Ζήλια και BDSM

Εν τω μεταξύ εγώ δεν έχω καταλάβει.
Ο πολυγαμικός γάμησε ή μόνο κοίταζε;

 

Καλημέρα. Κάποτε στις αρχές της αναζήτησης μου είχα ρωτήσει μια σκλαβα πως μπορεί και διαχειρίζεται τα άλλα μέλη. Ο Κ πολυγαμικος. Αυτό που μου είπε ήταν το εξης: Σκέψου αν θες αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή σου. Οι επιλογές που έχεις είναι 2. Φεύγεις γιατί δεν αντέχεις τη πολυγαμικοτητα η μένεις γιατί δε μπορείς χωρίς αυτόν. Φυσικά και είναι πολύ δύσκολη η μετάβαση από βανίλλα σε υπό καθώς πρέπει να διαχειριστεις όχι μόνο τη ζήλια και την ανασφάλεια αλλά και πολλά ακόμα μέσα σε μια τέτοια σχέση. Όμως αν ο Κ που έχεις δίπλα σου είναι ικανός αληθινός και ξεκάθαρος ο δρόμος γίνεται πιο εύκολος. Όλα έχουν να κάνουν με το τι δίνει ο Κ ώστε το Υ να νιώσει ασφάλεια και εμπιστοσύνη , να ξέρει που πατάει και να γνωρίζει τον Κ του χωρίς μασκες

 

Σκέψου και το ακριβώς αντίθετο!
Γιατί όλα δεν είναι και δεν ταιριάζουν σε όλους.

 

Εάν δε δοκιμάσεις κάτι, δε το απορρίπτεις.
Εάν δε σου κάνει, γεια σας.
The right path is the simple one.

 

Δεν λέω το αντίθετο!

 

Εδώ πιστεύω βρίσκεται η ουσία του νήματος. Αρκεί το κίνητρο για τη μετάβαση αυτή, να είναι ο έρωτας, ή ο ενθουσιασμός μιας νέας γνωριμίας;.

Αν η θέση του να είσαι υ, δεν σου είναι ανάγκη, λογικό δεν είναι να αισθάνεσαι πως σε σέρνουν στη σχέση;.

Δεν πιστεύω πως υπάρχει μετάβαση. Απλά κάποιος σου βγάζει στην επιφάνεια αυτό που ήδη αισθανόσουν και δεν μπορούσες να διαχειριστείς.
Αν μιλάμε για μετάβαση, μιλάμε για ρόλο που παίζεις για ορισμένο διάστημα.

 

Ο μπάρμπα Χέμινγουει έλεγε "The way to make people trust-worthy is to trust them."

Με την συναίνεση έχεις δεσμευτεί ότι ανοίγουν οι κάνουλες σε θέματα εμπιστοσύνης και ό,τι γίνει, δεν μπορείς να ξέρεις από πριν και δεν "σαλπάρει το καράβι" αν δεν συμβεί αυτό.

Εντός και εκτός βδσμ, κατά την γνώμη μου, για κάθε σημαντική συναίνεση - απόφαση χρειάζεται ένα τόλμημα που αν για οποιοδήποτε λόγο δεν είμαστε έτοιμοι, δεν το κάνουμε. Αντίθετα σε κατάσταση ετοιμότητας, δεν υπάρχουν εμπόδια και δισταγμοί, το παίζεις "θα πάω και ας μου βγει και σε κακό".

Επικρατεί η άποψη ότι η εμπιστοσύνη έχει να κάνει με το άτομο που βλέπουμε, αλλά εκτός από τις περιπτώσεις που είναι ξεκάθαρη η αναξιοπιστία, για τους υπόλοιπους κοινούς ανθρώπους η εμπιστοσύνη που δείχνουμε είναι το ρίσκο που παίρνουμε, το ρίσκο που αξίζει να πάρουμε. Είναι η εμπιστοσύνη που δείχνουμε στον εαυτό μας, ότι αν κάτσει η στραβή, θα την βρούμε την άκρη μας και θα ξανασταθούμε στα πόδια μας. Κάπου εκεί υπάρχει η πεποίθηση (ψυχικής) δύναμης που δοκιμάζεται στο άγνωστο.

Ποτέ στην ζωή μου δεν θυμάμαι να έχω προσπαθήσει να αποδείξω ότι είμαι αξιόπιστη και μάλλον γι αυτό αντιμετωπίζω πάντα με δυσπιστία αυτούς που προσπαθούν.

Από την άλλη μεριά είμαι ένας άνθρωπος με πλούσια γκάμα φόβων και σέβομαι τον φόβο των άλλων και τον αγώνα που κάνουμε καθημερινά για να τους ξεπεράσουμε. Αυτό που δεν σέβομαι και δεν καταλαβαίνω και δεν δέχομαι είναι την απαίτηση για αποδείξεις αξιοπιστίας. Δεν υπάρχει έτοιμη εμπιστοσύνη στα ράφια, ο καθένας μας το βρίσκει μόνος του με τον εαυτό του στον δύσκολο επώδυνο δρόμο της προσωπικής μας ωρίμανσης.

Και όπως λέμε στα μέρη μου για κάθε νέο τόλμημα..
ή θα βάλεις πόνο ή μην το κάνεις καθόλου.

 

Το πρόβλημα είναι

Και το ερώτημα στο πρόβλημα είναι

(θεωρώ ότι το ερώτημα εννοεί ποιος είναι ο υπεύθυνος/ένοχος για την πρόκληση ζήλειας)

Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα πρέπει να βρούμε ποια είναι

Και δυστυχώς σε τόσες σελίδες δεν είδα πουθενά αυτό να καταγράφετε ξεκάθαρα (εκτός και αν μου ξέφυγε)

Ας δούμε λοιπόν ποιες μπορεί να είναι οι αιτίες ζήλειας

Περίπτωση 1η : Το υ ζηλεύει τις «άλλες» που φλερτάρει ο Κ της ή φλερτάρουν τον Κ της. Η αιτία της ζήλειας; Οι «άλλες»

Περίπτωση 2η : Το υ ζηλεύει τον Κ επειδή μπορεί και κάνει κάτι που αυτό δεν μπορεί να κάνει

Περίπτωση 3η : Το υ ζηλεύει τον Κ επειδή φλερτάρει κάποιες «άλλες»

Περίπτωση 4η : Το υ ζηλεύει χωρίς να αντιλαμβάνεται τι και ποιον.

Αν κάποιος μπορεί να σκεφτεί και άλλες περιπτώσεις είναι καλοδεχούμενες.

Ας πάμε τώρα σε κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις να δούμε ποιος είναι ο υπεύθυνος.

Περίπτωση 1η : Νομίζω οτι η περίπτωση αυτή είναι ξεκάθαρη και η ευθύνη για την πρόκληση ζήλειας είναι αποκλειστικά στο υ. Και αυτό αφού το Κ ΔΕΝ μπορεί να επηρεάσει τις «άλλες».

Περίπτωση 2η : Θεωρώ ότι και αυτή η περίπτωση είναι ξεκάθαρα ευθύνη του υ η πρόκληση ζήλειας. Δεν μπορεί να φέρει ευθύνη το Κ για κάτι που δεν μπορεί να κάνει το υ. Αν τώρα το υ του ζήτησε να «μάθει» να το κάνει ώστε να μπορεί και το Κ το αρνήθηκε, τότε πάλι η ευθύνη βαρύνει το υ καθώς σε μια D/s σχέση το Κ ορίζει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει το υ.

Περίπτωση 3η : Αν και φαινομενικά, σε αυτή την περίπτωση το Κ προκαλεί με την πράξη του την ζήλεια το υ, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν πραγματική αιτία της ζήλειας είναι η πράξη το φλερταρίσματος με «άλλες» ή πέφτουμε σε μια από τις δύο πρώτες περιπτώσεις. Αν δεχτούμε ότι η αιτία είναι ξεκάθαρα η πράξη του φλερταρίσματος, τότε αυτόματα μπαίνει σε κρίση η κυριαρχικότητα του Κ…είναι δυνατόν κάτι τέτοιο σε D/s; Το αφήνω στην κρίση σας.

Περίπτωση 4η : Σε αυτή την περίπτωση είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η ευθύνη είναι του υ. Την μόνη ευθύνη που μπορεί να έχει το Κ είναι στο να βοηθήσει το υ να καταλάβει τι του φταίει…ΑΝ το υ του το ζητήσει ή ΑΝ το Κ το αντιληφθεί και ο τρόπος που διαχειρίζεται κρίσεις είναι με τη συζήτηση και όχι «την αφήνω να βράζει στο ζουμί της».

Σημείωση: θεωρώ ότι άλλοι παράγοντες που προστέθηκαν κατά την κουβέντα των συμμετεχόντων, όπως η μονογαμικότητα, η πολυγαμικότητα, οι αρχικές συμφωνίες κλπ ΔΕΝ επηρεάζουν καθόλου τα αίτια της ζήλειας και ως εκ τούτου και την απάντηση στο ερώτημα του νήματος.