Επίσκεψη

1. Overture

Διστάζεις. Νιώθεις όπως κάθε φορά που σε ξεβολεύω. Αλλά ανυπομονείς
ταυτόχρονα. Όπως σου είχα πει παλιότερα, δεν έχει τόση αξία να μου
υποταχθεί το χαλάκι της πόρτας. Αυτό το πατάνε όλοι. Το να μου
υποταχθεί μια δυναμική, άνετη, ελεύθερη γυναίκα, που γεμίζει έρωτα το
δωμάτιο όταν μπαίνει, αυτό κάνει το σώμα μου να νιώσει την ισχύ μέχρι
τα ακροδάχτυλα. Αυτό θέλω να είσαι, αυτό θέλω να σε κάνω. Όπως όλες
τις φορές που σε έφερα σε κάτι που φοβόσουν, σε ξεβόλεψα, μέχρι που
έγινε κάτι που κατέχεις, θα μεγαλώσεις.

Φοράς αυτά που σου είπα. Έρχεσαι μπροστά μου με τα εσώρουχα και σκυφτό
κεφάλι και με παρακαλείς όπως πάντα. "Δέσε με σε παρακαλώ". Κάθε φορά
θυμάμαι το πώς ήμασταν παλιά, αλλά και τη στιγμή πόνου που μας έφερε
από το "Δες με" στο "Δέσε με". Τη στιγμή που ξαναγεννηθήκαμε, οδυνηρά.
Γονατίζω μπροστά σου και σου κουμπώνω τις ζαρτιέρες στις κάλτσες. Δεν
θα βαρεθώ ποτέ να σε δένω, με κάθε τρόπο. Πηγαίνεις ξανά στο δωμάτιο
για να τελειώσεις την προετοιμασία σου. Και εγώ κάθομαι στον καναπέ
και σε περιμένω να φέρεις τις βέρες μας.

Βγαίνεις από το δωμάτιο και είσαι όνειρο. Έρχεσαι και γονατίζεις
μπροστά μου. Κρατάς στα χέρια σου δύο κομμάτια μαύρο δέρμα. Ένα μαύρο
δερμάτινο κολάρο με μεταλλική αγκράφα, και ένα δερμάτινο αριστερό
γάντι. Μου δίνεις το γάντι πρώτα, και περιμένεις ακίνητη να το φορέσω
στο χέρι μου. Όταν τελειώνω, πιάνεις το κολάρο με τα δύο χέρια και μου
το προτείνεις.

Σηκώνομαι όρθιος και το πιάνω από τις άκρες. Φέρνεις τα χέρια σου πίσω
από το κεφάλι, πιάνεις τα μαλλιά σου σε μια αλογουρά πάνω, και μένεις
εκεί, με τους αγκώνες ψηλά και το λαιμό σου γυμνό. Σου πλησιάζω το
κολάρο στο στόμα και το φιλάς με κλειστά τα μάτια. Έρχομαι πίσω σου
και το περνάω γύρω από το λαιμό σου. Δεν βιάζομαι. Δένω την αγκράφα
και αφήνεις τα μαλλιά σου να πέσουν.


2. Dramatis Personae

Χτυπά το κουδούνι. Πηγαίνεις προς την πόρτα με μικρά βήματα. Ανοίγεις.
Είναι αυτή. Της χαμογελάς και την πιάνεις από το χέρι. Φοράει κι αυτή
ψηλά τακούνια, όπως εσύ. Σε αντίθεση με το δικό σου μαύρο, τα δικά της
ρούχα είναι κόκκινα.

"Καλωσήρθες. Έλα, σε περιμένει."

Την οδηγείς στον καναπέ και την καθίζεις. Πηγαίνεις στην κουζίνα, ενώ
της πιάνω κουβέντα.
"Από τότε που γνωριστήκαμε από κοντά, εκεί στον καφέ, σε σκεφτόμαστε" της λέω.

"Κι εγώ."

"Ανυπομονούσαμε και οι δυο μας να έρθει η σημερινή μέρα."

"Κι εγώ." Απαντά δειλά, αλλά χαμογελάει.

"Με ευχαριστούν αυτά που φόρεσες" συνεχίζω. "Η Δ θέλει να σε φάει εδώ
και τώρα, αν κρίνω από το πώς χτυπάει η καρωτίδα της από τότε που
μπήκες." Κοκκινίζει.

"Έτσι δεν είναι αγάπη μου;" σε ρωτάω καθώς μπαίνεις, με δυο ποτήρια
κρασί. Το δικό μου ποτό είναι ήδη στο χέρι μου από πριν. \\
"Μμμμ, αφού με ξέρεις" μου απαντάς και της δίνεις το ποτήρι στο χέρι.
Η μέση σου είναι τέλεια σπασμένη, τα πόδια σου ευθεία, τα γόνατα
κλειδωμένα. Ξέρεις ότι μου αρέσει να σε βλέπω να σερβίρεις, να
υπηρετείς. Δεν με κοιτάζεις καθώς ισιώνεις το σώμα σου, αλλά το κάνεις
πάρα πολύ έντονα. Χαμογελάω, και χαμογελάει και αυτή.
Κάθεσαι δίπλα της και την ακουμπάς.

"Σε μια υπέροχη νύχτα" σηκώνεις το ποτήρι σου και τσουγκρίζετε.
Απέναντί σας, σηκώνω κι εγώ το δικό μου ποτήρι και το επαναλαμβάνω.

Πίνεις μια μικρή γουλιά και αφήνεις το ποτήρι σου στο τραπεζάκι.
Σηκώνεις αργά το χέρι σου και το περνάς στα μαλλιά της. Με τα δάχτυλά
σου τα χτενίζεις πίσω από το αυτί.

"Είσαι πολύ όμορφη" της λες. Γυρίζεις σε μένα και με ρωτάς "Μπορώ να
την πειράξω; Είναι πολύ όμορφη."

Γνέφω θετικά, και σας παρατηρώ. Το χέρι σου βγαίνει από τα μαλλιά της
και τη χαϊδεύει στο λαιμό. Αργά, απαλά, χωρίς δύναμη, τα δάχτυλά σου
ακουμπούν το σααγόνι της και γυρίζουν το πρόσωπό της προς τα σένα.
Σκύβεις κοντά της. Δεν αντιστέκεται καθόλου, κλείνει τα μάτια και
μισανοίγει το στόμα. Βλέπω να το κάνεις κι εσύ, και να τη φιλάς έτσι.
Αργά, αισθησιακά. Ξέρω ότι σου αρέσει και ότι σου αρέσει να σε βλέπω
και να καυλώνω. Καυλώνεις διπλά έτσι.

Με το φιλί σου λύνεται περισσότερο, η γλώσσα του σώματός της αλλάζει.
Χαλαρώνει, τα χέρια της αρχίζουν να σε ακουμπάνε στο σώμα, στα μαλλιά,
στα πόδια. Κι εσύ την εξερευνάς για λίγη ώρα έτσι. Όταν το στόμα σου
ξεκολλάει από το δικό της, χαμογελάτε και οι δύο και διορθώνετε λίγο
κραγιόν που έχει ξεφύγει στο πλάι, η μια στην άλλη.


3. Crescendo

Σηκώνεσαι όρθια και την πιάνεις από το χέρι. Με ένα απαλό τράβηγμα σε
ακολουθεί. Γυρίζεις και με μικρά, κομψά βήματα έρχεσαι μπροστά μου. Σε
ακολουθεί. Στέκεστε και οι δύο μπροστά μου, ακίνητες, χέρι χέρι.
Σηκώνω το αριστερό μου χέρι, με το δερμάτινο γάντι, και χαϊδεύω το
πόδι σου από το γόνατο προς τα πάνω. Δεν έχω έντονη αφή με το γάντι,
ίσα που νιώθω την δικτυωτή κάλτσα, αλλά μου αρέσει η αντίδρασή σου.
Προσπαθείς να το κρύψεις αλλά ανυπομονείς.

Κατεβάζω το χέρι και το επαναλαμβάνω στο πόδι της. Η ανάσα της
επιταχύνεται. Ανεβάζω τη φούστα της και βλέπω τη δική της κάλτσα να
τελειώνει στο δέσιμο μιας μαύρης δερμάτινης ζαρτιέρας. Κατεβάζω πάλι
το χέρι μου και δείχνω κάτω.

Γονατίζεις, και σε ακολουθεί. Μαζί αρχίζετε να χαϊδεύετε το παντελόνι
μου, και να πλησιάζετε στο φερμουάρ. περνάω τα χέρια μου στα μαλλιά
σας, μπλέκω τα δάχτυλα στο πίσω μέρος του κεφαλιού, απαλά, τρυφερά.
Ένα χέρι ακουμπά το φερμουάρ μου, και τα δάχτυλά μου σφίγγουν
ταυτόχρονα. Τραβάω τα κεφάλια σας πίσω και σας γυρίζω να με κοιταξετε.

"Δεν έδωσα άδεια ακόμη. Σηκωθείτε." Αφήνω τα μαλλιά σας και σηκώνομαι
από την καρέκλα καθώς και οι δύο σηκώνεστε όρθιες.

"Βγάλε της το φόρεμα" σου απευθύνομαι.

Σου γυρίζει την πλάτη και την ξεκουμπώνεις. Το φόρεμα πέφτει κάτω,
αφήνοντάς την με τα εσώρουχα.

"Έχεις ακούσει την ιστορία με το γόρδιο δεσμό;" αστειεύομαι. Τώρα το
χαμόγελό μου είναι λίγο πιο κρύο. Εσύ το καταλαβαίνεις και η ανάσα σου γίνεται ρηχή.

Ανοίγω την τσάντα με τα παιχνίδια και παίρνω ένα λεπτό μαχαίρι. Τα
μάτια της καρφώνονται πάνω του. Το ακουμπάω στον ώμο της, το σέρνω
πάνω στο δέρμα. Ανατριχιάζει. Το μαχαίρι κατεβαίνει προς τα κάτω, τη
χαϊδεύει. Η κόψη την ακουμπάει πολύ απαλά, αλλά είναι χάδι. Χαλαρώνει,
ξέρω ότι νομίζει πως είναι παιχνίδι. Εσύ ξέρεις. Η αρτηρία στο λαιμό
σου σε προδίδει μόνο, μου δείχνει την ένταση που νιώθεις. Τραβάω το
μαχαίρι κάτω και της χαϊδεύω τη ζαρτιέρα. Το περνάω απαλά από κάτω,
και γυρίζω την κόψη. Με ένα ήπιο τράβηγμα, η ζαρτιέρα κόβεται σαν από
ξυράφι, και πέφτει. Η ανάσα της κόβεται κι αυτή μαζί, για λίγο. Και η
δική σου.

Την πιάνω πάλι από τα μαλλιά και την τραβάω στον καναπέ.

"Γονάτισε. Τώρα είσαι δική μου. Παιχνίδι μου."

"Είμαι δική σας, παιχνίδι σας" επαναλαμβάνει. Την έμαθες καλά.

Την σπρώχνω κάτω, και γονατίζει μπρούμυτα, με τα γόνατα διπλωμένα κάτω
από την κοιλιά της.
Ανοίγω πάλι την τσάντα με τα παιχνίδια και παίρνω τα δύο ζευγάρια δερμάτινα cuffs.

Τη δένω αργά και απολαυστικά γύρω από τους καρπούς και τους
αστραγάλους. Της χαϊδεύεις τα μαλλιά με τα δάχτυλά σου και της
ψιθυρίζεις πόσο ωραία είναι η υποταγή, πόσο θέλει να γίνει αυτό που θα
γίνει. Ξανά και ξανά, στα λεπτά που μου παίρνει να δέσω καρπό και
αστράγαλο μαζί. Πρώτα αριστερά και μετά δεξιά. Όταν τελειώνω,
επαναλαμβάνετε μαζί ψιθυριστά πόσο ωραία είναι η υποταγή, καθώς της
χαϊδεύεις τα μαλλιά.


4. Climax

Αρχίζω να χαϊδεύω τους γλουτούς της με το γάντι. Το άλλο μου χέρι
σηκώνεται ψηλά και πέφτει. Στην αρχή σιγά, μόνο με τη βαρύτητα. Τη
ζεσταίνω. Στη μέση, στους γλουτούς, στους μηρούς. Το ένα χέρι πέφτει
και ακούγεται, το άλλο χαϊδεύει ανάμεσα στα χτυπήματα. Μου αρέσει να
νιώθω το κάψιμο στο δέρμα της παλάμης μου, ξέροντας ότι το αντίστοιχο
αίσθημα καίει το δέρμα της. Σιγά σιγά ζεσταίνεται. Κοκκινίζει και
αναπνέει βαθιά. Έμαθε να περιμένει το κάθε χτύπημα, ξέρει το ρυθμό
μου.

Το χέρι μου σηκώνεται όλο και πιο ψηλά. Η βαρύτητα δεν αρκεί πια,
είναι έτοιμη. Αρχίζω να βάζω δύναμη, όλο και περισσότερη.
Ανταποκρίνεται αμέσως. Σε λίγα χτυπήματα οι βαθιές ανάσες ακούγονται
ολοένα σαν μικρά βογγητά. Το δέρμα της καίει. Το δερμάτινο γάντι
αραιώνει, το χάδι του έρχεται τώρα κάθε δύο, ή τρία χτυπήματα. Και το
δικό μου χέρι καίει τώρα.

Αφοσιώθηκα σ'αυτήν και δεν σε κοίταζα. Σηκώνω το βλέμα και σε βλέπω
γονατιστή στο πάτωμα δίπλα στον καναπέ. Δίπλα της. Το κεφάλι σου
σχεδόν ακουμπά το δικό της και της ψιθυρίζεις στο αυτί. Το ένα χέρι
σου της χαϊδεύει τα μαλλιά. Το άλλο ξέρω που είναι, αλλά δεν σε
σταματάω. Ξέρω ότι δεν θα τολμήσεις να πάρεις κανένα οργασμό πριν σου
τον δώσω.

Συνεχίζω να δουλεύω τους γλουτούς και τους μηρούς της με το χέρι μου
για 20 ακόμη λεπτά. Το δέρμα της είναι κατακόκκινο, σκούρο, αρχίζει να
γίνεται μωβ. Το χέρι μου το ίδιο. Η ανάσα της έχει γίνει βογγητό σε
κάθε εκπνοή εδώ και ώρα. Κι εσύ τώρα έχεις κλείσει τα μάτια σου, ξέρω
ότι είσαι στην κόψη, και κρατιέσαι.

Σηκώνομαι και σου λέω να τη δοκιμάσεις. Απλώνεις το χέρι σου, και
τραβάς τα νύχια σου πάνω στο μωβ, καυτό δέρμα. Ανατριχιάζει, τρέμει,
και κάτι ανάμεσα σε βογγητό και γρύλλισμα της ξεφεύγει.

Χύνει, μου λες κοιτάζοντάς με στα μάτια. Χύνει. Και συνεχίζεις να
τραβάς τα νύχια σου πάνω κάτω στο δέρμα της. Ξέρεις πώς είναι να
χύνεις έτσι, το έχεις νιώσει κι εσύ. Με κοιτάς παρακλητικά και σου
γνέφω. Το άλλο σου χέρι πιέζει λίγο παραπάνω και τα δικά σου μάτια
κλείνουν κι αυτά. Η δική σου φωνή γίνεται κι αυτή βογγητό μαζί με το
δικό της. Χύνουμε, λες. Χύνουμε.

Όταν είστε ξανά ακίνητες και η αναπνοή σας πιο κανονική, αφήνω τις
ουρές του φλόγκερ να τη χαϊδέψουν στην πλάτη. Είναι ώρα να παίξω και
με αυτό το παιχνίδι. Χάδι, χτύπημα, χάδι, τσίμπημα, χάδι. Ο ρυθμός
ξανά αργός, από την αρχή. Δεν είναι έντονο φλόγκερ, αλλά το δέρμα
στους γλουτούς είναι τόσο μωβ από πριν που όταν φτάνω εκεί, αρχίζει
γρήγορα να βογγά πάλι. Τα νύχια σου τώρα ακολουθούν αμέσως. Όσο χτυπάω
την πλάτη, χαράζεις τους γλουτούς, και όταν κατεβαίνω πηγαίνεις στην
πλάτη. Την οδηγούμε όλο και πιο βαθιά σε έκσταση. Κάθε λίγο σκύβεις
και της ψιθυρίζεις στο αυτί. Τώρα δεν μπορεί να σου απαντήσει, αλλά
γνέφει. Ακόμη πράσινο. Κι άλλο.

Με το φλόγκερ δεν τελειώνει, αλλά τώρα το δέρμα της λάμπει από την πλάτη
ως τους μηρούς. Και εσύ είσαι ξανά στο σημείο που θα χρειαστείς το ένα
σου χέρι. Πέρασαν άλλα 20 λεπτά μέχρι να φτάσουμε σε δυνατά απανωτά
χτυπήματα, με το φλόγκερ να στριφογυρίζει οχτάρια στον αέρα, σαν το
παιχνίδι ενός σαδιστικού ζογκλέρ.

Σταματάω. Προτείνω το φλόγκερ και φιλάς τη λαβή. Το παίρνεις από το
χέρι μου και το πλησιάζεις στο στόμα της για να το φιλήσει κι αυτή,
πριν το τοποθετήσεις στη θέση του.

Παίρνω το κερί που καίει δίπλα μας εδώ και ώρα. Είναι μικρό και φαρδύ,
γεμάτο. Το σηκώνω πάνω από το γλουτό της, και αφήνω μια μόνη σταγόνα
να πέσει. Σφίγγεται, και μια μικρή κραυγή της ξεφεύγει. Επαναλαμβάνω
την κίνηση στον άλλο γλουτό, και σε κοιτάζω. Σκύβεις πάνω της, δίπλα
της, και σε μια στιγμή μου γνέφεις. Ακόμη πράσινο. Τώρα στάζει από
λίγο πιο κάτω το κερί, η σταγόνα πέφτει λίγο πιο καυτή πάνω στο σχεδόν
μωβ δέρμα. Η αναπνοή της βαθαίνει, κάθε εκπνοή έχει μια μικρή κραυγή.
Συγχρονίζω την κίνηση του χεριού μου, και γυρίζω το κερί λίγο ακόμη
στο πλάι. Αντί για σταγόνα, μια ροή. Το κερί πέφτει και στερεοποιείται
πάνω στο καυτό δέρμα. Η φωνή αυτή τη φορά είναι κραυγή. Πιο δυνατή,
πιο βαθιά, με ένα μικρό γρύλλισμα στο τέλος. Αφήνω το κερί κάτω, και
σε βλέπω να σκύβεις και να ψιθυρίζεις, να χαϊδεύεις, να φιλάς, να
παρηγορείς.


5. Decrescendo

Απλώνω το χέρι μου και χαϊδεύω απαλά το ερεθισμένο δέρμα. Καίει. Το
χάδι αυτή τη φορά παραμένει χάδι, απλώνει. Εσύ της χαϊδεύεις τα μαλλιά
και τη φιλάς. Μαζί την ηρεμούμε, την κατεβάζουμε σιγά σιγά από την
έκσταση στο έδαφος. Το στόμα σου ταξιδεύει φιλί φιλί στο λαιμό, στην
πλάτη, στη μέση χαμηλά. Σου κάνω χώρο και συνεχίζεις να φιλάς και να
γλείφεις προς τα κάτω, ενώ εγώ τώρα της χαϊδεύω τα μαλλιά και το
πρόσωπο. Σε βλέπω να φιλάς τους γλουτούς, σιγά σιγά να περιποιείσαι
όλη την περιοχή, πριν καταλήξεις αρκετά λεπτά αργότερα, να φιλάς τα
χείλη της εκεί. Είναι υγρά τώρα. Πολύ υγρά. Ξέρω ότι σου αρέσει, ότι
ρουφάς και πίνεις αυτό που της κάναμε. Ξαπλώνεις πίσω της και
αφοσιώνεσαι. Τώρα ανταποκρίνεται. Βογγάει αλλά με άλλο τρόπο. Το ένα
χέρι μου της χαϊδεύει ακόμη τα μαλλιά, και με το άλλο ακουμπάω δύο
δάχτυλα στα χείλη της. Ανοίγει το στόμα και τα γλείφει. Τα γλείφει
όπως τη γλείφεις κι εσύ, αισθησιακά, αργά, απολαυστικά.

Χαϊδεύω το απαλό δέρμα και σέρνω το χέρι μου ως το πόδι. Ξεκουμπώνω
πρώτα το ένα cuff και μετά το άλλο. Και από την άλλη. Ανταποκρίνεται
στο απαλό σπρώξιμο και γυρίζει. Κι εσύ ακολουθείς. Ανεβαίνεις αργά
όπως γυρίζει, και τη φιλάς. Σε παίρνει αγκαλιά και σε φιλάει. Για λίγο
σας απολαμβάνω και μετά έρχομαι μπροστά σας. Με μοιράζεστε, τη
μοιραζόμαστε, σε μοιραζόμαστε. Vanilla time.

Σε λίγο έχουμε επανέλθει όλοι, έχουμε αφήσει τη δυναμική πίσω μας και
είμαστε ξαπλωμένοι, τα μέλη μας ανακατεμένα. Μόνο αγκαλιά, χαμόγελα,
αγγίγματα. Η ένταση έσβησε. Σηκωνόμαστε και πηγαίνουμε στο ντουζ, όλοι
μαζι. Όταν βάζω το νερό στο παγωμένο στριγκλίζετε, με βγάζετε μαζί έξω
από το ντουζ γελώντας, και συνεχίζετε μόνες σας. Όταν βγαίνετε το
φαγητό είναι έτοιμο, και έχω ήδη ανοίξει ένα μπουκάλι κόκκινο να
αναπνέει.


6. Finale

Το πρωί μας βρίσκει όλους ένα σωρό στο κρεβάτι. Νιώθω κάποιο
χέρι να με πειράζει, αλλά το σταματάω γελώντας. Με ένα μικρό χαστούκι
στο γλουτό σας στέλνω και τις δύο να φτιάξετε καφέ. Μουτρώνεις και μου
δείχνεις ότι θέλεις τώρα, πριν τον καφέ. Φοράς όμως ακόμη τη βέρα μας.
Μόνο. Βλέπεις το βλέμμα μου εκεί, και τη θυμάσαι. Χαμηλώνεις τα μάτια,
λες "Μάλιστα" και φεύγεις για την κουζίνα. Χαμογελώντας.