Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Επίκληση θανάτου

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Discussion' που ξεκίνησε από το μέλος Dimitris, στις 6 Οκτωβρίου 2005.

  1. potty65

    potty65 Regular Member

    Λοιπόν Δημήτρη θα γίνω και πάλι λίγο ωμός, αλλά να σε βοηθήσω θέλω. Η κατάσταση μου θυμίζει κάποιους δυστυχείς που δηλώνουν ότι θέλουν αν αυτοκτονήσουν, παίρνουν την ντουντούκα, φωνάζουν τα κανάλια, και στο τέλος με βαριά καρδιά σώζονται από κάποιον. Αυτοί όμως που θέλουν να αυτοκτονήσουν, το κάνουν δεν το διαλαλούν και αυτό κρίνεται εκ τους αποτελέσματος, δεν υπάρχουν αποτυχημένες απόπειρες σε αυτά, απλά ατυχείς προθέσεις.

    Για να εξηγούμαι, δεν καταλογίζω δόλο στο κορίτσι. Μπορεί να αισθάνεται όσα λέει, όμως όσο και να σε αγαπάει, δεν παύει να σε εκβιάζει ηθικά και ψυχολογικά. Σε συμβουλεύω να μην ανησυχείς γιατί όσο το λέει δεν πρόκειται να το κάνει. Πιθανότατα επειδή πρόκειται για αδύναμο χαρακτήρα, θα πρσδεθεί στο άρμα κάποιου άλλου άντρα που θα την αναλάβει και θα κάνει τα ίδια ακριβώς λάθη. Πιστεύω ότι αν πραγματικά το είχε σκοπό, και αν η αγάπη της ήταν αγνή δεν θα στο έλεγε ποτέ, απλά θεωρώ ότι η δήλωση της είναι μία κραυγή απόγνωσης και τίποτα άλλα. Δεν θα έβλαπτε πάντως η επίσκεψη σε κάποιον ειδικό...
     
  2. Wildchild

    Wildchild Regular Member

    Κανεις δεν πεθανε απο χωρισμο..
     
  3. gaby

    gaby Guest

    RE: RE: Επίκληση θανάτου

    Εύκολα το δεχόμαστε αυτό σε επίπεδο γενικής συζήτησης, αλλά το θέμα είναι ότι καμμιά φορά, έστω και σπάνια, συμβαίνει δυστυχώς. Και υπάρχουν υποτακτικές γυναίκες που έχουν λανθάνουσες αυτοκτονικές τάσεις.

    Ακόμα και αν δεν ισχύει αυτό σε αυτή την περίπτωση, η σκλάβα είπε με τον τρόπο της πόσο τραυματική εμπειρία θα ήταν γι αυτήν ένας χωρισμός και πόσο δεν θα τον άντεχε. Τώρα... αν αρέσει σε Ό/όλους αυτός ο τρόπος, αν είμαστε βέβαιες ότι εμείς στη θέση της θα είμασταν πιό σωστές και με πιό βαθιά αισθήματα, τί να πω... η σκοτεινή πλευρά των γυναικών <dry smile>.

    Πιστεύω ότι η σκλάβα χρειάζεται φροντίδα και καθοδήγηση για να ξαναγίνει κυρία του εαυτού της, μετά από την M/s σχέση. Το release έχει κι αυτό τις διαδικασίες του. Ίσως κάποιοι Κυρίαρχοι να έχουν να πουν περισσότερα σχετικά.
     
  4. PD

    PD Regular Member

    Κρατάω τα:
    "εκδήλωση αρρωστημένης αγάπης"
    "Κανεις δεν πεθανε απο χωρισμο"
    "κάποιο άτομο όταν λέει οτι θα πεθάνει, έμεσα εκβιάζει και κάνει το σύντροφό του να ζεί με αυτό το φόβο"
    που ανέφεραν οι προηγούμενοι

    και θα προσθέσω:

    "ουδείς αναντικατάστατος" (ακόμη και στην Αγάπη και στον Έρωτα και στο D/s)

    PD
     
  5. nora

    nora New Member

    Το να επικαλείται μια σκλάβα το θάνατο σε περίπτωση που θα εγκαταλειφθεί από τον αφέντη της, είναι η μέγιστη εκδήλωση αγάπης και αφοσίωσης. Αν δεν ήταν τόσο αφοσιωμένη η πρώτη της σκέψη, που σίγουρα θα την ανακούφιζε, θα ήταν να αφιερωθεί σε κάποιον άλλον. Η ζωή χωρίς την παρουσία του είναι γι αυτήν ανυπόφορη. Διαφωνώ με όσους κρίνουν αρνητικά τη σκλάβα αυτή. Με ποιο δικαίωμα αναλύουν την ψυχή της και βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα χωρίς να την ξέρουν; Τους θεωρώ εγωιστές και επιπόλαιους. Ένα συναίσθημα έβγαλε. Βίωσε πόνο αφάνταστο. Και βέβαια δεν το εννοεί, και βέβαια δεν εκβιάζει τον αφέντη της. Καλά θα κάνουμε να μην κριτικάρουμε τόσο εύκολα τους άλλους
     
  6. PD

    PD Regular Member

    RE: RE: Επίκληση θανάτου

    Εγω πάλι θα έλεγα ο μέγιστος εγωισμός. Δεν χρειάζεται γιατί. Ολοι μας καταλαβαίνουμε.

    PD
     
  7. Kapritsio

    Kapritsio New Member

    Συμφωνω και εγω απολυτα με το τελευταιο σχολιο του PD και μαλιστα επαυξανω  
     
  8. nora

    nora New Member

    Θα σας παρακαλούσα να σχολιάσετε αυτό το γράμμα...

    Έχει τρεις μέρες να δώσει σημεία ζωής ο αφέντης της.
    Δεν μπορεί πουθενά να τον βρει.
    Χτες μόνο της απάντησε κοφτά στο τηλέφωνο,
    ότι έχει πολλή δουλειά.
    Τίποτε άλλο, μόνο αυτό, και της το έκλεισε
    φανερά ενοχλημένος.
    Εδώ και δυο μήνες της δίνει να καταλάβει
    ότι θέλει να δώσει ένα τέλος στη σχέση τους.
    Θύμωνε για λόγους που αυτή τους θεωρούσε ασήμαντους.
    Της έκανε σκηνές αναίτια.
    Όλα τον πείραζαν.
    Τα μηνύματά της τα θεωρούσε υπερβολικά,
    τα τηλεφωνήματά της ενοχλητικά.
    Έκρινε μέχρι και τον τόνο της φωνής της,
    απέρριπτε την αγάπη της,
    ένιωθε, έλεγε, να τον πνίγει,
    να τον κατασκοπεύει, να τον δεσμεύει,
    να μην του αφήνει χώρο δικό του.
    Ήθελε πίσω τη ζωή του….
    εκείνη μέσα βαθιά της ήξερε πως ήρθε το τέλος.
    Δε θα ρωτήσει γιατί, αυτή τη φορά.
    Δε θα απαντήσει σε τυχόν μήνυμά του,
    που θα την καλεί να μιλήσουν,
    επειδή ξέρει, ξέρει καλά….μέχρις εδώ ήταν.
    Δε θα θελήσει να μάθει το λόγο.
    Δεν έχει άλλωστε καμιά σημασία.
    Κάνοντας αυτές τις σκέψεις ένιωσε να μουδιάζει ολόκληρο το κορμί της,
    να παγώνει…και τώρα τι;
    Στο μυαλό και την καρδιά της το κενό…
    κρύο παντού, μέσα και γύρω της…
    και τώρα τι;;;;
    Τώρα το τίποτα.
    Μετά από έναν τέτοιο έρωτα, μια τόσο μεγάλη αγάπη,
    δεν υπάρχει κάτι για να καλύψει το κενό της παρουσίας του στη ζωή της.
    Αν ήταν διαφορετική….
    αν είχε και άλλες εμπειρίες…αν είχε ποθήσει και άλλους…
    ίσως να ήταν πιο εύκολο….
    Θεέ μου σε παρακαλώ δώσε μου δύναμη…
    ο έρωτας περνάει με έρωτα, λένε…
    μπορεί να ισχύει για όσες το μπορούν.
    Ξέρει ότι για αυτήν, για τη σκλάβα του,
    δεν ισχύει αυτός ο κανόνας.
    Αυτή είναι η εξαίρεσή του.
    Και τώρα τι;
    Τι κάνω;
    Κοιτάζει γύρω της.
    Αντικείμενα και πρόσωπα απλά στέκονται
    ή πηγαινοέρχονται χωρίς να εκπέμπουν νόημα.
    Χωρίς τον αφέντη της δεν υπάρχει, αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
    Χωρίς τη δυνατότητα να του δίνει τον εαυτό της
    δεν υπάρχει ζωή.
    Έχεις τα παιδιά σου, της είχε πει κάποτε…έχεις στήριγμα, ζήσε γι αυτά. Τα παιδιά, ναι…αυτά όμως έβγαλαν φτερά…πέταξαν…έχει μάθει μια ζωή να τα στηρίζει…δεν είναι δυνατόν τώρα να γίνουν αυτά το αποκούμπι της. Έχουν τη ζωή τους πια…τους έρωτές τους…εκείνη σε δεύτερη μοίρα….
    Θεέ μου, δώσε μου δύναμη, σε παρακαλώ…
    Πονάει το στομάχι της αφόρητα…
    ο πόνος της κάθε επόμενης μέρας
    θα είναι χειρότερος από αυτόν της προηγούμενης.
    Θέλει να φωνάξει…
    θέλει να του μιλήσει,
    να τον ρωτήσει,
    να του θυμίσει,
    να τον παρακαλέσει,
    να τον συγκινήσει,
    να τον μεταπείσει…
    όμως όλα αυτά τα θεωρεί πολύ φτηνά,
    πολύ φτηνά και ανάξιά της.
    Δε θα ξεπουλήσει στα παλιατζίδικα της μιζέριας τη μοναδική της αγάπη.
    Δε θα βγάλει στο σφυρί τα συναισθήματά της
    Και δεν είναι από εγωισμό οι σκέψεις αυτές, οι δεύτερες.
    Είναι από το συναίσθημα της συνέπειας.
    Ο αφέντης της είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του ξέχωρα από αυτήν.
    Ο αφέντης της έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να τη χωρίσει,
    για όποιους λόγους….
    Μαχαίρι στην καρδιά της οι σκέψεις αυτές.
    Και τώρα τι κάνω;
    Τι κάνω;
    Θεέ μου αν υπάρχει τρόπος να δεχτώ τη μοναξιά
    δείξε τον μου.
    Γονατιστή σε ικετεύω….
    Καλύτερα όμως κάτι άλλο να Σου ζητήσω.
    Συντόμεψε τη ζωή μου… κάνε μικρές τις μέρες μου…
    βαρύ τον ύπνο μου, ατέλειωτο…άδεια τη σκέψη μου…
    Πάρε με σύντομα, με έναν θάνατο απλό,
    αιφνίδιο
    και τόσο φυσικό,
    που αν τον μάθει να τον αποδώσει στην κακιά στιγμή.
    Αν τον μάθει να μη νιώσει ενοχές,
    να μην στερηθεί ούτε για μια στιγμή ο αφέντης μου
    τη χαρά της ζωής.
    Πάρε με Θεέ μου,
    δώσε ένα τέλος,
    δεν αντέχεται ο χωρισμός…
    έχω κοπεί στα δυο…
    έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχω.
    Πάρε με Θεέ μου, και κάνε με πνεύμα καλό
    Και στείλε με πάλι σ΄αυτόν.
    Στείλε με στους αγαπημένους μου
    με την εντολή να τους προστατεύω
    αθόρυβα…αποτελεσματικά…
    μόνο αυτό επιθυμώ πια…
    Τίποτε άλλο.
     
  9. nora

    nora New Member

    Είμαι η σκλάβα του dimitris
     
  10. BaD_HabitS

    BaD_HabitS Regular Member

    καταρχην nora απο ποτε η σκλαβα εχει το δικαιωμα να περνει τετειες ριζικες αποφασεις?ζωης η θανατου?δηλ. σε ποιες περιπτωσεις δηλωνει υποταγη?στο αν πρεπει να γονατιζει η οχι π.χ?αν ολοι οι πλιγωμενοι αυτοκτονουσαν δεν θα εμενε και κανενας σε αυτο τον κοσμο!οσο για τουσ χαρακτιρισμους σου που χρησιμοπιεις αν δεν ανδεχεις την γνωμη των αλλων δεν χρειαζετε να την διαβαζεις!
     
  11. nora

    nora New Member

    Μια προσευχή είναι...δεν είναι απόπειρα αυτοκτονίας
     
  12. alnair

    alnair Regular Member

    nora...
    Δεν θα ήθελα εδώ να κρίνω αν εκβιάζεις ή όχι, αν ο Κύριός σου πράττει σωστά ή λάθος, απλώς θέλω να σου πω ότι καταννοώ τον πόνο σου.
    Εντούτοις, τα θεμέλια της ύπαρξής μας δεν θα πρέπει να κλονίζονται από οποιουδήποτε είδους σχέση. Μην απομονώνεσαι πιστεύοντας ότι είσαι "η εξαίρεση". Όλοι πονάνε, όλοι πληγώνονται, και σε όλους μπορείς να βρεις πάλι το νόημα για να ξεκινήσεις και πάλι.

    φιλικά