Ερωτικός χορός

Οσο πλησιάζει την σελήνη αγριεύει ο ήλιος,
εκείνη την ώρα που συναντιούνται ο ουρανός κυλιέται σε ματωμένα σεντόνια
ο πόθος ανθρωοποφάγος κεραυνός,ανεξάντλητα τρέφεται από τον εαυτό του,
μαργαριταρένιο κολιέ από δάκρυα και φιλιά σκόρπια στους καθρέφτες
αναγνωρίζονται και διαλύονται στόν χορό της καρδιάς που δεν την χωράει το σώμα.
Ξημέρωσε σαν φωτεινό άγαλμα στην ίδια αυγή που χαράχτηκε εδώ και αιώνες,
συλλαβίζοντας τα πρώτα ονόματα ξανά και ξανά
εμφυτεύοντας στις κραυγές της ηδονής,το πρώτο κλάμα της αναγνώρισης
το αχανές που με την μορφή του πόθου,διαρυγνύει τα κύτταρα και τα μεταμορφώνει
γαρυφαλέλαιο μαύρο στα μάτια, η ζωή στροβιλίζεται,μεθάει και μεθώντας σου κάνει έρωτα
στς όχθες του ποταμού των αθανάτων.
Ομορφο πλάσμα,δυνατό άχρονο,τα λόγια ξυπνάνε παλάτια με κοραλένιους θησαυρούς,
η κίνηση η πιο βαθιά λύνει και απελευθερώνει τα φωτόνια από τις τροχιές τους,
το βάδισμα του χρόνου,μετέωρο,στέκεται και συμπυκνώνεται,
η μέρα από την χαρά της,έσκισε τα ρούχα της και τα έκανε χαμόγελο

 

Θα σας αφιερώσω μερικά λόγια ενός ομότεχνού σας τα οποία χρήσιμο θα ήταν να αναγνωστούν και από άλλους εμforumενους από το πνεύμα της ποίησης. Αν διάλεξα εσάς, το έκανα γιατί διακρίνω μια κάποια αγωνία.

Είμαι ποιητής. Αυτό και μόνο είναι το ενδιαφέρον που παρουσιάζω. Τα άλλα, αν αγαπώ ή δεν αγαπώ, αν έχω πάθος στο παιχνίδι κι οι ομορφιές της φύσης στον Καύκασο έχουν σημασία μόνον εφόσον κατασταλάξουν σε λόγο.

Τυχαίνει όμως
η ζωή
να σου γυρίζει και την άλλη όψη
και το μεγάλο
το καταλαβαίνεις
από τις σαχλαμάρες

 

θυμίθηκα τώρα μία Mistress για εσάς(φίλη για εμένα...) ,όταν μου πέταξε την ατάκα ότι κάνει μαθήματα latin και μου έλεγε για τις κινήσεις που μαθαίνει ,έμεινα έκπληκτος ,το θέμα δεν είναι αν μπορείς αλλά να το θέλεις ...

οπότε +1 στα θυληκά του νήματος ,αν τα εννοούν αυτά που γράφουν αλλά του πούστη γύναικες είναι ..