Η Διαθήκη του Μάστερ

Θενκς. Και αρνητικά να μου καταλογίζατε δεν θα άλλαζα κάτι...

Την ολοκλήρωσα. Δεν βλέπω σε τί ήμουν αλαζονική ή σε τί παριστάνω την οσία. Θα χαρώ να σας βοηθήσω με την ανάλυση του κειμένου. Πρόκειται για την απομυθοποίηση του BDSM, και μία ρεαλιστική εικόνα των ατόμων που μετέχουν σε μπιντιεσεμικές δραστηριότητες στις μέρες μας. Φρόντισα να μην παραθέσω ένα υπερβολικά θετικό πορτραίτο του εαυτού μου, είμαι συνήθως ακριβώς έτσι, παρορμητική, λανθάνουσα και πολύ φοβιτσιάρα.

Εάν το γλυκό δεν δέσει επειδή ο άλλος είναι μαλάκας και έλθει μετά να μας πει τί καλός που ήταν, ξέρετε πού θα με βρει εμένα; Κακό σπυρί στον κώλο του θα με βρει...

Ας μην αναφερθώ στους κατά συρροή...Το κατάλαβαν ήδη. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι πρέπει να χαριστώ στους περιστασιακούς;


Εάν μία γυναίκα νιώθει ότι έκλεισε συναισθηματικά και ότι δεν θα μπορέσει να ερωτευθεί ποτέ ξανά, και ότι πρέπει να αυτοκτονήσει μετά τον χαμό του δικού της ζωντόβολου (λες και δεν υπάρχουν ένα άλλοι εκεί έξω, το ίδιο εγωπαθή και κομπλεξικά) σημαίνει ότι μαζοχίζεται νοσηρά. Διατείνομαι ότι μπορώ να την βοηθήσω, αλλά ότι θα πονέσει.

Ας έλθει όμως. Θα είναι ευχάριστο. Για μένα κυρίως...

 

Απάντηση: Re: H Διαθήκη του Μάστερ

Kαλημέρα

Δεν θα τα πιάσω ένα ένα γιατί με μπερδεύουν ακόμα περισσότερο και δεν θα βγάλω καμία άκρη.

Σε αυτό που έκανα quote συμφωνώ.

Η γενίκευση μου αφορούσε μόνο αυτούς που έχω γνωρίσει εγω και το πρόβλημα το έθεσα σε σχέση με τους υποτακτικούς που όσο κι αν προσπαθεί ο Κ να αποδεσμεύσει ομαλά ή να έχει προετοιμασμένους για ομαλή μετάβαση σε περίπτωση απώλειας (είτε λόγο θανάτου, είτε λόγο χωρισμού) διαχειρίζονται την εκπαίδευση με αντίστροφο τρόπο. Η αντιδραστικότητα που έχω συναντήσει εγώ σε αυτόν τον τομέα, δεν μπορώ να πω ότι έχω βρει τρόπο να τη διασπάω επαρκώς ώστε να είναι εφαρμόσιμα και ρεαλιστικά τα αποτελεσματά της.

Επειδή επικεντρώθηκες στην περίπτωση του Κ που αδιαφορεί, να σου θέσω ένα παράδειγμα ώστε να δεις ότι δεν ισχύει μόνο η αδιαφορία αλλά συχνά και η ανικανότητα (την οποία δεν κατακρίνω μια που είναι λογικό όλοι να έχουμε όρια ικανοτήτων). Μου έχει τύχει πχ. περίπτωση υ που πριν πω ότι το δεσμεύω αποφάσισε και αυτοδεσμεύτηκε. Προφανώς η δέσμευσή του δεν έγινε αποδεκτή απο εμένα, αλλά παρ'όλα αυτά εγώ έφαγα το βρίσιμο όταν έκανα ξεκάθαρο ότι δεν ενδιαφέρομαι.

Βιαστικά ο οποιοσδήποτε θα έλεγε ότι αυτό το υ χρειαζόταν ψυχολογική υποστήριξη και όχι Κ, όμως στις περιπτώσεις που το υ έχει την ικανότητα αποδέσμευσης και αποδοχής λύσης ή τέλους μίας σχέσης δεν υπάρχει πρόβλημα. Προφανώς και εγώ ήμουν ανίκανη να λήξω την όποια επαφή χωρίς δράματα.

Λες παρακάτω ότι δεν "στέλνεις" ένα υ όταν το έχεις οδηγήσει στο να δεσμευτεί μαζί σου, χωρίς να φροντίσεις για την ομαλή του μετάβαση.

1. Υπάρχει σχέση bdsm (εκτός αυτών που έχει προκαθοριστεί ημερομηνία λήξης) με μεγάλη διάρκεια που να μην οδηγηθούν και τα δύο μέλη στη δέσμευση; Μόνο και μόνο η ανάληψη ευθύνης ενός υ δεν αποτελεί δέσμευση;

2. Τι μπορεί να κάνει ένας/μία Κ όταν το υ δεν θέλει να αποδεχτεί και δεν θέλει να συναινέσει στην διαδικασία αποδέσμευσης και ομαλής επανένταξης στην μοναχικότητα ή ομαλής μετάβασης σε νέο/α Κ; (Ας συμπεριλάβουμε και στο σκεπτικό μας, ότι η εύρεση Κ δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη - ιδιαίτερα αν μιλάμε για αρσενικό υ που ψάχνει Αφέντρα)

3. Κατά πόσο γίνεται αποδεκτό απο το υ και κατά πόσο θα εφαρμοστεί η επιθυμία του Κ να αποδεσμευτεί - ιδιαίτερα αν αναφερόμαστε σε μία διαθήκη(πράγμα το οποίο συνεπάγεται ότι ο/η Κ δεν έχει τρόπο ελέγχου) και λαμβάνοντας υπόψιν μας , ότι εσύ η ίδια είπες ότι δεν θα ακολουθούσες τασκς (εκτός αν λέγοντας τασκς αναφέρεσαι μόνο σε ερωτικά tasks)

 

Re: Απάντηση: Re: H Διαθήκη του Μάστερ

Shit happens...

Φυσικά είναι δέσμευση, αλλά ας μην γελιόμαστε. Η πραγματική ευθύνη δεν αρχίζει από την πρώτη στιγμή της σχέσης, πριν ακόμη αυτή πάει σε βάθος. Μου έτυχαν αρκετές σχέσεις που δεν ευδοκίμησαν και έληξαν μέσα στο πρώτο τρίμηνο, καθώς έγινε αντιληπτή η ασυμβατότητά μας. Σαφώς και δεν είχα καμία απαίτηση από τους Κυρίους, ούτε και αυτοί από μένα, παρά το γεγονός ότι με τους περισσότερους παραμείναμε φίλοι και διατηρούμε μία τρυφερή ανάμνηση. Αλλά σε άτομο που ζει υπό τον έλεγχο κάποιου για αρκετούς μήνες, εκεί η ευθύνη είναι μεγάλη.

Συνεχίζει τη διαδικασία αποδέσμευσης. Τί άλλο μπορεί να κάνει; Το Υ θα αναγκαστεί τελικά να αποδεχθεί. Δεν έχει άλλη επιλογή. Εάν βέβαια το Υ δεν επιθυμει την μεταβίβαση της ιδιοκτησίας του, δεν νομίζω να μπορεί κανένας να το πείσει με το ζόρι.

Υπάρχει περίπτωση ένα Υ να μην τα καταφέρει να ανανήψει συναισθηματικά - κακά τα ψέματα, είναι ένα τεράστιο πλήγμα. Δεν βλέπω σε τί θα βοηθήσει η διαθήκη εάν δεν έχουν γίνει οι κινήσεις που ανέφερα σε πρότερο ποστ, αν δεν έχει προνοήσει δηλαδή ο Κ για την περίπτωση αυτή. Επειδή υπάρχει η εντολή του νεκρού, αυτό δεν συνεπάγεται ότι υπάρχει και το σθένος για να την εφαρμόσει η "χήρα".

Ναι, αναφερόμουν στα συνήθη, καθημερινά τασκς (θα κατουράς όρθια, θα αυνανίζεσαι κάθε μέρα στις 4 και θα χύνεις μέσα σε 4 λεπτά, θα πίνεις 2 γουλιές από τα ούρα σου κάθε φορά που κατουράς κλπ). Δεν βλέπω να έχουν κανένα νόημα τα τασκς που απευθύνονται σε έναν νεκρό.

Είναι τρελά τα σενάρια που αναφέρονται σε εντολές αυτοκτονίας μετά θάνατον, κανένας Αφέντης, εννοώ πραγματικός Αφέντης (γιατί το κύριο χαρακτηριστικό του Αφέντη είναι η ανάληψη της ευθύνης) δεν θα ήθελε το κακό της σκλάβας του. Και καμία λογική γυναίκα δεν θα ακολουθούσε μία τόσο ανεύθυνη εντολή. Άλλο είναι η συναισθηματική προσκόλληση σε έναν νεκρό, ή η επιθυμία να ακολουθήσει έναν τρόπο ζωής που η ίδια είχε ασπαστεί, εάν και εφόσον οι προσωπικές αξίες και τα ιδανικά που της είχε εμφυσήσει ο Μάστερ της έχουν γίνει και δικά της.

 

Re: Απάντηση: Re: H Διαθήκη του Μάστερ

Αγαπητή elf μιλώντας για κανονικές και όχι για ντεμέκ σκλάβες το ερώτημά σου δεν μπορεί να τεθεί καν. Δεν έχει νόημα. Είναι α-νόητο. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να ανατρέξουν και να δουν τις θέσεις μου περί σκλαβοσύνης και μαζοχισμού σε παλιότερα ποστ μου. Να ξεκαθαρίσω (για αυτούς που βαριούνται να ανατρέξουν) ότι εκτιμώ και απολαμβάνω τόσο τις σκλάβες όσο και τις «εγωπαθείς μαζοχίστριες» (ασχέτως αν οι δεύτερες δεν μπορούν να γίνουν ποτέ σαν τις πρώτες) αλλά δεν εκτιμώ καθόλου την υποκρισία και το ψέμα. Είμαι απόλυτα σαφής χωρίς ίχνος ρομαντισμού και άνευ αντιγραφής και επικόλλησης από τα αναθεματισμένα τα μάνιουαλ. Ο κίνδυνος της πλάνης βεβαίως ελλόχευε και ελλοχεύει πάντοτε, γεγονός που δικαιολογεί τις αντιδράσεις.

Πάντως -μια κι απ’ όσο γνωρίζω ασχολείσαι λιγάκι με τα του συμπλέγματος «ψυχ»- (ειδικότητα πολύ χρήσιμη για το παρόν φόρουμ) θα μπορούσες ενδεχομένως να διαγνώσεις τον πραγματικά θεραπευτικό ρόλο της τελετουργικής συμβολικής (όχι πραγματικής βέβαια) αυτοκτονίας ή θυσίας που επισήμανα. Σε πολιτισμούς που οι γυναίκες θανατώνονταν μαζί με τους μακαρίτες, διατηρήθηκε στις μέρες μας ως έθιμο η συμβολική καύση της συζύγου μαζί με όλα τα υπάρχοντα του γάμου, τις φωτογραφίες κτλ. Ένα είδος επικήδειου release δηλαδή που σηματοδοτεί μια νέα αρχή για την ζωή της γυναίκας...

Αυτά τα λίγα και κατανοητά _V


Ps (εκτός θέματος): αἱ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσῃ ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος, καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ' αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν ... κτλ. κτλ.


...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: H Διαθήκη του Μάστερ

Αυτά τα καταπληκτικά τάσκς που αναφέρονται, εγώ απορώ πως είχαν κάποιο νόημα, ακόμα και όταν ήταν ζωντανός. Απαντήστε μου δεσποσύνη με την δική σας αναμφισβήτητη οξυδέρκεια και εμπειρία, σε τι θα βελτίωναν την ζωή σας και εσάς την ίδια, micromanagement εντολές σαν και αυτές? Υποτίθεται πως η εντολές που δίνονται, έχουν μια λογική και εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Βασικότερο για μένα σκοπό, την βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής της σκλάβας. Δευτερεύον σκοπός και η ανάπτυξη κάποιων επιπλέον δεξιοτήτων της ( την σταδιακή διεύρυνση του πρωκτού, που είχατε κάποτε αναφέρει και άλλες πρακτικές που οδηγούν σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα) Με το να κατουράς όρθια, θα έχεις μόνιμα, ένα καταπιτσιλιμένο wc. Με το να πίνεις αναίτια συνεχώς ούρα σου,ξαναβάζεις στον οργανισμό σου τις ουσίες που εκείνος προσπαθεί να αποβάλει uzzled:
Το μόνο που έχει μια λογική είναι να χύνεις σε 4 λεπτά. Ίσως αυτή, είναι η διάρκειά του στο sex.
Ο συντονισμός λοιπόν μαζί του, έχει μια λογική. Κάποιες φορές έχω αισθανθεί λίγο μειονεκτικά, γιατί πολλοί στο forum είναι τέρατα μορφώσεως, αλλά όταν φτάνετε στην πράξη και αναφέρεστε σε χειροπιαστές ενέργειες, χαίρομαι αφάνταστα.... που είμαι ο MasterAndreas.  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: H Διαθήκη του Μάστερ

Το βιτσιολόγιο είναι ουσιαστικά άπειρο, ο καθένας επινοεί τα δικά του "ζορίσματα", ανάλογα με τη σκλάβα του. Ανέφερα μερικά κλασικά παραδείγματα, των οποίων ο σκοπός δεν ήταν παρά η έκφραση του ανήκειν, καθώς και η δημιουργία της αίσθησης στη σκλάβα ότι τίποτε δεν της ανήκει. Εάν είμαι αναγκασμένη να κάνω κάποια συγκεκριμένα πράγματα καθημερινά, μέσα στο πλαίσιο της προσωπικής μου υγιεινής ή στο πλαίσιο προσωπικών απολαύσεων, αυτό δεν είναι παρά η αίσθηση του χεριού πάνω μου - το οποίο στη δική μου περίπτωση πρέπει να είναι ζωντανό και όχι πεθαμένο.

Το όρθιο κατούρημα, το οποίο εφήρμοσα κατόπιν εντολής με έναν Βέλγο Μάστερ με τον οποίο νταλαβερίστηκα για λίγο, πράγματι οδηγούσε στο πιτσίλισμα του WC, οπότε είχα την εντολή να γλύφω όλα όσα έπεσαν στο κάθισμα της τουαλέτας ή στο πάτωμα κι έτσι ήμουν πολύ προσεκτική.

Η πόση των ούρων, όταν είναι υπερβολική, δεν κάνει κακό, εφόσον όμως δεν παίρνουμε φάρμακα και είμαστε υγιείς. Λέγεται ότι μάλλον κάνει καλό, πολλοί Κινέζοι το εφαρμόζουν, έχει εφαρμοστεί ως εναλλακτική θεραπεία και για τον καρκίνο, επειδή όταν το σώμα παίρνει πίσω κάποιες από τις τοξίνες που προσπαθεί να αποβάλλει, το ανοσοποιητικό λειτουργεί double time. Η πόση των ούρων είναι σίγουρα αηδιαστική και προτιμώ την σαμπάνια, όμως εάν η εντολή ήταν να πιω σαμπάνια, πού θα ήταν το ζόρισμα; Η πόση των ούρων του Μάστερ εντάσσεται στη λατρεία του σώματός του ως φετίχ και δεν προκαλεί αηδία.

Η λογική των 4 λεπτών για τον οργασμό έχει να κάνει με το ότι με έχουμε χρονομετρήσει και τόσο παίρνω συνήθως, όταν είμαι μετρίως ερεθισμένη. Όταν είμαι περισσότερο, δύο λεπτά είναι αρκετά.

ΥΓ. Πρότερες τοποθετήσεις μου εδώ για την αναγκαιότητα της εντολής να διέπεται από τις αρχές του ουμανισμού, σαφώς δεν είχαν στόχο κανένα υπαρκτό πρόσωπο, ούτε κάποια πρώην σχέση μου, καθώς ποτέ δεν μου ζητήθηκε να κάνω κάτι ανήθικο, εννοώ ανήθικο σύμφωνα με την καθεστηκυία ηθική. Κακώς εκλήφθη αυτό ως προσωπικό σχόλιο. Το ερώτημα στο οποίο επιχείρησα να απαντήσω είχε να κάνει με το τί κάνουμε όταν μας ζητηθεί κάτι ανήθικο, σε αυτό απάντησα και μόνο. Δεν θα ήθελα να δημιουργηθούν εντυπώσεις για πράγματα που δεν συνέβησαν ποτέ, γι αυτό και το διευκρινίζω. Καλή η ευαισθησία, δεν λέω, αλλά... συνιστώ μεγαλύτερη ψυχραιμία. Δεν είμαστε όλοι πικραμένοι από τη ζωή να βαράμε όποιον νάναι, πόσο μάλλον όταν ο άλλος είναι αθώος...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: H Διαθήκη του Μάστερ

Πιθανόν να πέφτω έξω αλλά από αυτήν την τοποθέτηση σε συνδυασμό με το νήμα που είχες ανοίξει παλαιότερα περί polyhouse, διακρίνω ότι η σκέψη έχει επιρροές και αντλείς πολλά στοιχεία από άλλους πολιτισμούς κείμενους ανατολικά, για να στηρίξεις τις πεποιθήσεις σου περί ασύμμετρων σχέσεων, οι οποίες (επιρροές και στοιχεία) είναι τελείως ανοίκειες για τον δυτικό άνθρωπο. Δεν είναι ρομαντικό να έχει κάποιος την πεποίθηση, ότι μπορεί να φτιάχνει θύλακα ανατολίτικου πολιτισμού μέσα στο δυτικό? Πιθανόν στον μικροκοσμό του αυτό να πετύχει αλλά μέχρι εκεί.

Στον Μαστερ λοιπόν μιας εθελόδουλης της δύσης θα πρότεινα να έχει φροντίσει να την συστήσει σε ψυχοθεραπευτή για να διαπραγματευτεί την απώλεια του κυρίου της και λιγότερο να την μεταβιβάσει σε νέο κύριο, γιατί μια δυτική γυναικα δεν νιώθει και δεν σκέφτεται όπως μια γυναίκα άλλης ηπείρου και ο τρόπος που πενθεί και αναλογίζεται δεν έιναι όμοιος. Στη δύση το 'ποιος' έχει πολύ μεγάλη σημασία.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: H Διαθήκη του Μάστερ

Δεν εκλήφθη η τοποθέτησή σου ως προσωπικό σχόλιο - εκληφθη η αναφορά που έκανες στα παιδιά σου και η οποία μετά τα προηγούμενα posts σου , ενδεχομένως να δημιουργουσε την εντύπωση σε κάποιους πως αναφερόσουν και πάλι σε πρότερη σου σχέση. Μπορείς να γράφεις ότι θέλεις, αλλά όταν θίγονται τέτοια ζητήματα, καλό είναι να ξεκαθαρίζονται. Σε κάθε περίπτωση είναι ευγενικό εκ μέρους σου που το διευκρινίζεις και από εδω. Όσο για τα σχόλια περι πικρίας...ουδεν σχόλιον  

 

Απάντηση: Η Διαθήκη του Μάστερ

Παρακαλώ, μην αρχίσει δεύτερος κύκλος επεξηγήσεων περί προσωπικών. Ευχαριστώ

 

Απάντηση: Η Διαθήκη του Μάστερ

εγω θέλω ν 'αγιάσω αλλά δεν μ ' αφήνεις.... 

...να εντάξουμε λοιπόν στην λατρεία του σώματος του Μαστερ ως φετίχ και την βρωση της μυξας του.
Ξέρεις, εκει που τον συνοδεύεις στη βόλτα, στο φανάρι που περιμένει, και σκαλίζει την μύτη του με το νυχάκι του μικρού του δαχτύλου. να σου την προσφέρει σαν ορεκτικό...
συνδυαζεται ιδανικα και με public humiliation

(μην φοβαστε οι σιχασιάρηδες , παράδειγμα με κόπρανα δεν θα αναφέρω , αν και μου κατέβηκαν μερικές ιδέες στο μυαλό...  )

 

Re: Απάντηση: Η Διαθήκη του Μάστερ

Και όμως, έχω έναν φίλο που έχει φετίχ με τις μύξες της Αφέντρας. Είναι εντελώς σιχαμένο ασφαλώς. Το ίδιο σιχαμένος είναι και ο παλιός, ξινός ιδρώτας, όχι ο φρέσκος όμως, οι βρωμιές ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών και κάτω από τα νύχια, το σμήγμα κάτω από τη βάλανο (το "τυρί"). Να πω επίσης πως τα ούρα κάποιου που έχει φάει παστουρμά, απλά δεν πλησιάζονται!

Οπότε, ναι, έχεις δίκιο. Και το φετίχ "σώμα Αφέντη" έχει τα όρια του!

ΥΓ. Εμένα με διεγείρει η ιδέα να γευτώ τα κόπρανά Του. Αλλά περί ορέξεως... 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η Διαθήκη του Μάστερ

Σκασμός.!!! και οι δύο. Θέλω να φάω το φαγητό μου το μεσημέρι σαν άνθρωπος. Δεν έχετε το θεό σας παλιόπαιδα.