Η Γρήγορη Ταβέρνα

Για γρήγορους…

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας ταβερνιάρης που λεγόταν Σκιάχτρος. Αν και παντρεμένος ήταν καλός άνθρωπος. Η γυναίκα του έπαιζε χαρτιά και λεγόταν Κατίνα. Μία μέρα πήγε να φάει μία τσούλα. Παρήγγειλε λούτσο γιατί οι λούτσοι βγαίνουν πάντα με ή χωρίς φεγγάρι. Την ίδια ώρα παρουσιάστηκε κι άλλο ένα ζευγάρι, ο Φαλακρός που είχε καταγωγή από το φαλακρό βουνό και αργοσχολούσε καθημερινά με την κοπέλα του την Περιστέρα, μία γυναίκα με αυταρχικές διαθέσεις. Με τα λίγα και με τα πολλά, ένιωθαν σαν να βρίσκονται στην χώρα των θαυμάτων. Κάποια ανύποπτη στιγμή η τσούλα επειδή βαρέθηκε να τρώει λούτσους, ή και γιατί είχε βαρυστομαχιάσει, σηκώθηκε να φύγει στα κρυφά, ως που ο Σκιάχτρος με τον υπαλληλάκο του τον Τρίβιαλ την πιάσανε.
-Θα σου δείξω εγώ μωρή, της είπε.
Μπροστά στον κόσμο την έβαλε κάτω, ξεκουμπώθηκε και της είπε
-Καλό το ψάρι? Έλα τώρα και για το ζαχαρωτό σου επιδόρπιο, ζελέ μπανάνα.
Ο Τρίβιαλ την πήρε από πίσω γιατί θεώρησε πως ήταν ύποπτη και έπρεπε να την τσεκάρει.
Τότε η Περιστέρα (η γυναίκα του Φαλακρού) απηύδησε και ξεφώνισε
-Με ποιο δικαίωμα ρε κουτορνίθι κάνεις αυτά που κάνεις μπροστά σε μένα?
-Ηρέμησε καλή μου, της είπε ο Φαλακρός, με όσο το δυνατόν πιο χαμηλό τόνο μην την νευριάσει.
-Σκάσε ρε! Του απάντησε με αυταρχικό ύφος που του πάγωσε το βλέμμα όπως όταν η νεροποντή ισοπεδώνει και τα τούβλα τις ημέρες μετά την βαριά ξηρασία που ξαφνικά φέρνει καταιγίδες.
-Τράβα να πλύνεις τα πιάτα γρήγορα για να μην πληρώσω, άχρηστο ερπετό!
Στο μεταξύ ο Σκιάχτρος και ο Τρίβιαλ θεώρησαν πως αν ήταν καπετάνιοι θα έκλειναν τις τρύπες από παντού, αλλά εφόσον είχαν ταβέρνα και ο φαλακρός έπλενε τα πιάτα, άρα μπορούσαν να το διασκεδάσουν λίγο, τώρα που έλειπε η Κατίνα και έμπαινε και Περιστέρα στο παιχνίδι.
-Θα σε πάρω εγώ? Ρώτησε ο Τρίβιαλ.
Μα πριν το καταλάβει η Περιστέρα του έριξε μια κλωτσιά στα απ’ αυτά και τον ξάπλωσε κάτω μονομιάς (ο Σκιάχτρος ήταν απασχολημένος, με την τσούλα). Έβγαλε τα παπούτσια της, το καλσόν και τον έδεσε στα μάτια με το καλσόν. Έπειτα ξαναφόρεσε τα παπούτσια της και είπε στο θύμα της.
-Τώρα θα παρακαλέσεις για εξιλέωση και για συγχώρεση, ξερόλα.
Τον σάπισε στα χαστούκια και στις βουρδουλιές.
Κράτησε μόνο μιάμιση ώρα.
-Άντε τράβα να βοηθήσεις τον βλάκα τον Φαλάκρα, τώρα.
Στο μεταξύ, η τσούλα λιτή και ξαπλωτή όπως ήταν περίμενε τον επόμενο (ίσως και το τρένο)
-Εσύ Σκιάχτρε θα μου γλύψεις τα πόδια μέχρι να τελειώσω, γιατί βλέπω πως μόνο για αυτό αξίζεις τελικά.

Γρήγορο Τέλος.

= > =  

 

Κάποιοι μου παραπονεθήκαν γιατί δεν συμπεριέλαβα και την τραβεστί με τα μούσια που ερεθίζεται ο πρωκτός της όταν σκέφτεται ανατολίτικους ήχους με μεσαιωνικό φόντο.
Ζητάω συγνώμη, θα φροντίσω να μην επαναλάβω αυτό το λάθος μου.