μέσα σου. Αυτό είναι το πιο βασικό, η πιο βασική προϋπόθεση. Το θέμα είναι πως θα το ανακαλύψεις και θα το βγάλεις από μέσα σου, να το δεις, να το εκτιμήσεις και να καταλάβεις τελικά τι είσαι. Αυτό είναι το θέμα.

Η ευτυχία είναι να βρεις το σωστό άνθρωπο που θα σου εξηγήσει το τι συμβαίνει και -αν θέλετε- το τι είσαι. "Μα", θα μου πείτε, "δεν ξέρεις τι είσαι;". Όχι δεν ξέρεις! Αυτή η κατάσταση είναι κάτι το πρωτόγνωρο για εσένα και θέλεις μια βοήθεια. (Νομίζω ότι αυτό το στάδιο η tender lilly το ονομάζει εκπαίδευση.) Δεν είναι όμως εκπαίδευση είναι η διαδικασία της αυτογνωσίας. Πρέπει να γίνει όμως με το άτομο που δεν θα σε πληγώσει πολύ, διότι όλο και κάποιος θα σε πληγώσει και μέσα από τις πληγές θα προχωρήσεις: αγώνας χωρίς θυσίες δεν γίνεται.

Εγώ δεν κατάλαβα ποτέ τα επίπεδα και τα θεωρώ σαχλαμάρες. Ξέρω ένα πράγμα: ο σκλάβος είναι ιδιοκτησία του Κυρίαρχου με ότι αυτό συνεπάγεται. Εδώ όμως δεν μπορούμε να βγάλουμε έξω το συναίσθημα, την αγάπη, την υπευθυνότητα του σκλάβου και του Κυρίαρχου. Αυτή η σχέση είναι αμφίδρομη και ορίζει με ακρίβεια και τους δύο. Και οι δύο έχουν ευθύνη, στο τέλος όμως ο Κυρίαρχος έχει περισσότερη αφού καθοδηγεί τον σκλάβο του.

Εδώ μιλάμε μόνο για την ταυτότητα, διότι στο thread "Πόσο σκλάβος είσαι;" μπορεί να μας δοθεί η ευκαιρία να συζητήσουμε ένα άλλο θέμα (το οποίο εδώ είναι εκτός θέματος) την περίπτωση που ο σκλάβος γίνεται "ξαφνικά" κυρίαρχος και το μπλέξιμο που υπάρχει εκεί.

Η ταυτότητά μας είναι συγκεκριμένη, απλά κάποιες πινελιές πρέπει εμείς να προσθέσουμε για να φανεί η πλήρης εικόνα. Ο σκλάβος από μικρός δείχνει τη δεχτικότητα σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι οι άλλοι. Όπως επίσης αφήνει να τον καθοδηγούν και αισθάνεται πιο ασφαλής σε αυτή την κατάσταση. Στο bdsm αφήνει και το σώμα του στα χέρια του Κυρίαρχου, άρα γίνεται πλήρως η ιδιοκτησία του. Τονίζω ακόμη μια φορά ότι θα πρέπει να έχει εμπιστοσύνη σε Αυτόν, άρα ο Κυρίαρχος να έχει δώσει ανάλογα δείγματα.

Που είμαι εγώ σε όλα αυτά; Αυτό θα το συαητήσουμε στο άλλο thread όπου εκεί θα έχουμε την ευκαιρία να αναπτύξουμε το θέμα σφαιρικά. Δεν ξέρω αν σας κάλυψα, αλλά νομίζω ότι έχω πει αρκετά για την ταυτότητα του σκλάβου.

 

Ιδιαίτερα καλό thred μπορώ να πω. Ίσως γιατί προβληματίζομαι πάνω στο θέμα. Ακόμα δεν μπορώ να αντιληφθώ πρακτικές όπως το TPE ή τα 9 levels of submission. Βέβαια δημοκρατία έχουμε και ότι φτιάνει τον καθένα αλλά … Τέλος πάντων… Όμως για να μην ξεφύγω ας περιγράψω το πώς εγώ κατέληξα να παρακολουθώ BDSM forums αλλά και γενικά να ενημερώνομαι πάνω στο θέμα.

Αναπολώντας το παρελθόν μου δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια σχέση μου στην οποία δεν προσπαθούσα να έχω τον έλεγχο τόσο στην καθημερινή συναναστροφή μου αλλά και στο sex το οποίο σχεδόν πάντα προτιμούσα να είναι βίαιο και να περιλαμβάνει κάποια στοιχεία πόνου - αν μου επιτραπεί η έκφραση - για την κοπέλα. Γενικά αυτή μου η συμπεριφορά πάντα με προβλημάτιζε και προσπαθούσα να τη καταπιέζω. Το όλο θέμα δεν μου επέτρεπε να νοιώθω άνετα καθώς θεωρούσα την συμπεριφορά μου εντελώς εγωιστική. Πρωταρχικό μου ενδιαφέρον ήταν να περνάει καλά ο άνθρωπός μου και μέσα από αυτή του την εμπειρία να περνάω και εγώ καλά (πράγμα οξύμωρο καθώς πόνος και βία μπερδεύονταν με το sex).

Όλα αυτά αποτέλεσαν παρελθούσες σκέψεις όταν κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης με ένα υπέροχο κορίτσι ξετυλίχθηκε ένας διάλογος ή καλύτερα μία στιχομυθία που άλλαξε εντελώς τον τρόπο που αντιλαμβανόμουν την συμπεριφορά μου.

Με όχι τα ίδια ακριβώς λόγια   και παραφράζοντας λίγο πάει ως εξής:

Ξεκίνησε με αυτή να μου διαμαρτύρεται σχεδόν ψιθυριστά ότι αυτό που της έκανα την πονούσε. Της απάντησα ότι δεν πρέπει να μου το ξαναπεί, καθώς το μόνο που θα πετύχαινε ήταν να παραταθεί ο πόνος. Η απάντησή της, με ένα αναστεναγμό ηδονής, ήταν ότι αυτό το γνώριζε πολύ καλά….

Η διαπίστωση ότι σε κάποιον η συμπεριφορά μου θα προσέφερε ικανοποίηση και θα μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου χωρίς αναστολές ήταν σαν να ανακάλυπτα τη φωτιά. Από τότε έχει περάσει καιρός…

 

@Medicineman,

Το δικό μου "ξύπνημα" (ή μάλλον ένα κομμάτι του δικού μου ξυπνήματος) μοιάζει εξαιρετικά με το δικό σου. Σε κάνει άλλο άνθρωπο η αίσθηση οτι μπορεί να υπάρχουν άλλα κομμάτια του puzzle που ταιριάζουν γάντι με αυτό που είσαι εσύ. Ευχαριστώ που το μοιράστηκες.

@tender_lilly,

----------------------------------------------------------------------
tender_lilly wrote:

Στην πράξη, όταν ήρθε η ώρα να αποδεχτώ ότι σε κάθε περίπτωση διαφωνίας Μ/μας, ο Κυρίαρχος θα έχει το απόλυτο δίκηο κι εγώ το απόλυτο άδικο... κόντεψαν να μου πέσουν τα μαλλιά. Είδα κι έπαθα. Τρόμαξα να το κάνω κτήμα μου. Θυμάμαι μάλιστα, ότι τις μέρες που κρατούσε αυτό το ουσιαστικό στάδιο της αποδοχής της εκχώρησης ελέγχου, δε μπορούσα καθόλου να κάνω μανούβρες με το αυτοκίνητο. Ήταν πολύ εντυπωσιακό, ένιωθα να σκίζομαι στα δύο, με έπιαναν ίλιγγοι, στην κυριολεξία είδα κι έπαθα.

----------------------------------------------------------------------

Η συμφιλίωσή μου με τη φύση του Κυρίαρχου ήταν ένα τεράστιο φλας μιας γιγαντιαίας φωτογραφικής μηχανής στα αγουροξυπνημένα μου μάτια. Για αρκετό καιρό ήταν το μόνο πράγμα που σκεφτόμουνα. Στην καθημερινή μου ζωή είχε ως επίπτωση να γυρίσω σελίδα σε πολλά πράγματα (σε υποθέσεις επαγγελματικές και οικογενειακές). Σε ότι αφορά την αναζήτηση συντρόφων με έκανε (σταδιακά) έναν άλλο, εντελώς διαφορετικό άνθρωπο.

Απο πού βγαίνουν όλα αυτά; That's the sixty-four-thousand-dollar question. Ούτε ψυχολόγος είμαι, ούτε ιδιαίτερα καλός στην ενδοσκόπηση, αλλά με χαρακτηριστική άνεση πέταξα στα σκουπίδια όσες προσπάθειες επιστημονικής εξήγησης έτυχε να διαβάσω (και εδώ χρησιμοποιώ το επίθετο "επιστημονικός" με την αυστηρή Ποππεριανή έννοια). Τώρα απλά μπορώ να πω οτι πλέον δε με νοιάζει, αφού ήδη έχω αρχίσει και βλέπω στον ορίζοντα τα 40 και αισθάνομαι έντονα οτι δεν έχω "πράξει" όσο αισθάνομαι οτι πρέπει να πράξω αυτά που θέλω.

Χωρίς σε ουδεμία περίπτωση να θέλω να υποτιμήσω τον προβληματισμό σου, απλά θέλω να πω οτι εγώ πλέον έχω αφεθεί στο κυνήγι της πράξης, και λιγότερο στην αναζήτηση της απάντησης στο μεγάλο "γιατί". Απλά ελπίζω οτι κάνοντας πράξη αρκετά πράγματα από αυτά που φαντάζομαι να κάνω, η απάντηση ίσως φανερωθεί από μόνη της, σαν εικόνα που φτιάχνεις ενώνοντας τις κουκίδες.

Χαιρετισμούς,
DocHeart

 

RE: RE: Εξέλιξη ταυτοτήτων

Αν μου επιτρεπεις tender lilly, μηπως ειναι ακριβεστερο το οτι η εξελιξη αυτη ειναι σπειροειδης σε μορφη και οχι κυκλικη? Το κυκλικο επιστρεφει στην αρχικη του θεση, ενω το σπειροειδες περιστρεφεται μεν γυρω απο τον ιδιο αξονα ειναι δε διαρκως εξελισσομενο  

 

RE: RE: RE: Εξέλιξη ταυτοτήτων

Συμφωνώ απολύτως μαζί Σας Lady Phaedra  

 

Εγώ από παιδί ήξερα πως κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Διέκρινα τη διαφορετικότητά μου σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Ένιωθα και ίσως ήμουν πάντα πιό ώριμη από την ηλικία μου. Γι’ αυτό έκανα παρέα με μεγαλύτερα άτομα ή πολλές φορές καθοδηγούσα συνομίληκους (τις περισσότερες φορές μου ζητούσαν βοήθεια). Είχα άποψη για όλα. Ήμουν δύσκολο παιδί και ακόμα πιό δύσκολη έφηβη. Δεν απασχολήθηκα ποτέ με θέματα εφηβικά, δεν είχα εφηβικούς έρωτες. Δεν ένιωσα την ανάγκη μιάς σχέσης. Η ταυτότητά μου παρέμεινε άγνωστη σε εμένα. Στα 15 έκανα μία σχέση που δε μου άφησε τίποτα. Και όλες οι σχέσεις μου από εκεί και μετά (11 στον αριθμό) και μέχρι τα 20, με έκαναν να νιώθω κενή και δυστυχισμένη. Όταν γνώρισα τον σκλάβο μου και άρχισε η σχέση μας στα 21 μου, ζούσα ήδη μόνη μου και ήμουν αυτάρκης. Πίστευα πως δεν είχα ανάγκη κανέναν, ήμουν ένα αγρίμι, χωρίς φίλους, χωρίς να έχω σχέσεις με συγγενείς ή με την οικογένειά μου. Ο άνθρωπος αυτός είχε μία συμβιβαστικότητα, που με ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή. Τον περιποιήθηκα, του μαγείρευα, τον ακολουθούσα, με χώριζε, έτρεχα από πίσω του... 8 μήνες κράτησε το παιχνιδάκι αυτό.
Μετά.... μιά μέρα έτσι ξαφνικά, έπεσε στα γόνατα και άρχισε να μου φιλάει τα πόδια και να κλαίει με λυγμούς. Η εικόνα αυτή με σόκαρε. Όπως με σόκαραν οι ταινίες που μου έβαλε να δώ, όπως με σόκαραν τα κείμενα που μου έδωσε να μελετήσω, όπως με σόκαρε η γνωριμία μου με τον Jac και αυτά που μου είπε και αυτός. 3 μήνες κράτησε η διδαχή της θεωρίας και εκεί πιά έφτασα να κάνω την εξής ερώτηση : «Δηλαδή είμαι υποτακτική;». Γέλασαν και οι δύο. «Όχι, απάντησε ο Jac, είσαι Κυριαρχική».
Αλήθεια, δεν ένιωθα Κυριαρχική, ένιωθα πως σε όλη μου τη ζωή υπηρετούσα τους άλλους, για να τους κάνω ευτυχισμένους, όλους, τους ανθρώπους που στρέφονταν γύρω από τη ζωή μου, ακόμα και αυτούς που δεν είχαν νόημα για τη ζωή μου. Κυριαρχική εγώ, που τεχνίτης, μάστορας ή βοηθός στο σπίτι μου δεν είχε μπει, όλα τα έκανα μόνη και όταν έμενα με τους γονείς μου, από μαγείρεμα, πλύσιμο, οικιακές εργασίες, επισκευές υδραυλικά, ηλεκτρολογικά, ηλεκτρονικά, περιποίηση κήπου.... Εγώ, θα έχω κάποιον να τα κάνει όλα αυτά αντί για εμένα; Δεν μπορούσα να το δεχτώ και να το αποδεχτώ. Ήταν λάθος, αυτοί (και οι δύο) ήταν ανώμαλοι και προφανώς ήθελαν να με «βάλουν» στα ανώμαλα παιχνίδια τους....
Κι όμως, υπήρχε μέσα μου κάτι που δεν με άφησε να παραιτηθώ έτσι. Άρχισα να ψάχνω πιό βαθιά, να αναζητώ, γνώση, να μιλάω με ανθρώπους αυτού του χώρου, του ανώμαλου για εμένα, της σεξουαλικής διαστροφής των πορωμένων. Έπεσα με τα μούτρα στη μελέτη. Ρούφαγα κάθε λέξη, κάθε κανόνα, κάθε ιστορία... Και σιγά-σιγά ήρθε η αποκάλυψη για εμένα.
Και μήπως δεν το έκανα για αυτούς, αλλά για εμένα; Θωρούσα άραγε πως μπορεί κάποιος να τα κάνει τόσο καλά όσο εγώ; Μήπως τα έκανα για να είναι όλα έτσι όπως τα θέλω; Μήπως τελικά ο σκοπός είναι να βρεθεί κάποιος που να κάνει όλα αυτά, με τον τρόπο που θέλω εγώ, για να τα απολαμβάνω εγώ;
Φοβόμουν... Κάθε νέα ανακάλυψη προκαλούσε ρίγη στο κορμί μου. Η εκπαίδευση ήταν ένα μαρτύριο για εμένα. Λυπόμουν αυτούς που λάτρευαν τα πόδια μου πεσμένοι στα τέσσερα, σκιρτούσε η καρδιά μου. Το πρώτο μαστίγωμα μου χάρισε ίσως πενταπλάσιο πόνο από αυτόν που το έφαγε... Η πρώτη τιμωρία έγινε εφιάλτης στα όνειρά μου.
Κι όμως, είμαι Κυριαρχική. Αποδέχομαι τη φύση των άλλων και αποδέχομαι τους άλλους όπως είναι. Έχω την ικανότητα να επικοινωνήσω με τους άλλους. Μπορώ να συγχωρώ. Μπορώ να εκτιμώ και να ευχαριστώ. Συμπονώ και συμπαραστέκομαι στους άλλους. Έχω υπομονή για να διδάξω τους άλλους και ανεκτικότητα στα λάθη των άλλων. Είμαι ειλικρινής και τίμια απέναντι στον εαυτό μου και στους άλλους. Είμαι ταπεινή απέναντι στον εαυτό μου και απέναντι στους άλλους. Είμαι ευφυής και προσπαθώ συνέχεια να γίνομαι καλύτερη. Σέβομαι τον εαυτό μου και τους άλλους. Είμαι υπεύθυνη. Έχω έλεγχο των συναισθημάτων μου. Είμαι αυτάρκης. Είμαι δεκτική. Αποδέχομαι τα ελαττώματά μου και τα λάθη μου και προσπαθώ να τα διορθώσω.Και τέλος έχω αυτή την έμφυτη τάση να καθοδηγώ και να έχω τον έλεγχο.
Σήμερα πιά έχω αποδεχτεί τη φύση μου. Σήμερα βλέπω τον εαυτό μου τότε, όπως με έβλεπαν οι άλλοι. Έχω απαντήσεις γιατί ήμουν έτσι, γιατί λειτουργούσα έτσι, κάλυψα τα κενά μου, έχω κάνει τον απολογισμό μου. Μέσα από εμπειρίες και γνώση, ακόμα φοβάμαι. Φοβάμαι αυτή τη δύναμη που έχω στα χέρια μου. Ξέω πόσο "σοβαρή υπόθεση" είναι το BDSM. Κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου που περνά, σκέφτομαι το αποτέλεσμα κάθε πράξης μου. Κάθε λέξη μου ετοιμάζομαι να πώ, την έχω μελετήσει στο μυαλό μου για ώρες, ίσως και μέρες, με διάφορους συνδυασμούς και μελετώντας το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει.
Πολλές φορές έχω πεί πως δεν ξέρω αν γεννιέσαι, ή αν γίνεσαι, ή κάποια γενετικά χαρακτηριστικά αναπτύσσονται και σου δίνουν την κατεύθυνσή σου. Δεν υπάρχει απάντηση σε όλα, ούτε υπάρχει εξήγηση για όλα. Υπάρχουμε μόνο εμείς, που ορίζουμε την εξέλιξη και την πορεία της ζωής μας.

 

Δεν ειμαστε ποτέ μονο ενα πραγμα..

Δεν ειμαστε μονο καλοί ή κακοι ή τυχοδιωκτες ή ρομαντικες χαζες ή ο,τι θελετε βαλτε μεσα θα πεσετε..

Ειμαστε Ο λ α.

Η ζινια δεν ειναι μονο η ευγενικη, καλη, τρυφερη, χαμηλων τονων καλλιεργημενη γυναικα που προβαλλει μεσα απο τα γραπτα της..
Ειναι και αλλα πραγματα..Ειναι και στριμμενη, και κακια, και πεισματαρα και εγωιστρια κι απιστευτα αποφασιστικη εκει που πρεπει να δωσει λυση οριστικη κι αμετακλητη, και οργισμενη και φοβισμενη και ενοχικη και ψυχρη εκτελεστρια μερικες φορες... (αμα συνεχισω θα γεμισω σελιδες ..οχι γιατι ειμαι ετσι μονο εγω ..αλλα γιατι ετσι ειμαστε ολοι μας..)..

Στη ζωη μας προβαλουμε αυτα τα κομματια μας που πρωτον μας ενοχλουν λιγοτερο και που τυχαινουν και της ευνοικης υποδοχης απο το περιβαλλον μας..Οταν βλεπουμε αλλα μας κομματια στους αλλους τοτε αντιδρουμε μερικες φορες κι επιθετικα επειδη κανουμε προβολη μεσα μας κι οταν αναγνωριζουμε πως κι εμεις εχουμε τ αντιστοιχα αυτο μας τρομαζει μας θυμωνει και μας κανει να θελουμε να τ απορριψουμε ή να τ αγνοησουμε..

Ετσι πιστευω κι εδω.. δεν μπορει ..δεν γινεται να ειμαστε μονοσημαντοι.. Ειμαστε και απο εκεινο και απο το αλλο.. Οπως οι ανδρες εχουν μεσα και θηλυκα στοιχεια χωρις αυτο να σημαινει πως δεν ειναι ανδρες ετσι κι οι γυναικες εχουν κι ανδρικα στοιχεια χωρις να τις κανει να χασουν τα θηλυκοτητα τους..

Εχουμε επισης εκτος απ αυτα που προανεφερα και το υποτακτικο στοιχειο να πηγαινει αλα μπρατσετα με το κυριαρχικο..Τι εννοω.. εννοω πως ναι μεν μπορει να νοιωθουμε καλα στο πετσί της μιας καταστασης ή της αλλης αλλα αυτο δεν σημαινει πως δεν εχουμε στοιχεια κι απο την αλλη αντιθετη κατασταση.. Απλα υπερισχυει η μια εναντι της αλλης...

 

Όπως πολλοί από Ε/εσάς θα γνωρίζουν, ο ρόλος της Domina μου είναι πολύ οικείος.
Μπήκα στον χώρο του BDSM έναν χρόνο πριν γνωρίσω το internet βαθιά ερωτευμένη με ένα παληκάρι switch που με έβλεπε ως την Domina των ονείρων του.
Κάτι ο δυναμικός μου χαρακτήρας, κάτι που είχα μάθει πάντα να ελέγχω το περιβάλλον μου, κάτι η ολοκληρωτική μου άγνοια για το BDSM με έπεισαν να πάρω το crop στο χέρι και τον αγαπημένο μου από τα μαλλιά, να αγοράσω και μερικές ψηλοτάκουνες μπότες κλπ κλπ
Το παράπονο μου απερίγραπτο βέβαια που για να ικανοποιήσω τον τότε αγαπημένο μου έπρεπε να τον δείρω, δέσω, πατήσω, αντί να μου ρίξει δυο χαστούκια κ να με πάρει όσο πιο άγρια γίνεται. Η κούραση μου επίσης απερίγραπτη στην προσπάθεια μου να σκαρφιστώ tasks και βασανιστήρια. Είχε χαρακτηριστεί θυμάμαι από κάποιον ως την πιο submissive πράξη που είχα κάνει έως τότε.
Η αλήθεια είναι πως κάποιες στιγμές έπαιρνα απίστευτη ηδονή από την εγκατάλειψη του στα χέρια μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την αποχαυνωμένη έκφραση στα μάτια του και το ηδονικό μισάνοιχτο στόμα του καθώς του έβαφα τα χείλη με το κραγιόν μου. Ανακάλυψα επίσης και την σαδιστική μου πλευρά. Μου άρεσε να τον πονάω, κάποιες φορές γιατί τον ερέθιζε και το ευχαριστιόταν και κάποιες γιατί θύμωνα που ο εραστής/ άνδρας μου με έβαζε να τον πονάω.
Η αλήθεια είναι πως μου έμαθε πολλά. Μου άνοιξε την πόρτα σε έναν κόσμο μαγικό. Έφυγαν ενοχές, απέκτησα νέες αγάπες. Λάτρεψα την υφή ενός καλοφτιαγμένου δερμάτινου flogger, την μυρωδιά του δέρματος, το ζύγισμα του crop, τον ήχο του cane, το δάκρυ που κυλάει, το χαμηλωμένο κεφάλι. Η χαρά του παιδιού κάθε φορά που έφερνε από το εξωτερικό ένα νεο παιχνίδι για να δοκιμάσω πάνω του. Το παράπονο της αρκούδας που δεν μου είχε φέρει ένα άλλο δώρο άσχετο με τον ρόλο της Dominas.
Ανακάλυψα και το internet. Στην προσπάθεια μου να τον κρατήσω και να τον ικανοποιήσω διάβασα ατελείωτα άρθρα για να γίνω η καλύτερη Αφέντρα. Ανακάλυψα και το chat. Γνώρισα κόσμο, πειραματίστηκα.
Αρχισε μια άλλη διεργασία μέσα μου. Πλέον παίζαμε αλλάζοντας τους ρόλους. Βρέθηκα εγώ δεμένη και δαρμένη με οργασμούς άνευ προηγουμένου. Κάποια εμπειρία μου στάθηκε αφορμή να σταθώ και να με κοιτάξω καλύτερα. Μου έκανε φοβερή εντύπωση η εγκατάλειψη και αποδοχή σε ότι και να μου γινόταν. Ήταν η αρχή του τέλους της Dominas για μένα. Επανέλαβα την εμπειρία και άλλες φορές για να δω μέχρι που μπορώ να φθάσω.
Συνειδητοποίησα πως ο ρόλος της Κυρίαρχης δεν μου έλειπε καθόλου. Αντίθετα αποζητούσα αυτό που έβλεπα στα μάτια του, στα μάτια των άλλων υποτακτικών. Ο πυρετός της υποταγής όπως τον ονομάζω τώρα. Η λύτρωση στο να είσαι εσύ αυτή που δέχεται και αφήνεται αντί να κατευθύνει. Όσο προχωρούσα σιγουρευόμουν πως είχα ανακαλύψει την απελευθέρωση μου. Ήμουν υποτακτική!
Η αναζήτηση του μέχρι που μπορώ να φθάσω... πόσο ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη μπορώ να γίνω είχε αρχίσει...

 

Αγαπητή zinnia και carissa

νομίζω πως δώσατε και οι δυο - με το δικό σας στυλ η καθε μιά - την ακριβή απάντηση στο θεμα εξέλιξη.

Και ναι θα διακινδυνεύσω να πω ότι υπο συνθήκες η πιο submissive κίνηση ειναι να εισαι Dom και αντίστροφα η πιο κυρίαρχη να εισαι sub
Kαι τονιζω , δεν μιλώ για switching. Καμμία σχέση με switching or roleplaying αλλα με την αληθινή φυση του ανθρώπου που εμπεριέχει και τα δύο στοιχεία τα οποια ερχονται στην επιφάνεια αναλόγως των συνθηκών που βιώνει το ατομο και αναλόγως:

του εκαστοτε Σ/συντρόφου ο οποίος εμπνέει αναλογα μεσα σ'αυτη τη δυναμική ανταλλαγής δυνάμεων και συναισθημάτων.


Να κανω και μια προταση για ενα βιβλίο για όσους δεν το εχουν διαβάσει που κατα την αποψή μου δίχνει αυτη την "εξέλιξη" αλλα και την ανταλλαγή δυνάμεων σε εναν υπερθετικό βαθμό.
"Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΕ ΤΗ ΓΟΥΝΑ"
Λεοπόλδος φον Ζαχερ-Μαζόχ
Γιωργος Βελτσος
"η τερατώδης πλευρά"

Εκδόσεις "Πατάκη" σειρά:"Κλασικά Κείμενα"

 

Στο ερωτικό παιχνίδι μπορείς να είσαι και ελέφαντας αν παίζεις έναν ρόλο.
Στην περίπτωση μου, μπαίνοντας στο BDSM ήταν απλώς θέμα χρόνου να ανακαλύψω την πραγματική μου φύση.
Διαφωνώ πως είναι submissive να είσαι Dom αν και καταλαβαίνω την έννοια που του δίνεις MP'slave. Ας μην μπερδεύουμε όμως την φροντίδα με υποτακτικότητα. Η φροντίδα προς τον άλλον είναι προνόμοιο και υποχρέωση κάθε στάτους.

Διαπίστωση μου είναι πως στο D/s και ακόμα πιο καθαρά στο M/s (που ΔΕΝ βασίζεται μόνο στην ερωτική έκφραση), η κατάληξη και οριστικοποίηση στο τι είμαστε μετά από μια πορία αναζήτησης δεν φέρει αποχρώσεις.

Στην περίπτωση των switch το παιχνίδι Κυριαρχίας/ υποταγής βρίσκει έκφραση καθαρά σεξουαλική στην οποία μπορεί να επιδoθεί πιο άνετα ένα υποτακτικό άτομο. Δεν έχει τύχει όμως να δω ένα πραγματικά Κυριαρχικό άνδρα που να έχει καταλήξει στην ταυτότητα του ως Dom που να μπορεί και να θέλει να επιδίδεται σε παιχνίδια εναλλαγής ρόλων.

Τέλος, το αν έχουμε κυριαρχικά στοιχεία ή υποτακτικά στοιχεία όλοι, φυσικά και εξαρτάται άμεσα από τον άθρωπο που έχουμε απέναντι μας, αλλά αυτό είναι μέρος της ζωής γενικότερα, της μάνας προς το παιδί, το παιδί προς τον πατέρα, του ισχυρότερου χαρακτήρα έναντι του πιο αδύναμου, του βανίλλα εραστή προς την ερωμένη κλπ. Δεν θεωρώ πως αυτό μας προσδιορίζει ως Κυριαρχικά ή υποτακτικά άτομα όπως αυτά εννοούνται μέσα στο BDSM.